Hoi lieve meiden, Sorry dat ik gisterenavond niet meer gereageerd heb. Had daar geen puf meer voor. We hebben eerst meer dan 1,5 uur moeten wachten in het ziekenhuis, zodat we pas om 17u geholpen werden ipv 15.30. En daarna, misschien omdat ik de laatste 2 dagen nauwelijks meer gehuild, heb, waren alle sluizen open. We waren vrij laat thuis en we hebben met zn tweetje gepraat en gehuild. Ik heb helaas niets meer aan de diagnose toe te voegen. Er zijn zoveel aandoeningen, zoveel afwijkingen, die de zaak zo gecompliceerd maken, dat de arts zei "zelfs als de baby de bevalling zou overleven, vind maar een specialist die zich aan al die operaties zich gaat wagen". Er is kortom geen reele kans op levensvatbaarheid, en zelfs dan, zou de baby geen leven hebben en veel pijn lijden. Het is helaas niet anders. Natuurlijk, de keus is nu aan ons. Er was alweer nog minder vruchtwater, de baby beweegt telkens niet (ik denk hem wel heel soms te voelen, maar eigenlijk al dagen ook niet meer). We konden, als we wilden nog een week wachten, nog verder kijken...maar dat trekken we niet meer. Het is onszelf kwellen. Daarom hebben we besloten tot beeindiging van de zwangerschap. Omdat aanstaande weekend een lang weekend in Belgie is (t/m dinsdag vrij), en omdat je 2 dagen voor de dag van inleiding al medicijnen in moet nemen, konden ze deze week geen plek meer voor ons vinden. Was ik eerst kwaad om, ik wil niet nog langer uitstel van executie, maar ik vind het nu prima. Ze bieden ons veel begeleiding in het ziekenhuis aan, en dat zullen we nodig hebben. We hebben gisteren al een gesprek gehad met de vroedvrouw die ons zal begeleiden, we hebben veel vragen gesteld en antwoorden gekregen, en we kregen wat informatie mee naar huis. Vandaag krijgen we de bevestiging of we volgende week woensdag zover zijn. Hoe gek het ook klinkt, nu vind ik het zelfs beter dat de afscheid pas volgende week plaatsvindt. Mijn dochter heeft deze week, t/m aanstaande dinsdag vakantie, dan kan ik al mijn tijd aan haar besteden. En in deze tijd kan ik samen met haar nog beter afscheid nemen van haar broertje. Ze is daar met vlagen erg mee bezig. Gisteren kregen we onverwacht hulp hiermee van andere kinderen. Mijn dochter was spelen bij vrienden toen we naar het ziekenhuis gingen, en daar was ook een ander meisje spelen. Mijn vriendin vertelde dat op een gegeven moment mijn dochter tegen de andere kinderen vertelde dat ze zo verdrietig is om haar broertje, dat hij doodgaat...en toen zei dat meisje "mijn mama heeft ook een baby in de buik gehad die stierf, dat was heel erg, maar daarna was het goed....ze had zo weer een andere baby in de buik... heeft je mama vast straks ook". Kijk, dat laatste is bij ons niet te geval, maar dat is van latere zorg. Het goeie hieraan is dat mijn dochter me vertelde hoe het gesprek was gegaan, en dat ze trootst heeft gevonden bij leeftijsgenoten, dat ze weet dat ze niet de enige is. Ik merkte gewoon aan haar dat ze daar veel aan heeft gehad. Ik ga deze week dus leuke dingen met dochterlief doen, en een herinneringsdoos maken voor ons zoontje. Alle kaartjes die we gekregen hebben, e-mails uitdraaien, echo-foto's, een paar kleertjes... En me nog beter voorbereiden op de fysieke afscheid van mijn baby. De emotionele afscheid zal nog lang duren, dat weet ik nu al, en de pijn zal nog lang ondraagelijk zijn, en hopelijk zal huilen en praten daar veel in kunnen betekenen. Verder...weet ik ook niet meer wat ik kan doen...het zal ons toch allemaal overkomen en we zullen dan ermee moeten leren leven.
Lieve Gabrielle, Wat een dapper besluit van jullie, jullie doen het goed voor jullie zoontje, het maakt jullie goede ouders! Toen wij bij Loek de zw-schap gingen afbreken moesten we ook nog een kleine week wachten. Maar achteraf vond ik dit juist heel fijn! Geniet van je buik, van de kindje in je buik, maak herrineringen van he buik samen met je dochter. Probeer goed na te denken wat je allemaal wilt en wat vooral niet! Nu kun je nog goed handelen, als je straks jullie kindje is geboren moet je proberen zo min mogelijk te moeten regelen. Veel sterkte meid, veel kracht, voor jou, je man en jullie dochter! Geniet van de dagen die jullie nog samen hebben en als je straks gaat bevallen, ga je ook genieten van jullie kindje, ookal moet je hem afgeven. Je weet me te vinden he, als je vragen hebt, als er iets is... Laat je emoties op de vrije loop. Op dit moment heb jij al het recht om keihard te huilen, vedrietig te zijn, boos te worden en je zult merken dat mensen in je omgeving dit ook van je accepeteren en dan bedoel ik niet alleen nu maar ook straks! En wat zijn kinderen toch eerlijk, ze spreken de waarheid en hoe '*(^$%' het ook klint, tis waar... Dit overkomt jullie omdat jullie het aankunnen, samen zijn jullie sterk en zullen uiteindelijk hier alleen maar sterker door worden, hoe stom en klote dat nu ook klinkt! Dikke dikke knuffel!!!!!
@gabrielle: jeetje meid wat balen! zit hier met tranen in mn ogen, heb er geen woorden voor. het is voor je dochtertje erg fijn dat ze troost heeft kunnen vinden bij leeftijdsgenootjes. heeeeeel veel suc6 de komende tijd meid, denk aan je!
Jeetje Gabrielle, ik zit met de tranen in mn ogen. Wat een ongelofelijk moeilijk maar dapper besluit! Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd! Denk aan jullie! Hele dikke knuf!
Lieve Gabrielle Ik heb geen woorden: ik wens je heel veel sterkte en kracht en rust toe dat jullie jezelf mogen omringen met alle liefde die je nodig zult hebben. geniet van het samen zijn met je dochter de komende week mijn gedachten zijn bij je Liefs Chantal
Lieve Gabrielle, partner en dochter, Met tranen in mijn ogen, lees in je bericht. De hoop was bijna vervlogen, maar nu dan toch een definitief besluit. Wat een enorm dapper besluit. Alles uit liefde voor jullie zoon, ik heb daar echt heel veel respect voor. Ik wens jullie ontzettend veel sterkte. Houd elkaar stevig vast, door de liefde voor elkaar en jullie zoon, kunnen jullie dit samen aan. Leske
Gabrielle, wat een ontzettend heftig verhaal en wat klink je sterk en wijs. Heel veel respect daarvoor. Heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je genoeg steun bij je man, dochter, familie en vrienden zult vinden om deze moeilijke tijd door te komen.
Lieve Gabrielle, Huilend heb ik je bericht gelezen. Wat een ontzettend sterke meid ben je. Het is een ongelooflijk moeilijk besluit. Heel veel sterkte en liefde voor jullie. Nu je weet wanneer het gaat gebeuren kun je afscheid nemen. Ik denk aan jullie, nogmaals heel veel sterkte. Knuffel Pioentje
Lieve Gabrielle. Woorden schieten te kort. Wat oneerlijk dat jullie nu al afscheid moeten gaan nemen. Maar wat sta je er sterk in (voor mijn gevoel) Kan me voorstellen dat het aan de ene kant lang duurt tot volgende week woensdag maar zoals je het beschrijft kan je die tijd ook gebruiken voor het verwerkingsproces. Ik wil jullie de komende tijd dan ook heel veel succes, sterkte, kracht en liefde toewensen om dit ongelooflijke te door staan. Ik denk aan jullie Hele dikke virtuele knuffel
Lieve Gabrielle, Ik weet zo even niet wat te zeggen. Het lijkt mij een moeilijk, maar ook het enige juiste besluit voor jullie zoontje. Uit liefde bespaar je hem verdere ellende. Heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat jullie in de nabije toekomst meer geluk is gegund!
Gabrielle, ook ik heb met tranen je bericht zitten lezen. zo welkom en verwacht en dan nu al afscheid moeten nemen is niet eerlijk, en ondenkbaar maar helaas voor jullie de realiteit. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, wat moet je ook zeggen in deze situatie, kan er de woorden niet voor vinden. Ik wens je heel veel sterkte komende tijd, ook voor je partner en jullie dochtertje. Hoop dat jullie goed afscheid kunnen nemen. veel sterkte
Met tranen in mijn ogen lees ik je berichtje Gabrielle. Wat is het toch oneerlijk. Ik vind je heel moedig overkomen. Ik wil je alle sterkte, en kracht toewensen en ik hoop dat je het een plekje kan geven. Ik heb er verder echt geen woorden voor, ik word er echt helemaal stil van.. heel veel liefs!
@Gabrielle, jeetje wat een besluit, maar alles uit liefde voor jullie zoon. Heel veel sterkte voor jouw,je man en dochtertje ! Knuffell !
@ Frenzy ja idd een nieuwe banner, leuk he! Mijn nieuwe bed sliep echt zalig! Helaas werd ik wel wakker vannacht om half 5 na een droom (nachtmerrie) dat alles weer goed was. Echt heel k*t. @ harde buiken hier ook als ik echt heel de dag gewerkt heb en 's avonds nog eens wat ga doen (zoals bijv gister Ikea) dan krijg ik echt harde buiken. Dan ben ik te laat met rusten. En zodra ik rustig ga zitten met een bakkie thee op de bank is het gelukkig weg. Maar na alle onrustige weken, merk ik wel dat ik ondanks spontane huilbuien wel wat rustiger word (emotioneel gezien).
Gabrielle hier ook met rollende tranen over mn wangen je bericht gelezen.. brr wat grijpt zo iets je aan zeg. Ik wens jou, je man en je dochter ontzettend veel sterkte voor nu en de tijd die nog komen gaat.. An angel, in the Book of Life, wrote down your baby's birth. Then quietly whispered as he closed the book, "Too beautiful for Earth."
Hier ook tranen.... Gabrielle en man, wat een moeilijk, maar verstandig besluit hebben jullie genomen... En wat fijn dat jullie dochtertje steun en herkenning vindt bij haar leeftijdsgenootjes! Heel erg veel sterkte voor jullie alledrie!
Lieve Gabrielle Er zijn geen woorden voor die beschrijven hoe vreselijk ik het vind voor jullie. Ik vind jullie heel dapper overkomen en jullie maken uit liefde voor de baby het enige juiste besluit. Ik hoop dat je de komende dagen bewust kan zijn van het afscheidsproces waar je doorheen gaat (moet) samen met je partner en je dochter. Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte voor deze komende periode. Liefs Eveline
En nog eventjes in een apart berichtje de rest. Gisterenavond dus vreselijke hoofdpijn en kies, en nadat ik héél het huis op zijn kop had gezet, tóch paracetamol gevonden. Het leek wel alsof ik een pot met goud in me handen had, zo blij! Nou dat werkte dus direct als een placebo dat kleine paracetamolletje en ik heb heerlijk geslapen. De hoofdpijn is verdwenen, de pijn in mijn kies zit er nog een beetje maar niet noemenswaardig. Gisterenavond was ik dan op kraamvisite bij een vroegere vriendin van me. Samen met 2 andere meiden. Was écht onwijs gezellig! Maar ook heftig. En ik weet eigenlijk denk wel waar die hoofdpijn vandaan kwam. Ik ben vrij snel zwanger geraakt zoals jullie weten en alles loopt tot nog toe voorspoedig. Bij deze 3 vriendinnen gaat het allemaal niet zo gemakkelijk... De ene vriendin heeft een dochtertje gekregen na 24 weken zwangerschap. Het meisje heeft slechts heel eventjes mogen leven en is kort na de bevalling overleden. Met de 20-wekenecho kwamen ze toen achter het HELLP-syndroom. Dit is nu ong. 2 jaar geleden. De tweede zwangerschap was heel heftig, met complicaties ook en ook deze baby is veel te vroeg (2 maanden) geboren maar gelukkig gaat daar nu wel alles goed mee. De 2e vriendin heeft nu een zoontje van 7, verwekt via IVF (en ook meerdere pogingen moeten doen daarvoor). Vorig jaar wilden ze voor een tweede kindje gaan samen maar dat bleek uitgesloten te zijn. Niet meer mogelijk voor hen. En toen kregen ze de uitslagen ook in te zien van de vorige IVF-behandelingen en bleek het heeeeeeeel bijzonder te zijn dat ze nu deze zoon hebben. De 3e vriendin kreeg pas heel laat een dochtertje. Het meisje is nu 4,5. Zij wilden 2 jaar geleden ook een broertje of zusje voor dit meisje maar na 4 miskramen, en de diagnose 'pech gehad' te horen, hebben ze ook besloten hun kinderwens opzij te zetten. En dan kom ik...gestopt met de pil, direct raak en tot nog toe geen enkel probleem in de zwangerschap. En dan voel je je toch best eventjes bezwaard om dat te vertellen. Hoewel ik weet dat ze blij zijn voor me hoor. Maar als je het dan zo over al die zwangerschappen en kinderwensen heb, besef ik me maar wéér dat ik in mijn handjes mag knijpen van geluk. Verder was de avond gelukkig niet zo vol met heftige verhalen maar vooral heel gezellig, veel gekletst, hard gelachen en zo jammer dat we elkaar niet vaker zien. @ De dames met de echo's vandaag: veel plezier! Ik hoef nog maar 12 nachtjes te slapen, joehoe!!
Eveline, wat balen van je kiespijn, misschien even naar de tandarts? En kan me voorstellen dat je je na zo'n verhaal schuldig voelt...ik ben zelf ook tot 2 keer toe in 1 keer zwanger geraakt en dat is een wonder en geweldig maar soms voel je je wel schuldig als je andere verhalen hoort of leest. Stephanie, wat fijn dat je merkt dat je iets rustiger wordt. Ja het is daar 25 graden, echt heerlijk . Klopt, ik ben zelf Nederlandse, mijn man is Turks, ruim 7 jaar geleden op vakantie in Alanya leren kennen . Wat leuk dat je in Marmaris bent geweest, is het goed bevallen? En ja mijn man werkt in ploegendienst...afwisselend dag, nacht en avond. Wel even wennen maar vaak ook wel heel handig met afspraken overdag enzo. Frenzy maar wauw, rijd jij nog paard op deze termijn? Wat goed! Heb je een eigen paard, of? Ik heb ook altijd paar gereden (op een manege, geen eigen paard helaas) maar ben er mee gestopt sinds dat ik wist dat ik zwanger was van Irem....heel jammer maar ik durfde het gewoon niet meer. Nou hier dus vanmiddag de 20 weken echo....ik zie er best wel tegenop eerlijk gezegd. Deze zwangerschap is zo anders dan bij Irem dus dat maakt me soms wel onzeker. Eva en alle anderen die vandaag ook een echo hebben, veel succes en plezier!