En dit is nou juist wat me in het ziekenhuis IN ENGELAND heel erg op het hart gedrukt is door zowel verloskundigen als gynaecologen vóórdat ik de uiteindelijke keuze voor een KS gemaakt heb. Ik heb mijn keuze ook niet licht gemaakt hoor! (Had ook nog 3 keer per dag mijn moeder aan de telefoon die een levensbedreigende ziekte had en daar 8 weken na de geboorte aan is overleden, ik wilde wel graag dat zij haar kleinzoon ook nog zou leren kennen). Mijn zoon is een blakend gezonde knul... Maar goed, Ik snap dat verdedigende gedrag rondom een KS niet zo.
Prima! Een natuurlijke bevalling is ook het uitgangspunt van iedere moeder in eerste instantie, en iedere moeder heeft het ook wel eens over de andere optie (keizersnee). En iedere moeder bevalt uiteindelijk op de manier die voor haar het beste is. Waarom zou je hier moeilijk over doen? Iedereen doet het op haar eigen manier, en waarom niet?
Hier wil ik toch even op inhaken. ten eerste vindt ik het erg voor jou dat je een moeizame herstel hebt en een kz als negatief hebt ervaren. Maar omdat het bij jou zo is gegaan betekend niet meteen dat dat bij iedereen zo is. Ik zelf heb ook een kz gehad. En ik heb het zeer positief ervaren. Mijn herstel ging vlekkeloos,en ook mijn zoontje had geen lichaamelijke klachten. Voor mij was het een makkelijke relaxde bevalling. Dus wat ik hiermee wil zeggen is dat wat voor de ene een negatiefe ervaring is hoeft niet voor een ander te gelden en visa versa. Ik (persoonlijk) vindt het juist weer jammer dat zoveel vrouwen negatief over kz praten. En dat zoveel vrouwen het gevoel hebben gefaald te hebben. Maar dat komt omdat ik het zo positief heb ervaren en daar ben ik me heel bewust over.
Ik heb niet alles gelezen, maar ik woon in Ierland en mij is nu al verteld dat ik bij een eventuele volgende voor een ks mag kiezen. Dit omdat de bevalling zeer traumatisch was, veel complicaties, vreselijke nasleep gehad, herstel duurde echt heel erg lang. Het hoeft niet, maar het mag wel. En ik vind het toch wel fijn dat ik die keus zelf mag maken.
Fenna is geboren dmv een KS. Ze lag in stuit en wilde ook niet draaien met een draaipoging. Sinds deze week loop ik weer bij de GYN i.v.m. die KS. Dit kindje is, na 10 weken in stuit te hebben gelegen, uit zichzelf gedraaid. Toch mag ik kiezen tussen een natuurlijke bevalling en een KS. En ik kies ook voor een KS. De kans op een baarmoederruptuur is groter. Ik vond de KS 100% meevallen en was vrij snel weer op de been. Tuurlijk heb je een buikwond en moet je rustig aan doen. Maar ik kon gewoon voor Fenna zorgen. Dus ik zie er niet tegen op.
ik vind vrijwillig kiezen voor een ks nogal wat! een keizersnede is echt niet zonder risico, en daarbij is het toch ook een operatie. Ik heb zelf 3x een keizersnede gehad, waarvan 2 spoed. Nou het herstel liep maar gestaag en moeilijk en het genezen van de wond ook. Ik had toch liever op de natuurlijke manier bevallen, maar de koppies van me boys waren te groot voor me bekken.
Tjah, ik zag ook wel op tegen de bevalling. Was bang voor de pijn maar nog veel banger om te scheuren of te worden geknipt. Toch zou ik niet voor eenkeizersnede hebben gekozen als ik die mogelijkheid had. Simpelweg omdat het geen natuurlijke bevalling is en indien het medisch niet nodig is, vind ik dan ook niet dat je zou moeten bevallen via een keizersnede. Bevallen is ondanks de pijn en de moeite een geweldige ervaring en ik voel me wat dat betreft, bevoorrecht dat ik een vrouw ben .
Nou hier ook een helse bevalling en ook hier kwam alles door de ruggenprik heen, maar ben dolblij dat ik uiteindelijk geen KS heb gekregen hoor (ze wilden een KS maar heb uiteindelijk met mijn allerlaatste krachten zonder persweeen I. eruit geperst) En ook bij een evt. volgende zou ik echt niet liever een KS hebben hoor..
Maar ik wel Hihi ook dit is bij iedereen anders, sommige hebben er nog maanden last van, ik had na een week nagenoeg geen pijn meer
Ik dus wel, was van binnen gescheurd door de tangen, van buiten tot naar achter geknipt, rap gehecht, vreselijk gaan ontsteken, 3 maanden antibiotica gehad en pijnstilling, toen een herstel operatie. Het ziet er nog niet uit en doet nog zeer soms, maar het is herstelt. Ik weet niet of ik voor een ks zal kiezen, maar vind het wel fijn dat het kan, als ik dat zou willen De kleine zat scheef en vast met zijn schouders, heel veel complicaties gehad, bloedingen, een hypo tijdens de bevalling en dat soort dingen, het herstel duurde echt heel lang. Ik weet het niet, of ik een ks zou willen bij een volgende, dat zien we dan wel weer. Maar het mag, dat is toch fijn om te weten
au au au au ik voel het bijna zelf! Ik ken inderdaad ook mensen die hetzelfde als jou hebben gehad. Ik zelf heb 'geluk' gehad dat ik slechts 1 knip heb gehad, die zo mooi gehecht was dat de KV de knip niet konden vinden toen ze het de 1e dag ging controleren ik denk dat ik daarom na 1 week al nagenoeg geen pijn meer had (met zitten en lopen e.d) Dus het verschilt inderdaad heel erg hoe het onstaan is, knip of scheur, en hoever het is geknipt/gescheurd, hoe ze het dicht hebben gemaakt en inderdaad of het daarna nog gaat ontsteken of niet, je kan spoelen wat je wil maar soms is een ontsteking gewoon niet tegen te houden helaas..
sniffy kans op baarmoederruptuur is 1% he... en ze houden het heeeeeel goed in de gaten... (mocht je toch wel overwegen om een natuurlijke bevalling te doen)
Ik kijk niet negatief naar een ks vanwege eigen klachten. Dat is gewoon pech. Mijn hele bericht gaat vanuit de baby, ik baal ervan dat mijn kinderen op een onnatuurlijke manier ter wereld zijn gekomen, dat is nou eenmaal zo. En ik kan me werkelijk niet voorstellen waarom je dat voor je baby zou kiezen, TENZIJ de natuurlijke bevalling medisch riskant is voor de moeder of het kind.
mee eens. Ik heb een ks gekregen omdat Emma met een plexus geboren is en de kans dat Julia een plexus kon krijgen er was. Een goede rede dus. Vind het belachelijk als je dat doet omdat je denkt dta het zo makkelijk is. Een ks in een operatie en dat vergeten ze daar blijkbaar.
Tja ik kan natuurlijk niet zeggen hoe jij moet voellen. Ik zelf vindt niet dat mijn kind op een onnatuurlijke manier op de wereld is gekomen alleen omdat hij niet vaginaal eruit is gekomen. Maar zo voelt het voor mij. Ik vindt het jammer dat veel vrouwen zichzelf als falen zien od. Maar ik dan ook alleen maar oordelen hoe ik me voel(de). Maar ik kan het me wel een beetje voorstellen. Het enige wat het zh toen mij heeft verteld is dat een ks een risico voor de moeder is en niet voor het kind. En dat een kind hier weinig last van zal mee dragen.
Ik zie het voor mezelf niet als falen of (nog erger) niet "echt" bevallen. Ik heb 42 weken en 41 weken een gezond kind in mij laten groeien. Dat vind ik persoonlijk belangrijker dan de bevalling zelf. Maar....de eerste keer ging het zo snel allemaal, dat ik er een jaar later alsnog wel een klap van heb gekregen en daardoor wel een paar keer bij het maatschappelijk werk gelopen. Bij de 2de wilde ik het absoluut vaginaal proberen, maar hadden we ook duidelijke afspraken gemaakt: zodra er ook maar een teken zou zijn dat het niet "normaal" zou gaan verlopen, dan meteen over gaan tot een ks. Toen ik, na een inleiding, eindelijk goed op weg was, lekker in de weeen-flow zat, bleek Emma te zijn gedraaid. Dat was wel een teleurstelling, dat het alsnog niet ging gebeuren. Het herstel bij de 2de duurde wel langer, en het blijft gewoon jammer dat je de eerste dagen zo op hulp van anderen afhankelijk bent. Niet iedereen staat er bij stil dat je echt de eerste dagen zo afhankelijk bent. Als de baby huilt, dan kan je dus niet je bed uit om je kind te pakken. Als je de mazzel hebt dat de ruggeprik na 12 uren is uitgewerkt en je dus je onder lichaam kan gebruiken, kan je nog je bed niet uitkomen van de pijn de eerste 2 dagen. Geef je bv, dan moet je steeds op dat belletje drukken en wachten tot er iemand bij je komt om je kind aan te leggen. Ik begrijp dat dit ook KAN bij een vaginale bevalling, maar dat is meer uitzondering dan regel. Bij een ks is dit eerder regel als uitzondering. Na een KS krijg je je baby eventjes te zien, en heeeel soms meteen bij je. Normaal gesproken, ga je eerst alleen naar de uitslaapkamer en daar kan je dan wachten tot ze klaar zijn met je baby en die bij je gebracht wordt. Dus ga alsjeblieft niet het beeld van een ks romantiseren, want het is psygisch verdomde zwaar en daar weegt geen pijn tegen op!
@mamavanjuul. Meschien bedoel je het niet tegen mij met je laatste zin Maar omdat ik vrij positief hier over mijn kz neer zet denk ik van wel Ik kan alleen maar neer zetten hoe ik het ervaren heb. En mijn ervaring was dus zeer positief. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat het bij mij een geplande ks was. Dus heb mij hier helemaal op kunnen voorbereiden. Ik weet niet of dat bij jou ook het geval was. Maar het lijkt me psychisch moeilijk als het een spoed kz wordt. Ik weet niet of ik het dan ook zo positief over mijn ervaring zou zijn. Maar goed zo hou je met elke bevalling andere ervaringen en andere meningen. Btw voor dat iedereen denk dat ik er alleen maar luchtig over denk. Ik geloof heus dat er zat vrouwen zijn die een kz als naar hebben ervaren. Alles wat ik hier neerzet is echt alleen op mijn ervaring en gevoel gebaseerd. Dus hopelijk vat niemand het verkeerd op,want dat is iig niet mijn bedoeling
Nee hoor Agnes De ks op zich heb ik ook niet als negatief ervaren hoor, begrijp me niet verkeerd. Daar ben ik ook veel te nuchter voor. Maar ik bedoel met het romantiseren meer in de zin van: Vaginaal bevallen doet zo'n pijn en ik kijk er zo tegen op, doe mij maar een ks... Maar ik denk dat een geplande ks idd heel anders is. De eerste keer was bij mij dus een spoed en de 2 was geen spoed, maar ook niet gepland.
Als je vrijwillig voor een keizersnede mag kiezen d.w.z. zonder medische noodzaak vind ik dat je zelf de kosten voor de ingreep moet betalen incl alle bijkomende de kosten zoals langere kraamzorg en zorg bij complicaties.