...maar op een of andere manier denk ik straks gek te gaan worden van mn schoonmoeder... Ik lag er vanmorgen weer aan te denken (je doet wat als je een uur wakker ligt) Als alles goed blijft gaan, zullen wij mijn schoonmoeder voor het eerst oma maken. Zij weet dit nog niet want heb maandag pas mn eerste echo. Ze zal dit echt geweldig vinden, dit wil ze al heel lang en is ook gek op kinderen enzo. Ik kan heel goed met haar opschieten hoor, geen ruzie of andere vetes. Maar...ze woont in hetzelfde dorp. En ik heb een voorgevoel dat na de bevalling (ja ik weet t, het duurt nog wel even) ze vrij vaak even komt langsfietsen om te gaan 'kindjekijken'.Of dat ze belt of we daar heen komen. Of dat ze wil oppassen (nergens voor nodig eigenlijk, want ik blijf thuis) Maar ja, wij hebben ook nog eigen leven natuurlijk. Ik zat vanmorgen al te denken om nieuwe deurbel aan te schaffen die met een knopje makkelijk uit te schakelen is als ik ff geen trek in bezoek heb Wie herkent dit? En kwam dit uit? Nogmaals, niks mis met mn schoonmoeder, het zal uit liefde en enthousiasme gebeuren, maar toch....pff, waar je al niet aan denkt he....
Heel herkenbaar.. En niks van uitgekomen Ik was ook zo aan het denken. Mijn schoonouders wonen op 200km. Dus had al gedacht, dat het me niet zo verbazen als ze de eerste 2 weken in een hotel om de hoek zouden gaan zitten. En dat ze elk weekend hier zouden zijn, en elke dag bellen, etc. Maar het viel echt heel erg mee. Ze zijn netjes geweest op de 2e dag, daarna een dag in het eerste weekend dat ik thuis was uit het ziekenhuis. en 2 weken daarna weer. Vervolgens elke 3a4 weken een dagje. Geen idiote bezoekjes dus. En bellen/mailen deed ze met mijn man. Dus daar ook geen tijd aan kwijt.. Nou hielp ze zelf ook niet echt mee om mijn gedachten rustig te houden. Ook opmerking over bezoekjes, veel cadeautjes, over opvoeddingen, haar bevallingen etc. Allemaal dingen waar ze me eerder mee de goot in hielp, terwijl het echt goed bedoelt was. Maar nergens last van, en nu bij mijn 2e zwangerschap heb ik gelukkig niet weer van die gedachtes, aangezien schoonmams bewezen heeft echt niet idioot te gaan doen van verse baby's
Nou, mijn schoonouders komen tegenwoordig nooit meer langs voor ons, maar alleen nog voor de kinderen. Ze MOETEN ze minimaal eens per week zien, tijd of geen tijd dan komen ze wel onder etenstijd (wat maakt het nou uit dat IK daar geen zin in heb...) Gelukkig komt ze nooit zomaar uit zichzelf langs. Maar sinds er kinderen zijn is de sfeer er wel slechter op geworden... zeeeker...
@Deepfreeze: Mooi dat het meegevallen is. Misschien dat het wel scheelt dat ze zo ver weg wonen? Hier echt op fietsafstand.... Tsja, opmerkingen... ben benieuwd of ze hier ook komen. Ze is al van oudere generatie die geen foliumzuur slikte ('ik slik nooit pillen, gewoon gezond eten') maar ach, ben niet op mn bekkie gevallen... @Lovelylonnes: Pff wat lastig zeg. En etenstijd is al spitsuur met kinderen... tsja, ze komen hier gewoonlijk ook niet snel op de koffie dus ik denk dat ze dan ook meer voor kind komen, wat op zich wel te begrijpen is (sinds mn zusje een kleintje heeft, ben ik daar ook wel vaker geweest) Maar tijd of geen tijd... ze moeten wel rekening met jou houden zeg!!! Heb je het al eens met ze besproken?
Mijn schoonmoeder heeft al vrij genomen rond mijn bevallingsdatum, want ze wil elke dag eventjes langskomen Ik doe elke dag voordat ik ga slapen een schietgebedje dat ik twee weken overtijd ga lopen...
Praten?? Nee mijn man durft gewoon geen nee tegen ze te zeggen. Die spreekt dat dan met ze af, omdat hij niet durft te zeggen dat dat niet uitkomt. En als ze dan nog komen op de tijd die ze afspreken! Vorige week zouden ze tussen half 5 en 5 komen. Dat vind ik al lastig en laat, normaal eten we om half 6 en vind het dan ook lullig om te gaan staan koken als hun er zijn. Maar ze kwamen maar niet, uiteindelijk kwamen ze 17.35. UIt protest naar mn man ook NIET gekookt, uiteindelijk friet gebakken en zaten tegen 7 uur te eten, 2 vervelende kinderen die tijdens het eten bijna in slaap vielen. Waarop ik zei, kijk dit bedoel ik nou als ik zeg dat dit niet handig is. Hopelijk spreekt hij voortaan op een normale tijd af. Ik vind het bijvoorbeeld helemaal niet erg ze een half uurtje langer op te houden in het weekend als opa en oma dan even komen maar dan zijn ze zelf moe ofzo... Zal wel nooit meer helemaal goed komen, zeker niet als mn man niet een keertje voor ons (mij) opkomt....
Aaaaaah neee! Daar moet ik dus echt niet aan denken haha. Mn schoonmoeder werkt dan niet, maar ze hoeft echt niet elke dag langs te komen. Pff heb je er wat van gezegd? Ik zou meteen zeggen dat t niet helemaal de bedoeling is (tsja, niet altijd makkelijk te zeggen natuurlijk, maar misschien dat de hormoontjes het werk voor je doen? ) @Lovelylonnes: Ja dan wordt het verhaal natuurlijk een stuk lastiger he, als je man niet inziet dat afspreken rond zo'n tijd vragen om problemen is. Goed van jou dat je niet bent gaan koken, had ik ook niet gedaan haha. Hopen dat ie het voor volgende x snapt...
Zou je dit ook zo lastig vinden als het om je eigen moeder/ouders ging? Ik lees heel vaak moeders die moeite hebben met een schoonmoeder die langskomt maar je kunt toch ook gewoon zeggen dat het je niet uitkomt? Misschien komt het omdat ik al 8 jaar niet meer in Nederland woon en heb kennis gemaakt met een hele andere cultuur maar ik zeg het gewoon tegen haar. En na de bevalling vond ik het juist ideaal dat ze er was want ze nam elke dag eten mee. Hoefden wij dus niet over na te denken. Het is hier ook normaal dat je altijd genoeg eten hebt of regelt als er onverwacht gasten zijn dus het maakt mij niet zoveel uit op welk tijdstip ze aanwaait. Tenslotte ga ik echt niet op de bank met haar zitten als ze komt maar maak af waar ik mee bezig ben of ga juist wat voor mezelf doen, ideaal toch dat je je even niet met je kind bezig hoeft te houden?
Nee ik geloof dat ik van mijn eigen moeder meer zou kunnen hebben. Maar daar heb je toch een andere band mee. Mijn zusje is in januari bevallen en die kan van mijn moeder wel adviezen hebben, de rest mag hun mond dichthouden haha. Ik kan me dat best voorstellen.... Weet niet of ik het ideaal zou vinden om even niet met mn kind bezig te houden....Tis toch je kraamweek, ben bang dat ik juist mn kind dan kwijt ben haha...
Maar het is net zo veel haar kleinkind als van je eigen moeder... Ik snap wel wat je bedoeld hoor maar misschien toch proberen je van haar dan maar wat minder aan te trekken? Ik heb het overigens niet alleen over de kraamweek maar over alle jaren erna
Niet te druk om maken! Heb ik ook gedaan en het is me redelijk meegevallen... en wees eerlijk en duidelijk over je plannen en wensen! Ik ben ook gewoon thuis maar vind het af en toe heerlijk als mijn dochtertje een dagje naar opa en oma is zeker nu... kan ik een beetje babyrommelen of juist een dagje ongestoord niks doen. Tijdens de kraamweken had ik daar niet aan moeten denken, maar ik ga er even vanuit dat ze dat niet bedoelt... dan is ze wel héél erg enthousiast Misschien als je tegen het einde loopt duidelijk tegen alle ouders zeggen dat je het leuk vindt als ze langs komen, maar of ze dan wel eerst even willen bellen. Dan kan je aangeven of het uitkomt ivm voedingen, rusten maar ook andere kraamvisite waar je rustig de tijd voor wilt hebben! Mijn moeder heeft pas gevraagd of ik het fijn zou vinden als ze een paar dagen vrij neemt in de maand dat de baby komt. Om me te komen helpen of mijn oudste dochter een dagje te vermaken. Ik vind dit wel een lekker idee, maar op haar idee om eventueel een week vrij te nemen heb ik vriendelijk bedankt dat vind ik net iets teveel! Dus... bespreek het met je partner en maak eventueel afspraken zodat jullie op één lijn zitten. En maak je niet teveel druk... het komt wel goed schatje
Hahahahah. Hier is de relatie er niet beter op geworden. Ze komt nooit langs en op verjaardagen wil ze de leuke oma uithangen en eist ze de aandacht van m'n boys. Ook irri. Ik troost me met de gedachte dat verjaardagen + kerst niet zoveel voorkomen.
Laat ik wel voor opstellen, dat mijn schoonmoeder alles voor haar kinderen ( en dus ook kleinkinderen ) over heeft en zij zullen niets te kort komen, maar het is puur mijn gevoel en dat onze gedachtens heeel ver uit elkaar liggen! Zo hebben mijn man en ik in het begin direct gezegd, dat de echo's/controles ons ding is! Tot 4 keer toe heeft ze lopen "zeuren" of ze niet eens mee mocht gaan! Nu ik tegen het einde loop, wil ze dat we persee bellen als we naar het ziekenhuis vertrekken. Ik heb gezegd; we bellen als het daadwerkelijk begint! Voor hetzelfde kom ik aan in het ziekenhuis en is er nog niets aan de hand, en heb ik wel die mensen uit hun nest gebeld Verder zal ik me denk ik als een uberbitch moeten gedragen, zodat ze een beetje afremt in haar doen en laten!
@G89: Hier weten ze het nog niet eens haha, dus weet niet of ze gaan zeuren om met echo mee te willen. Ik krijg 'maar' 3 echo's (1 nu gehad) dus het lijkt me toch vanzelfsprekend dat dit iets is tussen je man en jou. Bellen ga ik pas doen als het kindje geboren is. Zou er alleen maar zenuwachtig van worden als het thuisfront zit te wachten....
Ik had een hele goeie band en verstandshouding met mn schoonouders totdat ik zwanger werd en beviel van mijn dochter. Te pas en te onpas even willen bepalen waar mijn kind zou moeten worden opgevangen i.p.v. naar de creche. Kleding was niet goed genoeg, notabene kleding gekocht bij de Prenatal. Op haar buik laten slapen ook al werd het door haar behandelende kinderarts afgeraden. Altijd netjes gebleven, uitleg gegeven waarom wij sommige keuzes al hadden gemaakt als haar ouders zijnde maar er werd niet geluisterd. Uiteindelijk is bij mij de bom gebarsten en heb ik gezegd dat ze zich niet met mijn kind moesten bemoeien. Ik heb nu al 2 jaar geen contact meer met ze.
Mijn band met sm is juist heel erg verbeterd sinds de komst van mijn zoon. Nu heb ik hier ook wel bewust in geinvesteerd. De eerste week na de bevalling kwamen mijn moeder en schoonmoeder inderdaad elke dag even kijken, maar als ik na een half uurtje aangaf dat ik moe was gingen ze gewoon weer weg. Oma worden schijnt ook heel speciaal te zijn en ik zou het ook jammer vinden als mijn zoons later alleen hun schoonmoeder erin betrekken. Wat mij heel erg heeft geholpen is loslaten en eerlijk zijn. Dus niet moeilijk doen over alles, maar wel eerlijk zeggen als ze een grens over ging(en gaat). Ik ervaar het ook niet zo dat ze alleen maar komt voor mijn zoon, want ze komt ook weleens 's avonds langs. Nou ja, ik kan er wel een heel verhaal over schrijven, ik ben in ieder geval erg blij dat ik heb geinvesteerd in onze band(ook door haar naar zwangerschap en bevallingen te vragen, om tips te vragen etc.), want ik moet nog de rest van mijn leven met haar doen.
@Sherie: Vervelend dat het zo gelopen is! Heel jammer. @Mroos: Je hebt natuurlijk gelijk. Ik zal ook zeker mijn best doen en misschien ze inderdaad wel elke dag even laten kijken maar toch mijn grenzen aangeven hierin. En inderdaad, ik zou toch ook graag betrokken willen worden bij zwangerschap/geboorte kleinkind (wat nog heeeel erg ver weg is natuurlijk, heb net maandag mijn kindje zien bewegen haha) Je hebt gelijk, zo had ik het nog niet gezien! Thnx
dit is een heel lastig punt, ik wou dat ik er voor de geboorte van mijn dochter beter over na had gedacht maar ik ging er vanuit dat het wel los zou lopen, niet dus! nu ga ik toch echt vanaf dag 1 mijn grenzen aangeven, anders wordt de kraamtijd dubbel zo vermoeiend. mijn schoonouders zijn hier bijna dagelijks sinds de geboorte van onze dochter (2.5 jaar geleden) daarvoor zag je ze hooguit 1 keer in de 2 weken en dat vonden wij prima. ik heb geleerd om mijn grenzen aan te geven en soms komt dat er bot uit, mijn schoonmoeder kan ook zo lekker net doen alsof ze je niet gehoord of begrepen heeft en gaat dan fijn door met haar bemoeienissen. aan de andere kant, mijn moeder was net zo irritant, in het ziekenhuis (mijn kindje had een hersenschudding en mocht niet van hand tot hand ivm haar nekje en de pijn) kwam ze de kamer binnen al fotograferend en flitsend en druk doende, toen ze haar kleinkind niet onmiddelijk vast mocht houden is ze boos naar huis gegaan en heeft huilend iedereen verteld hoe erg ik wel niet was. pfff, ik zie nu alweer op tegen de kraamtijd!
mijn moeder heeft ook wel is aangeboden om mee te gaan naar de verloskundige (omdat ze het wel erg leuk zou vinden en omdat mijn man nooit mee gaat ivm werk). Ik vind het niet nodig dat zij een uur in de auto zit voor een gesprekje van 5 minuten, dus het is nooit gebeurd. Bij de eerste kon mijn man niet mee naar de officiele termijnecho (2 weken ervoor dus een extra echo gehad zodat we het wel samen voor het eerst zouden zien!) en heb toen mijn moeder meegevraagd. Verder heb ik aangegeven dat de echo's medisch zijn, dus geen pretecho's en dat we die samen doen. Ik wil niet de halve familie naast me hebben tijdens een 20 weken echo en dan horen dat het niet goed is. Omdat ze het wel erg leuk vinden om naar binnen te kunnen spieken heb ik een pretecho gedaan (bij beide zwangerschappen) met 28 weken en wie mee wilde mocht mee.... helaas vond mijn sm het teveel gedoe, want dan moest ze de hond een uur alleen laten. Dit vonden wij zelf erg jammer, voelt toch een beetje als een afwijzing. Maar ja... we zijn hierdoor alleen maar blijer met de mensen (vooral mijn familie) die wel enthousiast zijn en mee leven! Ik vond het zelf erg bijzonder om mijn eigen oma te zien tijdens de echo, die heeft ze zelf nooit gehad en ze vond het prachtig! Ik merk dat ik door duidelijk te zijn en ze te betrekken in de opvoeding en zwangerschap (met mijn grenzen) er geen strubbelingen ontstaan. Omdat we van elkaar weten hoe en wat zijn er minder ergernissen... heb ik die wel spreek ik die uit (naar eigen moeder makkelijker dan sm) of haal HEEL DIEP ADEM en wat hier erg goed heeft geholpen is dat sm al erg goed getraind is door mijn schoonzusje die heeft al 2 kindjes en heeft (af en toe behoorlijk bot) in de kraamweken haar grenzen aangegeven. Hierdoor waren ze al veel minder gewent te mogen en welkom te zijn. Had een beetje het gevoel dat ze hierdoor niet zo durfde en op haar tenen liep. Pas toen ze merkte dat ze welkom was als ze belde en we haar er niet na een half uur uitgooide ontdooide ze wat!