Mn zoontje is behoorlijk aan het peuterpuberen en kan soms erg brutaal en ondeugend doen! Af en toe haalt hij met zn streken het bloed onder mn nagels vandaan..:x Hij doet dingen die niet mogen, waarvan hij WEET dat het niet mag... Bij een waarschuwing kijkt hij je uitdagend aan en doet het gewoon weer! Afhankelijk van hetgeen hij doet doe ik de volgende dingen: - Na 1x waarschuwen is het richting de gang op de mat. - Of ik pak hetgeen af waar hij mee bezig is ( in het geval van spullen gooien bijvoorbeeld) - Of in geval van "vervelend" gedag: negeren - wat ik ook vaak doe is "chanteren": als je niet ophoudt dan.... Ik probeer zeer consequent te zijn, als ik al een beetje de teugels laat vieren wordt er misbruik van gemaakt Maar zeeeeeer regelmatig weet hij het te bont te maken. Zet ik hem op de gang dan lacht hij me uit, hij ziet alles als een spelletje. Ik leg hem uit waarom hij op de gang moet en waarom ik boos ben. Hij biedt dan zn excuses aan maar doet het dan binnen een minuut WEER :x:x Met speelgoed gooien: ik pak het af en hij pakt gewoon iets nieuws om mee te gooien! In geval van negeren: hij gaat net zo lang door totdat er iets is wat niet te negeren valt! Wat doen jullie wanneer niks helpt? Sommige dingen kan je gewoon niet negeren omdat er dan dingen sneuvelen of omdat het werkelijk onacceptabel is ( bijvoorbeeld spullen naar mij gooien of slaan). Soms maakt hij me zo boos dat ik me moet inhouden om geen "pedagogische tik" te geven!! Ik probeer trouwens in zulke buien altijd met humor of benadrukken van het positieve het negatieve gedrag om te buigen, maar soms heb ik er ook echt de kracht niet voor En het is ook niet dat hij onhandelbaar is ofzo, gelukkig kan het ook echt een grappig lief mannetje zijn. Bij anderen is hij ook echt heel leuk en lief ( GGRR!) maar af en toe kan ik m wel achter een paar rollen behang plakken!!
Oh zo herkenbaar. Hier een meisje van 2,5 jaar wat soms ook een echt draakje kan zijn haha. Vooral sinds ze 4 maanden geleden een zusje heeft gekregen. Ze is me zo enorm uit aan het proberen, dat ik soms zelf in de keuken een potje sta te janken omdat ik gewoon niet meer weet hoe ik haar het beste kan straffen. Maar het ergste vind ik nog dat ze nu ook is gaan slaan en bijten. ze kan me soms zomaar uit het niets flink bijten. Maar niet alleen mij, dat doet ze dus bij iedereen ! Ik hoop dat het een fase is waar we doorheen moeten !
in het extreemste geval gaat ze hier op bed. Maar dan is ze vaak jengelig, drammerig, zeurderig en eigenlijk ook moe waardoor ze zo vervelend is. En hoewel ik weet dat ze niet gaat slapen - wordt ze af en toe wel rustig op haar kamertje en anders dan is het meestal genoeg om zover af te koelen dat ze weer luisterd. Maar dan gaat er wel een heel drama aan vooraf hoor... Mijn oudste is ook een stukje ouder overigens..
echt niet op de mat in de gang. de jongen van je heeft het moeilijk met de baby volgens mij!heel veel aandacht geven knuffels en kusjes, vaak mogelijk samen alleen. soms komt het door de vermoeidheid. je kunt gezellig samen met hem in bed liggen(ook als het midde van de dag is)en met hem praten. dingen vertellen over oma opa, koekjes en jijzelf als kind etc. ik weet dat heel veel mensen hier me n softie vinden qua opvoeding. maar ik zeg gewoon hoe ik het heb aangepakt tijdens mijn zoontjes vervelende fases.
Mijn jochie heeft het niet zo heel lang/sterk gehad. Maar dat lachen herken ik wel. Het was hier een kwestie van doorzetten. Als hij dan van de gang kwam, en weer hetzelfde deed, ging hij direct terug. Na zo'n 3a4 keer terugzetten was het lachen ook wel over.. En op die toppunten was ik consequent met mijn acties. Heel voorspelbaar: 1 keer waarschuwen, 2e keer waarschuwen met gang opmerking en 3e keer zat hij op de gang..
@Belize: nou, jij bent zeker een softie! Maar moet zeggen dat ik daar van hou hoor! Prachtig dat je het zo kunt aanpakken. @Druif, jouw beschrijving is heel herkenbaar! Wat ik je nog wel wilde mee geven, is iets wat bij mij wel aardig werkt en dat is zorgen dat ik niet echt boos wordt. Ik kijk hem gewoon neutraal aan. Als ik eens echt boos wordt, dan merk ik dat hij daar als het ware "misbruik" van maakt van die situatie (hij gaat door, of gaat naar me lachen). Als ik niet boos word, dan gaat het pas over wat hij heeft gedaan. Ik vertel hem de reden en ik hou vol (wat soms erg lastig is). Ik vind het verschrikkelijk om te zeggen (en dacht dat ik het noooit zou zeggen) maar: ik moet soms laten zien wie de baas is. En ja, dat klinkt echt wel harder dan het is, want ik ben eigenlijk een softie (maar dan anders dan Belize ) Maar ik merkt wel dat mijn zoontje dat echt nodig heeft. Even een hulp in de grote wereld met zoveel regels, uitdagingen en kansen.
Ik heb het gevoel dat je hem meer 'intentie' in zijn daden toedicht dan hij daadwerkelijk heeft. Hij is 2,5, hij weet nog niet dat dingen niet mogen op de manier waarop jij weet dat dingen niet mogen. Hij is nog volop bezig om de regels te ontdekken en te kijken wat wanneer geldt. Kijk maar naar het gooien. Hij wil gooien met iets, maar jij pakt het af omdat hij er niet mee mag gooien. Prima, dan pakt ie toch gewoon iets anders om mee te gooien.... Hij weet niet dat het om het gooien in het algemeen gaat. Dat moet hij allemaal nog leren. Misschien helpt het om het corrigeren als leren te zien. Dan kun je gewoon telkens hem rustig uit de situatie halen en corrigeren.
ik leg wel altijd uit.ook de dingen waarvan ik denk dat hij weet dat niet mag. toch helpt het om t nog een keer en nog keer uit te leggen.
Belize, zo doen wij het ook (ongeveer) Vergeet niet dat die peuterpubertijd voor die kleintjes ook niet een leuke fase is. Denk maar eens aan toeb jezelf puberde. Je wilt gehoord worden, dat er naar je geluisterd wordt en niet aan je arm de gang ingesleurd wordt. Die kleintjes zijn hun identiteit aan het onwikkelen en zuigen alles op als een spons. Positive benadering dus en vooral verlies je geduld niet, want ze doen en zeggen alles na. Praten en luisteren. Een kind zegt door vervelend gedrag indirect "hee mam/pap ik wil even dat er naar me geluisterd wordt!" Probeer, als het niet lukt, het boek how2talk2kids. En een troost, het gaat ook weer over! Ps met chantage motiveer je JUIST ongewenst gedrag!
Allereerst: bedankt voor de reacties! Superwaardevol om te lezen hoe je er OOK naar kunt kijken, want ik zie/zag door de bomen even het bos niet meer!! Athina: hier komt het vaak ook in combinatie met vermoeidheid. Toch wil ik het bedje niet als "afkoel" plek gebruiken, het moet naar mijn idee wel een veilige, prettige plek blijven. Afkoelen doet ie daarom op de gang... en dan soms daarna naar bed, afhankelijk van het tijdstip op de dag. Belize: Ik kan me wel vinden in je uitleg! Ik denk en merk zeker dat hij het moeilijk heeft om zijn aandacht te delen na de komst van zn zusje! Sindsdien lijkt zn puber gedrag ook erger. Ik merk ook wle dat het helpt als ik een op een dingen met hem doe, dan is het echt een schat! En idd het bedritueel melken we ook lekker uit: wel een half uur boekjes lezen en de dag doornemen. Vind ik ook heel belangrijk die momentjes. Maar soms op de dag heb ik daar gewoon geen tijd, zin, energie voor ook omdat mn dochtertje er is, het huishouden en mn eigen dingetjes... klinkt heel onaardig, maar is denk ik heel menselijk: het gevoel dat je alles en iedereen tekort doet omdat je niks naar tevredenheid goed kan doen... en als er dan zo'n zuigende peuterpuber rondspringt dan wordt het wel eens te veel...en alsof hij het merkt: dan wordt ie juist vervelend... Hoe kun jij dan de rust bewaren?? Heb je ook twee kindjes?? deepfreeze: mijn zoontje heeft ene lange adem, en komt meestal direct alweer de gang af. Ik houd de deur gewoon dicht Pas als hij sorry zegt komt hij er weer af. Maar dat heeft volgens mij ook geen enkel effect... @ mirro: goeie tip! Juist niet boos worden... ik ga het proberen. I denk dat het hier ook best effect zou kunnen hebben. Met boos worden krijgt hij natuurlijk JUIST de aandacht..., met neutraal blijven is het lang zo interessant niet Rosao: Dat betwijfel ik bij de meeste dingen... juist door zijn uitdagende blik heb ik het idee dat ie dondersgoed weet dat iets niet mag. Zeker als ik m al eens gewaarschuwd heb! @macy77: hoe bedoel je dat het met chantage juist erger wordt? Is het niet Ok dat hij leert dat van actie-reactie?
Dan pak je hem toch op, en zet hem terug? Gewoon op 1 plek (hier met de rug tegen de muur), en daar moet hij blijven zitten, lopen zit niet bij de opties, anders gaat de kookwekker opnieuw. Misschien streng, maar mijn adem is langer dan die van mijn ex-peutertje. Ook al duurt het dan even. Sorry was op die leeftijd nog niet echt aan de orde hier, omdat hij verbaal niet zo snel ontwikkelde. Maar hij moest wel rustig geworden zijn. En een knuffel geven. Na een paar weken die aanpak, liep hij zelfs vrijwillig naar de gang bij een woedebui, om een minuut later compleet rustig terug te komen. En deze aanpak klinkt streng misschien, maar zo pakken we het aan, zonder minuten lange drama buien. Dus het maakt de sfeer een stuk gezelliger, als het eenmaal werkt. Maar het is altijd even zoeken naar iets dat werkt bij de kleintje. Mijn jochie is erg vatbaar voor deze aanpak, dus daar maken we gebruik van. Maar jou kindje heeft misschien iets anders nodig.. Succes met zoeken!
sommige kinderen snappen het makkelijk die aktie-reactie, maar misschien is je zoontje niet in een fase waarin hij daarover na kan denken. je kunt hem eerst oorzak en gevolg leren, begrijpt hij bijvoorbeeld dat wanneer het regent alles nat wordt?dat soort dingen. als hij zelf geen banden kan leggen tussen de zaken is zoiets als aktie reaktie een veel te zware onbegrijpelijk en onrechtwaardige straf. als ik jou was zou ik huishouden gewoon minimaliseren(laat papa maar meer doen).wat is nou belangrijk? of; je kunt hem ook je laten helpen. als hij iets gooit samen opruimen? ik weet niet hoe het gaat met 2 kindjes, het lijkt me erg moeilijk.
Blijven ademhalen! Als mijn zoontje ook zo'n bui heeft, werkt er gewoon niet zoveel. Wat ik dan vaak doe is, naar buiten gaan. Hem even laten rennen, spelen, dan is hij wat energie kwijt. Mijn jongste slaapt beneden in de wandelwagen, dus we kunnen gewoon weg (fles mee). Ook als het regent gaan we, regenkleding aan en rennen maar. Wat ik vaak ook doe om allebei even te lachen is om T op de bank te gooien en hem enorm de kieteldood te geven. Dat lucht echt op. En verder een goede nachtrust wil ook helpen, dan kan je iets meer hebben.
Naar buiten gaan werkt idd erg goed! Ik ben alleen wat minder flexibel ingesteld ben ik bang. Mn dochter slaapt altijd in dr bedje, dus zijn we ook afhankelijk van haar tijden dat ze wakker is... Actie -reactie snapt hij al redelijk goed vind ik! Samen opruimen is ook een goeie tip. Ik moet gewoon denk ik nog meer proberen het negatieve om te buigen. Ik weet hoe het moet en dat het werkt, maar soms heb je er ook echt even de kracht niet voor omdat je zo allemachtig chagrijnig wordt!! Deepfreeze: mn zoontje houdt het soms ook erg lang vol op de gang. Maar als ik jouw verhaal lees denk ik dat hij er pas af maag als hij rustig is. Denk dat het daar fout gaat. Hij is namelijk vaak nog niet rustig, zegt dan wel sorry en dat ie het niet meer zal doen, maar is meer gewenst gedrag dan dat ie het meent
Ik bedoelde met chantage het volgende. Als je kind vervelend doet. bv met speelgoed gooien oid. En je zegt dan 'als je nu niet ophoudt krijg je ook geen snoep.' Of 'als je nu ophoudt krijg je snoep'' Dan denk een kind dus dat als ie snoep wil gewoon even vervelend gaat doen. Mama wordt een beetje boos en zegt als je nu niet, dan dit ook niet. Kind stop en krijgt wat ie wil.. Je kan het dan beter een andere draai aangeven. Iets waar zijn aandacht naar uitgaat. Zovan ïk ga even dit (kinder) boekje lezen. Gewoon beginnen, hem of haar negeren, even laten uitrazen en dan komen ze vanzelf wel bij je zitten om dat boekje te lezen. Zo haal je hem namelijk ook uit de situatie. Dan doe je met op de hal zetten ook, maar dit is positiever. Plus hij doet iets leuks met mama. Wat Belize zegt inderdaad. Actie-gevolg/reactie kan ook met andere (niet aan gedrag gerelateerde) onderwerpen. Enne, zelfs met drie kindjes valt het allemaal best wel mee. Ik herken (gelukkig) het dwars doen door komst van baby (in ons geval 2) helemaal niet. We hebben eigenlijk een best wel makkelijk ventje. Met inderdaad soms even een dritfbui, maar dat waait wel over.. Even laten razen is ook wel goed hoor, energie kwijt. Of met zo;n bui meteen de jas aandoen en naar buiten gaan, al was het gewoon in de tuin met een bal.
Weet je wat mij heel erg geholpen heeft in veel verschillende fases (waar 3 kinderen tegelijk in zitten)? Stappen uit de 'ik-kan-het-niet-aan' modus. Ik zat er ook vaak in hoor, zat op gegeven moment huilend op de bank mijn man te bellen omdat ik het niet meer trok. En hij heeft me gelukkig overtuigd om zijn aanpak over te nemen. Je kunt het namelijk wel aan! probeer het te relativeren. Als hij bepaalde dingen doet - hoe erg is dat? Wat wil je echt werkelijk niet? En wat is minder erg? Leer hem om zelf op te ruimen en troep weg te gooien. Hier zijn ze dol op de prullenbak, gelukkig in de juiste zin. Alle afval gooien ze meteen weg in de prullenbak. Opruimen is een spelletje, en we zingen er een liedje bij. Hoe sterk is hij verbaal? Mijn zoontje is bijv veel driftiger dan mijn dochters, hij kan zich minder druk in woorden uitdrukken. Als ik niet begrijp dat hij wil, krijgt ie ook zo'n leuke bui. DE oplossing is dan toch echt om te proberen te begrijpen. Hij moet leren hoe hij zich WEL duidelijk kan maken, en zittend op de gang zal dat niet zo makkelijk gaan denk ik. Ik snap echt dat je op gegeven moment even doorheen bent, en geen zeeën tijd hebt om alles 100x uit te leggen. er is daarin ook een heel groot verschil tussen mensen met maar 1 kind, en mensen met meerdere kinderen. je zoekt naar praktische oplossingen. Ik probeer het mijzelf zo makkelijk mogelijk te maken. Wij hebben een paar duidelijke regels, vooral niet te veel. Anders loop ik de hele dag uit te leggen en te corrigeren. Ik betrek kinderen overal bij, zo blijven ze bezig. Daarnaast heb ik 2 dagtaken die MOETEN gebeuren: kinderen verzorgen en ervoor zorgen en eten koken. De rest moet niet, dat komt als ik tijd heb. Prioriteiten stellen. En als ze echt gaan opstijgen zet ik een filmpje op en laat ze een half uurtje tot rust komen met wat drinken. Dan 'resetten' ze even, en kunnen weer leuk spelen.
heerlijk je positiviteit! precies wat ik nodig heb! En wat je zegt klopt echt! Ik merk het ook als ik eens wel ene heel positieve, optimistische, geduldige, begripvolle bui heb Zoals gisteren. Mn zoontje was echt stukken beter te pruimen als ik uitgebreid met hem ga zitten en bij een driftbuitje probeer te verwoorden wat ik denk dat hem dwars zit. Ongeduldig voor het eten? Helpen tafel dekken! Etc. Opruimen vindt hij gelukkig ook nog leuk. En wil hij geen broek aan? Ik maak dr maar een grap van en ondertussen dirigeer ik hem in zn broek. 1 incidentje: meneer vond het errug grappig om steeds te gaan gillen, vooral als mamma zegt dat ze dr pijn aan dr oren van krijgt :x Had al gegrapt dat ie anders buiten maar moest gaan gillen, maar mn irritatielevel was zo onderhand al overschreden. Toen plaste hij tijdens het gillen ook nog in zn broek: GGRRRRR.... ok, niks aan te doen, maar terwijl ik aan het dweilen was gaat hij er ook nog eens met zn voeten doorheen banjeren: Aarrgghhh!!! Just for the fun.... en als ik daar dan wat van zeg is hij oostindisch doof... nou, dan stijg ik dus op. Heb hem tegen zn zin in naar bed gebracht ( daarvoor waren ook al wat ballorige dingetjes gebeurd)en na wat gemuit sliep hij 3 uur!!!! Heb m gelaten ( was zelf ook wel toe aan wat rust , meestal maak i hem na een uurtje wakker) dus het hangt waarschijnlijk ook wel erg samen met vermoeidheid. Maar Adi: jouw relativeringsvermogen benijd ik, zeker met 3 kinderen. ok, je moet wel, maar weten hoe en dat het moet is ook wat anders dan het ok echt voelen en kunnen. Zeker verschil met 1 of meerdere kinderen. Het scheelde al enorm dat mn dochtertje gisteren enorm lief was en ik dr geen kind aan had
Die heldere momenten heb ik ook niet elke dag hoor Ik snap dat je bij zo'n voorval het even niet meer hebt, ik heb ook genoeg momenten dat ik mezelf even op de gang zet, anders zien ze stoom uit mijn oren komen