Nog niet gebeurt, maar ook nog niet nodig geweest. Maar kan me best indenken dat er ooit een situatie zal ontstaan dat het misschien toch gebeurt. Ik zal niet zeggen nooit, maar dat is wel mijn streven. En ik heb zelf als kind regelmatig op m'n flikker gehad door middel van een pak slaag of schop onder m'n hol, ik vind mijn ouders nog steeds ontzettend lief en heb er geen trauma's aan over gehouden.
Ben het helemaal met je eens. Eva is een aardig, lief, klein en schattig meisje, die goed duidelijk kan maken wat ze wil en ook flink boos kan zijn als het haar niet zint. Ik denk en hoop dat andere kinderen haar over het algemeen aardig zullen vinden en haar niet snel als pest-slachtoffer zullen zien, doordat ze behalve aardig en lief ook wel haar mondje klaar heeft en redelijk aanwezig is. De enige reden waarom ze (ons of Lisa) wel eens slaat is omdat Lisa nogal van het slaan is en echt een krengetje is daarin, ze zit het gewoon uit te lokken, heel gemeen (voor zover je dat kan zeggen van zo'n kleintje , maar jeetje, wat een ondeugende blik!). Eva vindt het dan moeilijk om niet terug te slaan, zij heeft zoiets van, ik doe terug wat Lisa doet. Maar dat wil ik dus niet hebben, niet bij Lisa en niet bij andere kindjes. Die moeten maar leren dat slaan niet de oplossing is... (al wordt dat lastig als veel kinderen wel leren dat slaan soms best prima is)
Waarom heb je zo'n lage pet op van je kind? Tuurlijk luisteren kinderen wel. Het gaat ook om het afstemmen van de manier op de leeftijd van je kind en de instelling waarmee je hem benaderd.
Ja ok, wel een andere situatie, in de mijne hielp het niet. Kan me voorstellen dat het in jouw situatie wel even de beste manier was om iedereen weer in de juiste verhouding te zetten.
Ben je niet 'bang' dat hij dan later ook dingen laat gebeuren en zo op die manier niet voor zijn eigen behoeftes op komt? Ik krijg het nu al benauwd bij het idee dat andere opvoeders met een grote mond op mij af komen zetten als het om zulke dingen gaat. Ik kan daar zo slecht tegen, mensen met een grote bek.
Ik kan daar idd ook niet goed tegen, heb het gelukkig ook nog nooit meegemaakt. Je zou nu al kunnen bedenken hoe je daar evt op kan reageren. Ik denk dat ik iemand even zijn zegje zou laten doen, dan zou zeggen wat ik er van vind (op een normale toon ) en dan zou weglopen.
ik vind dat slaan geen optie is... je probeerd je kind toch ook mee te geven dat ze een ander niet mogen slaan? hier is het 1x voorgekomen een tik op de pamper... nou mn dochter moest lachen en zei nog een keer... tsjah... ik had meteen zoiets van oke dat is ECHT geen optie... haha... ben misschien veel te soft... zegt mijn man tenminste maar ik ben liever iets te soft en zet ze liever 100x op een dag in de hoek dan dat ik ga slaan hoor.... als ze een grote mond hebben dan gaan ze ook in de hoek staan... mijn oudste weet het nu dondersgoed en begint weliswaar goed te snappen hoe het werkt en is ineens veranderd en rustiger geworden en ze luisterd aardig goed.... mijn jongste is een kleine draak die midden in haar peuter fratsen zit... ze kan me soms echt het bloed onder mn nagels vandaan halen maar ik houd vol hoor... steeds maar weer dezelfde aanpak en dan gaat ook zij het begrijpen waarvoor de hoek dient.. ze denkt nu nog dat het grappig is en gaat er dan staan nep huilen en daarna lachen en loopt er zo weer vrolijk uit... dan zet ik haar weer terug, net zo lang totdat z even is blijven staan en eruit komt wanneer IK dat zeg.... savonds wilde ze ook nooit slapen, ze bleef van 19.30 tot 21.30 liggen keten in bed, roepen naar haar zus en heel hard gillen... sindsdien ik niet meer wist wat ik ermee moest, heb ik haar smiddags opgehouden want normaal sliep ze smiddags van 13.00 tot 15.00 uur... en nu is het over ze slaapt meteen in als ze naar bed gaat om 19.00! wanhopig kan je er soms wel van worden, ik had alles geprobeerd om haar in slaap te krijgen en stil te krijgen. maar geen tik hoor! wat weleens hielp in het begin was haar deken eraf te halen en dan even weggaan staan op de overloop, daarna de deken weer instoppen... maarja dat duurde en week of 2 totdat ze doorhad dat ze die toch wel terug kreeg... toen kwam het volgende, ging ze zich steeds helemaal uitkleden, pyama uit, luier af en dat soort fratsen... ze was gewoon niet moe doordat ze smiddags sliep... nu is ze aan het eind van de dag zoo moe dat ze wel begint te drammen om alles wat niet lukt of mag zo rond 17.00 uur maarja dat moet dan maar even... ze went er vanzelf wel aan maar dat middagslaapje is afgelopen dat weet ik wel!
Nog nooit billenkoek gegeven... Wel een heel zacht tikje op d'r handjes als ze continu aan dingen zit waar ze niet aan mag zitten.
maar als hij dat WEET dat de oven heet is, weet hij ook dat het zeer doet als je er aan zit en de pijn is een gevolg dus in mijn ogen is dat wel iets wbt oorzaak-gevolg. Want als hij niet weet dat heet zeer doet zal hij er veel vaker aanzitten ipv die ene x
dus een tik op je schouder van "hej jij daar" is ook geen tik? Dat is ook een zachte aanraking over het algemeen... Een zachte aanraking kan overigens ook onaangenaam zijn hoor! Maar dan ligt het vaak bij de persoon die jouw aanraakt. (een enge/vieze man bv, die kan mij best zacht aanraken, maar dat is toch onaangenaam)
tegenstanders van de pedagogische tik op de vingers: Waarom zet je je kindje dan wel op een strafstoel/in de gang/in de hoek/maakt mij uit waar, in ieder geval op een plek waar het moet blijven tot jij het zegt. Dat is toch beroving van bewegingsvrijheid! Dat mag toch ook niet!?
In pricipe is dat wel hetzelfde. Je kind zal in beide gevallen zich onmachtig voelen of onmachtig zijn.
Ik ben niet tegen de pedagogische tik vanwege de beroving van bewegingsvrijheid. Ook niet omdat hij niet mag slaan en ik dan wel(want ik mag mijn zoon ook streng toespreken en dat mag hij andersom ook niet). Ik ben er tegen omdat ik niet geloof dat lichamelijke pijn het juiste middel is om geestelijk iets te leren. Mijn zoon zal bang worden om lichamelijke pijn te ervaren, iets wat voor hem eigenlijk losstaat van het feit dat je iets niet mag doen. Het is geen logisch gevolg op een grens die hij overgaat, het is straf. Uit de situatie halen is wel logisch; als hij iets doet dat niet mag, dan moet hij daar even weg. Zodat hij zich goed kan beseffen dat dat wat hij deed niet goed was. Eerlijk gezegd snap ik ook niet zo goed waarom een tik nodig is, er zijn genoeg andere manieren om je kind duidelijk te maken dat iets niet mag toch? Ik denk dat moeders zichzelf regelmatig teveel onderschatten in wat voor impact ze kunnen hebben op hun kind. Als ik weleens hoor 'mijn zoon gooit constant met zijn eten', dan denk ik dat laat je dan blijkbaar zelf toe. Als mijn zoon speelt met zijn eten dan geef ik hem 1 waarschuwing, gaat hij door dan schuif ik het weg en zeg ik dat het dan klaar is. Zie ik dat hij spijt heeft en graag netjes verder wilt eten, dan krijgt hij het terug en dan eet hij het ook altijd netjes op. Zo is het eigenlijk wel met alles. Geef je kind niet teveel ruimte om te kunnen doen wat ze willen, en dan vervolgens heel boos worden, dat is hartstikke onduidelijk voor een kind in mijn ogen.
Dit is CONDITIONEREN... dat is niet hetzelfde als beredeneren. Je zoontje kan dus met gemak zich wel branden aan een ander type oven, de BBQ etc etc. Google Pavlov eens...