Good for you! Een label heeft zelden toegevoegde waarde.. betrokken, gemotiveerde ouders des te meer!
Ik zeg ook niet dat dit perse betekend dat een kind dan hoogbegaafd is, als je kan lezen, dan zie je zelfs dat ik zeg dat ik vind dat je dit zo vroeg nooit kan zeggen. Echter is het wel zo dat heel vaak gezien wordt dat hoogbegaafde kinderen sneller kunnen lopen/ sneller ontwikkelen. Dus: bij veel (bijna alle) mensen die hoogbegaafd zijn, blijkt het zo te zijn dat deze heel snel ontwikkelden als baby/kind. (Of het tegenovergestelde, maar komt veel minder voor, ken zelf ook niemand bij wie het zo was.) Wat zeg ik niet: Veel (bijna alle) kinderen die snel ontwikkelen zijn hoogbegaafd.
Geen enkel systeem is feilloos lijkt me, maar ik denk dat aangepast onderwijs toch beter is. En dan nog niet eens zozeer de extra taken en dergelijke, wat, denk ik, het belangrijkste is, is dat je leraren hebt die er weten mee om te gaan. Ikzelf heb "gewoon" onderwijs gehad en ben altijd als zeer vervelend en lastig bestempeld. Dit is iets wat ik toch heel vaak terug hoor komen bij anderen. Door problemen op school, ben ik ook voortijdig gestopt, net als een aantal anderen die ik ken. Uiteraard kan ik niet met zekerheid zeggen dat ik anders mijn schoolcarrière tot een goed einde zou hebben gebracht, maar ik acht de kans toch veel groter.
Los van de veel voorkomende kenmerken (een beetje zoals een bijsluiter: voorkomende bijverschijnselen, veel voorkomend, zelden etc hihi)... is genetica natuurlijk wel een heel belangrijke factor. Begaafde ouders? Redelijke kans dat het kind ook wat mee gekregen heeft. In het geval van Karoke zijn het dus 1) genetica 2) kenmerken. Dit maakt de kans waarschijnlijk. Maar dan nog.. ik zie nog altijd het nut niet van het label
Hoi, Ik heb ook ooit zo'n soort topic geopend. Onder de titel Slimme Peuter. Helaas werd ik daar niet serieus genomen door de meeste en dat is jammer. Ik hoop dat anderen je wel goed kunnen adviseren, want ik begin er niet meer aan. Op een gegeven moment kreeg ik de opmerking of ik een veer in mijn kont wilde.. Nou ja, omdat we een slimmere-dan-gemiddeld peuter in huis hebben.. Tja.. Sussec en sterkte, vanaf een jaar of 4 kunnen ze de testen uitvoeren om hoogbegaafdheid te "ontdekken".
Langs de ene kant geef ik je gelijk, maar langs de andere kant hangt dit weer van een aantal factoren af. Ten eerste van wat voor soort persoon je bent. Als ik mezelf als voorbeeld neem: ik ben anders dan andere, maar probeer me "normaal" te gedragen. Soms denk ik dat het dan makkelijker zou zijn om die stempel te gebruiken als uitleg. Dat lijkt me niet anders dan dat mensen met bv. ADHD dit gebruiken als uitleg waarom ze zo zijn. Als kind is het, denk ik, enkel nodig om die stempel te gebruiken om op school duidelijk te maken wat het verschil is. Of het nu fijn is of niet, terecht is of niet, mensen denken in hokjes en dan is het soms wel fijn om aan te geven in welk hokje je thuishoort, anders kom je wel eens in het verkeerde terecht.
Herkenbaar! Mijn zoon is net zo. Het niet goed vasthouden van een potlood schijnt normaal te zijn bij kinderen die cognitief gezien snel ontwikkelen. Mijn zoon zit nu in een 1/2 groep en verveelt zich te pletter omdat hij nu een van de oudste is. Hij heeft totaal geen binding met de 4-jarigen terwijl hij best een Ali Sociali is
Volgens mij is het fijn om aan te kunnen geven dat je heel slim bent, heel snel, heel handig, doof, blind, heel creatief etc etc... maar 'hoog begaafd zegt mij helemaal niets. Ik denk dat het belangrijker is om je kind te leren dat hij of zij DANKZIJ hun intelligentie keuzes kunnen maken die voor een heleboel anderen niet zijn weggelegd. Het label ansich dient nergens voor behalve als excuus... het zal nooit als iets voordeligs worden ingezet.. of kan jij wel een voorbeeld bedenken? ADHD is een concentratie stoornis. Hoogbegaafdheid is geen stoornis.. het gedrag wat er uit voort kan komen mogelijk wel maar daar valt iets aan te doen.
ja het is geen stoornis.het is net zoiets als de kleur van de ogen, sommigen blauw, anderen zwart etc. goed gezegd cygnet!
Ik weet dat ieder individu anders is, maar er is toch een verschil tussen "gewoon anders" zijn en "anders" zijn. Ik haal in mijn vorige post ook het voorbeeld met ADHD aan, omdat dit op bepaalde punten best vergelijkbaar is. Mijn man heeft ADHD (vandaar dat ik dus ook zo goed weet dat het vergelijkbaar is op bepaalde vlakken ) en heeft hierdoor ook al problemen vanaf dat hij een kind was. Ook in omgang met anderen valt nogal op dat hij anders is in reageren, lezen van anderen en noem maar op. Dan is het, in mijn ogen, toch wel fijn dat je, bij mensen die beter kent, kan aangeven dat je ADHD hebt en daardoor zo in elkaar steekt. En inderdaad, ADHD is een concentratie stoornis, hoogbegaafdheid is dat niet, maar het is wel zo dat bij beide gevallen de hersenen anders functioneren dan "normaal", in mijn ogen is de vergelijking dan ook niet helemaal onterecht. Plus dat ik de vergelijking ook niet op die manier aanhaal. Zelf heb ik een tijd aan paardrijden gedaan. Mijn instructrice werd vrij snel een vriendin en merkte op dat ik nogal een druk ding was en soms raar kon reageren. Omdat zij breeddenkend is, kon ik haar vertellen wat er "scheelt". Na dat moment sprak ze mij aan op rare dingen, zodat deze konden verhelderd worden. Maakt de omgang dus een stuk makkelijker. Met mijn schoonouders heb ik de nodige problemen gehad vanwege mijn "anders" zijn, hier heb ik echter niet het gevoel dat ik kan vertellen waarom dit is, uit schrik arrogant gevonden te worden. (dan liever stront eigenwijs en zo van die dingen ) Feit blijft dat de meeste hoogbegaafden anders in elkaar steken dan gemiddeld en het is niet zozeer dat ik het als vrij brief wil kunnen gebruiken, maar wel als duidelijk maker. Had ik op school geweten dat ik hoogbegaafd was en hier aangepaste begeleiding voor gekregen, of alleen al niet hierop afgekraakt was geweest, dan had het heel anders kunnen verlopen. En inderdaad "hierop" is niet helemaal correct, aangezien het niet direct de hoogbegaafdheid is die voor de problemen zorgt, maar eerder de gevolgen. Neemt niet weg dat het mij niet lijkt dat, omdat je slim genoeg bent om te snappen dat jij anders bent, jij ook maar steeds degene moet zijn die moet aanpassen. Anderen mogen ook rekening houden met het feit dat jij anders in elkaar steekt. En dan bedoel ik niet dat ze maar op eieren moeten lopen of wat dan ook, maar het zou fijn zijn dat je dat zelf niet altijd zou moeten doen... In het geval van volwassenen lijkt het mij dan ook enkel nut te hebben om het naar boven te brengen bij mensen die je beter kent/vaker ziet. Niet dat je te pas en te onpas moet verkondigen hoe begaafd je wel niet bent. In het geval van kinderen is het in mijn ogen echt voornamelijk om problemen te proberen te voorkomen. Met name op school lijkt het mij echt verstandiger om aan te geven dat je kind hoogbegaafd is, anders kan het geen aangepaste begeleiding krijgen en die is wel nodig. Vinden jullie dan overigens dat het "label" zwakbegaafd ook niet dient gebruikt te worden, want dat het dan enkel een excuus is? Dit is namelijk net zo min een stoornis...
Sorry maar ik vind het zo'n onzin. Een hoge intelligentie (want daar hebben we het hier meestal over) is geen geschenk en nooit een excuus. Als jij problemen met je schoonouders hebt gehad, dan moet je eens kijken naar je gedrag want je intelligentie zal het niet gedaan hebben. Mijn familie (ik zelf niet) bestaat uit zeer hoog intelligente mensen (IQ's die volgens Mensa niet juist meetbaar zijn. 16 talen spreken en schrijven) en iedereen heeft zich altijd kunnen aanpassen aan de gemiddelde wereld. Normaal onderwijs kunnen volgen (okay, met 16 naar de universiteit en met 3 jaar naar de kleuterschool etc) en 'normale' ontwikkelingen mee gemaakt. Het is wat anders als je een idiot savant ofzo bent.. maar dan hebben we het niet meer over hoog begaafd maar over afwijkend gedrag. We hebben het dan weer over een stoornis. Natuurlijk is het belangrijk om te kijken of een persoon binnen het reguliere schoolsysteem past en zo niet, dan moet er gezocht worden naar aanpassingen (en die zijn aan de onderkant van het spectrum veel beter voorhanden dan aan de bovenkant) maar nooit, maar dan ook nooit is een uitzonderlijke intelligentie een excuus voor gedrag! Bottum line.. ik vind het een erg vervelend idee dat mijn neefje in het zelfde hokje wordt geplaatst als jij omdat hij ook als 'hoog begaafd' bestempeld zou moeten worden. Liever niet.. gewoon rete slim en een tikkie sensitief Hoog begaafd staat niet gelijk aan afwijkend gedrag en moet dus ook niet als excuus worden aangevoerd. Daarmee dupeer je anderen.
Hier heb ik dus wel wat moeite mee. Met aangepast onderwijs had je misschien wel je opleiding afgemaakt zeg je? Maar dan had je nog steeds de problemen gehad die je nu als volwassene beschrijft, met je schoonouders en zo. Dus wat zou zo'n label je geholpen hebben? Je zegt dat je vindt dat jij niet steeds degene zou moeten zijn die zich maar aan moet passen, maar zo werkt de maatschappij nu eenmaal wel. Je moet je aanpassen aan de grootste gemene deler, en wees blij dat je het intellectuele vermogen hebt om dat te doen! Wat trouwens niet betekent dat je je dommer hoeft voor te doen dan je bent, dat doe ik ook nooit. Dat is jezelf verloochenen. Maar je moet anderen niet het idee geven dat je superieur bent, dat is onbeleefd en daar reageren mensen vervelend op. En ik vind laagbegaafd zijn wel even iets anders, die mensen bezitten het intellectuele vermogen niet om zich aan de maatschappij aan te passen en dus heeft de maatschappij daar een verplichting tegenover. Hoogbegaafdheid, of hoge intelligentie, wordt tegenwoordig zo ongeveer als een ziekte gezien. Nou, ik ben er dolgelukkig mee dat ik een goed IQ heb, maakt mijn leven aan het einde van de dag een stuk makkelijker!
Het begint een beetje een welles nietes spelletje te worden. Ieder zal het op zijn eigen manier ervaren en als buitenstaander kan je niet zeggen hoe iemand zich bij een bepaalde situatie voelt. De een kan makkelijker met zijn/haar intelligentie omgaan dan de ander (dit geldt net zo goed voor mensen met een laag IQ) Dus stoornis of niet, de een heeft er meer last van dan de ander. Het topic is daar volgens mij ook nooit om geopend.
Bonnie.. daar heb je een goed punt! Even terug met de voetjes op de grond Tip blijft: kijk goed naar je kindje, beweeg mee en denk vooruit. Hou zelf de regie!
Om te beginnen zou ik proberen af te leren dat je dochter andere kindjes dom noemt. Prima dat zij alles kan, maar dat maakt andere kindjes niet dom! op school zal ze dat later ook echt nog mee gaan maken, en misschien zijn er wel kinderen die slimmer/sneller dan haar zijn. Dan zal zij dat ook niet leuk vinden denk ik! Ze zal 'moeten' leren spelen met andere kindjes. Dat is de basis van het samenwerken in hogere klassen. Oh lees dat iemand het al over die 'domme kindjes' heeft gehad..sorry voor de herhaling! Karoke heeft het over aangepast onderwijs. Daar ben ik sowieso voor, bij elk kind. Ik zit op de Pabo en wij ontwerpen nu onze eigen droomschool. In de hele school voeren wij het principe 'adaptief leren', leren op maat dus. Dat vind ik belangrijk voor elk kind, elk kind moet op zijn eigen niveau kunnen werken. Maar wel in een regulier verband. Klassen overslaan e.d. kan voor een kind op cognitief gebied wel goed zijn, maar op sociaal-emotioneel gebied vreselijk! Ook ik zou op deze leeftijd eerst goed nagaan wat je wil met dat 'label'. Je kan er (nu) helemaal niets mee. Wel zou ik met jullie schoolkeuze rekening houden met de ontwikkeling van jullie dochter. Kijk naar een school waar ze adaptief werken, of waar ze uitbreidingen hebben voor begaafde en hoogbegaafde kinderen.