Zit me net te bedenken dat ik er wel moeite mee zou hebben om de organen van m'n kindje te doneren. Ik zou het wel doen denk ik maar ik zou er moeite mee hebben. Dan zou ik me echt goed moeten bedenken dat ik het leven van een ander kindje zou kunnen redden.
Ik heb trouwens wel bloed gegeven voor mijn zwangerschappen. Daar heb ik niet zo'n probleem mee. Daarnaast heb ik een gewilde bloedgroep. Nu heb ik na de laatste bevalling en transfusie gekregen, waardoor ik nu niet meer mag geven.
Maedra, als we die kant opgaan heb je gelijk, dan moet iedereen alles doen, ook ergens maar iets van te krijgen, dat gaat ook niet werken natuurlijk dat snap ik... laten we het erop houden dat ik wel geef, omdat ik ook graag wil ontvangen, en dus ook een ander en zijn kind dit gun en ik zal ook niemand weigeren, het is een delicaat onderwerp, en ieder mensenleven heeft recht opverlenging als dit mogelijk is, en niemand heeft het recht dit te weigeren op grond van wat dan ook, Maar ben dus wel pro-donor en ja ook bloed en heb ook bloed gedoneerd, tot ik zwanger werd, en moet zeggen dat ik dit ook nodig weer in werking moet gaan zetten!! (dus nee, ben ook niet 100% moreel perfect )
Ik had het hierboven al neergezet. Ik wil wel ontvangen, maar kan/wil niet geven. Ik ben zeer lastig te prikken met zo'n soort systemen. Daarbij heb ik een bloedgroep waar al een overschot van is. Als ik een zeldzamere bloedgroep had gehad, dan had ik vast meer moeite voor donorschap gedaan. Dit is de reden waarom ik geen bloed geef/ geen bloed kan geven. Maar als ik bloed nodig heb, dan wil ik wel ontvangen, want niet-geven maakt geen deel uit van mijn principes.
ff tussendoor, waarom mag het dan niet meer? want je hebt toch "schoon" bloed gekregen, en jij bent toch ook "schoon' gezond?
Ik dacht ooit gehoord te hebben dat op "bewaard" bloed een houdbaarheidss datum zit. Weet het niet zeker,kan er ook gruwelijk naast zitten
Er bestaat altijd het risico dat je antistoffen gaat maken tegen het bloed van een ander en feitelijk krijg je dan van 2 andere personen bloed, dus meer kans op antistoffen/afstoting? Misschien heeft dat er ook wel mee te maken, don't shoot me if I'm wrong...
over hoe trek je het moreel recht in je hoofd: Voor mij valt er ook niets moreel recht te trekken . Ik zal dankbaar zijn. Net zoals ik dankbaar ben voor de behandeling die ik gehad heb toen ik ziek was. De medicatie. Net zoals ik dankbaar ben voor de menselijkheid van mijn specialisten. (Die dankbaarheid heb ik dan wel getoond - maar dat is weer wat anders.) En ja, daar betaal ik een zorgverzekering voor - maar mijn medische behandeling heeft al meer gekost dan ik zelf ooit zal betalen aan de zorgverzekering. Dus dat heb ik voor mijn gevoel ook 'ontvangen' . En ik hoef overigens niet perse een menselijk orgaan als een dierlijke volstaat - ik hoop alleen te blijven leven - op wat voor manier dan ook - maar dat heeft dan ook weer te maken met die angst voor de dood -maar vandaar dat het voor mij niet zozeer iets moreels is denk ik.
Helaas wel! Heb zelf in de uitvaart wereld gezeten, vandaar dat ik die weet. Er word geen enkel respect getoond voor je lichaam en ach als ze een dag langer bezig zijn met je leeg halen dan hebben de na bestaande pech. Sorry dat ik het zo omschrijf, maar zo is het en mooier maken kan ik het niet.
Oh dat zou ik ook ongelovelijk moeilijk vinden hoor. Maar heel eerlijk, ik denk dat wij alle 2 nee zouden zeggen. Niet omdat ik het een ander kindje niet gun, maar omdat het iets volledig psychisch is op dat moment. Het is je kindje.. Ik denk echt niet dat wij op dat moment zouden willen dat er nog eens in haar gesneden zal worden. Blijf met je tengels van m'n kind af! (ahum.... Sorry Maar ik denk dat je gewoon als ouder in zo'n situatie iets anders reageert dan over jezelf qua doneren) Buiten dat, ik wil haar het zelf laten beslissen als ze oud genoeg is. Ik had het niet leuk gevonden als mijn ouders voor mij hadden beslist of ik wel/geen donor zou zijn. (..terwijl ik nog leef bedoel ik dus)
Even terug gelezen en wil reageren op Hanneke. Ik begrijp je helaas echt niet. Stel nu dat je een ongeluk krijgt. Niet al te ernstig. Ze kunnen je goed helpen en dan kan je nog gewoon oud worden. Accepteer je dat dan niet omdat je dan je leven 'rekt'. Je schrijft namelijk dan je je 'lot' niet wil uitstellen. Of zie ik het nu verkeerd? Ook schrijf je dat mensen niet sterven door een tekort aan donoren maar omdat hun donor niet goed is. Het klopt dat hun donor niet goed is maar het is toch fantastisch dat er mensen nog een heel lang leven mogen hebben door een donor!? Dan denk ik ook aan de nabestaande. Ik zou het afschuwelijk vinden als ik weet dan mijn dochter zonder mij verder moet leven, of ik zonder haar of mijn man. Ik zou zeker de kans aangrijpen om een donororgaan te gebruiken als dit noodzakelijk is en mogelijk is. Ik wil je absoluut niet aanvallen, maar ben hier oprecht nieuwsgierig naar!
Ik merk dat mijn mening heel erg gekleurd is door mijn levensovertuiging, en dat is overtuigd atheist. Ik vind dus dat er na de dood helemaal niets meer is, en dingen als respect voor het lichaam, het lichaam heel laten, zelfbeslisrecht van minderjarigen etc (voor mijn dochtertje) vallen voor mij dus in het niet bij de aloverheersende gedachte:"Doe er maar mee wat je wilt, ik heb het toch niet meer nodig" Dat gaat zelfs zover dat mijn man en ik helemaal niets hebben vastgelegd over hoe je bv begraven wilt worden, of gecremeerd. Ik ben er echt tot in het diepst van mijn botten van overtuigd dat me dat dan niets meer uitmaakt Dus het is meer een kwestie van waar mijn nabestaande gelukkig van worden qua begrafenisrituelen, maar ze weten allemaal wel dat alles gedoneerd mag worden.
Oh, en nog wel even een aanvulling: Ik verbind geen voorwaarden aan mijn donatie. Of iemand nu donor is of niet, ik vind niet dat het aan ons is om te bepalen of iemand anders een orgaan nodig heeft. Daar hebben we een heel goede medische stand voor die een weloverwogen afweging kan maken. En bovendien, je kunt dit praktisch niet eens invulling geven. Gaan we dan een orgaanpolitie oprichten? Dat moet wel een europese orgaanpolitie zijn want de organen gaan allemaal via Eurotransplant. En dat betekent dat de kans dat je een nederlands orgaan krijgt al miniem is. Gaat de orgaanpolitie dan controleren in bv Polen of de ontvanger wel zelf ook geregistreerd donor was? En als iemand al een orgaan heeft gehad en om medische redenen (bv medicatie tegen afstoting) geen orgaandonor meer mag zijn, pakken we dan zijn orgaan af? Veel te ingewikkeld, en medisch-ethisch ongewenst.
Nee, ik ben geen donor, en nee ik wil ook niet ontvangen! Mocht ik ooit ik zeg OOIT voor zo'n keuze komen te staan, wat ik niet hoop.. Dan kan me bedenken...
Ik heb niet alle berichten gelezen, maar een argument dat ik wilde maken dat al gemaakt is, was mbt bloeddonorschap, ook daar geldt niet dat je ooit gegeven moet hebben om te mogen ontvangen en dat zouden we ook raar vinden denk ik. Dat heeft dan weer te maken met aanbod-vraag, hier is genoeg van, dus niet iedereen hoeft te geven. In principe zou dat met organen ook zo zijn, maar het lastige hierbij zijn oa de omstandigheden waaronder je mag doneren. Dat is bij hersendood, bijv na een ongeluk. Zo vaak komt dit niet voor. Ik heb zelf altijd de overtuiging gehad: ze mogen alles van me hebben zodra ik dood ben. En hier zit de kink in de kabel: op het moment dat ze je hart of nieren 'oogsten' leef je nog. Je hebt als het goed is geen bewustzijn meer, maar 100% kunnen ze dat nooit weten. Er zijn zelfs wetenschappers die twijfelen aan het wel of niet bewust zijn tijdens hersendood. Ik vind dat gruwelijk eng, daarom mogen ze van mij alles hebben NA mijn dood dat ze kunnen gebruiken. Ik denk dat ik ook niet zo makkelijk een orgaan als hart of nieren van een overleden donor zou aannemen, maar nu ik een kindje krijg weet ik niet of dat zo blijft. Soms denk ik ook wel eens dat we verleerd zijn te sterven als ons lichaam het opgeeft, maar ik begrijp heel goed dat als het kan, verder leven, waarom zou je het niet willen? In de Chinese geneeskunde geloven ze dat het 7 dagen duurt voordat de ziel uit het lichaam is, als laatste uit de huid meen ik. Dat soort ideeën maakt het ook 'eng' vind ik. Zeker als je hoort dat de mensen met een nieuw hart opeens gewoontes hebben van de donor dan vraag ik me af, is je ziel als donor dan nog compleet? Het enge is en blijft mi dat we het niet weten. We weten niet wat de gevolgen zijn. Of je het meekrijgt en hoe dat dan is. Ik denk ook dat weinig mensen beseffen dat ze als donor hersendood zijn, of zie ik dat verkeerd?
Ik lees overigens net, mijn info stamt nl. van een aantal jaar terug, dat ze ook een non beating heart donation hebben tegenwoordig, dat is als je een hartstilstand krijgt in het ziekenhuis en je onmiddellijk doorgespoeld wordt met een middel om je organen voor transplantatie geschikt te houden.
Ik heb nog eens wat meer blz gelezen en wat me opvalt is dat 'iedereen' zegt: 'na mijn dood' in het kader van organen doneren. Ik vraag me dan echt af of ze zich realiseren dat de organen uit een lichaam worden gehaald dat nog een hartslag heeft en nog beademt wordt. Tenzij we het over de zeldzame gevallen van hartstilstand in het ziekenhuis hebben. Ik vraag me ook echt af of niet aan te tonen bewustzijn ook betekend dat het er niet is. In dit kader vind ik persoonlijk dat mensen ook misleidt of ondergeinformeerd worden. Althans, dat idee heb ik..