Hai meiden, Ik heb een dochter van bijna 2. Het is een lieve meid, ze is niet kattig of vervelend. Wat ze echter wel heeft de laatste tijd: huilen op het speeltuintje. Dan wil zij schommelen maar dat kan niet omdat er iemand anders op zit. Dan begint ze te jammeren: "mijn pommel" Dan leg ik uit dat de schommel van iedereen is en dat ze even moet wachten. Omstebeurten...etc etc. Maar ja, dat heeft geen tot weinig effect soms. Van jammeren gaat het over tot huilen, helemaal als ze met iets speelt wat van een ander is en die ander wil dat terug of iemand anders pakt haar speelgoed. Ik heb er al eens een topic over geopend, maar dat ging meer over het leren delen. Nu wil ik eigenlijk tips (en herkenning...please ) voor dat gejammer en gehuil. Ik begin me namelijk te generen...andere kinderen zijn lief aan het spelen en zij jammert zo....
Herkenbaar Mijn zoon is vorige week 2 geworden en heeft sinds een maand ofzo precies hetzelfde. Zo irritant!! Ik ben er simpel in: als ie gaat jammeren, geef ik hem 1 keer de keuze tussen accepteren of naar huis. Blijft hij zo doen, dan gaan we dus lekker naar huis, waar al z'n speelgoed helemaal van hemzelf is. Inmiddels wordt hier al een heel stuk minder gezeurd.... (maar eerlijk = eerlijk: ik heb echt een makkelijk en gehoorzaam kind, hoor. Wij hoeven volgens mij niet heel veel moeite te doen voor het opvoedgedoe)
Ah dank. Alleen al voor het schrijven dat het herkenbaar is Wij geven haar ook de keuze om te blijven of naar huis gaan, maar dat draait dus uit op naar huis gaan. We wonen in een hofje waar het echt "ons kent ons" is. Dan ben ik wel eens bang dat ze denken "pffff die meid is ook slecht opgevoed...." Terwijl onze meid niet slecht is opgevoed. Thuis, in de winkel etc. luistert ze super en ook op het kdv gaat het volgens mij goed.
Ik heb gemerkt dat de meeste mensen (iig degenen die ooit zelf een peuter hebben gehad) niet zo snel iets denken over peutergedrag, behalve dan dat ze nog heeeeel goed weten hoe dat was, haha! Niet teveel zorgen over maken; het hoort er gewoon bij. Je kind is nu op een leeftijd dat de hele wereld om haar draait. Ze moeten nu eenmaal nog leren dat dat niet zo is voor de rest van de wereld Sterkte!
@Juenco: dat ze denken dat ze slecht opgevoed is zal wel mee vallen hoor ! En waarschijnlijk zal ze het op het kdv ook weleens doen, maar het is gewoon peuter gedrag en zolang het niet extreem wordt (dat ze andere kinderen steeds bijt/slaat ) zullen ze het je niet steeds vertellen omdat het zo normaal is. Ze moet het gewoon leren en de ene heeft daar amper tijd voor nodig en de ander wat meer tijd! Zou het inderdaad houden op lief spelen of naar huis. Hier een peuterpubertje gehad dat buitenshuis altijd schattig was, maar binnenshuis niet altijd......
Heel herkenbaar! Maar hier gaat het soms nog een stapje verder dan alleen huilen en zeuren Soms (heel soms) als ik net even de andere kant op kijk, trekt/duwt mijn zoontje het andere kindje van de schommel oid. Dat vind ik echt verschrikkelijk, als hij zo gemeen doet Ik krijg het maar niet aan zijn verstand dat de speeltuin niet van hem is (al ligt die zowat in onze achtertuin )
ik geneer me zowieso niet voor mijn kids, ze zijn klein en ze moeten dingen nog leren Hier vanaf kleins af aan al geindoctrineerd met "samen spelen" enzo maar nog vindt mijn dochter het af en toe moeilijk als iemand anders aan haar favoriete speelgoed zit. Is ook moeilijk, dat leren ze pas rond 2,5 jaar ongeveer.
Niet generen voor je bijna peuter hoor, het hoort erbij . Hier een dreumes die op een gegeven moment niet meer wil lopen en niet in de buggy wil, maar dan toch in de buggy moet, wordt ze ook niet vrolijk van . Verder is ze wel lief naar andere kindjes maar moet Eva het vaak ontgelden. Als ze iets heeft wat Eva even wil bekijken (dus niet eens afpakken), draait Lisa al weg en roept: mij! Als ze 'ruzie' hebben begint Lisa meestal als eerst met slaan, als ze echt boos is slaat en knijpt ze mij ook. Maar dat is dus meestal thuis. Ze moeten leren delen en samen spelen en dat komt vanzelf wel, maar dat duurt even. Ik geloof dat Eva bijna 3 was toen ze het wel prima vond als anderen ook met haar speelgoed speelden.
bezitterig zijn is peutereigen. Dreumessen en peuters zijn de meest narcistische personen, hun hele wereld draait om hun zelf en ze zijn zelf het centrum van hun universum (helaas blijven sommige mensen in deze fase hangen hahaha) Ik snap dat het heel vervelend is als je kind zo doet. Mijn kinderen doen dat ook hoor, maar 'gelukkig' vooral met broer/zus. Dan heb ik geen andere moeder waartegen ik me genant moet voelen. Het grootste valkuil is om je kind te veel te gaan 'begeleiden' in deze situaties. In de zin van: 'kijk, nu pak jij dit, en dan geven we dat aan ander kindje, als je niet wilt krijg je nog dit enz enz enz' Dan is 'bezitterig zijn' een spel aan zich, en vooral heel veel aandacht krijgen. Zaterdag waren wij bij een speelzaal en we zagen een oma met een 2-jarig meisje spelen. Het kind zat gewoon op een schommel en oma zat hele verhalen te vertellen: 'als jij hier opstaat en naar de ballenbak loopt, komt een ander kindje zitten op de schommel. dan mag je niet gaan huilen, want de schommel is van alle kindjes enz'. Allemaal leuk en aardig, maar ze legde er teveel nadruk erop (bij elk speeltje overigens). In ons geval probeer ik in te grijpen als ik zie dat het echt uit de hand loopt (dus duwen, bijten, slaan enz) of als ander kindje veel kleiner is. Als de kinderen aan elkaar gewaagd zijn, mogen ze het zelf even uitzoeken. Zo komt mijn kind op een natuurlijke wijze achter dat niet alles van hem/haar is en dat een ander kind zijn recht komt 'opeisen'.
is volkomen normaal en zelfs gezond gedrag. aan jou inderdaad de taak om haar te leren hoe je ermee om gaat. ook met de gevoelens. ( en dan niet zo overdreven als die oma in het verhaal van adi dat is helemaal niet nodig) het is trouwens ook gewoon onderdeel van het leren samen spelen en je eigen dingen en plekje "opeisen". ze zal dit ook op het kdv gaan doen of inmiddels al doen en tegen kinderen aanlopen die dat ook doen. zo leren zoals adi al zegt het onderling uit te "vechten" en een soort van rangorde te bepalen. ( hoe dubieus dat ook klinkt) je hebt altijd haantje de voorste en een kindje wat zich makkelijk laat ondersneeuwen. beiden moeten leren een beetje van elkaar te krijgen om in het midden uit te komen.
Bedankt voor de lieve reacties! Ik zal proberen me er wat meer overheen te zetten en het niet meer zo vervelend te vinden (voor haar en voor mij) Gelukkig blijft het bij haar bij huilen, ze slaat, krabt of bijt niet. Ook heb ik het vandaag op het KDV nagevraagd. Ze herkenden het niet gelukkig. Op het KDV kan ze juist goed delen. Zal dus ook op het speeltuintje wel overwaaien, ze leert van snel dat ze soms geduld moet hebben als ze wil pommelen En ik zal haar daar subtiel in begeleiden!
Als ze het alleen bij jou (of bij papa) doet, dan is dat een vorm van aandacht vragen. Ook wel natuurlijk omdat ze zich bij jullie veilig voelt en meer durft te laten zien, maar het kan ook een spelletje zijn dat ze met jou speelt.