Ik heb geen verdriet.....

ik heb er geen ervaring mee maar ik denk persoonlijk dat iedereen er anders mee omgaat. je zal het vast nog wel spijtig vinden dat het niet gewoon goed verlopen is... dat die kindjes er niet meer zijn. maar niet zo in de put zitten als anderen die in zo'n situatie zitten....

 

Ik snap je gevoel wel!

Ik heb in juli 2009 een miskraam gehad en in aug 2010 en inmiddels bijna 36 weken zwanger van een gezonde zoon.

Ik heb in het begin veel verdriet gehad van de miskramen. Inmiddels heb ik het verdriet niet meer. Ik denk er nog wel aan, en dat zal ook wel blijven... maar ik huil er niet meer om.

Het geboorte kaartje voor onze zoon heeft ook 2 vlindertjes op de voorkant staan, deze staan voor ons symbool voor de beide miskramen.

 

Oh ja herkenbaar. Ik heb 1 miskraam gehad en op dat moment veel verdriet van gehad maar nu mijn dochter geboren is, is het voor mij een soort van afgesloten hoofdstuk. Ik vind dus niet dat je gevoelloos bent...

 

Ik heb 3 mk gehad voor onze dochter. Dit alles in 7 jaar tijd, eerst 3 jaar klussen zonder resultaat. Alleen van de 3e mk heb ik nog de exacte uitgerekende datum in mn hoofd, dit omdat ik toen de positieve test van de zw van onze dochter in mn handen had en het toen bijna moederdag was (allemaal van die dingetjes waardoor ik die datum makkelijk onthoud)
Verdriet heb ik er soms wel van, maar niet bij specifieke data of momenten. Er zijn soms van die dingen waardoor je er aan herinnert wordt dat je 3 sterretjes in de hemel hebt staan en dan ben ik weleens verdrietig nog. Maar de ergste pijn heb er van gehad toen het net gebeurt was.

 

herkenbaar
in feb 2007 ook een miskraam gehad
ik denk er soms nog wel aan maar heb er geen verdriet meer van
heb 3 gezonde en mooi kinderen
mijn kindje was met 15 weken zwangerschap overleden..
heb me erbij neer gelegt en ben nu te druk om nog verdrietig te zijn
zal het nooit vergeten maar heb het gewoon een plekje gegeven
het is nu ook goed zo

 

Ja, herkenbaar bij mij en bij vriendinnen. Wel allemaal voor 12 weken en allemaal niet het eerste kind, misschien dat dit ook nog wel wat uitmaakt.

Volgens mij is het tegenwoordig heel normaal om uitgebreid en vooral ook met veel 'vertoon' te rouwen. Dat zien we bij bekende figuren maar ook bij auto-ongelukken enzo. Vroeger zag je dan eigenlijk nooit een plaquette aan de weg enzo..Nu is dit heel gewoon. Het past bij je of niet. Ik ben ook niet het type wat een beertje neerzet bij Pont d'Alma (Diana) of bloemen bij het Hofnarretje. Dat betekent nog niet dat zaken me niet raken.

 

Ik herken het ook wel.
Mijn 2e zwangerschap eindigde in een miskraam. Toen wel verdriet ervan gehad, maar nu (al lang) niet meer. Daarna hebben we nog 2 lieve zoontjes gekregen, waarvan de oudste er niet was geweest als de zwangerschap ervoor geen mk was geweest. Op de datum dat ik uitgerekend was, denk ik er wel aan, ook omdat m'n neefje precies op die datum geboren is (en dus ook jarig op die datum). Ik denk dat wel eens, hoe zou dat kindje nu zijn als het wel was blijven leven? maar echt verdrietig wordt ik er niet van. Ben heel gelukkig met m'n 3 gezonde kids, en vind het veeeeel fijner om daar aan te denken

 

Vergeten doe ik het niet maar verdriet....nee dat heb ik er niet van.
Heb op 13 augustus 2008 een mk gehad met 8 weken zwangerschap.
Een jaar later was ik uitgerekend op die zelfde dag.
Ik heb een tattoo met de naam van mijn dochter en ook een vlindertje voor de mk maar iedere dag er stil bij staan en verdriet hebben is er niet bij.

 

Ik herken het ook, maar niet alleen bij een miskraam. Ook bij het verlies van mensen heb ik dat. Op een of andere manier laat ik gewoon geen gevoel toe of ik ben gewoon echt gevoelloos.

 

Kreeg met 7 weken ofzo een vroege miskraam (na 1,5 jaar proberen) en heb het er eigenlijk ook niet moeilijk mee gehad ondanks dat we toch al even bezig waren toen. Denk al helemaal niet aan die miskraam als 'kindje' ofzo. Ga ook echt niet zeggen dat ik een sterretje, vlindertje oid heb. Heb daar persoonlijk echt helemaal niks mee.

Het kindje wat ik nu in me draag is mijn eerste kindje, dat andere was een zwangerschap waar iets mis mee was voor mijn gevoel. Ik weet ook niet meer wanneer ik daarvan uitgerekend zou zijn, hou daar echt geen rekening meer mee. Eigenlijk voelt het niet eens als een echte zwangerschap.

Ben alleen maar blij dat ik het er niet moeilijk mee heb, is toch veel gemakkelijker

Denk wel dat als ik nu nóg niet opnieuw zwanger was geweest ik het misschien lastiger zou vinden.

 

Ik herken het wel.
Tussen mijn 2 kinderen in, heb ik een mk gehad met 6 weken ofzo.
Natuurlijk vond ik het niet leuk, maar verdrietig of iets ben ik er niet om geweest. Heb ook niet het idee dat ik 3 kinderen heb, of een 'sterretje' ( alhoewel )
Ik ben gewoon vrij nuchter. Het had niet zo moeten zijn, jammer genoeg.
Nu scheelt het misschien dat ik toen ook al een kind had?

Maar inderdaad, ik lees soms wel hele emotionele reacties over een mk en dat herken ik helemaal niet.

 

Misschien zeg ik nu wel iets heel ergs, maar het valt mij op dat wel allemaal vrij vroeg in de zwangerschap was.
Misschien scheelt dat ook?
Ik had met 7 weken ook nog niet echt een gevoel bij de baby, dat begon pas vanaf een week of 15.

Mijn vriendin is gisteren gecuretteerd, hartje was met 7 weken opgehouden met kloppen. Zij is er ook vrij nucher over, het mocht niet zo zijn, en hoopt nu op de volgende keer.

 

AnneThamar, ongetwijfeld. Ik zou het ook veel erger hebben gevonden als ik een hartje heb gehoord of de baby zou hebben gevoeld.

 

Ik herken het ook. Ik ben tussen Ilana en ons nieuwe kindje ook onverwacht sneller zwanger geworden dan gedacht. We wilden nog wel een tweede, maar dit was onverwacht snel en niet gepland. Maar het was zeker wel welkom geweest!
Ik was op dat moment zeker wel erg verdrietig, maar ik heb het snel los kunnen laten.

 

Dat zal inderdaad ook heel goed kunnen.
Als ik even kijk naar mezelf... ik heb in het begin heel veel moeite met onze 1e miskraam gehad, mede ook omdat we toen al ruim een jaar bezig waren en dit geldt ook voor de 2e miskraam.


Ik denk ook, als ik nu niet zwanger zou zijn, dat ik er meer moeite mee zou hebben, omdat we al zo lang bezig waren voor een kindje.

 

Ik herken me helemaal in jullie verhalen. Heb vorig jaar een miskraam gehad en alleen op de dag van de curettage was ik erg verdrietig. Misschien heeft het ook wel meegespeeld dat ik vanaf het begin er geen goed gevoel over had en we geen kloppend hartje hebben gezien.

Ik spreek ook nooit over een sterretje o.i.d.

 

Ik herken je gevoel. Ik heb voor de zwangerschap van onze zoon ook een miskraam gehad bij 6 weken. Op dat moment was dat erg verdrietig, maar toen ik eenmaal zwanger was van onze zoon, werd het verdriet ook minder. Heel soms denk ik er nog weleens aan, maar meestal niet meer. Ieder gaat er toch anders mee om en dat is prima. Het maakt je echt geen slecht mens hoor.

 

Je ziet inderdaad dat sommige dames het een sterretje noemen of een engel. Ik heb daar ook niks mee. Ik heb geen echo in handen gehad en heb het kindje ook niet gevoeld. Dit speelt dan toch wel mee. Ik ben hier ook vrij nuchter in.