Omdat ze niet met 100 % zekerheid kunnen zeggen dat haar afwijking los staat van wat er met Pimmetje gebeurd is, zou ik zeggen opereren. Dat zou voor mij de voornaamste beweegreden zijn (al spelen verhoogde kans op vroege en late miskramen zeker ook mee. Maar ook kans op vroeggeboortes etc). Ik zou afwachten tot welke groep ze gaat horen. Groep a dan wordt ze meteen geopereerd. Groep B, dan bedenken wat verder te doen. Ik zou dan desnoods een vmk verzinnen (jaja, ik weet het, ik ben heel slecht). En anders sowieso een orienterend gesprek aanvragen in Belgie en bekijken en beoordelen of je er daar vertrouwen in hebt. Maar ik zou sowieso voor een operatie gaan denk ik.
Dank jullie wel lieve meiden, af en toe lijkt het allemaal zo ver weg... We willen zo snel mogelijk zwanger zijn, omdat we willen weten of de ivig werkt...
Ja, helemaal mee eens. Dat is het lastige met dit soort dingen hè, je wilt wel meehelpen aan een onderzoek, ook om andere vrouwen beter te kunnen helpen dan nu wellicht gebeurt, maar je wilt uiteindelijk toch vooral voorkomen dat je het nog eens een keer moet meemaken... Dat had ik ook met die progesteron-trial in het AMC. Daarom zijn wij toen naar Gent gegaan. Suus
Hoe vaak moest je toen naar Gent? Ik ben bang dat daar toch wel een grens ligt voor mijn lief.. Hij zou het wel doen.. maar puur mij, zelf staat ie er dan niet 100% achter.. Vooral omdat het allemaal niet bewezen is dat het de oplosing is.. Hij staat er veel nucterder is dan ik.. denkt dat het goedkomt 'no matter what..'
Je bent heeeeel slecht het enige 'gevaar' daaraan is dat je dan weer een jaar moet wachten op hulp omdat je zwanger zo zijn geweest..
Ja dat kan ik me goed voorstellen meis.. misschien heeft je buikgriep roet in het eten gegooid deze ronde, en komt het niet doordat de ivig niet gewerkt heeft.. Probeer het vertrouwen te houden.. (makkelijk gezegd, i know...)
Nee dat begrijp ik.. en zou ook te gek voor woorden zijn.. Die kindjes hebben genoeg meegemaakt en horen in een goed, veilig en liefdevol gezin opgenomen te worden! Maar ik dacht dat je eerst wel een deel van de curus zou moeten doen om te bepalen of je er zelf wel voor wil gaan.. Er zullen er best zijn die afhaken.. En dat je na het huisbezoek goedgekeurd moet worden en dan de rest ofzo..
Ja precies. En omdat E dat ook zegt.. hij geeft me zeker niet het gevoel dat hij me wil paaien voor zijn onderzoek.. laat het aan mij en ik moest ook ween week denken voor ik iets beslis.. Maar ik wil eigenlijk door hem geopereerd. Hij is DE expert en nog vlakbij huis ook.. Nee, hij is heel reëel en begaan, en dat is prettig. Ik snap dat je door hem geopereerd wilt worden. Ik weet niet of ik nadat ik B heb getrokken nog kan uitstappen.. Dat beinvloedt ook het onderzoek.. en als ik toch doe wat ik zelf wil (en dat doe ik!!) vind ik dat niet eerlijk voor hun inspanningen.. Nou ja, laten we wel wezen, uitstappen kan altijd. Dan kom jij onder het welbekende kopje 'heeft zich teruggetrokken uit onderzoek', dus dat beïnvloedt het onderzoek niet. Misschien moet je je dilemma nog eens met E bespreken. Dat had ik ook met die progesteron-trial in het AMC. Daarom zijn wij toen naar Gent gegaan. Hoe vaak moest je toen naar Gent? Wij zijn 1 keer in Gent geweest, maar ik ben er ook niet geopereerd. Ik ben bang dat daar toch wel een grens ligt voor mijn lief.. Hij zou het wel doen.. maar puur mij, zelf staat ie er dan niet 100% achter.. Vooral omdat het allemaal niet bewezen is dat het de oplosing is. Klopt, maar in België (of in ieder geval daar, misschien in meer landen, zo veel weet ik er ook niet van) worden die schotten dus echt vrijwel altijd verwijderd. Dat zal niet zomaar zijn. Maar als je daar meer over wil weten, moet je toch in Gent gaan praten. Hij staat er veel nucterder is dan ik.. denkt dat het goedkomt 'no matter what..' Dat zou kunnen, en het is fijn dat hij vertrouwen heeft, maar jouw intuïtie zou ik ook niet negeren. Suus
goedemorgen ladies, hier ook weer zo iets ...heb net met gent gesproken over de te volgen weg. (na negatieve bloedtest 14 dagen na IUI) Moet stoppen met utro en menstruatie afwachten. Dan op CD3 een echo om te kijken of er geen cystes zijn en dan weer beginnen met menopur. Daarna CD7 een follikelmeting. Zij hebben er geen problemen mee dat dat in nederland gebeurt. Nou heb ik het dichtsbijzijnde ziekenhuis gebeld en die werken gewoon mee...maar doen niks in het weekend, dus voor de zekerheid met LUMC gebeld. Daar doen we niet aan mee! Als je in gent onder behandeling bent moet alles in gent gebeuren....mevrouw klonk zelfs beledigd, pfff nou ja! Angelica, mocht jij nou wel in leiden???
Myk heel veel plezier vandaag. Geestelijk zit er echt doorheen. Ikzie het nu allemaal heel zwart wit Waarom zou mijn mannetje nog bij mij blijven (ik voel me zo een mislukkeling) Terwijl ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen. Waarom raak ik niet meer zwanger waarom maar 4 uit 16 bevrucht? waar gaat het fout Ben ik zo ego dat ik geen eicel donatie van mijn zus wil. Ik had een beetje woorden met mijn zus vanmorgen (het is bewezen dat haar kinderen 25% van mijn genen hebben, omdat we eeneiig zijn) Mijn zus zegt dus haar ei ook van mij is genetisch. Ik denk niet dat dat mijn probleem is. Ik denk echt dat icsi de oplossing is om cryo's over de houden. Mijn man en ik wilde de 4de poging zelf betalen en nu zegt hij inees als Belgie zegt dat het geen zin heeft wil ik het niet doen Adoptie staat nog steeds open voor ons, maar ik wil ook heel graag een kleine van ons
Leo dat is dan wel weer het risico ja. Maar aan de andere kant, ze hebben je toch al toegezegd je te willen helpen? Misschien kun je dat op een of andere manier toch doordrukken. Maar ik ben er inderdaad ook bang voor. Maar mocht je B trekken, dan kun je altijd orienteren in Belgie toch? Lym, ik vind het al heel wat dat het ene ziekenhuis wel mee wil helpen. Ik kan je helaas geen advies geven. Ik durf het niet eens te vragen bij het Radboud
Lieve Angelica, wat een rotsituatie. Ik snap dat je er even helemaal doorheen zit. Je gaat zo ver, je hebt er zoveel voor over en dan nog mag het niet lukken. Het is niet eerlijk... Ik geloof dat ik er iets anders in sta dan jij. Ik heb natuurlijk al een kindje(s) van mezelf, maar ook toen ik net ons eerste dochtertje verloren was voelde het voor mij al anders. Ik heb toen meteen gezegd dat als het genetisch bepaald zou zijn en we geen eigen kindjes zouden kunnen krijgen (of een te groot risico) dat we dan kindje(s) zouden adopteren. (alsof dat zo makkelijk is, maar dat was mijn eerste reactie). Als iemand mij eiceldonatie zou aanbieden zou ik dat aannemen. Helemaal (of eigenlijk wel pas) als je zelf voor je gevoel alles geprobeerd heb en eigenlijk zo goed als uitbehandeld bent. Ik snap de wens naar een eigen, echt eigen kindje heel erg goed, maar ik ben er echt van overtuigd dat je van een bijna eigen kindje net zoveel kan houden en net zoveel mama (en papa) kan zijn. Ik weet niet of je eigenlijk wel wat hebt aan mijn woorden...sorry