Hij heeft tot nu toe elke avond gegamed waarvan 1 avond met het vriendje van mijn zus. Dit is gewoon een gezellige avond en daar heb ik dus ook geen enkele problemen mee. Donderdags is hij een nieuw spel gaan proberen. Ik zei dat dat goed was want hij zei dat hij even ging kijken of het wat was en binnen een uur in bed zou liggen. Hij is achteraf tot diep in de nacht weer doorgegaan. Ik zou mogen uitslapen de volgende ochtend en daar probeerde hij sochtends onderuit te komen. Hij was vrij vrijdag. Met als gevolg dat hij gewoon heel boos was. En mij een schuldgevoel proberen aan te praten. Toen hoorde ik in de slaapkamer de tikken die ons zoontje op de handen kreeg dus uitslapen was er alsnog niet bij voor mij. Dan blijf ik dus echt niet in mijn bed liggen. Gisteren zouden we samen tegelijk opstaan. We zouden visite krijgen sochtends en er moest nog wat in huis gedaan worden. Hij bleef gewoon liggen. Vandaag ging het wel goed en mocht ik zonder problemen uitslapen van hem. Wat ik nou echt leuk vind aan hem.... Ik weet dat het gewoon echt een schat kan zijn. Momenteel zie ik dat alleen niet meer. Ik heb meer ergenissen waardoor dit gevoel verdwenen is. Maar ja, ik weet wel dat het zo is. Ik weet dat hij niet zomaar kan veranderen. Ik vind het dus wel heeeel erg moeilijk dat hetgene waar ik het meeste moeite mee hebt hij het minste wat aan doet. Zijn houding naar ons. Hij zegt dat hij wel wilt veranderen, tot op een zekere hoogte. Hij wilt minimaal 3 avonden kunnen blijven gamen (dit is al heel wat want gisteren aan het begin van de avond ging hij hier nog niet mee acoord. En zijn gedrag blijft hij een beetje ontkennen. Van mijn part stopt hij helemaal met gamen, maar als zijn houding naar ons niet veranderd dan houdt het voor mij alsnog snel op. En aan de andere kant, ik heb heel vaak al aangegeven dat hij dat moet veranderen en minder moet gamen, dat ik meer aandacht nodig heb enz.. Maar daar is nooit geen reactie op gekomen. Nu ben ik zover dat hij wel heel erg zijn best moet doen om het zo snel mogelijk te veranderen.
@Slunae, omdat hij het gewoon niet als probleem ziet. Hij weet nu dat ik het wel een probleem vind maar hijzelf gewoon niet. @Locusta, zo denk ik momenteel dus ook. Zou het voor beide niet beter zijn om uit elkaar te gaan. Dan hebben we beide meer ademruimte en minder stress. Hij heeft nooit gekozen voor kinderen (ok ik had al een dochter toen we samen kwamen) en de 2e is ongepland gekomen. Toen had hij ook enkel de keuze, of samen opvoeden of uit elkaar. Ik zou namelijk nooit een kindje weghalen omdat de vader er nog niet aan toe is.
Relatie is van elkaar houden en samen delen. Ik was ooit je vriend geweest. LUISTER! Mijn vorige vriend, gaf MIJ geen aandacht. Hij gaf aandacht aan zijn carriere en dacht alleen aan zichzelf. Daardoor ben ik in het virtuele gestapt en ik wil niks mee te maken aan al dat negativiteit. Hierdoor ben ik depressief geraakt. Mijn vorige vriend adviseerde mij om hulp te zoeken. Heb ik dus gedaan. Ik ging naar therapie tegen gamesverslaving. We hebben over het spelletje World of Warcraft. Waar je drie keer per week moet raiden. Dat kost veel tijd. We gingen uiteindelijk uitelkaar. Dit gaat ook met je relatie gebeuren als hij niet gaat stoppen. Hij moet voor jouw kiezen! Hoe gemeen het ook was, tijdens mijn depressie gaf ik niks om m'n relatie. Ik liet het langzamerhand doodgaan. Ik dacht: Er komt een sprankel, hij gaat iets moois organiseren, we gaan relaxen. Alles deden we om in de hoop dat de relatie veranderd MAAR de depressiviteit gaf mij geen gevoel om leuke dingen te doen samen. Je moet voor jezelf kiezen en dat doet hij nu. Dat gaat hij ook doen. Ook omdat hij dreigt met uitmaken. Dit is niet goed schat, ik hoop dat je wat heb aan m'n bericht. Je zult NU een switch maken of anders ga je alleen lijden en dan maak je meer kapot dan lief is.
Hij heeft ook totaal geen gevoel om dingen samen te doen. Het is dat het nu echt 'moet' van mij, maar uit zichzelf zou hij het niet doen en hij voelt zich er ook niet echt heel lekker bij. Ik probeer vanalles te verzinnen maar hij heeft nergens geen zin in. Dat herken ik wel in jouw verhaal. Naar mijn idee zou hij echt hulp moeten zoeken. Vooral omdat hij blijkbaar niet kan loslaten hoe er vroeger over hem gedacht is.
Ik denk....dat je eigenlijk al weet dat je niet meer met hem wilt zijn, alleen dat de definitieve stap nog te groot lijkt. Ik kan alleen maar zeggen dat je achteraf zal merken dat het allemaal meevalt. Het wordt -zoals je zelf al aangaf- een stuk fijner als je niet meer met die stress hoeft te leven en lekker je eigen ding kunt doen. En ja, het is zwaar om het alleen te moeten doen, maar zoooooooooooveel minder zwaar dan elke dag in weer met die stress en onzekerheid te moeten leven. Sterkte meid, ik wens je alle wijsheid en geluk toe.
Maar wat ik me afvraag. Vind je het zelf wel fijn dat je weet dat hij dingen voor je doet omdat je er om moet vragen en niet omdat hij het fijn vindt om voor je te doen? Wat ik ook heel erg vind, is dat hij een baby op zijn vingers slaat. Dat zou bij mij de druppel zijn. Sterkte!
Min of meer is dat bij mij ook de druppel. Na die tikken vind ik het moeilijk om nog hoop te zien voor de relatie. En nee, ik vind het helemaal niet leuk dat hij dit enkel doet omdat ik er om vraag en niet omdat hij dat zo graag wilt. Ik weet dat hij het liefst gewoon elke avond gamed. Maar omdat ik het verbied doet hij het minder.
Ik denk dat je dan weinig kanten meer op kunt. EN hij ziet zelf het probleem niet, EN hij wil het niet voor jou doen... Hoe pijnlijk het ook is, lijkt mij (buitenstaander natuurlijk) een vrij duidelijke zaak
Je kunt ook gaan voor een minder definitieve stap. Eerst maar is kijken op het bevalt even zonder elkaar. Ik snap heel goed dat de stap ontzettend groot is en dat is iets wat je eigenlijk niet wilt! Je hebt samen een kind. En van elkaar gescheiden is het laatste wat je wil. Nu helemaal moeilijk als je samen een kindje hebt. Ik moet zeggen dat mijn vriend een hele slechte relatie had. Deden niks samen ook.... Hij vond het heel moeilijk om de stap te zetten en heeft dat werkelijk jaaaaaren uitgesteld. Ze hadden een zoontje samen. Hij heeft toch de stap gezet met heel veel verdriet en het idee van spijt krijgen ervan. Toen leerde hij mij kennen.... (naja ik kende hem al, maar na zoveel verdrietige verhalen en samen veel praten gebeurt er ineens wat anders dan vriendschap) En geloof me meis. Hij is zielsgelukkig, heel ander mens. Z'n zoontje komt om de week bij ons. Het is voor hem de beste stap in z'n leven geweest. Hij is nu 35 en is nog een mooie leeftijd om samen met mij nog iets op te bouwen.... Ieder mens is natuurlijk anders, maar denk aan jezelf. Uiteindelijk is het belangrijk dat jij en je kindje gelukkig zijn en veel liefde mogen voelen!
Weet je dat ik juist denk dat het zelfs voor mijn man beter is om gewoon om het weekend zijn kind te zien? Hij is niet toe aan kinderen. Als hij om het weekend zijn kind heeft kan hij er naartoe leven, echt leuke dingen gaan doen ofzo.. Denk ik. Bij ons doet hij het niet. Zelfs van de zomer lekker wandelen naar het park ofzo met de kids wou hij niet doen. Alleen 2 keer met de kinderen voor onze deur op het speelveld gespeeld (na veel aandringen van mij).
Misschien een hele rare vraag .... Jullie zitten in de sanering, en zoals ik al eerder hiero heb gelezen drink je manlief ook en circa 2 liter, is dit per dag of per week Kom je uberhaupt wel eens rond per week???.... En dat jij en je kids hierin niks tekort komen??? Meid, maak een verstandige keuze, en denk aan jezelf en aan je kinderen. Zoals ik ook gelezen heb, werkt je manlief maar weinig aan dingen mee, en gooit hij het liefst de handdoek in de ring. Wie houd wie dan voor de gek vraag ik me af?!
Ik zit in de sarnering door mijn vorige relatie. Alleen ik. Dus ja, maar we hebben zowiezo maar heel weinig leefgeld en ja hij drinkt 2 liter bier per dag. Wel euroshopper dus 2 euro per dag. Maar goed, buiten dat geld om vind ik het al belachelijk veel.
Wow! Dus eigenlijk is ie gameverslaafd én alcoholist! Ik kan wel vanalles gaan lopen roepen, dat ik het stom vind dat je bij hem blijft enz. Ik heb zo'n vermoeden dat je je aan hem vastklampt om 1 of andere reden, want je ziet wel in dat zijn gedrag absoluut niet door de beugel kan. Hij gaat er echt geen punt achter zetten hoor, je vriend vindt het allemaal wel gemakkelijk zo... En hoe reageren jouw/jullie kinderen eigenlijk op hem?
Als ik dit zo lees,moet er heel wat gebeuren wil je man gaan veranderen. Misschien is het juist goed om( voor een tijdje) bij hem weg te gaan. Misschien dat dat zijn ogen opent. Zo niet, dan weet je ook waar je aan toe bent en ben je waarschijnlijk beter af zonder hem en je kindjes ook. Ze verdienen aandacht en liefde toch?
Pff meis, lastig hoor... Ik denk dat je er goed aan doet voor jezelf een termijn te stellen waarin je relatie verbeterd moet zijn. Is het dan nog niet het geval, dan denk ik dat je toch de (moeilijke) keus moet maken, en hem de deur uit zetten. Het is echt super dat jullie rustig gepraat hebben en dat jullie afspraken hebben gemaakt, maar dan moet je man zich daar ook voor inzetten, en zoals jij het beschrijft, lees ik daar nog bar weinig van terug. Tuurlijk alle kleine beetjes helpen, en het begin is er wel, maar het kan natuurlijk nog een stuk beter. En ik denk dat je hem daar best ook wel op kunt wijzen, ook als hij zich niet aan de afspraken houdt.
Wow! 2 liter bier per dag? Dan heeft je vriend een alcoholprobleem. Het maakt niet uit of het bier van de Euroshopper is en daardoor maar 2 euro per dag kost. Al had hij 2 liter Hertog Jan gedronken per dag, dan is het nog steeds een alcohol probleem! Meid, zoals iemand al eerder zei: eigenlijk weet je het al wel. Je zou het in stappen kunnen doen en eerst eens uit elkaar kunnen gaan om te kijken hoe het gaat en daarna definitief de knoop doorhakken. Het is maar net wat je zelf prettig vindt. Sterkte met het maken van een keuze!!!
Nou de knoop is doorgehakt. En hij doet direct al erg moeilijk. Alles wat hij ooit gekocht heeft of wij gekregen hebben van zijn familie wilt hij direct meenemen. Alleen zijn oude tv mag ik even lenen van hem. Verder gaat het bed van mijn dochter mee (zijn oude bed) een peuterbed (momenteel nog ongebruikt), de buggy, de grote tv+versterker+dolbyset+blueray+xbox (blijven er geen spullen meer over om de dvd's van de kids af te spelen) zijn bureau en computer, salontafel, magnetron, koffiezetautomaten, dartbord, fototoestel, autostoelen (auto is van hem, maar zonder stoel kan ik in geval van nood dus mooi met de bus naar het ziekenhuis ofzo ipv met iemand meerijden), wasdroger (van zijn moeder gekregen als kraamkado van ons zoontje) en zelfs de eethoek die wij als kraamkado van zijn broer en vrouw hebben gekregen wilt hij meenemen of hier laten tegen vergoeding. De laptop (zijn verjaardags kado voor mij een jaar geleden) mag ik dan wel houden ookal is hij eigenlijk van hem omdat hij hem betaald heeft... Ik krijg er nu al zwaar de schijt in. Er zijn schulden ontstaan tijdens onze relatie die zijn broer betaald heeft. Wij hebben dus een lening openstaan bij hem. Dat wordt straks 50/50 afbetaald maar meneer moet er wel zo nodig bijzeggen dat ik maar blij mag zijn want het grootste deel was van mij.. Dan wordt ik al pissig want het zijn of zorgkosten van tijdens en na de zwangerschap of dingen die mij teveel betaald zijn zonder dat ik het wist, of gezamelijke rekeningen. Ik zal mijn deel echt wel betalen maar die stomme opmerkingen erbij bah bah.. Ik had een fiets gekregen van zijn moeder die hij momenteel gebruikt. Hij fietst lekkerder dan die van hem en ik kan nog niet fietsen met de jongste dus hij gebruikte hem. Nu neemt hij zijn fiets mee en die fiets ook. Ik heb een fiets met kapotte remmen, kapot zadel enz.. Het maakt hem allemaal niks uit wat ik ervan vind. Is mijn probleem en niet die van hem. Zoontje wilt hij om het weekend zien maar mijn dochter wilt hij geen contact meer mee. Bah bah, nu denk ik echt 'Wat heb ik ooit in hem gezien..'
Wat een ongelofelijke klootzak!! Echt niet normaal! Zo zie je maar hoeveel hij om jou en de kinderen geeft. Meneer wil zelfs het bed waar zijn kind in slaapt meenemen, walgelijk! Ben alsjeblieft blij dat je van dat lui stuk vreten af bent meid. Misschien nu heel erg moeilijk, ook omdat je zonder spulletjes zit, maar ooit gaat de zon veel en veel harder schijnen, en hij zakt steeds dieper in de shit dikke knuffel meid