mijn kinderen zal ik altijd laten weten dat als er wat is dat ze het altijd tegen mama en papa kunnen zeggen, ook als sinterklaas komt zullen we vragen of hij het leuk vond, hij kan gewoon eerlijk zeggen wanneer hij het eng vind en dan stoppen wij er ook gewoon mee, als hij echt bang word en ik neem aan dat elke moeder zijn eigen kind het gevoel wil geven dat het eerlijk mag zijn tegen mama.... dus ik ben er niet bang voro dat ik mijn kinderen iets onprettigs aan ga doen.
Leugentje om eigen bestwil mag. MAar ik denk dat je bij de "leugen" dat sint en piet bestaan best naar je eigen kind mag kijken en dan je gevoel moet volgen. Hoeveel kinderen geloven spontaan in sinterklaas als ze weten dat hij niet bestaat. Gewoon alleen om de kado's? Oja mijn dochter 2,5 heeft niets met de zwarte pieten op tv. Nog niet! Ik ontspring de dans dus nog. Maar ga wel naar de intocht om mijn eigen herinneringen op te halen daar. En dan..dan zie ik wel hoe ze verder reageert op de sinterklaas.
En als je kind kritische vragen gaat stellen? Zoals: "Hoe kan het dat een paard over een dak kan lopen?" "Als sinterklaas de sleutel van mijn huis heeft, hoe weet ik dan zeker dat een inbreker die niet ook heeft?" "Hoe kan het dat ik iedere avond een wortel in mn shoen stop, terwijl we nooit nieuwe kopen bij de supermarkt?" etc... ga je dan de waarheid vertellen? Het soort wazige antwoorden die ik toen kreeg gaven mij altijd een naar gevoel. Maar ik ging echt niet zeggen: "papa, mama, ik krijg een beetje het gevoel dat jullie tegen me aan het liegen zijn, maar ik begrijp niet zo goed waarom" Dus ik weet niet of jouw kind dat ook tegen jou gaat zeggen. Maar goed, ik heb er ook geen trauma's aan over gehouden ofzo, maar wat was ik allejezus blij toen ik "het" eindelijk hoorde! Toen viel het puzzelje eindelijk in elkaar.
Ik zal wel een dombokind geweest zijn (en mijn broer en zusje ook) want ik heb werkelijk daar als kind nooit over nagedacht.
even dat als eerste.. de kadootjes is dus gewoon "omdat het kon". Ik loop hier in den haag ook regelmatig langs fotoos van de eerste intocht na de oorlog. Die is in een hele moeilijke tijd weer opgetuigt gewoon omdat mensen de vrolijkheid en de gezelligheid nodig hadden om zich weer een beetje bij elkaar te pakken. Wij vieren wel sinterklaas.. thuis, op school en 1x op werk. wij werken beiden.. dus mogelijkheid tot 2x sinterklaas op werk vieren. maarja.. we willen ook nog naar de intocht.. in het lokale winkelcentrum ontkom je er ook moeilijk aan.. Dan zitten we vanaf de intocht elk weekend bij sinterklaas en dat is me te gortig. Vorig jaar bewust geen schoen gezet in het winkelcentrum en toen Sinterklaas heel de dag in de winkel was ben ik alleen boodschappen gaan doen. Gewoon omdat het ook te veel kan zijn. Daarentegen genieten we wel van de intocht.. (rijden we speciaal voor naar Bruinisse omdat het daar gewoon erg leuk is en niet zo massaal als in de grote stad bij ons) Daar kun je bij de aankomst sinterklaas ECHT een handje geven want hij heeft voor alle kindjes tijd.. Is het niet op de kade danwel later in de sporthal waar ze nog even "napraten" met alle kinderen. Groot toneelstuk etc.. erg leuk! maar we gaan niet alle sintbezoekjes nalopen... 1x per week schoen zetten.. en we kopen ons niet ziek aan snterklaaskadootjes ook. paar pepernoten in dr schoen of een minikadootje. (zag dat ze dit jaar playmobilpoppetjes hadden die per stuk verpakt zijn... mooi formaat voor een schoen lijkt me) En inmiddels is het redelijk traditie dat opa/oma ook meevieren.. dus wordt ze nog (naar onze mening dan) te veel verwend. vaak gaat ze halverwege naar bed en vieren wij gezellig met zn viertjes verder. Traditie van manlief is gedichtjes voor iedereen.. (oh my wat ben ik daar slecht in en wat hebben we er uiteindelijk een lol om. Vorig jaar voor het eerst een maand vantevoren al mijn gedichtjes al klaar EN ze waren nog echt leuk ook!) De traditie waar ik het meest mee heb vanuit mijn jeugd is een grote schaal pepernoten en grote mokken met echte chocolademelk en marshmallows. Nouja.. dat valt prima te combineren En ja in zekere zin is het liegen.. maar ik zie regelmatig mensen liegen over ergere dingen.. dit is gewoon genieten en ze vindt het hartstikke leuk. En ja sinterklaas zelf is eng.. maar elke keer dat we ergens op visite gaan vindt ze ook iedereen eng. Moeten we dat dan ook maar neit meer doen? Overigens.. opmerkingen "als sinterklaas dat hoort.. " krijg ik ook accuut jeuk van.. bah.
ja maargoed kun je toch je eigen draai aan geven, je hoeft toch neit te zeggen dat sinterklaas door de schoorsteen komt met zijn pieten, of het paard over het dak loopt..... je kunt zeggen dat dat alleen op tv is...... en vroeger zei ik wel altijd alles tegen mijn ouders... nog steeds trouwens, en ik voel dat ik dat nu ook met de oudste heb, hij durft alles tegen mij te zeggen, hij "jokt" ook niet als ik hem vraag wie dat snoepje op de grond heeft gegooid, hij weet dat ik niet leuk van hem vind maar hij weet ook dat hij daar over eerlijk kan zijn tegen mij, ik heb dus een gevoel dat als ik hem zou vragen of hij sint een beetje raar vind, of de pieten misschien wel eng... dat hij dat best tegen mij zegt, maarja kan natuurlijk altijd helemaal anders lopen dan hoe je het voor ogen had of dat je gevoel compleet verkeerd is..... maar soms moet je het nemen zoals het is, en we zien wel hoe het gaat, tegen die tijd zal ik moeten inschatten ..... en erop gokken dat hij tegen ons durft te zeggen dat hij het eng vind, je kunt best de boel verdraaien, ik zie daar geen problemen in,
ik wil er ook niet aan meedoen, omdat het dus een leugen is. maar als ik mijn zoontje straks de waarheid zou vertellen dan gaat hij het wel verpesten voor een hele hoop kinderen en heb ik straks allemaal boze ouders aan me deur! en dast wil ik niet, ben ik nu dus noodgedwongen om mee tedoen aan dat leugenaarsfeest?? pff ik vind het echt een dilemma hoor, mijn zoontje is nu 2 jr en snapt nu nog niet echt maar dat gaat wel komen natuurlijk.. hoe doen jullie dat dan eigenlijk,het bovenstaande dillema oplossen?? ik heb namelijk niet alles teruggelezen..
Dat zou ik dan toch maar even doen, misschien staan er nog tips Ik heb als kind mij ook wel eens afgevraagd hoe in godsnaam zwarte piet door de schoorsteen kan komen, terwijl wij alleen een oude kachel hadden met een rookpijp erachter en piet past daar niet doorheen. Maar ik nam het maar gewoon aan dat het kon, of mijn moeder breide daar een mooi verhaal aan. Daar ging ik dus echt niet over brainstormen ofzo.
Mijn dochter (3 jaar) vroeg ook hoe het kon dat hij alle cadeautjes mee kreeg op de boot, daar kunnen toch niet de kado's van aaaaaaale kindjes op mama. Weet je wat ik toen gezegd heb: hoe denk jij dat de sint dat doet. En toen zei ze hij koopt vast wat hier. Nou primma toch
Mja fantasie lost een hoop op met dat soort vragen. Vorig jaar was ze helemaaaaaal gelukkig met babypiet. Mijn buren zijn overigens islamitisch. Zij zeggen tegen hun dochter niks over of Sinterklaas nu wel of net bestaat maar wel dat zij haar kadootje niet op 5/12 maar met het suikerfeest krijgt. Overigens vraag ik me af hè... Al die mensen die zeggen dat ze niet willen liggen voor bestwil van het kind. Bijv omdat ze zichzelf enigzins bekocht voelen. Zouden die kinderen dan niet later juist het tegenovergestelde zeggen? Dat lijkt me toch wel een dilemma..
Ik denk dat ,de mensen die sinterklaas een grote leugen vinden, vroeger in hun eigen jeugd zo ontzettend belogen en bedrogen zijn geweest dat ze daar trauma's aan over gehouden hebben. En dat ze daardoor nu bij hun eigen kinderen doorslaan in het eerlijk zijn. Een kind mag nog lekker onschuldig zijn en geloven in goede dingen. De wereld is al zo rot aan het worden, ik gun mijn kinderen die onschuld en dat plezier. Ik vertel ook niet over de oorlogen die overal zijn en wat daar dan precies gebeurd. Ik vertel nog echt niet alles aan mijn kinderen. Over hoe zwanger te worden heb ik het nog niet met hun. Daar maak ik ook een of ander plausibel verhaal van. De operatie van opa heb ik ook niet helemaal uitgelegd. Toch vroegen ze ernaar. Heb ik dan gelogen?
als jou kind met een kopje thee aan komt zetten zeg jij zeker ook : * schat, hoevaak moet mama jou nu nog zeggen, daar zit GEEN thee in, dit kan ik niet drinken, of als je kindje bang is in het donker en er zit een monster onder zijn bed * monsters bestaan niet,terwijl je kindje het toch echt ziet.... het leven van een kind bestaat nu eenmaal uit fantasie wat niet echt is,
Mn dochter kwam in de winkel aan met een chocolade-sinterklaasje, ze vroeg of ze kabouter plop-snoep mocht haha. Het is ook allemaal maar lastig he met die puntmutsen.
Tuurlijk is dat prima! Als jouw kind dat voor zichzelf zo oplost, en daar blij mee is... helemaal okee. Ik weet alleen dat IK voor mezelf geen goede verklaringen kon verzinnen voor bepaalde dingen, en die van mn ouders net zo min kreeg (al dachten ze van wel!) Dus pas jaren later heb ik ze verteld dat ik daar een beetje mee in mn maag zat... en zij maar denken dat ze het elke keer zo mooi hadden opgelost met een onzin-verhaaltje Ik denk wel dat ik tot een minderheid behoor (wat dit betreft), maar ik kan ook niet geloven dat ik het énige kind in Nederland ben (geweest) die het zo heeft gevoeld, en waarvan de ouders dat niet door hebben (gehad).