Ik ben echt heel erg blij dat ik zwanger ben. Het heeft een tijdje geduurd voordat het mogelijk was om in mijn privé situatie om voor een kind te gaan. Nu ik eenmaal zwanger ben, weken lang misselijk ben, heb ik het er toch heel zwaar mee. Ik wist niet dat mijn zwangerschap zo'n impact zou hebben op mijn lichaam. Al die veranderingen... en dan durf ik nog geen eens aan de bevalling te denken. Is dit normaal? Want ik begin me aardig schuldig te voelen dat ik zulke gevoelens heb.
ja dit had ik ook van men meid ! ik heb tot 23weken alles uitgespuugd wat ik binnenhad ontzettend misselijk , water,eten,alles spuugde ik uit !! toen dacht ik ook zo af en toe! bevalling was zeer zwaar bij mij maaar daar had ik nooit geen schrik voor gehad ofzo . nu ben ik weer zwanger (meid is 8maand) en spuug ik weer enorm veel wederom ontzettend misselijk maar nu heb ik deze gedachte (nog) niet
Wij hebben er 20 maanden en 5 iui pogingen over gedaan en ook mijn zwangerschap valt niet mee... Ik heb me hier ook schuldig over gevoeld net als jij. Maar toen bedacht ik me dat het doel niet was om zwanger te worden maar om een kindje te krijgen. Zwanger worden is slechts het middel tot het doel. Ik heb heel vaak tegen mijn vriend gezegd dat ik er niks aan vind. Maar dat komt ook doordat de omgeving maar blijft vragen of je 'al op je rose wolk zit' of 'al lekker aan het zwangeren bent'. Kortom, er wordt je een bepaald beeld opgedrongen dat niet strookt met de werkelijkheid van jouw en mijn zwangerschap. Ik voelde me daardoor absoluut niet serieus genomen. Probeer zoveel mogelijk aan je kindje te denken... daar doe je het allemaal voor. sterkte...
Vervelend als je de zwangerschap zo ervaart.. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt en dat je er echt van kunt genieten!
Lieve Kwekkie, ik weet wat je wil zeggen. Ook hier valt het me erg zwaar. Ik ben de hele dag misselijk! Dag in dag uit en 's nachts slaap ik niet meer...al 7 weken of zo maar2 uurvper nacht. Ook ik heb er een jaar op moeten wachten en veel tranen gelaten na mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Nu het eindelijk zover is ben ik alleen maar ziek en beroerd. Werk is amper vol te houden en ben ik niet misselijk of vreselijk moe dan krijg ik een griepgevoeL en lijkt het of ik met 40 graden koorts lig te rillen. Nu weer enorm verkouden en ook weer grieperig....ik zou zo graag willen genieten maar weet ook even niet hoe. Ik denk aan je, veel sterkte!!
sja zwanger zijn is niet mijn hobby. Ben 2 keer 3 maanden zo moe geweest dat ik amper trap kon lopen. Heb bij de eerste een prenatale depressie gehad en bij de 2e zo ernstige bekkeninstabiliteit dat ik in een rolstoel zat op het einde. Toch vond ik het geen ramp bij de 2e... want ik wist wat het resultaat zou zijn. Ik zou het zo nog 10 keer doen... omdat mijn kindjes mij alles waard zijn (en dat weet je pas na de geboorte helaas)
Niet raar hoor, ik ben 9 maanden misselijk gewest en vond zwanger zijn echt helemaal niet leuk. Maar het is waar: als je je kindje hebt is het het allemaal waard, maar dat besef je je helaas pas achteraf inderdaad... Succes, en ga gewoon lekker aftellen!
Ahww, ja het is verschrikkelijk. Ik heb vorig jaar ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en was er echt kapot van. En ik wederom zwanger ben geworden, heeft mijn arboarts ook geadviseerd om thuis te blijven. Ik mis het sociale leven wel, maar voor mijn baby en eigen gezondheid blijf ik met alle liefde thuis. Alleen juist daarom al lijken de dagen zo lang en helemaal als ik zo veel moet overgeven. Vanaf het begin van mijn zwangerschap tot nu ben ik al zes kilo afgevallen. Voor mij bestaat er geen roze wolk.
Ik ben tm wk 20 kotsmisselijk geweest elke dag. Ik kon wel janken, en dacht.. is dit het nou? Het was zelfs zo erg dat ik er helemaal geen zin meer in had die hele zwangerschap, laat staan de bevalling! Maar toen het eenmaal wat beter werd, was ik die misselijkheid al snel vergeten En als je eenmaal je kindje begint te voelen.. dan kan je je geluk niet op! Dan weet ej waar je het voor doet.. Helaas gaat het niet bij iedereen even gemakkelijk.. en ik hoop voor jou dat het niet je hele zwangerschap aanhoudt, maa rdat het snel weer over gaat! En dat je er lekker van kan genieten..... Voel ej vooral niet schuldig. Het is niet raar dat je je zo voelt.. ten eerste spelen de hormonen een grote rol, en als je de hele dag zo misselijk bent en moet overgeven.. dan gaat bij iedereen de lol er wel vanaf hoor Sterkte meid!
Hoi, Het heeft bij mij drieenhalf jaar geduurd voordat ik zwanger was. Ik dacht dat ik geen moment zou klagen als het zover was. Maar toen ik net zwanger bleek, vond ik de (lichte) misselijkheid toch wel pittig en betrapte ik mijzelf op zelfmedelijden en klagen. Oeps! Mijn klachten verdwenen met n paar dagen al dus inmiddels heb ik geen reden meer tot klagen. Maar klagen als e je niet lekker voelt is dus volkomen normaal! Voel je niet schuldig!
Het is niet raar hoor om zo te denken! Ik heb een vrij makkelijke zwangerschap maar ook ík ben het soms zat! Ik wil niet vroeg naar bed. Ik wil geen maagzuur na het drinken van thee, ik wil niet die kilo's aankomen (nadat ik ze nét allemaal ben kwijtgeraakt voor de zwangerschap!) en ik wil niet nog 5 maanden wachten...Soms zeg ik dat ik een kat zou willen zijn, die zijn maar 9 weken zwanger hahaha. Maar het is dus normaal dat je er af en toe flink de balen in hebt en ik kan me voorstellen dat het helemaal erg is als je zo misselijk bent...
Heel herkenbaar ook hier! Bij mij duurde het zes jaar voor ik zwanger was en het was nog niet voor we met IVF zouden beginnen. Ik was uiteraard erg blij dat het eindelijk gelukt was, maar toen ik kotsmisselijk was vond ik het toch minder. Heb ook echt momenten gehad dat ik dacht dat ik het niet zou kunnen. Ook veel schuldgevoel daarbij. Vond het vooral ook lastig dat ik me alleen maar ziek voelde en niet zwanger. 'Vergat' af en toe bijna dat het kwam doordat ik een kindje ging krijgen...
Ahww dank jullie wel allemaal. Ik heb hier zoveel aan. Ik ben nu 15 weken zwanger en heb echt een klein ieniemienie buikje. Maar lig wel plat op bed door de misselijkheid, buik krampen, duizeligheid etc etc.. Ik zal in het vervolg meer aan mijn baby denken... dan krijg ik automatisch een glimlach op mijn gezicht.. hihihihi
Heel herkenbaar. Ik vind zwanger zijn gewoon niet leuk. Ik zou het wel wat vinden als je gewoon een eitje en een zaadje in de magnetron kon gooien en dan pling! baby. Maar ja, dat kan helaas niet Nou was de eerste zwangerschap wel wat makkelijker dan deze, toen had ik alleen maar dat ik de hele dag overgaf tot 20 weken, deze keer geef ik nu nog steeds over, ben 2 keer opgenomen, en heb ik last van mn bekken, en mn blaas wordt afgekneld waardoor ik om de dag naar de huisarts ga voor een katheter, (wel fijn, zo'n dorpshuisarts heeft daar gewoon tijd voor ) dan na 20 min uis de boel weer leeg. Maar tis wel irritant. Dussss, ik vind het echt helemaal niks! Maar ik zeg wel vaak tegen de baby, sorry hoor, ik ben echt wel vreselijk gek op jou, maar ik zal blij zijn als ik je gezond en wel in mn armen heb ipv in mn buik
Jaaa moet je echt doen denken dat er zo'n klein frummeltje in jou groeit. Die nu zn best doet om een lekker dik en stevig babietje te worden.. straks bij de 20 wk echo heb je echt een beeld erbij (of heb je wel vaker echo's in het ziekenhuis?) bij het kindje.. wat ie doet, en hoe ie ligt en hoe groot ie al is..
Heel herkenbaar; door de uitzichtloze ellende van dag in dag uit misselijk zijn vergeet je idd bijna dat het allemaal komt doordat er iets prachtigs onderweg is. Het heeft me wel een beetje geholpen om daar aan te denken. IK heb op een gegeven moment ook de keuze gemaakt om me ziek te melden (in overleg met gynaecoloog) omdat ik doodsbang was om het verkeerd te doen en mijn kind te verliezen. Op dit moment ben ik aan de laatste weken bezig en ik begin me gelukkig veel beter te voelen. Ben niet meer misselijk en mijn eetlust is ook weer terug. Hou vol ladies!!