Haha erg ben ik he En dat zou inderdaad helemaal SUPER zijn!! Ik ben heel benieuwd (maar probeer nergens op te rekenen...) Hoe gaat het met jou en jullie meisje?
Met mij niet zo heel geweldig nog, geestelijk, en met meisje gelukkig sinds dit weekend een stukje beter. Ze heeft ellendige reflux en ze is duidelijk erg prematuur in haar gedrag. Ach ja, dat zijn ook zo van die dingen... Suus
Wat naar lieve suus... Het heeft ook allemaal zo'n impact. Hetgeen je allemaal meegemaakt hebt is niet zomaar afgesloten. Juist nu, nu je je geen zorgen meer hoeft te maken over de dingen waar je afgelopen jaren zo mee bezig bent geweest, je zo druk over hebt gemaakt. Nou komt het allemaal naar boven. Ik had dat ook met mijn dochtertje. Ik was zo ontzettend bang haar te verliezen, ik heb echt gewaakt, bijna vergeten te genieten soms, niet in staat tot. Herken je dat? En wat fijn dat het met je meisje wat beter gaat nu, maar kan me heel goed voorstellen dat het ontzettend zwaar is (hoe dankbaar je ook bent...)
Ja, heel herkenbaar hoor. Genieten is echt heel moeilijk, ook dior de zorgen. Het zit in je systeem dat alles nog elk moment helemaal mis kan gaan, dat raak je na al die zorgen kennelijk niet snel kwijt. Gelukkig hebben we wel een sensormatje, zodat ik aan het groene lampje al kan zien dat ze nog ademt. Als ik dat ding niet zou hebben, dan zou ik ook geen oog dichtdoen! Maar superdankbaar, dat zeker. Na vier maanden dringt het eigenlijk nog steeds niet door. Misschien is dat wel normaal hoor. Xx Suus
"fijn" dat het herkenbaar is... En heel begrijpelijk en logisch, ik weet het wel zeker. Ik hoop dat je er toch zoveel mogelijk van kan en mag genieten. Ik heb er spijt van dat ik dat niet meer gekund heb, voor zover ik dat kan hebben natuurlijk want het is/was natuurlijk ook overmacht.
He Lieve meiden, Lobi ik duim voor een super rechtse ei wat jullie schrijven is heel herkenbaar, wat is nou genieten??? Geestelijk gaat het niet zo goed. Ik ben mijn vertrouwen kwijt........... Ik ben echt niet lief voor de mensen om mij heen en ik voel me ongelukkig en dat haat ik van mezelf. Ik heb zoveel goede dingen om mij heen zoals mijn neefje en nichtje en mijn familie. Toch voor ik me niet compleet. Ik ben zo bang als ik aan de s vraag hoe het kan dat het nu ineens niet lukt dat ze dat niet kan antwoorden Net als alle meiden wil ik ook zo graag een gezin
Dat gevoel herken ik van mijn zwangerschap. Daar kijk ik nu zo met weemoed op terug, terwijl het zo ontzettend zorgelijk was allemaal, zo on-leuk. Nu je weet dat het goed afloopt, denk je, had ik er maar meer van kunnen genieten. Maar die zorgen, het zit ook gewoon in je systeem of zo. Te veel tegenslag is niet goed voor een mens. Maar we genieten zo veel mogelijk hoor. Dat kan ook haast niet anders. Suus
Lieve Angelica, wat je schrijft is zo waar! Je moet niet te streng zijn voor jezelf. Het feit dat je zoveel hebt om dankbaar voor te zijn is heel mooi. Maar dat haalt niet weg dat je eigen diepe, diepe wens nog steeds niet in vervulling is mogen gaan. En dat je je daar rot en verdrietig en down door voelt is heel begrijpelijk. Ik denk ook dat er een grote kans is dat dr S je hier geen antwoord op kan geven. Het is ongelofelijk en onbegrijpelijk dat het niet meer wil lukken nu (herken ik ook van mezelf). Ik blijf heel hard voor je duimen...!!
Lieve Angel, Ik snap zo goed dat je er doorheen zit. Je bent altijd zoooo sterk, maar na al die tegenslag en nog meer tegenslag is het verschrikkelijk moeilijk om de moed erin te houden. Dat ga je wel doen hoor, dat geloof ik echt, maar meisje, het doet zo vreselijk veel pijn. Je leven staat stil, de toekomst is zo ongewis, en je mist wat je nooit hebt gehad. Natuurlijk doet dat vreselijk veel pijn. Is er wel begrip in je omgeving? Of vinden mensen inmiddels al dat je er te veel mee bezig bent, of zoiets. Dat hoor je vaak. (Alsof er niet mee bezig zijn helpt.) Ik begrijp je angst zo goed, maar ik denk niet dat DS een pasklaar antwoord zal hebben. Ik vind overigens wel dat het erg rommelig gegaan is voor punctie 2. In hoeverre heeft het staken van de hormonen, door hun verkeerde beoordeling, invloed gehad op dit resultaat? Ik vind dat toch niet netjes gegaan. Ik hoop dat DS een plan heeft, iets wat hoop geeft, en hernieuwde moed. En even wat anders, kun je niet een weekje naar de zon met je man? Even iets exorbitants doen? Dat zou misschien ook goed voor jullie samen zijn. Je neemt jezelf altijd mee, maar het kan wat lucht geven om even niks te hoeven en weg te zijn van de plek waar je niets in de hand hebt. Dikke knuffel, Angel. Als ik het toch iemand gun... Suus
Jullie zijn moppies Mijn omgeving is heeeeel lief, alleen (klinkt heel ego) ik krijg niet de steun die ik nodig heb. Ze begrijpen (ook al zeggen ze van wel) niet hoe ik me voel. Al mijn vrienden hebben kinderen. Als we bij elkaar zijn, dan praten ze daarover Mijn ouders zijn heel lief, maar ze vinden dat andere mensen niet mogen lijden van mijn verdriet. Mijn zus zegt mijn kinderen zijn ook jouw kinderen, Je weet toch wat het zkh heeft gezegd, dat ze ook jou genen dragen.... Sommige vinden dat ik wel te ver ga, met ivig en prednison Ik had 16 perfecte eitjes, waarvan maar 4 bevrucht. 1 perfecte over gebleven... Ik ga twijfelen... kunnen ze niet innestelen door de ivig of prednison. Sinds ik die bollen gebruik heb ik last van infecties daarzo, komt het daar door. Al moet ik wel zeggen dat ik denk dat ik de vorige keer toen we het zelf mochten proberen fout is gegaan ik heb nog nooit zo een mooie test gehad en nu was de pregnyl binnen 9 dg uit mijn lichaam. Ik drink geen koffie of cola alleen water of rooibos. Ik drink geen alcohol, roken nooit gedaan. Ik eet altijd vers en gezond, wat gaat er dan fout. Ik weet dat het niets te maken heeft met pred of ivig, je gaat gewoon zoeken naar een antwoord. Op vakantie wil ik heel graag, maar ik zit in mijn afstudeerjaar en op werk krijg ik geen vrij. Ik ben vanmorgen om 05.30 begonnen met een vergadering. ik moet ook nog leren.......... We hebben nog 1 kans en daarna willen we zelf nog een poging betalen dus eigenlijk 2. Mijn man zegt als de s zegt dat de kans klein is wil ik ook niet zelf gaan betalen Terwijl ik nog wel ergens hoop heb
Agelica ik voel je verdriet en je pijn. Je machteloosheid, je frustratie en boosheid. Het is niet eerlijk... En natuurlijk zijn je kinderen van je zus ook jouw kinderen. Dat is heel lief, maar niet hetzelfde... Ik geef je ook een hele dikke knuffel...!
Dat klinkt niet ego Angel, en dat is het ook niet. Natuurlijk gaat het over jou, maar dan weer over de kinderen. Dat is hun leven, voor hen is het normaal, voor jou niet. Dat maakt het nou juist zo pijnlijk. Ze hebben geen flauw idee hoe wanhopig jij je voelt. Dat je je buitengesloten voelt terwijl je niets liever wilt dan net zo zijn als zij. En waarom mogen anderen niet 'lijden' onder jouw verdriet? Het hoort toch bij jou op dit moment? Het is verdorie toch ook niet niks wat je moet doorstaan allemaal. Bovendien schrijf je hier voortdurend over de kinderen van je zus die je veel ziet, kinderverjaardagen die je bezoekt... Zo sociaal was ik allang niet meer het laatste jaar hoor. Ik vind je juist ongelooflijk dapper, soms zelfs wel erg hard voor jezelf. Dus hoezo mogen anderen niet lijden onder jouw verdriet. Mag er geen ruimte zijn voor je wanhoop? Je moet het ook maar kunnen opbrengen allemaal, en wat jij opbrengt, dat is al niet niks! Jij zit er ook weleens doorheen toch? Heel normaal, en moet kunnen! Tsja, wat is te ver gaan. Dat zullen anderen ook van mij vinden, en moet je nu eens kijken. Alleen jij bepaalt wat 'te ver' is, samen met je man. Ik vind (verrassend) helemaal niet dat je te ver gaat. Er zijn veel meer vrouwen net als jij die blijven volhouden, en er alles voor over hebben, en uiteindelijk toch een kindje krijgen. Het gaat pas te ver als jij het niet meer trekt. Misschien kan dat wel, dat je infecties krijgt van de Utro samen met de Pred. Misschien kun je de Utro eens weglaten, of kijken of je goede AB kunt krijgen tijdens een poging. Dr. Pfeiffer in Duitsland controleert iedereen die hij prednison geeft na herhaalde mk's op ontstekingen, en schrijft bij verhoogde ontstekingswaarden AB voor. Dat zou ik ook aan De Sutter voorleggen. Zij weet dat Pfeiffer dat doet, en ook dat je een verhoogd risico op infecties hebt. Kun je in plaats van Utro geen injecties krijgen? Zoals Proluton of zo? Of ze innemen in plaats van inbrengen? Je weet maar nooit... En wat de juiste weg is, en wat gaat helpen, dat weet je nooit, dat weet ik zelfs niet. Heb ik nou een kind dankzij de prednison, of is dat ondanks de prednison? Ik denk het eerste, maar je weet het gewoon nooit. Zo frustrerend! Ik hoop dat DS nog hoop heeft, maar dat denk ik eigenlijk wel. Volgens mij is zij van mening dat de meeste vrouwen sowieso 4 pogingen nodig hebben om zwanger te raken. En dat heb ik ook wel eens in een onderzoek gelezen. En jullie protocol was nu verre van ideaal, ik hoop dat het de volgende keer beter gaat. En vind nog steeds dat het UZ Gent daar verantwoordelijkheid in moet nemen en jullie tegemoet moet komen. Ik hoop gewoon dat het goed komt. Wat zeg ik, ongewoon goed komt, dappere Angel! Suus O, en nog twee dingen: Je zus bedoelt het vast lief, maar het slaat helemaal nergens op wat ze zegt. Dat zou ze kunnen weten als ze zich in jouw situatie zou inleven. Maar ze vindt het vast vreselijk voor je, en weet gewoon niet wat ze moet doen om jouw pijn weg te nemen. Maar toch... het is gewoon kul. En kun je niet een weekendje weg? Een nachtje? Even lekker egoïstisch doen en goed uit eten samen? Wél een keer een borrel nemen?
even snel wil heel graag nog even slapen voordat onze kleine meid wakker word. de echo was goed!! het duurde wel even we hadden een co assistente die de echo deed en onze gyn liep even weg. we zagen meteen duidelijk een kindje maar geen hartslag we kregen dus weer de schrik van ons leven. gelukkig kwam toen de gyn binnen die ging kijken en kreeg meteen de hartactie in beeld. ik ben nu 8 weken en 1 dag ben op mijn dochter na nog nooit zover geweest. we zijn erg blij maar vind het nog steeds heel moeilijk om te genieten want het is natuurlijk nog maar 8 weken hoop zo dat ik snel ervan kan genieten. ik heb voor de rest nog niks bij gelezen wil alleen angelica een hele dikke knuffel geven de rest lees ik straks weer bij.
Mimi geweldig Suus je hebt gelijk. Mijn mailde me net dat ik het weekend van 16 dec vrij moet houden en dat ik vrijdag en maandag vrij moet nemen. Ik moet weer positief worden...... Het klopt dat ik naar alle kinderverjaardagen ga. Ik voel me verplicht van mezelf We zijn ook peetouders van 4 meiden en 1 jongen van mijn zus van mijn beste vriendinnen en van goede vrienden van ons (zij had factor v 5) 3 mk
Heel goed van je man! En positief worden, dat hoeft niet eens. Dat is soms te veel gevraagd. Alleen de mogelijkheid openhouden dat het goed komt. En wat meer aan jezelf gaan denken. Maar dat is best lastig als dat niet zo in je zit. Die kinderverjaardagen vond ik zo'n kwelling... We zijn speciale kinderverjaardagen anders gaan vieren. Dan gingen we op ander moment cadeautje brengen of iets leuks doen. Suus