Ik denk dat hij echt verslaafd is. Tijdens zo'n aflevering van help, mijn man heeft een hobby ben ik wel eens geschrokken van de heftigheid en hardnekkigheid van zo'n verslaving. Ik zou hulp van buitenaf inschakelen. Inlichtingen inwinnen bij een verslavingsinstantie bijvoorbeeld. Heel veel sterkte!
jeetje wat ontzettend vervelend deze situatie. Er spelen meerdere dingen, hij heeft een rottijd en is daardoor (meer dan eerst) verslaafd als gamen, jij hebt volgens mij niet een al te goed zelfbeeld en maakt je niet alleen zorgen over je relatie maar ook over de toekomst (2 kinderen van 2 mannen enz). Hier is het nooit zo erg maar mijn man kan zich echt verdiepen in zijn werk. Dan zit hij ook de hele avond achter de pc te werken en als ik vraag of hij zo stopt en bij me komt zitten (bijv.) dan is het rustig snel 1,5 uur verder. Ik pik dat niet en dat weet hij inmiddels, ik sta rustig op en klap z'n laptop dicht voor z'n neus. Nu is het spelen van WoW toch iets heftiger volgens mij, heb er zelf geen ervaring mee maar ik ken ook mensen die daar aardig verslaafd aan zijn. Ik denk desondanks dat je nu even voor jezelf moet kiezen. Is dit hoe je het verder wilt? Iemand die niet inziet dat hij zijn vrouw vernedert (wow, roken, huishouden) en geen interesse heeft in zijn kinderen? Dat jij je nog rottiger gaat voelen de komende tijd? Zet hem maar even voor het blok, dwing afspraken af en als hij dat niet kan en wil accepteren denk ik dat je je toch moet afvragen of je wil bij elkaar wilt blijven, ondanks dat je zegt dat je nog veel van hem houdt. Soms is houden van alleen niet genoeg, maar moet er ook altijd in een relatie gewerkt worden en dat moet niet van 1 kant komen. Sterkte ermee.
Jouw man heeft, denk ik, een serieus probleem. En dat probleem is niet zozeer de gameverslaving. Dat is alleen maar het "zichtbare deel" van zijn probleem. Je geeft zelf al aan dat je wel weet wat er achter zit (familieproblemen, stress) Hij vlucht weg voor zijn problemen, voor zijn verantwoordelijkheden en de gameverslaving is ht resultaat. Ik vind ook dat een relatie "in voor- en tegenspoed" is. Het advies van sommige dames om weg te gaan en hem min of meer aan zijn lot over te laten, zul je dus van mij niet horen. Ik vraag me werkelijk af of zij ook zo gedumpt zouden willen worden als ze een probleem krijgen met hun (geestelijke of lichamelijke) gezondheid, maar dat terzijde. Je geeft aan dat je van hem houdt. Ik neem dus aan dat je niet alleen jezelf en de kinderen wilt helpen, maar ook hem. Uit jouw berichten leid ik af dat zijn problemen een verslaving zijn geworden. Ik denk dat het inmiddels zo ernstig is, dat jij hem niet meer kunt helpen hiermee. Dat wil zeggen: je kunt het niet alleen. De enige julp die je hem nu nog kunt geven, is ervoor zorgen dat hij professionele hulp krijgt. Als je googlet op "game verslaving" zie je dat er allerlei klinieken zijn. Ik heb geen idee hoe betrouwbaar dat soort klinieken zijn. In het lijstje staat ook "novadic kentron". Dat is de enige die ik ken en ik weet dat zij aangeschreven staan als een serieuze instantie. Ik zou denk ik contact met hun opnemen en daar advies vragen. Zij zullen namelijk niet alleenmaa naar het gamen kijken, maar naar wat daarachter zit. Hij heeft hulp nodig om zijn problemen onder ogen te zien en ze aan te pakken of te accepteren zoals ze zijn, maar hij moet leren er niet voor weg te vluchten. "Gewoon" even zijn computer slopen of afpakken lost niks op. Het is alleen wraakzuchtig. Je raakt het achterliggende probleem niet kwijt. Het enige wat er gebeurd is dat hij waarschijnlijk pislink wordt en daarna een andere computer haalt of een andere manier zoekt om de realiteit te ontvluchten. Professionele hulp zoeken is echt de enige oplossing! Misschien dat het voor jouzelf en de kinderen wel goed is om daarnaast een soort time-out te hebben. Niet in de zin van dumpen die handel, maar zorgen dat een ander hem gaat helpen en even afstand nemen. Misschien kan hij een tijdje bij een van jullie familieleden intrekken of kunnen jij en de kinderen tijdelijk ergens anders terecht. Maar ik denk dat als je dat doet, dat je je moet realiseren dat dit alleen een oplossing is om jou en de kinderen wat rust te gunnen. Je man is daa niet door geholpen. Ik betwijfel of hij er genoeg van schrikt om te stoppen met gamen. Sterker nog, ik ben bang dat je het risico loopt dat hij zich alleen maar ellendiger gaat voelen en nog meer weg vlucht in zijn games.
Ik wil juist benadrukken dat ik niet vind dat ze het gelijk moet opgeven! Maar ik denk wel als de tp al een heel laag zelfbeeld heeft , en zegt maar goed het is al beter als mijn vorige relatie! Dat haar denk patroon een beetje vertroebeld is ( is niet vervelend bedoeld! Natuurlijk is hij verslaafd aan een game maar hij heeft ook bijzonder weinig respect voor zijn vriendin! Dus meid ik zou eens gaan nadenken wat je zou willen in je leven? Want op je tenen moeten lopen kijkt me heeel erg! Daar is het leven te mooi voor ! En je kan ook altijd relatie theraphie overwegen! Sterkte
Ben het eens met Tupp. Hij is verslaafd maar er zit echt zoveel meer achter die verslaving. Ik hoop dat je man inziet dat hij hulp nodig heeft. Alleen betwijfel ik wel of hij dat wel echt wil. Ik wens je veel sterkte toe. En hoop echt dat jullie er samen uit komen.
Laat me raden dat achterlijke WOW spel zeker.... serieus ze moeten het illegaal maken..... Snap ook echt niet wat er leuk aan is? Mijn ex deed het ook, had nie zo goede pc, toen deed ik heb buzzeren en ging Sie dood ofzo, nou wat ik toen wel niet naar me hoofd geslingerd kreeg van hem, vieze Ho er door jou ben ik dood bla bla, naar goed hij is nu me ex Huidig vriendje speelt het ook, erger me er ook wel is aan, maar gelukkig maakt hij wel tijd voor me vrij Maar serieus somigge denken echt dat hun leven ervan afhangt ofzo Zei gisteren nog tegen me vriend tis een spel hoor Geen werk of iets belangrijks wat je moet doen...
Ik heb niet alles gelezen, maar ik zou als ik jouw was toch eens de harde feiten op tafel gaan gooien.... Mijn ex vond zijn werk ook belangrijker dan zn gezin. Hij was alleen thuis om te eten en te slapen. En in de periodes dat hij thuis was was er veel geweld omdat ik volgens hem de dingen niet goed deed. Maar goed dat buiten wege gelaten. Meid denk heel goed na... wil je dat jullie kinderen opgroeien met een vader die zn tv het allerbelangrijkste vind? Wil je oud worden met een man die alleen maar op zn pc zit met een spel of 1 die een paar avondjes per week tijd voor jouw en jullie kinderen heeft. Dan ben je neem ik aan liever alleen dan dat je ongelukkig bent. Ik zou een voorstel aan hem doen. Om de dag (vaste dagen) je spel en op zondag helemaal niet zodat jullie een gezinsdag hebben. Weet niet of je beiden kinderen nog slapen overdag maar als ze slapen op zondag even de afwas en een stofzuiger er door. Hij afwas jij stofzuigen. Hebben jullie allebei wat gedaan. Als hij zoiets niet voor jullie over heeft..... tja.... dan is hij jullie niet waard en weet je dat hij hierin nooit meer zal veranderen. Succes! En ik zou ook niet zomaar overhaaste beslissingen nemen door weg te gaan. Wellicht door heel veel met hem te praten ziet hij de dingen wel in. Misschien kunnen zijn ouders eens met hem gaan praten.
meid wat erg voor je! Ik denk als deze relatie straks over is dat je wel inziet dat het niks is... Je man die niks doet, de hele dag gamed (wat ik al behoorlijk puberaal vind maar goed) en dan ook nog in huis rookt... Ik rook ook, maar in huis roken zou voor mij echt een reden zijn om mijn er uit te schoppen. Meid kap er mee! De reden om bij je man te blijven moet toch niet zijn dat je bang bent dat je straks alleen bent met 2 kinderen van 2 verschillende vaders? Ik heb ook een vriendin die dat heeft en die vond dat heeeeel erg, dus schijnbaar is dat iets wat vrouwen heel erg vinden. Ze dacht echt uitgerangereerd te zijn. Haar man had ook een probleem (alcohol) , maar toch bleef ze het telkens weer proberen Maar nu is ze een jaar verder en heeft gewoon een hele lieve vriend die ook 2 kindjes heeft. Echt meid, het is niet het einde van de wereld!
Hartstikke bedankt voor de antwoorden. Ik zal even reageren op wat ik nog weet. @Wow, het is idd erg verslavend. Maar hij heeft het niet alleen met wow. Hij speelt ook andere spellen. @Que, 1 vaste avond per week gaat hij al niet mee accoord. Soms is het saai op het spel (overige leden van de guilte hebben wel tijd voor hun vrouw denk ik) dan komt hij wel eens bij mij zitten of gaat een ander spel doen. En 1 hele dag in het weekend zou hij ook niet afspreken. Soms komt het wel eens voor als we heel vroeg al ergens heen moeten en heeeel laat thuis komen. Anders is hij toch achter zijn pc te vinden. Ouders heeft hij niet meer. broers zussen zijn al een stuk ouder en ik denk niet dat hij het daarvan aan zal nemen (hebben ze al meerdere keren geprobeerd voordat hij bij mij was) omdat ze toch van een hele andere tijd zijn en uberhaupt niks met die computerspellen hebben. Daarom denk ik wellicht die vriend van mijn zus. Die heeft dat allemaal wel, speelt ook graag een spelletje, maar weet wel tijd vrij te maken voor mijn zus. Ik ga hem vandaag vragen of hij met hem kan praten. @Annet, ik denk niet dat relatietherapie gaat werken als hij al flink duidelijk maakt dat hij niks gaat veranderen. @Tupp, bedankt voor je woorden. Ik denk niet dat hij uberhaupt accoord gaat met hulp van buitenaf. Hij ziet het namelijk echt niet in! Maar ik ga wel even googlen vandaag. De rest zal ik even in het algemeen op reageren. Nee, dit is niet hoe ik wil leven. Dus als de enige optie om dit te veranderen is dat de relatie verbroken gaat worden dan zij het zo. Maar ik wil niet zomaar opgeven. Overigens moet ik wel zeggen dat hij al in het begin van de relatie dagelijks wow speelde en andere dingen. Maar toen was het vaak zo dat hij mij GTST enzo liet kijken en dan samen wat kijken. Na een tijdje ging hij weer spelen en ik naar bed. Dus hij keek zo'n 2 programma's samen met mij (zeker weten niet dagelijks). Maar dat vond ik beduidend minder erg. Vooral omdat de wil er wel was om samen dingen te doen. Het grootste besef van deze situatie kreeg ik toen ons zoontje een paar keer is opgenomen. Puur voor onderzoeken en dus niks heel ernstigs. Hij zei steeds 'Ik hoef niet te komen toch?' en dat soort opmerkingen. Ik vond dat moeilijk want het is wel je kind. Als je de mogelijkheid hebt dan komt je toch? Ook kon hij niet goed begrijpen dat ik graag bij ons zoontje in het ziekenhuis wou slapen. Dit betekende dus dat mijn dochter bij hem zou blijven. Dit deed ik enkel in het weekend zodat hij geen vrij hoefde te vragen. Hij was dus gewoon thuis en had geen andere verplichtingen. En nog vond hij het niet echt nodig dat ik daar bleef en hij daardoor op mijn dochter moest passen. Terwijl ik daar zat zag ik bij bijna alle andere kindjes de vader langs komen (of de moeder, dat de vader daar dus sliep) en ik vond dat heel confronterend. We zijn nu maanden verder en heel vaak heb ik geprobeerd erover te praten, maar elke keer eindigd het in ruzie. Gisteravond heb ik nogmaals aangegeven dat ik het niet leuk vind dat hij binnen rookt. Hij heeft inmiddels toegezegd buiten te gaan roken (totdat het regent een keer, dan zal het wel weer afgelopen zijn) maar hij vind mij dus vreselijk zeiken de laatste tijd. Vanmorgen was hij behoorlijk chagarijnig. Ik heb hem wel gevraagd of hij vanavond samen met mij tv wilt kijken. Hij zei 'Waarnaar dan'. Ik heb gezegd dat we dat vanavond wel zien. Hier kreeg ik (voor zover ik kon horen) geen reactie op en toen is hij naar zijn werk gegaan. Ik ben erg benieuwd of hij daadwerkelijk bij mij komt zitten en zo ja, hoe lang. Ook wil ik dan proberen nog een keer met hem te praten.
Me pakt een schaar...... Knipt de stekker stuk en geeft hem eens even flink de wind van voren. Luister mannetje, wij hebben hier regels waar jij je niet aan houd. Hier in huis wordt niet gerookt, nu niet nooit niet. Over het drinken van bier hadden wij ook een afspraak en jij gooit er met de pet naar. Je huishoudelijke taken doe je gewoon niet, kijk maar naar de vaat. Je kinderen, boeien je blijkbaar niet want je bent met je game bezig. Prima dat je gamed maar er zijn grensen en die van mij ben je allang over heen.
Oh en wat ik vergeten was. De pc eruit doen, stoppen eruit trekken of wat dan ook heeft geen zin. Komt enkel ruzie van maar veranderd helemaal niks.
nou meid sorry maar dan is deze relatie dus niet te redden. Hij wil niet bij zijn kind zijn als hij in het ziekenhuis ligt en commentaar of ruzie kan hem ook niets schelen. Bij mij was die pc dus de plomp in gegaan he! Dit verhaal doet me denken aan een stel vrienden die wij hemmen. Zelfde probleem, al jaaaaaaaaaaaaaaren. Dat is dus ook iets wat niet op te lossen is en zo aan blijft modderen. Ik zou als hij vanavond niet op de bank kwam zitten zijn koffer pakken, deze naar hem toe gooien en zeggen dat hij zijn spullen kan pakken.
Meid, wat een vervelende situatie. Ik heb niet echt tips voor je... Bedenk voor jezelf goed wat je wilt: Wil je het nog een kans geven, dan moet er wel iets veranderen. En ik denk eerlijk gezegd wel dat daar professionele hulp bij nodig is. ER zijn instanties genoeg waar je kunt aankloppen voor advies en die je kunnen begeleiden op zoek naar de juiste hulp. Lukt het niet, en heb je alles gedaan wat je kon, dan moet je zelf besluiten of je de rest van je leven op deze manier wilt en kunt leven. Wat het beste is voor jezelf en je kindjes. Ik snap heel goed dat je graag wilt dat je kindjes ook bij hun pappa zijn (in ieder geval één van de 2...). Maar let er wel op dat dit jou niet opbreekt. Schijt aan wat de buitenwereld denkt! Jij leeft jouw leven! Mijn buurvrouw is 26, heeft 2 kinderen van 2 verschillende mannen, maar niemand die daar over oordeelt... Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Maar ja, en dan? Mijn dochter ziet hem als vader. Maar ik weet bijna zeker dat zij niet meegenomen wordt in een omgangsregeling ofzo. Ik red het niet van alleen mijn loon dus zou een aanvullende uitkering aan moeten vragen en oppas/opvang regelen. Hier gaat natuurlijk tijd overheen en de lasten moeten wel betaald worden. Mijn moeder is enkel behulpzaam als ze daarna op kan scheppen dat ik niet zonder haar kan. Mijn ene zus werkt fulltime en haar man is invalide waar ze veel mee bezig zijn. Mijn andere zus is niet van de afspraken, werkt fulltime en onregelmatig, maar haar vriend is wel erg betrokken en dus enige hulp kan ik van daaruit wel verwachten. Mijn vader woont niet in de buurt en is eigenlijk altijd te druk.
Ik heb niet alles gelezen, maar ik zou proberen duidelijk te zijn. Dat het echt zo niet langer kan en dat je er aan denkt weg te gaan. Dit moet je dan niet tijdens een ruzie roepen. Hopelijk gaan zijn ogen open en wil hij toch veranderen. Zo niet, dan zou ik hem vriendelijk verzoeken op te zouten, want dan heb je niks aan hem. Sterkte!
Ik heb dus nu alles gelezen wat een heel verhaal is en wat mij opvalt: Demaco je zou een schop onder je kont moeten krijgen ipm medeleven. Alles wat je als advies krijgt aangeboden wijs je af omdat.....(vul maar in) Je houdt van hem, hij is lief, je redt t niet financieel, je familie schept alleen op of staan niet genoeg voor je klaar, je kan niets zeggen of pc wegdoen omdat je ruzie krijgt enz enz. Eerst hoor je idd in een relatie te proberen je partner te helpen of elke manier dat je bedenken kan. Dit blijkt uit jou verhaal dus niet meer mogelijk, dus kom je hoe dan ook op voor je kinderen. Wat denk je dat dit met hun ziel doet als papa hun meer als last beschouwen, mama laat zich ondersneeuwen enz. Dan is wat de buitenwereld van je denkt niet meer van belang, je kids horen je eerste prioriteit te zijn omdat ze zelf niet in staat zijn voor zichzelf op te komen. Maar ik twijfel of je echt hulp of advies wil, want niets blijkt je te kunnen helpen (als ik je reacties lees) Als je hem de deur wijs kan je idd aan aanvullend bijstand, kinderopvagtoeslag enz. Genoeg vrouwen die het kunnen. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar als moeder heb je een verantwoordelijkheid. Ik weet, deze bericht is hard, maar ik denk dat je er meer aan heb dan ach zonde voor jou. Nee....ZONDE VAN JE KINDEREN. Jij kiest voor dit leven, hun nog niet. Wordt toch eens wakker Sterkte en succes
Ga ergens naar toe met je kids en pak geen telefoon op als hij belt. Net zolang totdat hij sms`t dat hij praten wil, de kinderen mist en jou wil. En als dat alles niet gebeurt help je hem verhuizen naar de stoeprand. pc en spellen in een doos en zijn kleding. en dan zoekt hij het maar uit. Als ik lees dat hij zelf nog te beroerd is om jullie zoontje op te zoeken in het ziekenhuis dan zit de liefde niet zo diep lijkt me. Wel vind ik het allemaal sneu, je bent nog zo jong en hij zal serieus wel een probleem hebben, maar zo kan het ook niet langer toch?
Bedankt voor je reactie. Ik hoef niet wakker te worden want ik herken de problemen en vind het niet ok. Echter wil ik er 200% alles aan gedaan hebben om het te proberen op te lossen. Ik zet hem niet meteen op straat maar ik weet wel dat dat de enige optie is als hij echt niet gaat veranderen. Ik hoop dat mijn zwager wat kan betekenen en wat tot hem door kan dringen.
Helaas zijn er meer dingen die met hem mee zouden gaan als dat uiteindelijk zover komt. Ik wacht momenteel op antwoord van mijn zwager.