hier geen sinterklaas, om meerdere redenen maar ook zeker omdat het inderdaad een leugen is. vanaf kleins af aan leren we onze kinderen dat liegen stout is en niet mag. maar zelf hangen we de meest onzinnige leugens op zoals een man die zogenaamd alles weet en zn pietemannen die alles kunnen zien. Dat gaat er bij mij niet in, ik kan me nog goed herinneren dat ik er boos en gekwetst was als kind toen ik erachter kwam dat sinterklaas echt niet bestond.
ik heb dat wel ervaren als kind en vond dat niet leuk.... dacht echt dat ik stout was en minder kreeg( ik kreeg ook altijd nuttige cadeau's zelden speelgoed, buurmeisje kreeg het allermooiste speelgoed)...... naar mijn kinderen toe zorg ik wel dat ze een caseau krijgen waar ze trots op kunnen zijn, maar ik vertel ook dat ik dat met sinterklaas afstem en dat wij zulke hele dure cadeaus niet nodig vinden..... zo wilde Kim een mobiel vragen, die wil ze al vanaf haar 6e... wij geven haar ereen als ze in groep 8 zit..dus kim dacht slim te zijn en het aan sinterklaas te vragen, haha haar maar even uitgelegt dat sinterklaas zulke dingen wel wist...geef ook wel aan dat wij sinterklaas wel eens helpen, dat het natuurlijk niet mogelijk voor hem is om alles te doen, allemaal verhaaltjes waar erg makkelijk door heen te prikken is, we doen neit heel ons best en kronkelen ons niet heel erg in de rondte om het geheim te bewaren, maar kinderen zoeken ook niet echt, pas als ze daar aan toe zijn.... en als ze dan ouder worden en vragen gaan stellen lieg ik niet meer, maar vraag wat denk je er zelf van?
Ik denk ook dat dat klopt. Bij mijn moeder op school (geeft les aan middenbouw), hebben ze een keer een soort 'experimentje' gedaan. Kinderen zaten allemaal een beetje op de grens van wel/niet geloven. Een aantal geloofden niet meer, een aantal nog heel trouw. Toen hebben ze klassikaal verteld dat hij niet bestond (met medeweten van de ouders uiteraard), daarnaast ook laten zien hoe dat dan ging (normale man kleedde zich om tot 'Sint')... Nou, reken maar dat ze allemaal ineens weer geloofden hoor, want daar staat ie toch! Allemaal heel gedwee: 'ja sinterklaas, nee sinterklaas'
het eerste jaar dat ik niet meer geloofde waren mijn buurjongens zwarte piet bij het buurthuis, ik wist dat het mijn buurjongens waren, ze kwamen bij ons in de keuken en brachten een hele emmer strooigoed die ze over hadden, en ik wist dat ze het waren, maar werd toch een verlegen meisje en begon me af te vragen of het wel echt mijn buurjongens waren.... onze andere buren hadden onze overbuurjongen ( nou ja was al 25) gevraagt om sinterklaas te spelen, maar hij was gehandicapt, een heup afwijking en als hij loopt dat zwiept zijn bovenlijf heel erg van links naar rechts. de buurkinderen hadden in notime door dat het evert was, wat hebben we erom gelachen zeg... was natuurlijk ook niet echt handig
Maar kijk daar is een verschil. Jij verteld jou kindjes dat je met sinterklaas afstemt dat er niet zulke dure kado's worden gekocht. Kortom sinterklaas bestaat maar overlegt met papa en mama hoeveel centjes hij uit mag geven. Maar jij verteld je kindjes niet dat sinterklaas niet bestaat En om dus te voorkomen dat jou kindjes zich verdrietig gaan voelen omdat een vriendje of vriendinnetje wel dat dure kado hebben gekregen bescherm je ze daar tegen door dus wel eerlijk te vertellen dat de kado's gekocht worden en niet gekregen worden Vind ik trouwens wel een hele slimme van je!
Hier vieren we wel sinterklaas, zie het niet als een leugen, eerder als een soort van sprookje. Wij vonden het als kind een geweldige tijd en hebben het onze ouders nooit kwalijk genomen dat die goede man toch niet bleek te bestaan. Het was een prachtige tijd, net zoals ts beschrijft, zo voelden wij dat ook als kind. En we willen onze dochter dat gevoel niet ontnemen. En dat het racisme/slavernij is, zo zien we dat niet, zwarte piet is gewoon zo zwart als roet, omdat hij altijd via de schoorsteen komt(die we nooit hadden, gek dat je als kind daar in geloofde hahahaha). Bij mijn man op het werk is ook een collega die het zijn kinderen niet "voorliegt" (zoals hij het zegt), maar wat ik dan eerlijk gezegd wel een beetje vreemd vindt is dat hij met zijn 3 kinderen vooraan zitten bij de sinterklaasviering.
Er was ooit een tv uitzending van een juf die zich voor de (kleuter)klas verkleedde tot sinterklaas. Toen er werd gevraagd wie dat was, zeiden ze in volle overtuiging; 'sinterklaas!' Daarna vroegen ze; 'waar is de juffrouw dan?... 'die is even weg' zei een kindje (of zoiets iig) Ik kan het filmpje niet vinden, maar dat was zo grappig om te zien.
ja maar dat van die juf/meester heeft niks met de sint te maken. Kinderen hebben een onwijs grote fantasie. Of de juf zich nu als kip verkleed of sint dat maakt voor de kinderen niet uit ze spelen direct mee. Ik herken dit wel van de scouting en de zomerkampen waar de leiding dan rollen aannamen in het thema. Iedereen wist welke leiding die voor zich had maar elk kind deed mee met het 'rollenspel'
De dag dat mijn zoon te horen kreeg dat de sint niet bestond was de dag dat hij me aan keek van mama jij JOKT. Het jaar er op. Keek hij nog met puppy ogen mij aan van mama is de sint echt niet echt. Ik zeg lieve jongen hij was wel ooit echt. En nu ben jij 8 jaar en weet je het waarom. En het verhaal er rondom van sint nog eens uit gelegd de sint van nu is niet echt. Maar vroeger leefde wel een man die goed was voor mensen/kinderen en in door de eeuwen heen is het uit gegroeid tot sinterklaars. Een feestje voor de jongste kinderen. Met alle liedjes en verhaaltjes er om heen. Als jij nu nog denkt dat hij er is dan mag jij dat van mij denken. En ik fluisterde in zijn oor. Maar deze mama sint is jou cadeautje niet vergeten. Nee mama? nee zeg ik! We vieren de sint net zo lang als jij het nog leuk vind. Jaar daar op is zijn zusje geboren. En dit jaar vieren we weer ouderwets de sint. En mijn zoon heeft een geheimpje wat hij nu met ons deelt maar hij zal net zo lang mee doen tot dat zijn zusje groot genoeg is.
Maar hoe doe je dit in vredesnaam?! Ik bedoel je kinderen zitten wellicht op school, of hebben vriendjes. Ze zien het op tv, zien het speelgoedboekje. Wat vertel je dan tegen je kinderen, niks? Heb het topic verder niet gelezen, alleen de laatste pagina.
@mikos; Ja klopt, fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar. Maar kinderen kennen het verhaal rondom de sint en adoreren hem, ze geloven dat de sint alles weet wat ze doen én denken. Ik den dat de impact daarom heftiger is, dan dat ze iemand verkleed als kip zien. Alhoewel bij iemand verkleed in een kippenpak oid rent mijn dochter ook gillend weg.
ik heb ook wel eens gehoort die al lang wist dat sinterklaas niet meer bestond maar het niet aan zijn ouders vertelde omdat hij dacht dat ie anders geen cadeautjes meer kreeg haha, dat vond ik wel slim.....
Ik ben dan serieus benieuwd hoe je dat dan doet met alles: Mijn zoontje van drie kwam vanmorgen glunderend vertellen dat er kaboutertjes bij hem langs zijn geweest, zijn oogjes straalden het uit. Ga jij dan zeggen dat dat niet kan, dat ze niet bestaan? Als je kind met een zandtaartje naar je toe loopt, kijk mama: stukje taart. Zeg je dan: nee hoor, dat is geen taart, dat is zand. Als je kindje later op school een keer koekjes heeft gebakken en er trots 1 laat proeven aan je, maar ze zijn niet te vreten. Zeg je dan dat ze niet lekker zijn? Als je kind later (dus al ouder is) even alleen thuis is en hij/zij krijgt een vreemd telefoontje, leer je hem/haar dan ook niet te zeggen dat papa of mama even niet kan opnemen omdat hij/zij in bad ligt, zodat die vreemdeling niet weet dat hij/zij alleen thuis is. Enz enz Ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die ook maar nooooit een leugentje om bestwil doet. Het is jou goed recht dat je het niet viert hoor en het is niet aanvallend bedoelt, maar ik vraag me dan gewoon af over hoe je dat met andere dingen doet. Hier vieren we het wel en ik ben het eens met oa de ts. Verder weet ik mij niet te herinneren dat mij verteld is dat sinterklaas niet meer bestaat. Volgens mij was het op een gegeven moment gewoon zo. Net als met dure cadeau's die andere kinderen misschien hadden. Ik zag echt niet dat een ander kindje een duurder cadeau had. En als kind accepteer je dingen ook sneller denk ik: Mama? Truus mag elke dag haar schoen opzetten, mag ik dat ook? Antw. Nee hoor, om de paar dagen is voldoende en dan blijft het ook leuk. Reactie: Owww ok en ging ik weer verder spelen.
ik wil inderdaad niet liegen, en nee ik ga ook niet zeggen dat kabouters echt zijn. Hij kijkt wel tekenfilms (Cars) ik ga ook niet zeggen dat die autos echt zijn. Hij weet goed dat het nep is en gemaakt is door mensen en daarmee verder klaar zeg maar. En ik ben nu al enorm aan het denken hoe ik hem alles kan uitleggen waarom wij geen sinterklaas vieren en anderen wel (religie speelt bij ons een grote rol, dat is ook rede 1 waarom ik het niet vier) Maar ik denk dat dat me wel moet lukken. En liegen is gewoon not done ook geen leugentjes om eigen bestwil. Dingen verbloemen kan, maar liegen never nooit. Als ik een zelf gemaakt koekje niet lekker vind zou ik bijv niet zeggen van het is niet lekker, maar zeggen dat ik vind dat hij het goed gemaakt heeft en hoe mooi ze zijn en dat het zo knap van hem is etc. (maar een voorbeeld wat ik met verbloemen bedoel, mocht het nodig zijn in een situatie) Hoe moet ik het mijn kind laten rijmen dat ik zeg dat God de enige is die alles ziet en weet wat je doet, terwijl sinterklaas dat ook kan maar een paar jaar later ineens niet meer bestaat maar gewoon een leuk leugentje was. Als ik mijn kind wil plezieren met kadoos dan geef ik die aan hem daar heb ik geen sint voor nodig.
maar hoe doe je dat dan als je kindje huilend wakker word omdat er een leeuw onder het bed ligt ? zeg je dan : dat kan niet ? dat bestaat niet, en kind heeft namelijk een zeer rijk fantasie, en voor hem/haar is die leeuw daar wel degelijk ! en zullen denken , mama waarom geloof je mij niet ? ik ben bang en jij zegt dat ze niet bestaan, kinderen kunnen daardoor alleen maar banger worden, hier heeft zoonlief een periode gehad van de leeuw, die is nu net voorbij, wij namen hem wel serieus en zeiden tegen de leeuw dat hij nu heeeeel snel weg moet gaan hup naar beneden, weg op de kamer van J en tegen J zeiden we dat we hem terug brachten naar de dierentuin en dat hij niet meer terug kon komen, hij was zo blij dat we hem serieus namen en dat wij hem hielpen met zijn leeuw
Omg! Kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die zooooo de negatieve kanten uit een jarenlange traditie kunnen halen en dus geen Sinterklaas met kids vieren! Ik heb dan echt het idee dat dat van die verbitterde mensen zijn. Kweenie waarom. Vind Sinterklaas zo onschuldig, kan daar echt niks "slechts" van maken. Termen als liegen komen echt niet in mij op. Tuurlijk is je kind ff beteuterd als blijkt dat het niet echt een piet was die een kado in zn schoen stopt maar jeez daarvoor hoef hij later niet een gesticht in denk ik . Anyway ik kan niet wachten tot mijn kind oud genoeg is om Sinterklaas bewust mee te maken. Moet eerlijk zeggen dat ik het zelf nog steeds spannend vind. Ergens diep ik mij gelooft er een klein meisje nog gewoon in de Sint hoor, no matter what they say
ik heb het hele topic gelezen maar besloten om alleen op de eerste vraag te reageren. Wij gaan zeker wel sinterklaas vieren. Dit jaar gewoon een klein schoen cadeautje, omdat zoontje nog niet zo oud is. Maar misschien vanaf volgend jaar wel echt groots
mijn oudste is nu 4 en half en ik heb echt nog nooit meegemaakt dat hij een leeuw onder zijn bed zie of spoken/monsters. Met zulke verhalen zijn wij ook nooit bezig, ik denk niet dat hij dat ooit zal zeggen. En zo wel dan ga ik daar ook op mijn eigen manier mee om.
Hier wordt er ook gewoon sinterklaas gevierd. Kleine schoenkadootjes en op 5-12 een grote en 4 kleinere kado's. Kleintjes incl schoen ben ik nu totaal 25,- kwijt. Nu nog bedenken wat het grotere kado voor beiden gaat worden. Ik vond het juist een leuke grap toen mijn nicht me vertelde dat hij niet echt bestond, en voelde me echt groot dat ik bij de grote mensen hoorde die een geheimpje moest bewaren bij mijn jongere zusje en op school e.d. Weleens van sprookjes gehoord? Ook een en al fantasie.... En ook bij een dier in of onder het bed sturen wij gewoon weg. 'Hup move, hier hoor jij niet te slapen, ga maar buiten spelen' Kunnen we gewoon weer verder slapen. Het begrip dat bestaat niet of het is niet echt/nep dat wordt hier nog niet begrepen.... Hij ziet het toch immers?
het is ook echt niet zo dat wij met zulke verhalen bezig zijn hoor !!!! maar bij de teletubbie zie je bijv ; ik ben de grote enge leeuw het is echt waar, en dan komt er nog een zinnetje achter dat rijmt, en sommige kindjes worden daar bang van, en pas toen we in de dierentuin waren en hij de leeuwen in het echt zag werd hij bang en zaten ze opeens onder zijn bed, het is dus echt niet zo dat wij hem dat inpraten hoor