nee ik sta niet machteloos,juist niet ik krijg hier het gevoel alsof ik dan maar moet zeggen. ach lieverdje dat mag je niet doen hoor.. Sorry das niet mijn opvoeding. Na tig x herhalen en nog blijven doen ja dan geef ik een tik op dr vingers, zodat ze schrikt. en dan houd ze op. Maar goed schijnbaar volgens mensen mishandel ik mn kind dus.. Nou ja k weet zelf dondersgoed wat mishandelen is dus NEE ik mishandel mn kind niet. tis mn laatste middel om duidelijk te maken dat ik iets niet wil hebben.. Maar nogmaals godzijdank hoef ik dat niet vaak te gebruiken want ze luisterd nu steeds betere dus..
Je hebt het toch ook een keer gedaan omdat je kindje niet in een bepaalde bus wilde? Dan doe je het dus niet alleen in gevaarlijke situatie's. Volgens mij, als je eenmaal de grens over bent dat je het vrij normaal vind/ok vind om te slaan/een tik te geven, volgens mij ga je daarna dan steeds makkelijker doen. Daar zou ik trouwens ook echt bang voor zijn. Gelukkig heeft het je niet klein gekregen en gelukkig denk je erover na. Mij heeft het ook nooit klein gekregen, ik verdiep me soms misschien een beetje te veel in dingen, maar alles beter dan zelf als een kip zonder kop met onze dochter om te gaan (ik heb het over mijn eigen ouders he)
Zou het kunnen dat er nog wat tussen in zit? Hoezo als je met het ene uiterste bezig bent, zou er alleen een ander uiterste zijn om het anders te doen? Er zijn meer wegen die naar Rome leiden hoor
Ik werk met ouderen mensen en heb het er weleens ovr gehad dat j tegenwoordig je kind geen corrigerende tikje meer mag geven omdat ze dat zien als kindermishandeling. Vaak wordt er door de oudere mensen hard om gelachen en zeggen ze, nou ik heb ook weleens een corrigerende tik gehad en ben er echt niet minder van geworden hoor!
@Suenne, ja dr zijn dr meer ga jij ze me nu vertellen? Gadverdamme zeg, je mening geven oke maar opdringen.. Dit is hoe ik het doe en ik weet hoe dat in werkelijkheid gaat dat kan jij niet beoordelen.. Maar goed tis een gevoelig onderwerp maar elkaar respecteren en meningen respecteren moet ook kunnen neem ik aan.. we zijn allemaal volwassen en voeden ieder op onze eigen manier onze kinderen op. Zo en daarmee eindig ik.
Een klein tikje of billenkoekje is echt geen kindermishandeling, ik denkt dat iedereen weleens een tikje of billenkoek heeft gehad. En iedereen die kinderen heeft (met name wat oudere kinderen) weet dat je kinderen soms echt het bloed onder je nagels vandaan kan halen.
Mensen moeten eens leren dat iedereen zijn eigen mening heeft en vooral dat iedereen ook RECHT op zijn eigen mening heeft. Het hoeft niet jouw mening te zijn, maar dat heb je dan maar te accepteren. Anders moet je je gewoon niet in een discussie mengen.
Doe ik toch ook niet. Als jij er vrede mee hebt hoe je het doet, dan maakt het toch ook helemaal niet uit wat ik ervan vind? Ik voel me nu in mijn mening eigenlijk door jou helemaal niet gerespecteerd. Je begint er zelfs bij te vloeken/tieren omdat ik mijn mening geef naar jou toe. Dat vind ik echt ver gaan.
Vraag ik me af, geef jij een ouder kind dan ook een tik? Algemeen genomen. Waar ligt hier eigenlijk de leeftijdsgrens voor mensen dat ze stoppen met hun kind een tik te geven? En waarom hanteer je die leeftijdsgrens dan?
Hoe meer ik lees over dat een tik geven best wel als normaal wordt gezien , door velen, niet iedereen, vraag ik me echt af of wij zo'n engeltje hebben. Echt nog nooit heeft ze het voor elkaar gekregen om ons tot wanhoop te drijven, heb echt geen achter het behang plak momenten. kunnen 2 dingen zijn of ze is gewoon ontzettend lief of wij zijn super geduldig of beide. En als ze een bui heeft van janken dan is het echt negeren en in d'r sop gaar laten koken en dan komt ze zelf wel weer om normaal aandacht vragen. En ze is wel eens dwars maar echt waar ik wordt er echt niet wanhopig van of voel me dan ellendig als moeder zijnde.
@Suenne okey dat kwam er effe bot uit sorry Maar zoals ik nu al eerder zij iedere opvoeding is anders!
hahaha, ja ok, ik ben ook wel een beetje van 'de kracht van reclame is herhaling' En ach, omdat bijna iedereen dat hier doet, doe ik gewoon mee. Ga nu onze dochter vertroetelen en hier de zooi opruimen, echt geen zin in, in die zooi dan he.
vertel jij mij maar eens wat ik dan moet doen als daniel weer eens een strontvervelende peuterpuberbui heeft... Zijn gang laten gaan? 100.000x zeggen nee daniel dat mag niet/wil mama niet/afblijven? Afzonderen? Een tik geven? Als afzonderen en een tik geven hetzelfde effect geeft blijft er maar bitter weinig over he! Of moet ik dan met hem gaan spelen? "ik wil met mama spelen dus ik ga maar strontvervelend doen?" Hoe deed je dat dan als je aan het eten koken was? dat is meestal de tijd dat daniel lastig word door moeheid en toen hij nog kleiner was, was dat gewoon zn huiluurtje(s). Kan toch moeilijk gaan koken als ik hem vast heb, vind ik levensgevaarlijk... (oplossing is nu om mee te laten "helpen", aardappels/groenten aangeven en na schillen/snijden in pan doen etc) Tja, tis maar net wat in in verdriet gaar laten koken vind... In sommige situaties kan het lang duren voor ik naar kids toe kan (zoals met afmeren van schip, dan moet ik in de stuurhut zijn en kan dan niet weglopen) maar laat ik ze dan gaar koken? Dat kan zo 20minuten duren als het beetje tegenzit. En als daniel dan niet zelf komt heeft hij gewoon pech, dan moet hij wachten tot het schip vastligt
Tsssssk, ik heb ook geen schapen in huis hoor Doe ff normaal... Een voorbeeld waarop nee gewoon nee is? -Als er om een snoepje wordt gevraagd, 3 minuten na het vorige snoepje. Eerste keer leg ik uit, "je hebt net een snoepje gehad en dat is genoeg". Als er dan door wordt gezeurd over dat snoepje is het gewoon klaar. Dan is nee gewoon nee, punt uit! In discussie gaan met een 6 jarige over een snoepje is echt de achterdeur uit hoor. In sommige gevallen is duidelijkheid gewoon een must, dan ga ik geen hele filosofie verzinnen om mijn kind duidelijk te maken dat dat snoepje er echt niet komt.... Daarbij schreef ik al in mijn stukje dat er ruimte is voor overleg. Maar er gelden ook regels in huis en ik en mijn man bepalen waar de grens ligt. Dat heeft helemaal niets met "baas" te maken, maar met opvoeden, het meegeven van waarden en normen, het leren tot hoever ze kunnen gaan en dat niet alles in het leven zo gemakkelijk te krijgen is als iemand zou willen... Maargoed, jij hebt nu nog makkelijk praten. Je zit nog niet in de fase dat je kind een weerwoord krijgt. Toen mijn eerste een baby was, had ik ook nooit verwacht dat hij af en toe zou kunnen veranderen in een mini duiveltje..Mss kun je je vasthouden aan je idee over de opvoeding, ik hoop het voor je. Want het is natuurlijk het fijnst om op een manier op te voeden die jezelf het meeste ligt. Het zou alleen wel fijn zijn als je een beetje op je woorden past als je een ander zijn opvoeding niet je van het vindt...Ik ben geen 'baas' voor mijn kinderen. Tegenover de strenge eisen die ik mss stel, is er heel erg veel liefde en geborgenheid in ons gezin. Nogmaals, mijn kinderen zijn geen schapen!!!!!!!
Oh wat hrken ik dit zeg! ben blij dit soort dingen te horen, soms lijkt het echt alsof jou gezin de enigste is waar kinderen soms in kleine duiveltjes kunnen veranderen. Krijgen ze geen 2e snoepje ben je gelijk de stomste mama van de wereld pfff. Opvoeden is soms echt pittig, en idd als ze baby zijn kan je je niet voorstellen dat je ooit boos op je kind moet worden.
Grappig dat degenen die er niet tegen zijn zich telkens aangevallen voelen en continu verantwoording afleggen. Toch een beetje het gevoel dat het tóch anders kan? Ik ben consequent en duidelijk maar wel met geduld. Dit is te leren en is soms doodvermoeiend hoor maar uiteindelijk loont het ontzettend!
Tijdens het koken gaat mijn dochter in de box, begin ik nu al mee. Alleen in zulke situaties, ik kan me net zo min opslitsen. Of als ze wat groter wordt, achter een filmpje, noem maar op. Mijn zus zet haar kinderen ook aan het werk tijdens het koken. Haar jongste dochter van 3 laat ze (wel een bod mes) bv champignons snijden, moet je niet kijken hoe het eruit ziet. Kijk weet je, als je het anders zou willen, dan is het zoeken naar een manier die net zo goed of nog beter aan slaat. Maar dat is je eigen keuze, ik kan jou echt niet zeggen hoe je het moet doen. Ik ken je niet, ik ken je kind niet en we hebben het hier over geschreven tekst. Ik denk alleen, dat er toch echt meer manieren zijn om je kind te laten luisteren. En nu ga ik echt mijn eigen ding doen, ik kom hier niet meer weg. Ik vind dit dus wel een boeiende discussie. Maar ik vind nog steeds dat je situaties aan haalt waarin er overmacht speelt. Dat is niet je bewuste keuze zo van 'jij moet maar leren dat', maar omdat zich een situatie voor doet waarin je keuzes moet maken. Het zou jullie allemaal niet goed bekomen als je dan de zaak uit je handen laat schieten omdat je kind huilt, kan gewoon niet.
De vervelende kanten van opvoeden komen niet zo snel naar buiten, alleen de hoera verhalen worden graag verteld. Maar in elk gezin komen er mindere tijden voor, alleen houd je daar meestal je mond maar over. Doe je je mond wel open, staan er 20 mensen klaar om te vertellen hoe je het moet doen. En dan wel alle 20 met andere ideeën, waardoor je helemaal de kluts kwijtraakt. Dus houdt je gewoon liever je mond en probeert een oplossing te vinden om je gezin soepeltjes te laten draaien, zonder dat je veroordeeld wordt om je eventuele fouten. Nou geloof me, ik ben as zondag 7 jaar moeder en heb al heel wat fouten achter de rug. Ik heb daarvan geleerd, het heeft me sterker gemaakt als moeder en als mens. Als je kinderen krijgt is het niet zo dat een kind alleen alles moet leren, als ouders zijnde leer je namelijk net zo hard en val je net als je kind ook weleens op je snufferd...