Het zal vast uitmaken hoe jij in je geheel met je kinderen om gaat. Als de buurvrouw het ziet en ze belt daarvoor het meldpunt voor kindermishandeling, kan ik je wel vertellen, echt niet zo gezellig... Wat is het verschil dan volgens jou? Als een tik geen pijn doet, dan is er niets aan de hand. Als ik jou op je schouder tik, dan draai jij je gewoon om. Als ik heftig tik en jij zag het niet aan komen, schrik je je te pleuris en in dat laatste geval is het behoorlijk negatief.
` NIet zo gezellig ? Dus op basis van wat een buurvrouw zegt word het gesprek dus volgens jou niet erg gezellig. Nogmaals een tik is niet te vergelijken met slaan. Wat ik voor verschil daar in ziet kun je lezen een paar pagina's terug, ik blijf me niet uit leggen. Heb het idee dat je je hier enorm moet verantwoorden..
Tja ik denk dat je als basis beter met praten kunt beginnen. Straks krijg je een kindje dat er altijd maar meteen op los mept en dat wil ik zelf dus echt niet. Als Eva wel eens duw krijgt ofzo en er wat van zegt schrikken kindjes vaak ook al, want dat verwachten ze niet van zo'n kleintje. En iemand aan de kant duwen mag ze echt wel doen als iemand voordringt en niet naar haar luistert. Maar slaan gaat mij een stap te ver. Dat komt wel mocht ze straks gepest worden, dan weet ik dat terug slaan meestal goed werkt. Het probleem is dat als elk kind van de ouders mag slaan, het einde zoek is en je een cultuur krijgt waarin een slaan blijkbaar de oplossing is (wat het helaas toch al aan het worden is). Een kind snapt denk ik ook moeilijk dat terug slaan mag, maar dat je niet mag slaan als iemand wat van je afpakt. Die denken: onrecht = ik mag slaan.
Zo voel jij het, je voelt je vreselijk aangevallen. Wat mij betreft zijn we met elkaar in gesprek. Ik ben er niet op uit om jou aan te vallen en ik wil me op mijn beurt ook niet aangevallen gaan voelen. Je kan het wel heel persoonlijk maken, maar dan sla je het gesprek dood. Kom gewoon liever met een goed argument wat aan toont dat slaan goed is. Want er zit gewoon geen verschil in (laatste keer dat ik dat nog tegen je zeg). Dat jij er een verschil van maakt is in mijn ogen gewoon om jezelf een vrijbrief te verschaffen zodat je wel een tik uit kan gaan delen aan je kinderen. En nogmaals, dat ik dat zeg, zeg ik niet om jou in je opvoeding aan te vallen, maar om de discussie 'mag ik mijn kind gewoon een tik/mep/klap geven als ik wil dat het luistert'. Op het moment dat jij een tik hetzelfde gaat vinden als een aai of welke zachte manier van aanraken dan ook, dan is er ook geen discussie, want dan doe je inderdaad niets verkeerd. Ik zou trouwens ook niet willen dat ik een tik moet gaan gebruiken om mijn boodschap kracht bij te zetten. Ik zoek wel een andere manier. Ik wil mijn kracht niet in zetten om mijn kind te laten begrijpen dat iets serieus is. Lekker makkelijk vind ik, het kost een mens minder moeite om te meppen dan om sorry te zeggen voor iets. Eigenlijk heel triest vind ik, dat vind ik verharding. Niemand hoeft gestudeerd te hebben om sterker te kunnen zijn dan een kind. Iedereen kan slaan. Een mensenleven is uniek, dat is best een beetje verdieping waard.
Nou echt niet hoor, hadden ze mij niet zo lang gepest, ik heb er wat op los gerost op een gegeven moment. Ik werd gepest omdat ik gevoelig ben en reageer. Een kind wat zich iets aan trekt en reageert is bingo, gewoon een beloning dus. Wat werkt is een weerbaar kind dat zijn eigen gang gewoon gaat en niet (heel) gevoelig is voor opmerkingen (denk ik).
ach we kunnen wel bezig blijven... jullie vinden "slaan" of "meppen" slecht. wij ook! maar een corrigerende tik doet in mijn ogen niemand kwaad. mijn kind is niet bang van me! mijn kind zegt vaak genoeg: mama ik vind jou lief of komt zomaar met me kroelen of kussen. loopt op straat netjes aan de hand, is altijd beleefd... en ik zeg niet dat dat door die tikken komt die hij (volgens jullie iedere dag ofzo?) krijgt... ik los het meestal ook wel op een andere manier op. mijn zoontje luistert echt wel. maar in bepaalde gevallen kan een tik wonderen doen. hoe jullie het doen: het zou mij een worst wezen. Laat de mensen in hun waarde. het is niet omdat je, als je je kind soms een corrigerende tik geeft (wat ik onderhand kan vergelijken met een High Five) een slechte moeder bent. want het is niet jamie af en toe een tik krijgt ik minder van hem houd dan jullie van je eigen kinderen!
en dat ik een schuldgevoel heb? no way! als we ooit weer in een situatie komen waarbij een corrigerende tik nodig is zal ik niet eerst aan jullie praatjes gaan denken en me achteraf schuldig voelen! ik doe het op mijn manier. en dat: ik wil je over 3 jaar nog wel is horen. dat wil ik gerust afspreken! we zullen eens zien hoe het jullie vergaat... en pas dan kan je oordelen! ik durf er mijn hoofd op te verwedden dat mijn kind zich over 18 jaar gelukkig zal prijzen met een mama en papa als ons! en ik vind zijn mening over ons belangrijker als jullie meningen.
Ik voel me hier wel aangevallen.. Lees gewoon alleen al je onderste tekst even door, je noemt het triest als er een tik word gegeven, er word gewoon nog net niet letterlijk ( niet alleen door jou ) gezegd dat wij onze kinderen mishandelen, als je al die teksten leest dan vind ik het niet zo gek dat wij ons aangevallen voelen. Het maakt ook niet uit wat we zeggen of hoe we het zeggen jullie hebben je oordeel al klaar. Jullie doen het bij vele van ons voor alsof we dagelijks die kids een tik geven, sommige lezen niet eens of willen het niet eens lezen dat dit niet eens het geval is. Je blijft ook maar door gaan over slaan en meppen maar nogmaals dat is NIET te vergelijken met een tik geven. Maar ik denk dat ik dit topic maar eens ga verlaten, word er moe van me telkens weer te moeten verdedigen en uit te moeten leggen waarom en hoe ..
Ja, ok, heel duidelijk. Ik doe gewoon wat ik doe en ik denk er niet aan om aan zelfreflectie te doen. Dat is een keuze inderdaad. En wie heeft het hier nou over 'in zijn waarde laten', moet je nou eens goed je eigen tekst terug lezen. Over in zijn waarde laten gesproken Komt op mij niet over dat je degene die een tik verkeerd vinden als opvoedkundig middel in hun waarde laat over hun mening daarin.
Dat merk ik ook heel goed dat jij je aangevallen voelt. Als een tik net zoveel is als een zachte aanraking, dan is het geen tik. Dan schrikt je kind niet, dan voelt het geen onaangename lichamelijke aanraking. In dat geval hoef jij je al helemaal niet aangesproken te voelen, want dan heb ik het sowieso niet tegen jou. Ik heb het tegen mensen die hun lichamelijke kracht wel zo inzetten dat ze hun kind laten schrikken om woorden kracht bij te zetten. In dat geval is een tik slaan, omdat het een duidelijke negatieve lichamelijk aanraking is die voelbaar is of een schrikreactie opwekt. Dat laatste heeft hoe dan ook negatieve gevolgen, denk ik. Als je het doel hebt je kind te leren, kan je beter andere manieren en middelen inzetten. Als het je zo verschrikkelijk raakt dan zou ik mezelf ertegen wapenen. Of ik haal mijn persoonlijke situatie er dan niet bij (maakt je kwetsbaar) of ik maak inderdaad dat ik weg ben.
Ik ga je volgen! ik heb hier geen zin meer in. ze lezen hier maar 1 ding en dat is: Ik sla mijn kind iedere dag een hoekje in en ben er trots op zzzz
Idd ! .. Ze lezen wat ze willen lezen en ook al lezen ze het ze hebben voor dat ze het al lezen hun oordeel al klaar .. Ajuuuus
Ik reageerde ook nooit, maar werd wel opgewacht en geslagen en aan mijn haren getrokken. Maar woonde dan ook in een tokkie wijk van Den Haag en was een keurig net meisje uit Voorburg . Nadat ik de grootste pestkop eens flink in elkaar had 'getimmerd' (ik was 8 jaar ) was het pesten over en kon ik weer zonder angst over straat.
Wat irritant is dat toch, Snoopy! Zo lastig wanneer kinderen gepest worden. Wat goed dat je zo voor jezelf opgekomen bent! Wat mij altijd zo interesseert: Waar komt het pestgedrag nou eigenlijk vandaan? Hoe is de thuissituatie van het kind? Ik was een heuze pestkop, en ik ben benieuwd of ik dit deed door alle tikken die ik thuis kreeg. Door een ander kind te domineren kreeg ik toch nog iets van eigenwaarde. Door mijn eigen pestgedrag later tijdens mijn studie Pedagogiek te analyseren ben ik erachter gekomen wat tikken of slaan (net welk woord je ervoor gebruikt) met mij gedaan heeft. Ik heb het nog nooit mishandeling genoemd hier, en zo zie ik het niet per definitie maar ik zou wel eens willen dat moeders betere informatie zouden krijgen over het effect van je kinderen lijfelijk straffen. (en dan heb ik het niet over een individueel die hier roept dat het slaan geen effect gehad heeft op zijn eigen gedrag, maar over keiharde cijfers van een grotere groep mensen). Daarnaast is het bij wet verboden, dus het argument dat iedereen zijn kind op zijn eigen manier opvoedt lijkt me ook geen juist argument. Een wet komt er niet naar aanleiding van een forumdiscussie, een wet komt er omdat de effecten van lijfelijk straffen door onderzoek helder geworden zijn.
Mijn zoontje liep laatst met een kruiwagentje op de kinderboerderij. Totdat er een ventje van dezelfde leeftijd aankwam dat hem keihard erachter weg duwde (mijn zoontje viel achterover) en er mee aan de haal ging. Mijn zoontje probeerde de kruiwagen nog te pakken en zei ook: "niet doehoen!". Nu was ik met een vriendin, die ook andermans kinderen graag opvoedt en haar handen jeukten! Ik zei: 'Laat maar, hij redt zich wel" en dat deed hij ook. Ik heb hem geleerd te delen en dat vertelde ik hem dus ook: "het andere kindje mag nu met de kruiwagen". Ook al stoorde ik me aan de manier waarop het ging, ik ga geen scene schoppen waar mijn kind bij is om een materieel iets. Ik had schepjes in mijn zak, mijn kind blij. Komt de opa van dat kind eraan met z'n grote waffel; want: mijn kind duwde zijn kleinkind en hij had hem geleerd goed van zich af te bijten. Buiten gehoorafstand van mijn zoontje heb ik die man even flink de waarheid verteld, dus dat zijn kleinzoon hard duwde en de kruiwagen afpakte en mijn zoontje enkel en alleen de kruiwagen probeerde te heroveren. Mijn zoontje duwt niet en daar ben ik trots op! Volgens sommige moeders hier moet een kind terugmeppen anders wordt het een mietje. Ach toch... Opa was een bullebak, kleinkind had z'n gedrag duidelijk niet van een vreemde.
Zogelukkig, zo ging ik er meestal ook mee om, al probeer ik nu wel dat Eva er zelf achteraan gaat en dan wil ik haar best wel bijstaan, scène of niet, ik wil ook niet dat ze over zich heen laat lopen. Straks op school speelt ze ook met oudere kindjes en als ze alles maar laten gaan lijkt het me ook niet goed. Maar goed, Eva is al wel een stukje ouder natuurlijk en gaat bijna naar school, ik probeer haar iets mondiger te laten worden en ik denk (en hoop) dat dat wel goed gelukt is. Binnenkort maar weer eens naar ballorig, als je daar je mannetje kan staan lukt het op school ook wel
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, Snoopy. Mijn vriendin heeft er ook eentje net zo oud als Eva. Mijn zoontje scheelt trouwens 16 maanden met Eva en 11 met Lisa. Ik denk dat gedrag van kindjes vaak aangewakkerd wordt door ouders. Mijn zoontje was niet boos of verdrietig om de kruiwagen. Hij is wel heel gevoelig voor mijn stemming en ik kookte van binnen hoor, maar voor zoon hield ik me in, ik wil niet zo'n kijvende moeder zijn. Ik ben er dan ook echt trots op dat hij het laat gaan. Mijn man is 45 en heeft nog nooit gevochten en is op en top man, geliefd en gewaardeerd om wie hij is. Ik zelf heb ook nog nooit geslagen, dat knopje heb ik niet. Niet ieder kind dat niet terugvecht, wordt gepest of een mietje. Pesten is iets van de pesters, niet van het gepeste kind, al denken ze dat -logischerwijs- wel. Kinderen die zelfverzekerd zijn, worden niet gepest, dat heeft niks te maken met lichamelijk van je af bijten.