Ik begrijp het helemaal!!! Er zijn ook steeds meer onderzoeken waarin gepleit wordt voor het afschaffen van al die "moeilijke" rijtjes en dat je je meer moet concentreren op de risicogevallen, zoals gebeuren, worden, vinden, etc. Daar is zeker iets voor te zeggen. Aan de andere kant lijkt het nu erg lastig en ingewikkeld, maar in feite zijn het denkstappen die je moet nemen. Als je het maar vaak genoeg doet, dan worden die denkstappen een automatisme en ga je "onbewust" de juiste keuzes maken. Wij gebruiken op school een (alzegikhetzelf ) heel gemakkelijk schema die goed die denkstappen weergeven. En meer lezen is ook zeker goed voor je taalontwikkeling en tekstbegrip! Ik ga mijn afstudeerscriptie schrijven over leesbevordering in het vo. Er lopen ondertussen een aantal ontzettend leuke projecten die zich daarop richten. Het belang van leeskilometers maken wordt nog wel eens onderschat.
Ja ben het zeker met je eens! Dus binnenkort toch mezelf ertoe zetten en beter me best doen Sinds ik hier actief ben is er zowieso toch een vooruitgang Ik probeer altijd goed na te denken hoe ik iets schrijf
He he he Zoals ik al zei, het zijn denkstappen. Maar ik hoop dat Loesie het misschien nog wat beter uit kan leggen...? Werkwoordspelling uitleggen is niet mijn sterkste kant. Ik ben meer van de woordenschat, tekstanalyse, fictie, literatuurgeschiedenis en (taalgebruiks)grammatica
Tja, veel bezig zijn met taal is altijd het beste!! Voordat ik Nederlands ging studeren, was ik ook een drama met taal Sinds ik lesgeef en goed "moet" zijn, ben ik met sprongen vooruit gegaan (en dan nog niet altijd foutloos hoor! ).
De meeste fouten worden gemaakt bij de hij-vorm en het voltooid deelwoord. Ik denk dat je al een heel eind bent als je die 2 weet te onderscheiden. Makkelijkste manier is: Ik gebruik even "smurfen" van Loesie... (was dat van Loesie? Even vergeten) Wanneer je twijfelt over een d of t op het eind, dan vervang je dat werkwoord door een vorm van smurfen. Hoor je "smurft" op die plek, dan krijgt het woord een extra t erachter. Hoor je "gesmurfd" dan is dat een voltooid deelwoord en dan is het het makkelijkste dat je dat woord alleen even langer maakt. In negen van de tien gevallen hoor je dan vanzelf waar het mee geschreven wordt. (Natuurlijk zijn daar uitzonderingen op, maar daar zou ik me nog even niet druk over maken...) Voorbeeld: Het belooft/beloofd een mooie dag te worden. (twijfel?) Het SMURFT een mooie dag te worden. (ah, dat is dus een t op het eind) Er is me een mooie dag belooft/beloofd. (twijfel?) Er is me een mooie dag GESMURFD (hee, dan moet ik het woord langer maken...beloofDE..dus een d op het eind.) Misschien is het zo iets duidelijker?
@ Allistar Maar als ik dan het woord belooft/beloofd neem. Waarom word dat dan met een T en een D geschreven? Ik zou namelijk idd beloofde nemen en dan met DT schrijven..
Je kunt alleen maar -dt krijgen, als de stam van het werkwoord al op een -d eindigt: - branden / brand / brandt - vinden / vind / vindt.
Ja hihi zo ver was ik al haha Maar bedoel even het woordje belooft/beloofd.. Waarom kan het beide dus met een D of met een T?!
Ah, oke, ik snap je. In de eerste zin is het woord persoonsvorm tegenwoordige tijd, dan pas je de stam + -t regel toe (beloven > belov (=beloof) > belooft). In de tweede zin is het een voltooid deelwoord en kijk je naar de laatste letter van de stam (belov) en aangezien die letter niet in 't kofschip zit, krijg je een -d op het einde. Met andere woorden: bij werkwoordspelling is het van belang dat je weet welke functie (persoonsvorm / voltooid deelwoord) een woord heeft in de zin
Belooft/beloofd komt van het werkwoord beloven. Als je naar de letters voor de -en kijkt, dan staat daar geen d. Dan wordt het dus nooit -dt. Een werkwoord MOET een d op die plek hebben staan om af en toe met -dt te worden geschreven. Neem het werkwoord "lijden" (voor de -en staat nu een d) Wanneer je smurfen invult en je hoort SMURFT, dan krijgt je een extra t erachter. (Dus: -en eraf halen en dan een t erachter plakken) Voorbeeld: Hij SMURFT aan liefdesverdriet. (Hij lijdt aan liefdesverdriet)
en dat geld dan alleen voor dit zinnetje? Het belooft/beloofd een mooie dag te worden. (twijfel?) Dit kun je dus zowel met een T als met een D schrijven?!
Sja, weet je... dat vraag ik me ook wel eens af. Mijns inziens had dit allemaal ook makkelijker gekund.
Oef.... het zijn er ongetwijfeld meer, maar kan zo even geen voorbeeld bedenken. Ohja: hij verhuist / wij zijn verhuisd. 1e voorbeeld: persoonsvorm tegenwoordige tijd 2e voorbeeld: voltooid deelwoord
Nee ik schreef dat om een twijfelgeval aan te geven. Als je de regels volgt, dan moet het in deze zin met een t worden geschreven. Ik heb 1 woord van je dikgedrukt.. probeer eens "smurfen" op die plek te gebruiken..?
Geldt Oke want ik zou dus van uit mijn lompe logica belooft altijd met een D schrijven Want het wordt altijd beloofde en niet beloofte
Juist. Als er één taal niet logisch is, dan is het wel Nederlands Frans heeft bijvoorbeeld weer een heel regelmatige vervoeging van werkwoorden. Dat is veel makkelijker
Oke en dan nog een vraagje: Verleden tijd alle werkwoorden is dat alleen met een D of kan dat ook DT worden? Voorbeeld: Werd?!
Overigens is het echt een kwestie van er een tijdje consequent mee bezig zijn en dan gaat het op den duur voor het grootste gedeelte vanzelf. (Zo ben ik opgegroeid met : hij is groter ALS MIJ. Moet zijn groter DAN IK. Ik heb er een tijdje echt op gelet en nu doe ik het zelden nog verkeerd)