@Sam20: volgens mij zijn we wel klaar zo. Ik vind het jammer dat je met de laatste zin in je laatste post niet meer serieus ingaat op hetgeen nikita23 en ik zeggen. Ik bedoel het niet als grapje, en nikita kennende, zij ook niet. Niemand hier zegt dat je je kind niet mag laten schrikken. @blup: geen idee, ik wist niet dat er zo'n knopje bestond.
Het pedagogische nut? Omg ben je serieus of wil je gewoon even interessant doen om je ' gelijk ' te halen ofzo Want alles in de opvoeding moet pedagpgisch verantwoord zijn en een pedagogisch nut hebben? Zo werkt de wereld niet hoor
Nou, mijn zoontje gaat heel hard huilen als ik hem laat schrikken dus dat doe ik inderdaad niet meer. Mijn dochtertje moet heel hard lachen wanneer ze schrikt dus das weer anders. Maar of schrikken nu slecht is of niet, ik vraag mij in mijn vorige post af wat het nut is van de schrik?
@ bri Jaa sorry hoor maar sjonge jonge wat een aanstelleritis hier zeg... Er word net gedaan alsof je een tikje geeft je je kind dan helemaal mishandelt enzo... Kan ik niet zo goed tegen Dingen worden verdraaid waardoor het uiteindelijk over slaan e.d gaat ipv het tikje waar het topic over gaat Bleeegghhh
Oke, we dwalen af, vertel mij nu eens hoe de wereld werkt want dat is inderdaad een vraag die mij vaak bezig houdt...
Nog één keer dan, daarna ben ik er wel klaar mee. Als opvoeder moet je je wel bewust zijn van het pedagogisch nut van je handelen, ook als je het niet zo noemt. Je even afvragen wat je je kind leert door de manier waarop je met hem/haar omgaat (om 'pedagogisch nut' maar even simpel te verwoorden), dat lijkt me toch wel het minste wat je van een opvoeder mag verlangen. Dat hoef je niet te doen bij iedere scheet die je laat, maar bij zoiets wezenlijks als leren wat wel en niet mag, disciplineren, wel of niet slaan of tikken uitdelen, hoop ik dat er niemand is die 'maar iets doet' zonder zich af te vragen wat daar het effect van is.
sommige zijn gewoon fel tegen een tikje dat moet je dan ook weer kunnen begrijpen en we hebben het dan helemaal niet over slaan en dat het word verdraait heb ik ook niet echt gelezen denk dat ieder zijn opvoeding toch anders doet ik laat ook geen kind schrikken van vind ik vreselijk en onnodig jij misschien weer niet en vind je dat een goede oplossing zo heeft ieder wel iets waar de gene zelf geheel achter staat dat mag toch dit is gewoon een gezonde discussie
Wat mij betreft is ook een tik geven not done, omdat je daarmee niet bereikt wat je wilt bereiken. Als ik voor mezelf spreek -> ik wil graag dat mijn dochter iets niet meer doet wat niet de bedoeling is (zoals bijv. tig keer haar luier los maken als ik die probeer vast te doen), omdat ze begrijpt dat dat gewoon niet de bedoeling is. Dat bereik ik uiteindelijk door eindeloos te herhalen dat ze niet de luier los mag maken. Ik kan haar ook een tik op de vingers geven (wat ik pas dus deed, uit frustratie en onmacht..zoooooo fout ), maar het enige wat ze dan leert is dat ze het maar beter niet meer moet doen, omdat ze dan dus een tik/klap of hoe je het ook wilt noemen krijgt. Ik denk dat dus dat ze het wellicht niet meer zal doen uit angst.. Hm, ik krijg niet zo heel goed verwoord wat ik nou eigenlijk wil zeggen. Hopen maar dat iemand me begrijpt en het misschien wat beter kan verwoorden.
Sam20: vertel eens, in welke post wordt beweerd dat tikken uitdelen mishandeling is? Ik heb echt geen telefoon in mijn handen om het AMK te bellen hoor... Maar waar ik erg benieuwd naar ben, is wat de werkelijke beweegreden is om een tik te geven. En wat het effect van schrikken is. Ik hou erg van een inhoudelijke discussie maar volgens mij ben ik één van de weinigen hier. Ik zie graag goed beargumenteerde meningen en ik ben dan zelfs bereid een stukje afstand te nemen van mijn eigen mening wanneer ik goede argumenten tegenkom.
De keren dat ik mijn zoon een tikje op zijn vingers heb gegeven zei hij niet eens "au" en was voor de rest ook weinig onder de indruk, daarom doe ik het ook niet meer, het werkte niet en zie er het nut niet meer van in. Nogmaals, ik snap echt niet hoe je een tikje en slaan met elkaar kan vergelijken. Geef je zelf maar eens een tikje op de vingers en daarna heel hard een lel voor je harses. Merk je het verschil? Hier waar ik woon (Canarische Eilanden) wordt soms wel nog echt GESLAGEN. Als kinderen stout zijn, krijgen ze die lel voor hun hoofd, waarvan ze dan ook moeten huilen. Ik kijk met kokend bloed en jeukende vingers toe, maar dat is hier gewoon normaler in de cultuur. Dat noem ik dus slaan. En niet een tikje. Maar ach, misschien geloven de moeders die het nog nooit gedaan hebben en ook nooit zullen doen gewoon niet, dat je ook een tikje kan geven alleen voor de schrik, zonder dat je je kind PIJN doet en zien ze meteen de ergste taferelen voor zich van arme kindjes met gloeiend heet rode handjes van de afranseling die ze van hun ouders hebben moeten ondergaan.
Je verwoordt heel helder in normale taal het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie Bij de eerste doet een kind iets niet meer omdat het kind met het kleine beetje geweten wat al in ontwikkeling begint te komen begrijpt wat het gevolg is en bij de tweede doet een kind iets niet meer omdat er een externe factor is die hem nog wel eens een 'schriktik' kan geven.
Je zou de vraag ook om kunnen draaien: waarom in godsnaam zou je je kind een tik geven of slaan? Het is toch een tijd terug in opspraak geweest? de pedagogische tik is nu zover ik weet zelfs verboden. De naam: pedagogische tik is natuurlijk al vreemd. Pedagogisch betekent iets in de trant van: opvoeding en ik vind niet dat je je kind opvoed door te tikken of te slaan. Dan geef je enkel aan dat je het niet in de hand hebt. Mijn man is vroegr weleens geslagen maar zou het nu echt niet in zijn hoofd halen om het zelf te doen, zelfs ene tik niet. Hij vindt het wel het laagste wat je kunt doen. Hij zegt altijd: ik sla geen vrouwen en kinderen Misschien een interessant linkje over een pedagogische tik: Pedagogische tik | Kiind.nl
OEI! Wat een sjieke woorden . Maar fijn dat ik me toch duidelijk heb uitgedrukt. En buiten dat ik het dus not-done vind...dat gezichtje van mijn dochter toen ik haar op de vingers tikte . Oh my...alleen dat al is een reden om het noooooooooooit meer te doen.
Ik denk dat ik heel makkelijke kindjes heb (óf zelf heel makkelijk ben ) want ik heb nog nooit een tik uitgedeeld. Is ook niet nodig geweest, echt niet. In de hoek staan is de 'ergste' straf die mijn oudste van 4 ooit gehad heeft en dat was misschien een keer of 5 in totaal
Hier kreeg de oudste wel eens een tik op zijn kont. Gewoon op zijn broek (geen blote billen!) Hij was (en is soms nog) erg driftig en extreem tegendraads, haalde dan echt het bloed onder onze nagels vandaan. Maar....vanaf dat hij 4 jaar is merkte wij dat hij zelf erg losse handjes had. Hij sloeg andere erg vaak en dat vonden wij verschrikkelijk! Toen hebben wij afgesproken dat niemand, maar dan ook niemand (dus ook papa en mama niet) mag slaan, schoppen, duwen etc. En gebeurt dat wel, dan op het strafkrukje met het wekkertje aan. Dit werkt erg goed, en het slaan is stukke minder geworden! Wij vonden het niet kunnen hem te straffen voor slaan terwijl wij hem soms ook een tik op zijn billen gaven. Wij hadden het idee dat ons "strafsysteem" dan niet zou gaan werken. Ik moet zeggen dat het veel beter voelt om het niet te doen, die schuldgevoelens, bah verschrikkelijk, steeds weer. Ook al was hij echt heel erg tegendraads en luisterde hij erg slecht, het blijft knagen. Ik zeg dus niet dat het NIET mag of kan, ik weet hope het soms kan zijn, maar ben wel van mening dat je op een bepaalde leeftijd moet stoppen, dan werkt praten veel beter. En een tik op de vingers, ja die krijgt mijn dochtertje als ze koekjes pikt! hahahahahah
Zoals jij het tikje omschrijft is het zó zacht dat het niets teweeg brengt. Geen pijn, geen schrik, geen enkele reactie. Dan werkt het blijkbaar niet. De moeders die zeggen dat hun tik wél werkt, zullen die tik dus wat harder geven dan jij gedaan hebt, want hun kind schrikt er wél van. Ik geloof niet dat die hun kinderen afranselen of dat zij er rode handjes aan over houden. Maar wat mij betreft is het een grijs gebied, waar gaat een tik over in een klap, waar gaat schrik over in pijn? Héél knap als moeders dat feilloos weten aan te voelen, ik kan dat niet en dus geef ik ook geen tik. Een andere reden om het niet te doen, is omdat ik er niet van overtuigd ben dat het laten schrikken van een kind effectief is bij het afleren van ongewenst gedrag. En omdat ik het een vreselijk naar idee vind, dat mijn kind zou moeten schrikken van mijn aanraking. Dat is misschien een meer persoonlijk dingetje, gevoed door de manier waarop ik ben grootgebracht en de gevolgen die dat in mijn leven heeft. Enne... het (hard) slaan van kinderen komt hier ook veelvuldig voor. Het zit alleen blijkbaar in onze cultuur om dat achter de voordeur te doen en niet in het openbaar.
Dikgedrukte is wat mij betreft een feit. Ik gaf mijn dochter dus een tik voor het steeds losmaken van haar luier, ze schrok zich rot, om het vervolgens 5 sec. later weer te doen. Niks van geleerd dus...
Wisten jullie trouwens dat het in Nederland helemaal niet meer is toegestaan om je kind een corrigerende tik te geven? Dan heb ik het dus niet over slaan, maar over de tik waar jullie over praten. Dat is dus bij wet verboden... neem aan dat zoiets niet verboden wordt omdat het zo'n waardevolle opvoedkundige methode is... Misschien iets om over na te denken?