De ondwerp zegt het al. Wie geeft wel eens zijn kind een billenkoek of tik op de vingers? Ik weet dat het niet goed is en probeer het zo min mogelijk te doen (nog voordat ik moeder werd riep ik nog zo hard: dat zal ik noooiiiiit doen) Maar sinds mijn zoon 3 is en van die dagen heeft dat hij mij tot het uiterste uitprobeer of grenzen probeert te verleggen, dan betrap ik me erop dat ik dan toch een billenkoek geef om vervolgens op de trap te zetten. Voel me daarna zooooo schuldig en weet dat het gebeurt uit onmacht. Toen ik het met mijn vriendinnen erover had gaven ze gelijk toe dat zij dat ook wel eens doen. Dat het vaker voorkomt dan je zou denken. Let wel, ik heb het over een billenkoek of een tikje op de vingers. Dus geen mishandeling, schudden of wat ook.
Ik heb nu 2 keer gehad in mijn carriere als moeder dat ik echt heel boos werd. Gelukkig ben ik toen gewoon weggelopen uit de situatie en kon gelijk weer normaal reageren (met tranen over mijn wangen van de onmacht)
Ja ik heb het wel eens gedaan. Mijn oudste (bijna 3) is de laatste tijd zo ontzettend moeilijk. Ze probeert continue de strijd met mij aan te gaan en haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ze is echt nergens meer van onder de indruk, maar wel van een tikje op haar vingers. Dus tja.... Ach ik ben er ook groot mee geworden en er niet slechter van geworden.
Korte antwoord: Nee, absoluut nooit! Denk idd dat dit soort dingen uit onmacht en frustratie gebeuren en ook niet werken. Waarom zou je ook je frustratie afreageren op je kind (ook al is het niet hard, ik zie het toch als afreageren eigenlijk) Je kunt denk ik beter je kind op de trap zetten, de deur dicht doen en tot 10 tellen. Ik heb ook best een lastige peuter, die echt het bloed onder mijn nagels vandaan kan halen. ps: wat ik hier trouwens ook niet aan snap: hoe wil je je kindje dan gaan leren dat ie niet mag slaan??
Aan de ene kant vind ik dat je gelijk hebt aan de andere kant ook niet. Ik heb als kind zijnde echt wel een een tik op mn billen gehad of op mijn vingers. Maar ik heb nooit een ander kindje geslagen omdat dit niet mocht.
Dat is wel mijn probleem. Onze peuterpuber van 2,5 heeft er momenteel een handje om ons te bijten of haar kleine babyzusje pijn te doen. En je probeert wel steeds aan te geven dat ze iemand anders geen pijn mag doen, maar wanneer ze dus steeds door blijft gaan (en steeds harder gaat bijten ) dan krijgt ze wel eens een flits voor dr broek.
billenkoek niet, tik op de vingers is maar wat je eronder verstaat. Mijn dochter weet het te presteren dat ze zo 20 keer ergens aanzit terwijl ik toen al 10 keer gezegd heb dat het niet mag. Dan pak ik haar hand en trek die weg. Dan kijkt ze ook zo beledigd, maar doet het iig niet nog een keer.
Ja, als mijn dochter me keihard aan mijn haren blijft trekken, na meerdere waarschuwingen. Dat doet me zó´n pijn, en dat mag ze weten ook. Uiteraard doet de tik die ik haar op haar handje geeft geen pijn, maar ze schrikt er wel van. Ik ben hier trouwens niet trots op, maar ik zie het ook niet als iets dramatisch.
Nee, niet nodig. Maar goed, een tik op de vingers kan bij sommige kinderen wel goed werken. Als het maar voor een korte schrik is en niet om ze pijn te doen.
Nee nooit, maar mijn dochter is ook niet zo lastig. Als ze echt driftig wordt of zo vervelend dat ik echt boos begin te worden gaat ze op haar strafstoeltje, en zet ik de kookwekker op 3 minuten. Dt maakt veel indruk op haar, en ik heb dan ook tijd zat om even af te koelen
Mijn dochter krijgt een enkele keer weleens een tikje op haar vingers ja. Blijkbaar helpt 100x waarschuwen niet en 1 tikje wel. Raar maar waar, daar is ze van onder de indruk. Tik op de billen doe ik niet, meestal gaat het om dingen waar ze écht niet aan mag komen zoals DVD's, stereoinstallatie enz.
Ja mn dochter een paar keer een tik voor dr kont. Maar dat is echt maar een keer of 3-4 geweest. Laatste keer was toen ze haar broertje lachend met een stok op z'n vingertjes sloeg, ja toen kreeg ze een tik voor dr kont.
rosao je hebt gelijk. Ik weet dat het uit onmacht gebeurt en dat het dan niet te doen is om je kind te leren niet te slaan. Maar wat mama doet mag een kind niet altijd (zo ben ik het geleerd. Als je snapt wat ik bedoel. Mijn mama werd weleens boos en riep boos tegen mij, maar zo moest ik absoluut niet terug reageren. Ik was kind, zij is de mama. Zo vertel ik het ook tegen mijn kind) En nadat ik het een keer gedaan heb en ik ga vervolgens met mijn zoon praten en hij moet sorry zeggen voor wat hij stout heeft gedaan, zegt mama dan ook sorry voor de billenkoek. En worden we weer vriendjes. Ja ik vind het soms toch moeilijk hoor opvoeden. Maar wel fijn om te weten dat ik hierin niet alleen bent
Hoe zorg je dan dat ze niet wegloopt van haar stoeltje? Ik heb dit ook wel eens geprobeerd, maar mevrouw staat meteen op en loopt weg (ook na meerdere keren haar terug gezet te hebben).
die van mij is er nog te klein voor maar ik zie werkelijk waar niets verkeerd in een tik voor dr billen o.i.d zelf ook gehad en ben er niet slechter op geworden. Denk ook niet dat het uit onmacht is maar gewoon een bepaalde vorm van opvoeden. Ik zou het wel pas gebruiken als het echt niet anders kan.
Ze heeft dat nooit gedaan, ik heb haar voor het eerst op die stoel gezet toen ze anderhalf was, en toen bleef ze al zitten, tegen mijn verwachtingen in. Nu begint ze wel eens te draaien en me dan een beetje uitdagend aan te kijken, maar dan zeg ik een beetje zachtjes maar wel op een boze toon, als je van die stoel afkomt voor de wekker gaat wordt mama echt heel boos. Dat maakt nogal indruk, geen idee waarom want ik ben nog nooit echt heel boos geworden
Nee, nog nooit en vind het ook echt niet kunnen (en nee, ik ben niet perfect , zie ander topic), maar slaan nee, dat gebeurt hier niet.
Nee - hier (nog) niet. Hoewel m'n handen weleens gejeukt hebben van onmacht (ik heb ook een 3 jarige hier thuis ) . Maar ik wil het écht niet gaan doen, omdat ik bang ben dat ik wanneer ik eens echt zo boos op haar ben, dan harder tik/sla dan ik wil. Dus vandaar dat ik het echt niet wil doen.