Wat ik dan wel interessant vind, is waar leg jij dan de grens tussen corrigerende tikken en mishandeling? En wat als een kind elke week een tik krijgt? Of dagelijks of meerdere keren per dag? De reden dat er een verbod is op een corrigerende tik is ook omdat het uit de hand kan lopen, als je gewend raakt aan die manier van corrigeren kun je daarin ook doorschieten (zeg niet dat dat hier het geval is, maar komt denk ik vaker voor dan je zou denken).
ehm zou dat door jouw reactie komen je gaat mij toch niet serieus veroordelen omdat ik mijn dochtertje 1 keer een tik op haar handje heb gegeven? get a life!
en idd je hebt gelijk, ik heb een scherpe ondertoon in mijn reactie naar jouw opmerking, helemaal goed begrepen!
Mooi zo. En ja, ik heb inderdaad wel eens van dr. Spock gehoord. Vooral wanneer men hem weer eens met mijn grote idool 'Leonard Nimoy aka Mr. Spock' verwardt. Even serieus, ja wel van gehoord. Niets mee gedaan en godzijdank mijn ouders ook niet.
Als een kind het niet begrijpt als je het eenvoudig uitlegt (bijvoorbeeld: jij mag je zusje niet slaan, want slaan doet pijn); heeft het geven van een tik al hélemaal geen zin, omdat hij/zij dan blijkbaar oorzaak en gevolg niet kan begrijpen. En als je dat niet begrijpt, komt zo'n tik echt uit het niets. 'Omdat ik het zeg', zeg ik ook wel eens, al strookt het niet helemaal met mijn opvattingen. Ik vind in elk geval voor mezelf dat ik er wel een echte reden voor moet hebben om iets te verbieden (of gebieden), maar soms zeurt meneertje zo vaak door om een 'waarom' dat ik het bij 'omdat ik het zeg' laat. Maar dat mag dan ook wel reden genoeg zijn, want mama is ook hier gewoon 'de baas', ook al deelt ze geen tikken uit.
Vind ik niets ouderwets aan hoor . Kinderen hebben behoefte aan consequentie niet aan ellenlang gezever over actie, reactie etc. etc. Tuurlijk leg je een kind uit waarom. Maar dat blijf je niet 100x doen.
Ik weet niet, maar ik heb nog nooit enige angst voor mijn moeder of vader gevoeld hoor. Dus uit eigen ervaring deel ik die mening niet.
Het heeft lang geduurd, maar daar is ie dan toch. Na 22 pagina's de vraag 'waar ligt de grens'. Ik ga er niet op in. Want ieder mens met gezond verstand weet dat er een hele scherpe grens tussen een tik en mishandeling ligt. Weet je dat niet, dan mis je toch echt iets degelijks.
Dan ben je 1 van de weinigen volgens mij. Maar ik leg heus wel wat uit aan dat duveltje van ons, maar ik blijf niet herhalen. Vooral niet in gevaarlijke situaties. Verder schrijf ik vanavond wel weer verder, ga nu ons duveltje uit bed halen.
Goed, eindelijk aan het eind. Conclusie: mensen zoals ik (en hen die hetzelfde denken) mishandelen hun kinderen en zijn slecht. Ik sluit af met nog een mooi voorbeeldje van onmacht in dergelijke discussies: 'WACHT maar tot je straks zelf kinderen hebt, dan ga je helemaal anders denken'. Ik ga aan het eten beginnen.
Ik heb het niet over angst voor de moeder of vader, maar angst voor de tik. Dat is toch de boodschap die je meegeeft als je een tik geeft "niet meer doen, want dan krijg je een tik"...
Waar heb je DAT gelezen? Niemand heeft dat gezegd behalve jijzelf... Ik vroeg serieus aan jou waar jij dan de grens legt, ik vind het namelijk helemaal niet zo duidelijk. Tuurlijk, aan de uiterste is het glashelder wat wel en niet kan. 1 keer een tik op de vingers vind ik ook geen mishandeling, al zal ik dat zelf niet doen. Maar als dat elke week voor komt vind ik het al wat anders worden.
Ik blijf het niet snappen. Wat zitten er, voor het kind, nou voor voordelen aan om een tik uit te delen ipv gewoon nee te zeggen? Is het nou zo moeilijk om je in te houden en je handen bij je te houden, weet je dan echt geen andere oplossing dan een tik? Ik heb het niet over de ouders die hun kind tot hun 18e hooguit drie tikken hebben gegeven, maar over de ouders die het structureel als strafmiddel gebruiken. Ik snap best dat Vlinder van mensen die structureel tikken uitdelen zegt dat ze een laag EQ hebben. Het doet mij namelijk wel denken dat je emotioneel onderontwikkeld bent, als je geen andere methoden weet om je kind te corrigeren dan met een tik. Uit mijn eigen ervaringen, die van mijn vriend, 'getikte' & geslagen vrienden en vriendinnen: Voordelen voor mama: - Kind reageert direct, snelle oplossing - Kind doet het (meestal) niet weer waar mama bij is Nadelen voor mama: - Kind doet iets 'toch' als mama er even niet bij is Nadelen voor kind: - Neemt gedrag over, gaat anderen slaan, kan zelf geen andere manieren bedenken om emotie te uiten (voorbeeld wordt tenslotte niet gegeven) - Wordt onzeker, weet niet wanneer de tik komt (helemaal wanneer niet consequent gebruikt) - Bang voor mama, laat het niet altijd zien maar angst is er wel degelijk, houdt altijd zekere emotionele afstand tot ouders - Wordt opstandig, gaat 'stiekem' dingen doen Voordelen voor kind: ? ---------- Verder zijn wij het er over eens dat het verschil tussen structurele tik en slaag klein is. Het komt voort uit hetzelfde; onmacht, heeft afhankelijk van het karakter van het kind ongeveer dezelfde gevolgen, en levert niks positiefs op. Doe het gewoon niet.
Ho. Hier moet ik echt even op reageren. Ik werk op een zmok school (zeer moeilijk opvoedbaar gedrag) in het voortgezet onderwijs waarbij redelijk wat gewelddadige jongens zitten. De hoeveelheid scheldwoorden op een dag is niet te overzien. Vijf van deze tien jongeren staan onder toezicht vanwege mishandeling en/of verwaarlozing thuis. Er zijn zo ongeveer twee paar ouders zonder hulpverlening die ik in redelijke mate opvoedkundig capabel acht. Ik zie hierin het ultieme voorbeeld van gedragsproblemen door opvoedproblemen. Als ik jouw stukje zo lees, komt het op mij over alsof kinderen momenteel onbeschofter zijn omdat ze geen tikken meer krijgen. Is die indruk juist? Ik heb daar een heel andere mening over. Ik denk dat geweld op televisie en computers een grote invloed hebben op de opvoeding van kinderen, en de verschuiving van normen. Daar zijn trouwens ook treffende onderzoeken naar gedaan, voor als het je interesseert. Daarnaast denk ik dat onze emancipatie een beetje doorgeslagen is. Veel moeders werken (ik ook) waardoor de echte aandacht volgens mij verslapt. Ik denk dat dit soort dingen van veel grotere invloed zijn op het (on)beschofte gedrag van kinderen van tegenwoordig dan het niet uitdelen van tikken.
IK vind een tik op de billen/vingers echt niet kunnen. Ik los het op met woorden en door ze uit de situatie te halen/ zelf weg te lopen. Vroeger ben ik ook weleens geschopt in het heetst van de strijd en dat gevoel ben ik niet vergeten, dat wil ik mijn kinderen niet aandoen! Mijn dochter reageert al zeer heftig op ruzie/ verhoging van stemgeluid dus als ik haar een tik zou geven raakt ze helemaal in paniek. Wanneer ik rustig ben (van binnen niet hoor, daar kook ik) en haar uit de situatie haal dan komt het vanzelf goed en maakt dat evenveel indruk als die tik. Negatieve aandacht is ook aandacht en dan wordt het in mijn geval van kwaad tot erger. Even negeren is dan een beter plan voor mij.