Dat geloof ik ook. Ik heb er zelf echt hele negatieve ervaringen mee. Mijn moeder drong mij zelfs eten op als ik echt heel ziek was en moest spugen. Ze gingen echt heel ver. Eten is bij mijn moeder de oplossing voor alles, als je hoofdpijn hebt moet je eten, het liefste iets met veel suiker, als je pijn in je buik hebt, moet je eten, als griep hebt, moet je eten. Echt om gek van te worden. Vanaf het begin hijgt het al in mijn nek dat mijn dochter ook moet eten. Terwijl ik dat niet zo wil, mijn zus zei op een gegeven moment dat ik net onze moeder leek, toen ben ik meer met een schema gaan werken zodat ik zelf dus ook wist waar ik aan toe was. Klinkt heel stom misschien, maar ik herkende in alles wat mijn dochter deed (naast pijn toen) dat ze honger had. Vandaag ging het beter hoor, ik heb brood geroosterd en dat at ze wel. Ze heeft van -geprakte en gewoon in het vuistje- peer genoten. Yoghurt had ze vandaag ook wel meer trek in. Verder heeft ze vandaag ook weer veel gespuugd en geboerd. Zo gek vind ik dat, dat het soms ineens weer zo de kop op steekt. Ik vind het ook wel fijn om te lezen dat er meer zijn die het wat lastiger vinden om het helemaal aan hun kindje over te laten. Dan ben ik in ieder geval niet helemaal abnormaal
Eerlijk gezegd weet ik dat niet...hij gaf het zelf aan smiddags geen melk meer te willen....maar moest nog wel op de 500cc zuivel zitten, dus vandaar nog wel 2 flesjes.. met bv kan het natuurlijk heel anders lopen allemaal...ligt er ook aan hoeveel je ander vocht aanbied enz...en wat je kindje al aan ander zuivel binnenkrijgt... ik gaf smiddags bij de lunch gewoon sap/water/thee ...dt was volgens mij met 8 mnd al zo...hij is nooit zo'n melk -fan geweest sinds hij van bv af was
suenne, het blijft lastig hoor....ik merk het nu sinds na dat hij 1 is geworden ...zn eetlust is veel minder...en ergens maakt dat een soort kortsluiting in mn hoofd ofzo...krijg zo'n vloedgolf gevoel van...krijg tie wel genoeg, is het wel gezond genoeg allemaal..etc etc...maargoed lukt me tot op heden wel heel relaxed te blijven, maar blijft lastig.. @hier, vandaag was heel apart, aten nasi/rijst+bami...had van alles wat...mn moede rbracht ook wat mee....had wat worteltjes gekookt erbij (die paar slierten kool en ei in de bami is ook nie ehct denderend veel) het begon moeizaam...witte rijst ging als koek...wortel werd steeds bekeken en fijn geknepen en geproefd en uitgespuugd... uiteindelijk door hem zo erg zn tijd te geven heeft ie een heel bakje nasi op en stukjes kip en toch wel paar kleine hapjes wortel....zelfs tijdens zn kwark!!! dus geduld is the keyword (heeft een half uur over zn eten gedaan)
Wij dochters (4) moesten vroeger ook ons bord leegeten. Mijn moeder schepte op, dus we konden ook niet zelf onze porties bepalen. Ging het niet op; konden we in de keuken aan de keukentafel gaan zitten totdat het bord leeg was. Toetje konden we shaken. Ik heb zooooo vaak buikpijn gehad, lag vaak 's nachts te snikken in m'n bedje. Gelukkig heb ik geen nare associaties met eten of voedsel, integendeel. Gezond koken en lekker eten vinden wij heel belangrijk! De eetcultuur bij mij thuis is mede de reden dat mijn kind zelf mag bepalen hoeveel hij eet. En als hij geen avondeten blieft, maar de rest van de dag wel andere gezonde dingen heeft gegeten, dan maar niet en anders een vitaminepil. Vanavond wederom geen hap; ja, 3 korreltjes rijst. Helemaal prima, ik kan er niet mee zitten. Een normaal niet ziek kind neemt wat hij nodig heeft en gaat eten als het honger heeft, dat is de natuur. Ik zorg dat er een goed aanbod van gezond en lekker voedsel is. We hebben tijden gehad tussen 1,5 en 2 jaar dat hij leefde van borst, 1 hapje appel en een broodkruimel. Ik ga er zeker weten voor zorgen dat mijn kind eten altijd zal associeren met iets positiefs!
dit zei ik vanavond letterlijk tegen mijn moeder!! zij vond mn relaxte houding wel goed enz...maar zei toch even "als hij maar niet gewend raakt dat ie altijd yoghurt mag eten" maarja gister at hij amper avondeten en 3 happen yoghurt....dus daar ligt het gewoon niet aan...heeft gewoon minder honger of wilt gewoon niet...achja mijn moeder heeft mn broertje altijd zo erg gedwongen dat hij vaak moest kokhalzen, zielig gewoon....zij heeft sowieso heel wienig geduld...nog steeds is mijn broertje een moeilijk eter...
@suenne & zogelukkig: wat naar om op die manier in je jeugd met eten opgevoed te zijn Mijn ouders hebben het wat mij betreft perfect gedaan, en zo wil ik het ook doorgeven aan mijn kind(eren): Ik hoefde niet te eten wat de pot schafte, als ik maar wel 1) andere -zelfgekozen- groente at 2) een klein beetje (1 spruit of 6 erwtjes ofzo) proefde van wat ik niet lustte. Eén zo'n hap "gruwel" is voor een kind prima te overzien, maar zo leren ze stiekem wel alle smaken waarderen.
wij moesten gewoon eten wat de pot schafte hoor, maar ik had daar geen problemen mee... vond en vind alles lekker! nou ja nu ik er zo over nadenk... 's ochtends werdt er altijd een grote pan havermoutpap gemaakt en dat moesten we ook eten en 2 stuks fruit(geschilden gesneden op een bordje) heb onder eigen "regime" amper fruit meer gegeten ben net weer begonnen) en havermoutpap.... voel nog steeds die koude derrie zonder te proeven in mijn keel glijden. (het was meestal koud tegen de tijd dat ik het at) wel altijd met honing of stroop, dus mijn ouders deden echt hun best maar moet wel zeggen dat ik soms nog wel trek heb ik warme havermout heb het alleen nooit aangedurft hier een lichte teleurstelling voor papa, hij had vanmiddag helemaal een "pastasausje" gemaakt van tomaat, paprika, zoete aardappel en courgette en pasta gekookt, kijkt hij op het schema-> staat daar pasta vanaf 9 maanden jammer jammer jammer maar weet iemand ook waarom pasta zo laat? omdat het "gemaakt" is en je begint het pure elementen ofzo? @ Aquilegia: thnx, vond hem eigenlijk best "lame" maar je kan je nick niet meer veranderen, dus soit
Is voor mij ook de reden dat ik hier bewust mee om ga. En verder is het gewoon verleden tijd hoor. Ik ben nu een goede eter, lust veel meer dan ik als kind lekker vond en ik ben ook niet meer bang om iets te proeven. Ik vind het leuk om nieuwe dingen te leren kennen. Ik kan alleen niet zo goed van mijn suikerverslaving af komen. Al begin ik thee zonder suiker steeds een beetje meer te waarderen. En ik vind dat je ouders goede regels hebben gehanteerd, ik denk dat ik straks ook wel zo wil gaan doen. Alleen is dat voor veel later.
Euhm, even voor alle duidelijkheid: ik lustte/at alles. Maar de door mijn moeder bepaalde hoeveelheid op mijn bord moest op. Toen ik op kamers ging, werd duidelijk dat ik een darmaandoeing had. Ik kan daardoor slechts kleine porties per keer aan. Anders krijg ik pijn. Daarom hoeft mijn kind niet eens 1 hap te eten als hij dat niet wil. En ook past Rapley daarom zo goed bij ons. Voeren staat me ontzettend tegen! (Ik wou al 'Rapley' doen, voordat ik wist dat het beestje een naam had).
Ja, dat had ik wel begrepen dat dat een verschil tussen jou en mij is hoor. Ik lustte heel weinig, maar mijn moeder kookte alles kapot, dus dat was wel te snappen. Er kwam bij ons veel geweld kijken om het eten naar binnen te krijgen. Het ging niet zo van 'jij moet dit opeten en je blijft zitten', ik werd door mijn vader vast gehouden en ze knepen in mijn wang, soms werd ik geslagen. Ik heb niet een aversie tegen het voeren, ik heb een aversie tegen het machtsspelletje. Als je kind een grens aan geeft, dan heb je die net zo goed te respecteren vind ik. En toch moet ik daar stil bij gaan staan, ik had verwacht dat ik dat vanzelf niet zou doen, maar ik neig er toch naar om aan te dringen. Het is ook wel heftig dat je ergens last van had en dat het niet gezien is. Ik weet eigenlijk verder niet zo goed wat ik tegen je zeggen moet.
Mijn ouders waren vrij makkelijk met eten. Er stonden altijd minimaal 2 groentes op tafel. We hoefden degene die we niet lusten ook niet te eten. En het bord hoefde ook niet leeg. Daar hadden mijn ouders zelf trauma's van uit het verleden, dat wilden ze niet bij ons na doen. Mijn zus zat aan tafel wel eens te miepen, die was geen fan van gekookte aardappels en dat aten we geregeld. Ik weet eigenlijk niet meer hoe ze dat hebben opgelost. Na het eten kregen we in ieder geval geen snoep o.i.d., sowieso werd er na 4 uur niet meer gesnoept. Dat is een "regel" die ik nog steeds voor mezelf hanteer. Inmiddels lust ik trouwens zo goed als alles. Mijn ouders hebben ons best wel vrij gelaten, in bijna alles eigenlijk. M'n pa vind dat wij niet gepuberd hebben, haha, die houdt niet van dat soort termen. Hij kan er ook niet tegen als ik zeg dat dochter in een sprongetje zit, vind tie onzin.
volgens mijn moeder lusstte ik ook alles...gekke is dat zij mij nooit ehct gedwongen heeft...omdat ik dus vrij makkelijk was... maar ook mijn broertje werd in de wangen geknepen en erin gepropt...arm kind...ik heb er zelf een trauma aan over gehouden ( scheel 10 jaar met mijn broertje).. suenne, heftig hoor...maar ik heb hetzelfde, heb geen aversie tegen voeren, daar vind ik niets raars aan..alleen ik stimuleer het zelf doen wel veel meer... ik dahct dat Rapley het zelf eten met bestek in de weg zou staan...maar nu mijn ervaring valt dat reuze mee...als ik zie hoe geinteresseert hij is in het zelluf doen met een vorkje en een lepel... En ja oke hij grijpt wel sneller iets met zn handje als hij geen geduld wilt opbrengen, maargoed..no problem juist zo leuk!!! ik zie sowieso nu steeds meer de voordelen van rapley...ben ehct z blij dat ik ervoor gekozen heb...al heb ik het ook periodes gecombineert, maargoed heeft niks ten nadele als gevolg gehad!
Zo, net heerlijk mn kommetje warme en zoete havermoutpap achter de kiezen. Pasta heb ik zelf niet pas vanaf 9 maanden gegeven, gewoon toen het uitkwam, toen ze ook groente + aardappel at zeg maar. Wel let ik erop dat het geen pasta is waar ei in verwerkt is, maar meestal is dat met de goedkopere merken prima. Wel vind ik pasta met 6maanden1week snel, maar dat maakt niet uit. Heeft ze wel tomaat, paprika, zoete aardappel en courgette al op? En heeft ze al granen gegeten? Dan kan het in mijn ogen wel hoor!
Ach en weet je, als ik hier op het forum een beetje rond lees, dan zijn er wel meer die een hele heftige achtergrond hebben. Dan vind ik dat ik nog geluk gehad heb met hoe ik er nu bij zit. Dat had heel anders kunnen zijn. Vandaag staan spruiten op het menu. Ik ben benieuwd. Heeft ze 1 keer eerder gehad, toen vond ze het niet geweldig. We eten zelf stamppotspruiten met kerrie. Morgen moet ik werken, vanmiddag ga ik een potje voor morgen maken. Bij haar gastouder gaat het allemaal gewoon in een prakje. Die vind stukjes heel eng, zelfs als ik het te grof gestampt heb pulkt ze de stukjes eruit Ik denk dat ik voor morgen courgette uit de oven doe, dat vind ze heel lekker. Ik geef als ze naar haar gastouder moet altijd iets mee waarvan ik zeker weet dat ze het heel lekker vind. Veerle pakt trouwens ook al het lepeltje, alleen wil ze hem dan niet meer afgeven
Dat ontbijt is hier echt 3 keer niks. Ze vind er niks aan. Brood, crackers, het beland allemaal op de grond. En wat nou het typische is.. rijstewafels vind ze alleen maar lekker als ze dat op de grond eet. In de kinderstoel gooit ze dat ook op de grond. Vanmiddag ga ik maar eens proberen wat er gebeurd als ik een boterham op de grond geef. En roggebrood, dat ga ik ook nog ff kopen.
Wat een heftige verhalen hier. Wij hadden altijd een soort van onderhandeling. Dan maakte mijn moeder een bergje zio van:dat moet je nog opeten. En dan ging ze even weg en schoof ik het snel bij de rest of gaf het aan de hond. En ik maar denken dat ik slim was.. járen later zei ze dat ze dat heus wel door had maar zoiets had van: als je het echt niet wil, dan niet. Als uk hier slecht avondeet is dat meestal omdat hij druk bezig is een poepluier te produceren (ja, lekker fris) of erg moe is. Ik prak wel eens iets en geef het op een lepeltje, soms eet hij dan nog wat maar soms zet hij het ook op een brullen. Nou dan is het dus gewoon klaar (nog nooit gehoord van in de wangen knijpen trouwens)
@suenne: ik vind je verhaal ook wel heftig hoor. Wat moet je je machteloos hebben gevoeld als je met fysieke dwang iets opgedrongen werd. Maar heel goed van je dat je dat erkent en het zelf anders gaat doen! en wbt lepeltje: die laat ik Lieselotte gewoon niet zelf pakken... voor haar is het nu duidelijk dat er twee manieren zijn van eten: óf zelf met de handjes pakken, óf gevoerd worden met een lepel, en van die laatste blijft ze netjes af (kwestie van iets lekkers erop leggen en wegtrekken als ze hem probeert te grijpen hoefde ik maar 3x te doen voor ze eieren voor haar geld koos). Het zal allemaal wel niet opvoedkundig/rapley-verantwoord zijn, maar ik vind het wel zo makkelijk als ik haar af en toe (even snel) kan voeren zonder dat het op een strijd om het lepeltje uitdraait. @fafje: wat goed dat je kleine man zo enthousiast bezig gaat met bestek Het zijn toch kleine aapies he, die hun papa en mama het liefst na doen, dus daar hoor met bestek eten ipv met de handen ook bij. @Linnie: ik moest wel lachen om je verhaal: bizar zeg, dat ze wel wil eten als ze op de grond zit. Misschien zit ze in een jeetje-wat-is-die-zwaartekracht-toch-machtig-interessant fase? Dat ze meer bezig is met daarmee experimenteren zodat ze vergeet te eten?