In overleg heb ik een ander account aan laten maken ivm privacy. Mocht iemand mij herkennen uit het verhaal zou je dan ook zo vriendelijk willen zijn dit niet openbaar te maken? Dan liever via pb. Het gaat om mijn relatie. Allereerst wil ik duidelijk maken dat ik heel veel van mijn man houd. Maar de relatie is alles behalve leuk op dit moment. Mijn man heeft een game wat hij heel veel speelt. Dit deed hij ook al voor wij elkaar leerde kennen. Dit vond ik niet erg. Liever een hobby thuis achter de computer dan de hobby die mijn ex erop na hield bij andere vrouwen . Er zijn de laatste tijd wat dingen gebeurt in de familie die hem de nodige stress hebben bezorgd. Hiervoor zoekt hij afleiding. Dat vind hij in de computer dus dat doet hij elk 'vrije' moment. -Gelijk na het eten tot 1-2 uur snachts (soms met een paar minuten pauze om de oudste in bed te leggen) -In het weekend ook. Hierdoor komt het gezin ver achter het spel te staan. Hij en ik hebben geen tijd samen. Hij vind van wel want we gaan eens in de 2 weken wel eens bij anderen op visite en hij ziet dit als tijd samen. Heeeel af en toe is hij een film aan het kijken en kan ik meekijken. De kinderen krijgen nauwelijks aandacht. Hij speelt bijna nooit met ze. Hij geeft alleen savonds een fles omdat ik dan werk en legt ze op bed. Als ik er ben doet hij niks met ze. Enkel computeren. Als ik hem vraag of hij een luier kan verschonen of een flesje (of andere voeding) kan geven is het gewoon 'Nee'. Als ik vraag of hij de jongste even op schoot kan houden omdat ik bijv aan het koken ben en de kleine last van tandjes heeft dan zegt hij ook nee. En anders legt hij de kleine gewoon in bed (wat de achterliggende gedachte van het huilen ook is). Tijd in zijn gezin steken betekend minder tijd in zijn spel en dat vind hij gewoon niet leuk. Als de jongste vervelend is beland die in bed, is de oudste vervelend zit die zonder pardon steeds op de stoel. Alles moet gaan zoals hij dat wilt (en dus geen huilen en zeuren) anders worden ze direct 'gestraft'. Het huishouden is ook een ramp. Hij werkt fulltime en ik parttime. Het is dus logisch dat ik meer doe. Hij zou de afwas doen en de vuilniszakken. Nou de afwas gebeurt 2 keer in de week een heeeel klein beetje (de rest blijft gewoon staan) en de vuilniszakken gaat in periodes goed en andere keren staan ze veeeel te lang te wachten in de keuken. Als ik vraag of hij dagelijks af zou willen wassen heb ik direct ruzie. Dan moet ik het maar uitzoeken zonder hem en hij veranderd niet. Als ik bijv een drukke dag gehad heb en net geen tijd heb gehad om het bed van 1 van de kids op te maken (vuile beddengoed enzo haal ik er dan snel al af, dat scheelt hem weer) en ik vraag hem of hij dat nog even kan doen omdat ik het anders niet red om optijd op het werk te zijn, dan zegt hij gewoon nee. Dan legt hij diegene wel bij ons in bed en dan kan ik het na het werk doen om vervolgens de kleine weer in eigen bed te leggen. Boodschappen doen moet eigenlijk 1 keer per week ivm budget. We scheiden afval en dat zou dan ook weggebracht moeten worden. Maar dat gaat gewoon niet. Hij wilt niet mee en verwacht wel dat ik een peuter en baby meeneem. En als ik hem zover krijg dat ik ze thuis kan laten dan moet ik mij haasten en komt het er allemaal dus niet van. Als hij een dag thuis is en ik moet weg dan doet hij werkelijk niks. De vuile vaat van de vorige dag staat dan nog gewoon op de tafel enz enz. Als hij een dag vrij is doet hij ook niks. Dan krijg ik steeds te horen dat ik het anders ook alleen had moeten doen dus hij hoeft niet te helpen. Zodra ik hem aanspreek op 1 van deze punten (op een hele vriendelijke manier) heb ik direct ruzie. Krijg meerdere keren te horen dat hij niet van plan is te veranderen en dat ik het anders maar uit moet zoeken zonder hem. Ik snap er echt niks van. Hij kan zooooooo lief zijn! Maar het is de laatste tijd ver te zoeken. Ik hou zoveel van hem! Maar op deze manier is de relatie gewoon echt echt echt niet leuk meer! Gisteren heb ik voor hem de afwas weer eens weggewerkt (want ja, anders loopt het nog vanzelf weg, dus dat doe ik eens in de zoveel tijd) Vandaag was de afwas gelijk gedaan. Ik wil er zo graag blij mee zijn, maar ik weet gewoon dat dat niet lang duurt. Morgen is hij moe van zijn werk en dan doet hij het niet meer. Of overmorgen, of de dag erna... hij houdt het in ieder geval nooit lang vol. Ik heb ook al aangeboden dat hij ook best wat anders kan doen ipv afwassen. Maar hij wilt gewoon niks doen. Ik weet gewoon niet goed meer wat ik met deze situatie aan moet!
Toch maar eens aangeven of hij de computer belangrijker vind dan zijn gezin? En als hij zegt 'nee tuurlijk niet bla bla' dan duidelijk zijn (want mannen hebben dat soms echt nodig, die harde hints) in wat jij wilt en of hij dit normaal vind?
Dat heb ik regelmatig geprobeerd. Als ik hem overigens vraag of hij de computer belangrijker vind geeft hij als antwoord: 'Je wist van te voren dat ik veel dit spel speel.' Geen ja of nee dus.
Ik zou hem echt voor een keuze zetten. Of de kinderen en ik of het spel. Ja jij wist dat die veel speelde maar ik neem aan dat hij samen met jou gekozen heeft voor kinderen dus dan had hij ook kunnen weten dat hun ook aandacht nodig hebben.
Hij speelde toen ook niet zoveel als nu. Hij had gewoon tijd voor ons hiervoor. Het laatste jaar is dit helemaal veranderd. Hem echt voor de keuze zetten is echt het laatste wat ik wil doen. Ik weet dan denk ik zijn antwoord al. En eerlijk gezegd kan ik dat niet verkroppen. Ik weet dat hij dan zegt 'Je zoekt het maar uit', maar ik wil niet geloven dat iemand zijn relatie op het spel zou zetten voor een dom spel.
Ik had hem laten barsten en mijn spullen en de kinderen gepakt en weggeweest! Wat een *^#% om als een lui varken (sorry hoor) de hele dag achter de pc te zitten en geen poot uitsteekt en niet naar de Kinderen omkijkt. Liever geen vent dan zo'n vent hoor Misschien heeft hij de boodschap dan door Als je weggaat En anders zou ik zijn pc onklaar maken of zijn spel molostreren
Heb je ouders waarbij je terecht kunt? Ik zou het anders eens met hen gaan bepraten. Kijken waar zij voor open staan. Wellicht kun je een weekje bij hen terecht zodat hij kan zien wat hij mist. (een man weet pas wat hij mist als ze er niet is)... Misschien kun je als dwangmiddel echtscheidingspapieren op tafel gooien en hierbij hem heel duidelijk laat weten dat dit niet jouw wens is, maar als hij niet heel snel gaat minderen jij geen andere mogelijkheid ziet. Heel kleuterachtig een formulier van "help mijn man heeft een hobby" laten slingeren... Ik zou me als ik jou was ondertussen wel in laten schrijven bij een woningbouw. Je weet immers nooit. In ieder geval een knuffel en heel veel sterkte met je besluit!
Als je al weet dat hij zegt dat je het maar uit moet zoeken wat doe je dan nog bij hem? Hij is jou en de kinderen niet waard. Als hij meer om zijn spelletje geeft, zou ik hem lekker laten. Je verdient beter dan een man die meer interesse heeft in een pc spel van een paar tientjes dan jou en jullie kids
o, meis wat rot voor je! Ik herken je verhaal vanuit de tijd dat wij nog geen kinderen hadden... en ik kan je vertellen dat liep bijna uit op een scheiding.. Gelukkig zag mijn man in dat hij fout zat (even in het kort ) ( evt via pb wel uitgebreid, maar liever niet openbaar). En hebben we nu een hele fijne relatie waarin hij echt een hele betrokken man en vader is! Maar 1 tip wil ik je geven, kies voor jezelf en je kinderen! Hij heeft overduidelijk een verslaving, en moet heel hard met zichzelf aan het werk! Maar dit moet hij wel inzien en zelf willen! Alleen als hij zelf zijn verslaving ziet kan hij ermee aan het werk!Denk goed om jezelf meid, anders ga jij en je kinderen eraan kapot! Misschien een raar voorstel, maar misschien moet je eens met je huisarts vragen wat je het beste kunt doen in zoon geval.
Misschien eens een lijstje maken van voordelen van je relatie en dan een lijstje met nadelen ernaast en kijken wat het verschil is. Jij zegt dat je hem niet wil laten kiezen maar hij geeft jouw ook nergens de kans voor als jij even vrij bent ofzo. Jij zou de keus kunnen maken alleen boodschappen te doen maar dan gaat die al moeilijk doen.. en dat alleen om boodschappen doen zonder kids! Hij ziet de kids in mijn ogen als last en niet als toevoeging.
Ik vind dit echt asociaal gedrag van je man! En ook niet normaal, mijn man doet ook niet mega veel in het huishouden en gamed redelijk veel, maar stopt dan wel op tijd. Maar hij helpt wel met de kinderen, soms moet ik erom vragen maar dan doet hij het wel. Nee krijg ik alleen als hij er een goede reden voor heeft. Soms is het natuurlijk wel lastig om een spelletje af te breken, maar dan gebeurt het wel 10 min. later bijv. Ik zou toch proberen hem wakker te schudden of in elk geval duidelijkheid te krijgen. Ik zou toch echt vragen of hij je vraag met ja of nee wil beantwoorden over wat hij belangrijker vind. Maar een uitspraak als: ik ga niet veranderen en dat je het anders maar zonder hem moet uitzoeken, vind ik eigenlijk wel alarmerend. Dat zeg je toch niet als je het niet meent? Ik hoop dat je hem toch echt kan laten inzien dat hij ook moet bijdragen in het huishouden en in jullie relatie! Sterkte ermee!
Voordat iedereen modder gaat gooien naar haar man, en de vader van haar kinderen, denk ik echt dat hij serieus een PROBLEEM heeft! Ik kan het weten, heb namelijk hetzelfde meegemaakt! @ts, kan het zijn dat hij worstelt met iets uit het verleden of heeft hij een heftige baan of zoiets waardoor het kan zijn dat hij zichzelf verstopt in zijn spel? En misschien is de beste manier wel om je spullen te pakken.. en tijdelijk ergens anders door te brengen zodat hij tot inkeer KAN komen.. Wel zou ik een goede vriend of zijn ouders / broer iod vragen om eens met hem te gaan praten...
De woning is mijn huurwoning. Hij is enkel medewoner. Dat probleem heb ik dus niet. Hij zou dan weg moeten. Mijn familie kan ik niet echt op rekenen. Die zouden dit zien als een leuk middel om weer nieuwe roddels rond te bazuinen. Mijn huisarts is ook niet een optie want die neemt mij niet serieus (moet nog overstappen). Het moeilijke is gewoon dat ik nog wel heel veel van hem hou! Maar in mijn vorige relatie ging het thuis ook zo (alleen kwam daar mishandeling bij) en ik wil dat eigenlijk niet. Wat mij ook tegenhoudt.... De oudste is niet van hem. Ziet haar vader ook niet. Ik heb 2 kinderen van 2 vaders en ben nog geen eens 25 jaar. Ons kind was ook niet gepland, maar een 'verrassing'. Moet ik echt de stap nemen om het af te sluiten? Hoe zou ik dan verder moeten. Emotioneel gezien. Iedereen zou mij hierop beoordelen. Alleen al denk ik om het feit dat ik zo jong 2 kinderen heb van 2 vaders.
@Pinkpuma, zoals jij het beschijft van jouw man, zo was het hier ook. Als ik wat vroeg deed hij het. Soms wat later omdat hij niet zomaar weg kon maar het gebeurde. En ik vraag dan ook echt wat als ik het echt niet zelf kan of echt hulp nodig heb. Anders wacht ik netjes tot zijn spel is afgelopen (meerdere spellen per avond). Maar daar is helaas niks meer van te vinden. @Channie, hij ziet ze ook meer als last. @Ontzettendtrotsemama, ja hij heeft ook een probleem, maar wilt het niet inzien. Ik ga zowiezo geen beslissing nemen voordat het vriendje van mijn zusje is geweest. Dit is een hele verstandige jonge jongen die echt tot iedereen door kan dringen en ook altijd neutral en goedwillig is. Als er geen andere optie is gaat hij met hem praten.
Het eerste wat bij me opkomt is goh kappen! Maar dan lees is verder en denk ik, waarom zou hij dit doen ? Klaar blijkelijk zit je man niet fijn in zijn vel, heeft hij problemen op zijn werk ? Klinkt niet aardig maar hadden jullie hiervoor vaak ruzie dat hij dit als vlucht gebruikt? Probeer eens objectief en eerlijk naar de verhoudingen in jullie relatie te kijken ? Ik hoop dat jullie er samen uit komen! Knuffel
Wij hadden nooit ruzie. Er is behoorlijk wat gebeurd waardoor hij zijn uitvlucht zoekt in dit spel. Meer dan normaal. Zijn moeder is helaas een paar maanden terug overleden. Het grootste punt is dat hij er niet over praat en het gamen sindsdien enkel meer wordt dan minder.
Mijn eerlijke mening? Liever geen man, dan zo'n man!! OMG wat een ongeïnteresseerde, luie lambal zeg! Hij kijkt totaal niet om naar jou en de kinderen, alleen zijn spel telt. Klinkt zwaar verslaafd trouwens, ik zou direct een afspraak maken bij de huisarts hiervoor om hem in therapie te laten gaan want hij moet duidelijk het verschil weer leren kennen tussen een computerspel en de echte wereld. Als ik het zo lees is hij dat spoor volledig bijster! Heel veel sterkte meid, kies voor jezelf en je kinderen als hij niet wil meewerken, je verdient beter!!
Dan vlucht hij dus voor zijn emoties! Schrijf hem een brief vaak kun je op papier beter zeggen hoe je je voelt ! En ga ook je eigen gevoel niet voorbij ! Vechten voor je relatie is goed! Maar je eigen waarde en geluk is ook belangrijk !
De laatste tijd is hij trouwens opstandig op elk opzicht. Hij mocht geen bier door de weeks (drinkt rustig 2 liter per dag, wordt er alleen niet dronken van en kan wel zonder, dus niet verslaafd) maar dit doet hij wel weer. En vanzelfsprekend mag hij niet binnen roken, maar daar trekt hij zich echt niks meer van aan. Ik kan zeggen wat ik wil maar hij blijft maar binnen roken.
Als ik jou hele verhaal zo lees, vraag ik me serieus af; Waar houd je dan van?? Wat zijn de goede kanten van hem, waardoor jij nu nog zegt van hem te houden?