GEZELLIG!!!!! ik woon nu 3jaar in Brussel en vind het super veel te doen en alles dicht in de buurt ook zonder rijbewijs kun je hier overal heen Mag ik vragen waar je gaat wonen precies, mssn leuk om eens af te spreken als je dat ziet zitten stuur ma een pb als je interesse hebt Ik ben een nederlandse meid, ik ben 21 jaar, getrouwd met een turk en heb 2 zoontjes 1 van 2,5 en 1 van 4maanden. xxx
Als we eens zouden weten waar we gaan wonen. We twijffelen tussen Woluwe-St Pierre of misschien toch Tervuren/ Overijsse. Het lijkt me voor de kinderen wel fijn om naar een Nederlands talige school te gaan en een grote tuin te hebben. Zo gek om nog anderhalve week te moeten wachten om te zien waar we over twee maanden naar toe verhuizen En het zal inderdaad een enorm cultuurverschil zijn, we hebben al een cultuurtraining gehad bij het KIT in Amsterdam, erg interessant en verhelderend.
Zou het graag willen.. Maar denk niet dat het ooit gaat gebeuren! Frankrijk lijkt me wel wat, of de wereld over net als Anice. Lijkt me een mooie ervaring! Dream on... Hihi
Wat een leuk topic. Ik kan er niks over zeggen want ik woon al mijn hele leven in het zelfde plaatsje ergens in Drenthe. Maar ik droom er vaak van om naar het buitenland te gaan. Wat ik er precies zoek weet ik niet, maar het lijkt me gewoon mooier dan Nederland. Niet dat dit zo'n verkeerd land is, maar ik ben er niet echt thuis ofzo... Ik kan alleen nog geen week zonder mijn ouders en familie, dus het zal wel nooit iets worden. Terwijl als mijn ouders vandaag zouden zeggen dat ze naar het buitenland gaan, zou ik zo meegaan met mijn gezin! En verder natuurlijk veel vrienden en bekenden hier. Je moet helemaal opnieuw beginnen. Hoe doen jullie dat? En heb je echt gevonden wat je zocht in het buitenland? En wat is dat dan? Het is een droom van me....
Wat voor werk doen jullie/jullie partners? Ik denk dat je achtergrond en diploma's ook belangrijk zijn om een toekomst in het buitenland te laten slagen.. toch? Ik zou het zelf wel graag willen, lijkt me een enorm leuke uitdaging. Ik heb zelf alleen geen diploma's (wel leuke, mooie werkervaring, maar daar koop je niet veel voor) en mijn man is maar 'gewoon' accountmanager bij een bank.
@ Papaver Nederlands is met een hoofdletter. Hoofdletter in de Nederlandse spelling - Wikipedia Lees het goed door. @ all Ben INDO, In Nederland Door Overgrootouders. Indische Nederlanders - Wikipedia
Lekker belangrijk Als je niet goed nederlands typt op een forum, hoef je die toch niet meteen te wijzen op zijn/haar fouten, ik ben 100% nederlander, ma ook ik ben echt niet perfect in mijn grammatica hoor
leuk te lezen zeg! heb zelf een jaar in Lyon gewoond , maar was daar werkzaam als aupair bij frans gezin! was een super ervaring! wilde eerst ook altijd emigreren naar de ned antillen... zou het nog wel willen , maar vind het zelf wel een erg grote stap! vooralsnog blijft het bij ons ook bij dromen!
Maar wat maakt het leven dan zo mooi in een ander land? Wat is er anders? Daar ben ik zo benieuwd naar....
Ik kan alleen over Griekenland praten maar: - heel sterk gevoel van me thuisvoelen - hier vreselijk heimwee hebben naar dat land (en dan bedoel ik dat ik regelmatig soms in bed in tranen lig omdat ik onze familie daar zo mis) -het wat meer ontspannen leven. En dan bedoel ik niet dat vreselijke vooroordeel dat Grieken niet werken of heel vroeg met pensioen gaan want dat geld alleen maar voor die lui die voor de overheid werken. Onze familie werkt zich allemaal een slag in de rondte. En mijn schoonvader is al dik over de 70. - het land is prachtig. En dan bedoel ik niet de temperatuur want die boeit mij niet zo. Ik gedij overigens beter bij kouder weer dan bij warm weer . - feit dat men in de familie elkaar veel meer opvangt. Ouderen worden niet zomaar in een tehuis gepropt. - de gastvrijheid en de openheid. Overigens geldt dat niet alleen in Griekenland. Ik denk dat ik me in Turkije ook heel erg goed zou voelen. En ook andere vergelijkbare landen. Ik ben meer van het basic. Down to earth. Dan komen we er ook wel . Tja, dat zo ongeveer. Voor mij dan
@ Shadowstep: jouw vriend komt toch uit Griekenland? En jouw familie woont in Nederland? Mis jij zijn familie dan zo erg? Dat is eigenlijk ook het enige wat mij tegenhoudt. Ik zou mijn familie ook te erg missen. Gek eigenlijk!
Wow, de USA dat zou mij ook wel wat lijken... Ik ben helemaal verliefd op de USA, qua gebied ben ik gek op Utah. Als ik daar dan ben, probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn om hier echt te wonen. Ik besef dat dat niet voor te stellen is, maar ik zou het wel willen proberen. Hoe ben jij daar gekomen, een Amerikaanse partner of voor zijn werk? Of de greencardlotery gewonnen... Voor diegenen die verhuisd zijn of gaan verhuizen naar het buitenland, vinden jullie dat dat niet moeilijk met/voor jullie kindjes? Dat is namelijk iets wat mij heel erg tegen zou houden. Dan ziet Lars zijn opa's en oma's niet zoveel meer... Of, als hij al naar school zou gaan, moet hij ineens naar een andere school, nieuwe vriendjes maken enzo.... Of denk ik daar te moeilijk over???
Natuurlijk gooit het het leven van je kinderen ook overhoop, maar ze leren zich ook aanpassen aan andere situaties, contacten leggen, verschillende culturen etc. En voor ons (belgie) zijn onze ouders niet zo ver, maar we hebben al een keer eerder op het punt gestaan om te vertrekken naar de USA. Onze families zouden we natuurlijk missen, maar de waarde van de ervaring lijkt ons zo enorm groot, dat we dat er graag voor over hebben. Wij willen voornamelijk weg om onze blik te verbreden en ons persoonlijk te ontwikkelen. Het vergt toch veel van je om je vertrouwde omgeving achter te laten en alles opnieuw op te moeten bouwen. Nu zit het bij mij wel in de familie, twee broers die beide al in het buitenland hebben gewoond (Afrika en Azie), reislustige ouders en grootouders. We zijn te onrustig om ergens te blijven plakken. En over het werk. Helaas heb ik geen baan, mijn man is gevraagd voor een positie in het bedrijf waar hij in NL voor werkt. Dit is een internationale organisatie waar hij al regelmatig de wereld voor over reist. Het fijne hiervan is wel dat alles voor ons geregeld wordt en we ons geen zorgen hoeven te maken over kosten, huisvesting, scholen e.d.
Lastig uit te leggen, iedereen beleeft dat anders denk ik. Mijn man en ik hebben beiden als kind en student al in verschillende (verre) landen gewoond en ik heb persoonlijk nooit echt goed kunnen (willen?) aarden in Nederland. Nu we in Azië wonen hebben we eindelijk weer de rust gevonden waar we zo naar verlangden. Het voelt hier voor ons letterlijk en fuguurlijk als een warme deken....het warme klimaat, het heerlijke eten, de lieve mensen en hun mentaliteit, de prachtige natuur (ook in omringende landen), het buitenleven, de bruisende stad waar 24/7 wel iets te doen is. Het is voor ons echt de goede beslissing geweest om weer weg te gaan en de kans is groot dat we ook niet meer definitief terugkeren naar Nederland. En ja natuurlijk mis je je vrienden en familie wel eens. Maar die komen vaak over en met Skype is het tegenwoordig allemaal zo veel makkelijker en leuker. Kortom, kan het iedereen aanraden!
Ik heb 14 jaar in de US gewoond...in California en Florida. Geweldige land inderdaad, MITS je niet arm bent en/of ziek wordt. De sociale voorzieningen zijn daar belabberd, je hebt hooguit twee weken vrij per jaar en je kan ook vrij gemakkelijk ontslagen worden en dan kan je een uitkering wel vergeten. Keerzijde is weer dat je met hard werken heel veel kan bereiken in de VS, "the sky is the limit" is zeker van toepassing daar. Erg prettig die positieve inspirerende mentaliteit daar!
Hebben jullie dan allemaal een bepaalde binding met het land waar je woont door bijvoorbeeld familie? Of zijn er ook mensen die gewoon een bepaald land hebben gekozen omdat het zo leuk en mooi lijkt? Ik vraag me af of het leven dan ook echt anders is als hier. Ik heb het er weleens over met mijn ouders en die zeggen dan dat daar alles ook gewoon wordt en je moet werken. En dan zit je daar alleen zonder familie...