Ja, ik hoorde een keer van een vriend van mij (kinderpsycholoog) dat kinderen zó onvoorwaardelijk van hun ouders houden dat als je ze bij wijze van spreken met benzine zou overgieten en in brand zou steken, ze nog roepen: "Mama help, mama help!". Ik moest echt even mijn tranen wegslikken toen ik dat hoorde. Hoe gemeen je ook doet tegen je kinderen, ze zullen naast de angst die ze voor je hebben, tóch van je houden. Ergens heel triest en zielig.
Uhhhh... ja ben serieus. Dit is ook maar wat zelden gebeurt, maar het is wel gebeurd. Mijn kind is trouwens ruim 2 jr oud, ik weet niet waar jij het vandaan haalt dat ie 7 of 8 mnd is? Je doet net of dat ik bij ieder wissewasje of iets anders moeilijks, mijn kind in elkaar mep. Ik heb het hier nog steeds over een tik, niet over een klap. Dat is in mijn ogen toch een wereld van verschil! En jij denkt dat ik nog niet weet dat het ouderschap intensief is? Je weet duidelijk helemaal niks van mijn persoonlijke situatie, of hoe mijn kind is, anders praatte je wel anders. Arual, dat wat je pleegtante doet, dát is pas mishandeling! Kun je echt helemaal niks doen dan, ook geen melding bij AMK?
Sorry, ik was van de datum je je onderschrift uit gegaan. Maar goed, dat is denk ik iets heel anders, Ik dacht dat je dus een kindje van 7 maanden corrigeerde op die manier. Daar reageerde ik dus op. Verder niet. En dat had ik dus verkeerd
Hehe, ik ben niet zo goed in het verwoorden van die dingen, maar je hebt precies omschreven hoe ik erover denk en doe! Mijn dank is groot. Misschien dat de tegenhangers nu ook weten hoe ik het nu precies bedoel, ipv dat ik mijn kind mishandel? (Zo leuk vind ik het niet dat ik die stempel krijg, dus blijf ik erover doorzeuren. )
Nee niet echt. Weleens zo'n loos gebaartje richting zijn vingers als hij voor de 1000ste x ergens aan zit wat niet mag maar voor de rest gaat hij lekker de gang op voor een time out als hij niet luistert. Buiten wordt hij in de buggy vast gezet en zoekt hij het zich op die manier maar even uit.
Hier wilde ik nog even op ingaan.. hoewel ik het met de strekking van je verhaal eens ben, is er nog een scenario denkbaar. Ja, heel soms is het 'goed' dat een kind iets uit angst niet meer doet. Dit is dan niet iets wat ik als ouder vervelend is maar iets wat ongelofelijk gevaarlijk is bijvoorbeeld en niet opgelost kan worden. Ik zal een voorbeeld geven: Mijn zoontje (toen ongeveer 28 maanden) is zeer voorlijk en ondernemend en handig. Op een zekere dag (het is de late middag voor kerst) blijkt dat meneer de ramen van zijn kamer open kan krijgen. Zijn kamer bevindt zich op een valhoogte die potentieel dodelijk kan zijn. Wij schrikken ons rot wanneer we zijn kamer binnenkomen en zien dat hij midden in het kozijn van het OPEN raam staat. We halen hem er af en leggen hem heel duidelijk uit dat dit niet mag. Overal in huis zijn deze ramen en we hebben op dat moment geen mogelijkheid om de ramen te beveiligen. Enige tijd later doet meneertje het weer! Op dat moment heeft hij van mij een pak op zijn broek gekregen. Met z'n luier aan heeft hij dit nauwelijks gevoeld maar hij schrok wel heel erg en was diep onder de indruk. Hij heeft het niet meer gedaan. En wij hebben op het moment dat de winkels weer open waren de handels van de ramen vervangen door versies met sloten! Wij hebben het hier als ouderpaar over gehad (want een pak op je broek is hier een bijzonderheid en mag geen 'normaal' iets zijn). We kwamen tot de conclusie dat we nog één andere mogelijkheden hadden gehad en dat is zoontjelief in de woonkamer te laten slapen.. Tja, die afweging hadden sommige vast gemaakt..Wij niet (en dat heeft weer te maken met het feit dat wij zelf beide geen negatieve ervaringen hebben).
Wie geeft de stempel dan of heeft het over mishandelen gehad? Lees dat de anti kant een tik net zo min als slaag afkeuren. (Ik ook BTW) maar nergens staat dat t hetzelfde is. Degene die voor een tik zijn voelen zzich aangevallen en gaan verder invullen of interpreteren en.dit zo onnodig gezien er over veel heen gelezen word waar we wat aan kunnen hebben. Maar goed ik kruip weer tig paginas terug waar ik zei ermee gesyopt te zijn.
Mooi voorbeeld. Ik zou denk zelfs ook uit schrik een tik op de billen gegeven hebben voornaamlijk uit mijn eigen schrik en zo laat je merken dat het je toch echt menis is. Mijn zusje heeft haar dochter ook wel eens een paar flinke petse gegeven toen ze vijf hoog balkon wilde klimmen ze was zes jaar. Ook meer uit schrik reactie me nichtje heeft het er nu nog wel eens over van mama was echt boos en geschrokken en zegt er bij heb het ook nooit meer gedaan. Maar die voorbeelden die jij geeft en ik zijn in echte gevaarlijke situatie.s Ik durf me handen niet in het vuur te steken als mijn zoon of dochter zo iets zou doen. zou ik denk uit schrik alleen al. ook een tik uit delen.
Daar zou ik me veel bij voor kunnen stellen. In dit specifieke geval was het niet eens uit schrik (want dan zouden we het de eerste keer wel gedaan hadden) maar wel overwogen EN afgesproken tussen papa en mama. Wij gebruiken de zgn pak op je broek nooit reactief en daardoor is het ook zeer schaars. Maar ik denk dat er wel situaties zijn waarin je instrinctief zult reageren en ik (wij) dus ook.
Ik heb een paar vragen voor de ouders die wel een tik geven/slaan. Ik bedoel het niet lullig ofzo,(vind het erg dat er zo veel kinderen een tik/klap krijgen als ze iets doen wat de ouder niet zint) maar dit zijn serieus dingen die ik me af vraag. Hoe oud was je kindje toen die voor de 1e keer een tik/klap kreeg? Waarom was dat? Hoe reageerde je kindje? Hoe voelde je jezelf? Was dit echt de enige mogelijkheid om je kindje duidelijk te maken dat dit niet mocht? Kreeg je zelf als kind zijnde wel eens een tik/klap en hoe voelde je je als je ouders dat deden? Als het alleen voor het schrikeffect is en niet om pijn te doen waarom dan niet hard in je eigen handen klappen,hard op een fluitje blazen, 2 deksels tegen elkaar slaan of wat je nog meer kan bedenken waarvan een kind kan schrikken? Zoals ik al eerder schreef heb ik als kind slechte ervaring met een slaan/tikken.Mijn mening is dat je met iedere klap/tik het zelfvertrouwen uit een kind slaat.Zoals ik ook al eerder zei sta ik er dus waarschijnlijk ook iets anders in,niet dat ik dagelijks geslagen ofzo werd maar als je iets deed wat niet mocht werd dat dus vrij snel duidelijk gemaakt met een klap. Ik vraag me dus serieus af hoe ouders het ervaren om te slaan/tik te geven omdat ik me er absoluut niks bij kan voorstellen.
Cygnet: Ik heb het naar aanleiding van dit topic weer eens over dit onderwerp gehad thuis en ik vroeg aan mijn man onder welke omstandigheid hij voor een tik zou kunnen kiezen. (hij zei namelijk dat hij zich situaties kon inbeelden waarin een ouder hiervoor kiest). Toen zei hij precies wat jullie gedaan hebben. Hij begrijpt dat er ouders zijn die de veiligheid van het kind verkiezen boven het pedagogisch handelen. Ik kon me er ook wel een klein beetje iets bij voorstellen.
Mijn mening: Je wordt tegenwoordig doodgegooid met pedagogisch geneuzel. Bedenk zelf wat bij jou past qua opvoeding en weet dat dit voor een ander waarschijnlijk niet zal werken.
Je hebt van die klemmetjes die je aan de binnenkant van iets kan bevestigen, dan zie je ook geen klemmetjes aan de buitenkant. Ik denk niet dat het verkeerd is om met 'nee' om te leren gaan. Alleen doordat kindjes op die leeftijd ondernemend zijn, zo zijn ze geprogrammeerd, hebben ze een hele grote kans dat nogal vaak te moeten horen. Juist omdat ze zo geprogrammeerd zijn, vind ik dat je het zo min mogelijk in moet zetten. Je doel om een kind met 'nee' om te leren gaan hangt niet alleen af van die fase waarin ze ontdekken, dat hangt van het geheel af, denk ik. Soms heb ik het gevoel dat ouders hun kinderen in de eerste jaren alle principes van het leven al zo'n beetje aan willen leren (Voorbeeld: Toen onze dochter 5 maanden was zei een ervaren moeder aan de telefoon tegen mij dat mijn dochter best even kon wachten op haar flesje, dat moest ze maar leren). Ik denk dan, tot op een bepaalde hoogte snappen ze niet eens wat het allemaal in houd. Heeft het dan heel veel zin om je er dan al zo moe op te maken? Kind gefrustreerd, moeder/vader gefrustreerd. Ik vind echt niet alles goed en er zijn zeker wel grenzen, alleen is het hier dus wel zo, op welke manier gaan wij onze dochter dat aan leren. Dat vind ik belangrijk. Ik denk wel dat je er gewoon een paar flinke emmer geduld bij moet hebben. Zie ik bij mijn zussen zeker ook, zeggen ze zelf ook. Als je wil kan je hele dagen vechten met je peuterpuber, de vraag is of ze dan meer waarden en normen leren dan wanneer je de omgeving daar tijdelijk zoveel mogelijk even op aan past en gedoseerd met dingen om gaat.
Ik ook, ik was schijtbenauwd voor zowel mijn moeder als mijn vader. Terwijl ik daarnaast echt ontzettend veel van ze hield en juist graag bij ze wilde zijn, maar ook weer niet. Als kind kan je die keuze niet maken. Uiteindelijk na jarenlang mishandeling (10 jaar) dat ik mijn vader ging dood wensen of dat ik dacht 'Laat mij anders maar dood gaan God". Kortom, als kind ben je loyaal naar je ouders. De mate waarin zal zeker uit maken in wat het met het kind doet, maar of ik nou een harde klap of een zachte tik kreeg (die kreeg ik ook wel), ik voelde me in beide gevallen gewoon vernederd, terwijl ik wel van ze hield. Ik kon ze ook niet missen.
Dus als je je kind niet slaat, ben je pedagogisch aan het neuzelen en als je je kind wel slaat hoort dat gewoon bij de opvoeding? Echt, ik heb slaan in geen enkele situatie nodig. Er zijn tal van andere manieren om je kind iets duidelijk te maken. Ik vind het schokkend om te lezen waarom sommige kinderen een tik krijgen; laat het de ab niet los: pets, ligt het niet stil bij verschonen: pets! Te triest gewoon.
Nee, maar als je achter dat stukje van Loetje staat, dan denk ik dus meer "ja baas" ipv 'ok mama'. Ik zou het niet willen op die manier. Ieder zijn ding dan zullen we maar zeggen. Ik wil onze dochter niet de boodschap mee geven dat ze later als ze volwassen is ook op een gegeven moment moet doen wat haar meerdere zegt, ook al denkt zij er anders over. Ik wil geen schaap, ik wil een individu die voor zichzelf kan denken, doen en handelen op een verstandige manier.
Zoals jij het verwoord zo lees ik die berichten niet. Ik denk niet aan een pets. Een tik kan ook zacht zijn. Ik denk dat het nogal opgeblazen wordt die tik. Ik lees die tik in de berichten hier niet als een pets zoals jij dat nu zegt.