ik weet niet zo goed waar ik mijn hart anders moet luchten dus doe het maar hier. 2 weken geleden waren 5 weken zwanger na een miskraam bij 7 weken helaas is ook de tweede zwangerschap uitgelopen op een miskraam bij 5 weken en 3 dagen. kapot waren wij van verdriet en vrienden van ons hebben ons erg goed opgevangen. nou sprak ik haar op net en vertelde ze mij dat ze overnieuw zwanger is van de tweede , en hoe leuk ik het ook voor hun vind . weet ik niet hoe ik hier mee om moet gaan ze is op de zelfde dag uitgerekent als dat wij waren en ik weet niet of ik die confrontatie wel aan kan ! elke keer als ik haar zou zien word ik geconfronteerd met een zwangerschap die excate gelijk liep met mijn zwangerschap, het geboorte kaartje wat straks in de bus valt , had bij hun ons geboorte kaartje moeten zijn , de kleertjes waar ik straks voor ga shoppen is niet voor me eigen kindje maar voor haar kindje.... zijn hier meer meiden die dit mee hebben gemaakt en hoe ben jij hier mee om gegaan , ik zou namelijk het liefste onder een dekken kruipen en er nooit meer onderuit komen !
Ik zit en heb ook niet in het zelfde schuitje gezeten als jou. Maar ik denk dat je het beste wel eerlijk kunt zijn hierover tegen je vriendin en hoe je je voelt. Zodat je ook niet hoeft te doen alsof. Denk dat ze dit heel goed kan begrijpen hoor en het zou me niks verbazen als het van haar kant gezien ook moeilijk is tegenover jou. Gewoon eerlijk zijn over je gevoelens meid en ik hoop dat het snel weer raak is bij jullie ook!
ik weet dat het voor haar ook moeilijk is , maar ik weet gewoon niet hoe ik mezelf hier staande in moet houden ... bij de eerste miskraam had ik echt nog wel hoop zou wel een foutje zijn maar bij een tweede keer ga je echt twijfelen aan je lichaam en hoe graag jezelf ook wilt dat de rest van de wereld met een zwangerschaps wens stil staat blijft het een flinke confrontatie
Ik ga niet zeggen ik weet hoe je je voelt want dat is niet zo, maar ik kan het me wel voorstellen.Kan nu wel allemaal dingen gaan zeggen om je op te vrolijken maar daar zit je vast en zeker niet op te wachten. Weet verder ook niet zo goed wat ik moet en kan zeggen. Wil je alleen veel sterkte wensen, hoop dat je het een plekje kan geven en het gewoon 2 ongelukjes waren en het de volgende keer wel hartstikke goed gaat! Snap dat je op het moment niet echt positief kan zijn maar probeer het zo te zijn, het zwanger raken zelf dat lukt in ieder geval wel gewoon en ook nog vrij snel achter elkaar! Volgende keer gaat het gewoon goed meid!!
He Maaike, Wat onwijs vervelend voor je! Ik denk dat hier heel veel vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten! (helaas) Ikzelf hoorde op de dag van mijn 2e miskraam dat mijn schoonzusje zwanger was en alsof dat nog niet genoeg was bleek ze ook nog eens uitgerekend op "mijn" datum. Ik vind het nu ontzettend moeilijk om haar buik te zien groeien en ik probeer het in gesprekken zo weinig mogelijk over haar aankomende baby te hebben. Natuurlijk heb ik wel geprobeerd om aan te geven dat het een moeilijke situatie is voor mij, maar daar had ze weinig begrip voor. Ze zei laatst nog tegen mijn man dat we zo weinig interesse voor haar zwangerschap hadden... Dan heb je wat mij betreft echt een gigabord voor je kop! Hoe dan ook; jij, ik en nog vele anderen met ons moeten ons maar dapper door dit soort situaties heen slaan en hopen dat we heeeel snel zelf aan de beurt zijn om onze dikke buiken aan anderen op te dringen Sterkte meis! Liefs BB
nou zo voelde het bij hun ook ze hadden gisteren nog gebeld en mijn vriend heeft toen heeel specefiek gevraagd hoe het bij hun was en toen vertelde ze niks.... en nu op eens via internet wel ... wij hebben net ook besloten om even niet die kant op te gaan op den duur wel weer maar eerst willen we zelf even rust krijgen ... en niet steeds geconfronteerd worden met alles en nog wat
Hoi Maaike, Hoe gaat het nu met je na je mk? Ik heb pas een heel lief priveberichtje van je gekregen, maar zat toen ff zo in de put dat ik geloof ik niet of maar heel kort heb gereageerd... Wat een vervelende situatie zit je nu in zeg! Ik weet uit ervaring hoe moeilijk dat is.... kan er zo niet teveel over zeggen anders wordt ik ws herkend... Het is idd heel lastig om dan ook blij te kunnen zijn voor een ander. Je wenst diegene heel veel geluk toe, maar vindt het aan de andere kant ook heel oneerlijk dat het bij die ander wel goed is gegaan. En ook die gedachten vindt je dan zelf ook weer vervelend. Groot gelijk dat je eerst even afstand houdt. Neem eerst even de tijd voor jezelf en als het een echte vriendin is dan snapt ze dat echt wel hoor! Heel veel sterkte met het verwerken van je mk en het omgaan met alle andere zwangeren om je heen! Een megadikke digitale knuffel van mamakaatje
ik vond mezelf gewoon heel egotisch en schrok van die emoties maar gelukkig zei mijn vriend dat hij ook vond dat ze het anders hadden moeten doen . gelukkig heb ik een grote gedeelte van het verdriet omgezet in strijdvaardigheid heb ondertussen bloed geprikt en mag dinsdag naar de gyn om te kijken of ik schoon ben ( zo ie zo is mijn zwangerschapstest weer negatief dus hcg is uit me bloed) en hoop dat zei mischien wel die dingen wilt doen anders moet ik naar het amc hoe is het met jouw ?
Ik herken je verhaal (helaas) helemaal... Ook hier 2 miskramen direct op elkaar volgend én een vriendin die vertelde zwanger te zijn. Voor hen vind ik het hartstikke leuk! Maar hoe confronterend is het om iemand zo dichtbij wél te zien 'groeien' enz. Ik heb 't ook eerlijk verteld tegen haar, dat ik het hen meer dan wie dan ook gun maar dat ik 't wel confronterend vind. Ik heb echt wel 't idee dat ze 't snapt. En tuurlijk, ook ik heb dagen dat ik 't liefst onder die deken wil kruipen.. Maar mijn ervaring is dat je 't jezelf alleen maar nóg moeilijker maakt door dingen uit de weg te gaan. Vroeg of laat wordt je toch wel geconfronteerd en vergeten doe je 't sowieso nooit... Wat ook kan helpen; accepteren dat je je soms gewoon even heel boos/verdrietig/gefrustreerd voelt! Dat gevoel mág er ook zijn, het is niet niks wat je meegemaakt hebt... Meis, sterkte!
Fijn dat je weer een witte test had.Hier nog steeds hcg in me bloed. Moet iedere week bloedprikken tot het 0 is. Maandag was t nog 46. Waarvoor heb je bloed geprikt? Mocht je al voor verder onderzoek voor evt oorzaken van je mk?
ik heb me schildklier laten prikken en me b12 om dat vast uit te sluiten. tevens krijg ik waarschijnlijk in het amc een chromosoon onderzoek en anti stollings onderzoek. bij twee miskramen heb je daar recht op .... en nou gaan ze dinsdag kijken of ik schoon ben , hebben ze al bij jouw gekeken of je schoon was ?
Ik ben de 18e al geweest. De gyn zag toen een restje zitten van 8 mm vandaar dat ik nog steeds beetjes bloed verloor. Dinsdag op t werk een stolseltje verloren. Vanmorgen toch maar ff getest en JOEPIE hij was eindelijk omowit.... Nu hopen dat het hcg dus bijna al weg is. Ik moet 15 nov nog een x op controle om te kijken of het schoon is. Mocht ook al voor verder onderzoek daar moesten we maar even over nadenken zei hij. Waar is b12 voor? Hopelijk is dinsdag bij jou alles keurig schoon en wie weet zie je alweer eitjes zitten. Dan weet je iig dat je lichaam weer in het oude ritme komt.
b12 en zo ook schildklier klachten lijken op elkaar liggen toch wel in verlenging met meerdere miskramen krijgen lees het volgende stuk maar is Stichting B12 tekort: B12 en… zwangerschap en ik wilde dat vast uitgesloten hebben zodat ik straks niet nog maanden moet wachten
Ik snap precies hoe je je voelt. Hier helaas 4 mk achter de rug. Ik heb me sterk proberen.weten te houden door te proberen mijn verdriet los te zien van anderen hun geluk. De ene dag ging dat goed, de andere dag was dat erg zwaar. Maar door er veel over te praten en samen met de zwanger te janken, ben ik wel door die tijden heen gekomen en heb ik mee kunnen genieten met hun zwangerschappen. Wat ik zelf heel zwaar vond is dat zowel een collega als mijn zus maar liefst 2 kindjes hebben gekregen in dezelfde periode als dat wij voor nr 1 bezig zijn/waren. Ook wij hebben allerlei ondezoeken gehad, helaas niks uitgekomen, wat meestal ook het geval schijnt te zijn. Maar het vervelende is als je eenmaal zwanger kunt raken, ze eigenlijk heel weinig voor je kunnen betekeken medisch gezien. Ze kunnen erg veel op het vlak van een zwangerschap "in stand brengen", maar als het binnen de eerste 12 weken misgaat kunnen ze helaas niks. Meis, ik hoop voor je dat er net zoals bij ons niks vinden en dat ook voor jou een mooie zwangerschap van ca 40 weken in het vooruitzicht ligt. Hele dikke knuf, neem tijd voor je verdriet, want dat is erg belangrijk! Liefs Annemiek