ik heb wel bewust voor inleiden gekozen. Met als reden dat ik bij de oudste een stortbevalling heb gehad, met beide zuurstoftekort! Gelukkig waren we in het ziekenhuis. Aangezien de verwachting was dat de 2e nog sneller zou gaan en bij de eerste al gelijk niks meer kon. En hier een brug over moet waar altijd file staat. Hebben we besloten om in te leiden. Mij is het goed bevallen. Bij de eerste was ik gewoon ook in paniek! En bij de 2e was alles wat relexer ondanks ik daar ook een superheftige bevalling heb gehad. maar ik moest er niet aan denken dat mijn man niet op tijd zou zijn, dat ik niks zou kunnen en dat ik te laat in het ziekenhuis zou aankomen en dat we zuurstofgebrek hadden en dat we geen kant op konden. Ik ben erg blij met deze keus.
Bij mijn eerste ben ik ingeleid wegens hoge bloeddruk en ik zou er echt niet voor kiezen. Het was echt heel erg heftig! Weeënstorm met weeën die elkaar maar bleven opvolgen er zat nauwelijks tijd tussen. Na 4cm ontsluiting was ik helemaal op en heb ik om pijnstilling gevraagd. Pethidine prik gezet en 20 min. later had ik al volledige ontsluiting prik bleek uiteindelijk dus voor niets... dochter is geboren in 4,5 uur waarvan 30 min. persen. Wat ik ook heel vervelend vond was dat ik niet mocht rondlopen. Moest alle weeën plat op mijn rug opvangen. echt geen pretje Mijn tweede is thuis geboren. In 2,5 uur. ook bij deze een weeënstorm maar die was toch makkelijker op te vangen dan bij de eerste. Van begin tot eind heb ik kunnen rondlopen en de weeën op mijn eigen manier kunnen opvangen.
Voor mij persoonlijk: ik heb meer vertrouwen in het natuurlijke proces dat door je eigen lijf en je eigen baby in gang wordt gezet, dan in een proces dat door medicatie op gang komt. En ik wilde ook nog graag thuis bevallen; met een inleiding is daar natuurlijk geen sprake van. Als het noodzakelijk is, dan is dat zo en is het heel erg fijn dat er mogelijkheden zijn om in te leiden. Maar zonder noodzaak zou ik dit nooit willen. Ingeleide bevallingen leiden volgens mij (heb er geen harde gegevens van) vaker tot complicaties. De voorbeelden uit mijn directe omgeving zijn in elk geval wel een bevestiging van mijn idee dat het niet iets is wat je heel graag moet willen....
Ik ben driemaal ingeleid. De eerste keer (38,3) was een hel maar moest vanwege zwangerschapsvergiftiging en groeiachterstand. Ze zijn 4 dagen aan het primen geweest, hiermede had ik constant weeen (overstimulatie) en werd ik heel de dag gedorgeerd met pethedine. De 5e dag infuus en ruggeprik erbij maar geloof mij: het was Hel! Die ruggeprik deed niets vanwege de overstimulatie. De tweede keer (39,1) was ik in 3,5 uur klaar. De derde keer (38,0) in 2 uurtjes.
Ik ben ingeleid en heb mijn bevalling als behoorlijk traumatisch ervaren helaas Ik ben in een klein uurtje bevallen en ik vond het vreselijk... ik was ook volledig in paniek omdat ik het echt niet trok en dacht dat ik nog een lange weg te gaan had (het was immers nog maar net begonnen) 17u had ik nog geen weeën en wilden ze me naar huis sturen voor de nacht. Rond 17.20 kwam ik vanuit het niets (nouja, niets... ik had daarvoor wat menstruatiekrampen) in een weeënstorm en 18.12 had ik mijn zoon in mijn armen.
Als het nodig is, dan is het nodig. Maar als het niet hoeft, dan laat ik liever de natuur zijn gang gaan. Je hoort zoveel verhalen over valse starten en extra heftige bevallingen omdat je lijf er nog niet klaar voor is.. Ik heb de vorige bevalling geweigerd om gestript te worden bij 41 weken. Gezien mijn genen, was de verwachting dat ik wel richting de 42 weken zou lopen. Ik was erg verbaasd toen de kleine er met 41+1 al was.. Een kennis is 3 keer gestript in de laatste week, en heeft 3 zware nachten gehad. En vervolgens dus doodmoe de bevalling in. Die heeft een heftigere start gehad. Deze keer stuurt de VK me met 41 standaard door naar de gyn, vanwege het protocol, die bied dan het inleiden aan. maar ik ga daarna gewoon weer terug naar de VK, en wacht rustig af.. Na de 42 weken ga ik weleens stressen
Ik ben ingeleid ivm langdurig gebroken vliezen. Ben om 2 uur 's middags aan het infuus gegaan met 37 weken zwangerschap, 's avonds om 10 uur (dus 8 uur later) had ik nogsteeds 1 cm ontsluiting, maar was m'n baarmoedermond wel verstreken. Infuus uit, spuit pethidine in m'n been, en zou 's ochtends om 8 uur weer aan het infuus. Vervolgens de hele nacht weeën gehad, om 8 uur begonnen met persen en om 8.25 is dochter geboren. In totaal sinds het breken van de vliezen duurde het 48 uur, sinds het infuus duurde het 18,5 uur. Door de opwekkers, ctg en later pijnpompje (wat niet werkte), lag ik aan dusdanig veel kabels dat ik geen kant op kon, en dus de rug en beenweeen niet kon opvangen. Volgens VK was het geen weeënstorm, maar de weeën werden niet geregistreerd door de ctg.
Ik ben ingeleid vanwege erge huiduitslag en jeuk, mocht er toen zelf voor kiezen, met 38+5. Ik heb er een goede ervaring mee, ondanks dat ik wel weeenstormen gehad heb. Ik vind het nu wel spannend omdat ik geen idee heb wat ik van een 'gewone' bevalling kan verwachten haha. Maar als ik met 41 weken nog niet bevallen ben, wil ik weer ingeleid worden. In de natuur gaat van alles fout, en ik geloof dat het kind dus ook niet altijd op de juiste manier aan kan geven dat het wilt komen. Kinderen die met 42 weken geboren worden hebben vaak ook meer complicaties tijdens en na de bevalling. Niet te vergeten dat NL 1 van de weinige landen is waarbij ze je zo lang laten doorlopen en waar tegelijkertijd de babysterfte zo relatief hoog ligt(wordt nu in verschillende delen van NL onderzoek naar gedaan of hier een verband in zit). Ikzelf vond het vorige keer fijn dat de mogelijkheid er was, hoop het nu wel zelf(thuis) te kunnen doen!
Ik ben ingeleid was niet iets wat ik snel weer zou doen. Had geen keuze kindje was groot bleek achteraf niet te passen en een ks gehad maar ze willen toch eerst inleiden . Veel pijn gehad door het inleiden kon slecht lopen die dagen.
Ik ben ingeleid omdat mijn zoon in het vruchtwater had gepoept (vliezen waren dus wel gebroken). Had drie dagen eerder al 4cm ontsluiting, maar nog steeds geen weeën. Ik vond de weeën heftig en heb een morfinepompje gekregen. Toen was het prima te doen. Maar ik denk dat mijn lijf er ook wel klaar voor was om te bevallen, ik was 40w4d.
Bij mijn 2e en 3e ben ik ingeleid wegens medische indicatie en het bijna fout aflopen is met mij na de bevalling van de 1e. Beide zijn met 2,5 uur geboren en ik zou het zo weer doen. Wel moet ik zeggen dat mijn lichaam er al klaar voor was en ik zelf al 2cm ontsluiting had in beide gevallen.
Even een vraagje tussendoor .... Wanneer beginnen ze meestal met inleiden of wel, hoe lang laten ''ze'' je lopen om af te wachten of het ook op de natuurlijke manier komt. Gewoon even nieuwsgierig
Ik ben twee keer ingeleid en zou er zo weer voor kiezen! De eerste bleef 42 weken zitten en bij de tweede heb ik er bij 41 weken zelf om gevraagd. Ik was zelf bang om spontaan te bevallen omdat het inleiden bij de eerste zo goed bevallen was. Er is bij een inleiding een vergrote kans op een kunstverlossing (dus tang of pomp) maar gelukkig bij allebei niet eens een knip gehad. Je kan wel zeggen laat de natuur zijn gang gaan en een bevalling ket spontaan op gang komen maar wat als dat niet op tijd gebeurd. Ik ben toch blij dat een bevalling ingeleid kan worden want 42 weken is echt lang genoeg, moet er niet aan denken om nog een week of langer door te lopen. En mijn kindjes waren er echt wel klaar voor om geboren te worden.
Ik ben ingeleid met 42+1w, op eigen verzoek pas zo laat want wou graag wachten of het zelf niet op gang kwam. Was al 2 x gestript en had al een 3cm ontsluiting voor we begonnen, en na 4 uurtjes is mijn kindje geboren. Ik heb het wel als zwaar ervaren omdat het zo vlug ging. Kon al zo snel het hoofdje voelen dalen dat er helemaal niets 'geleidelijks' aan was en ik een half uur na start met de infuus al zo intens erin zat. Als verrassing kwam er ook nog een kindje van haast 5kg uit. Ook geen eitje als je pakt dat er ook kindjes van 2,5kg geboren worden, dan is dit toch geen pretje. Een volgende zwangerschap zullen ze dan ook met een week of 37 inleiden is me verteld, omdat 2e kindjes vaak groter zijn. Dan is het natuurlijk een ander verhaal want op die termijn heb ik waarschijnlijk nog geen voorsprong qua ontsluiting en kan het langer duren. Ik denk dat er tegenop wordt gezien vanwege de intensiteit in sommige gevallen. Er is me verteld dat er vaker naar pijnstilling wordt gevraagd... maar of dat te pijlen is weet ik ook niet. Wie weet trouwens waarom er vaker gebruik wordt gemaakt van vacuum/tang bij inleiden??
Volgens mij MAG je vanaf 41 weken op verzoek ingeleid worden... maar MOET het bij 42 weken. Tenzij je dus een medische indicatie hebt en eerder ingeleid moet worden vanwege het een of ander. Ik heb dus tot het uiterste gewacht, 42+1. En langer had hij dus ook echt niet moeten zitten, hoewel de placenta nog perfect was en het kindje verrassend genoeg niet in het vruchtwater had gepoept. Hij was gewoon zo flink en dat hadden ze vantevoren niet geweten.
Ik lees weer een heleboel aannames die echt niet allemaal juist zijn. Inleiden kan je lijf ook net een zetje geven wat het nodig heeft om vervolgens zelf de bevalling over te nemen. Je hoort idd de ergste verhalen over inleiden, maar dat komt nou eenmaal omdat die het meest verteld worden en het langst blijven hangen. Hier al 2 x een prima ervaring met inleiden. Zou het zo weer doen, maar ben ook wel heel benieuwd naar hoe het allemaal natuurlijk zou beginnen. Maar ik ga er maar vanuit dat de derde (ooit) ook weer inleiden wordt, dan valt het iig niet tegen.
Er worden twee manieren van inleiden gebruikt. Je hebt het inleiden dmv hormonale gel of veter voor het breken van de vliezen. En als je weeen niet goed op gang komen en de ontsluiting te lang duurt, kom je aan een infuus met wee-opwekkers. 2 volgt vaak op 1. Heb beide gehad uit medische noodzaak. Ik vind ook dat dat de enige reden moet zijn en dat je inleiden niet zomaar zelf mag beslissen. Ik dacht trouwens ook niet dat dat zo was. Zo er echt nooit uit mezelf voor opteren, hier heeft het ruim een ween geduurd en het is zowel lichamelijk als mentaal erg zwaar.
De VK op het ziekenhuis vertelde mij dat ze dit niet doen bij 1e kindjes, wel bij 2e etc. (dat wachten na breken vd vliezen op zelf tot stand gekomen weeën) Daarom kreeg ik gelijk na het breken vd vliezen een infuus. Ik had me ook voorgesteld eerst af te wachten, maar dat ging hier dus niet. Misschien verschilt dit per ziekenhuis protocol..?
Mijn kindje was groot was het vermoeden,met 41wkn inleiden,alles zat nog potdicht en we zijn begonnen,met paar keer een hormoonveter,toen paar dagen hormoontabletten ingebracht en toen een balloncatheter wat me een week later,een week ziekenhuis en veel pijn en gerommel maar liefst 1cm onstsluiting had opgeleverd!!Op dag 7 met 42wkn dus de vliezen gebroken en weeenopwekkers,erg heftig met rug en beenweeen,om 7.00 vliezen gebroken en om 18.30 nog steeds maar 5cm en is meneertje uiteindelijk met keizersnee geboren. Wat ook fijn was dat de gyn gelijk riep toen ie tevoorschijn kwam,owwww die had je er nooit zo uit gekregen (9,5pond) wat een beer hij kan gelijk de zandbak in!! Voor mij voelde heel die week toen echt helemaal nutteloos!
Wat herkenbaar!!! Volle week gel. Na gebroken vliezen 16 uur tot voll. ontsluiting met rug- en beenww'en en alsnog een ks! Had ook een beer voor zijn 37 weken.