Ik begin me een beetje te stressen om de bevalling en de tijd erna. Mijn schoonmoeder is ons zo een beetje aan het stalken en we worden er erg moe van. Ze belt bijna elke dag om te vragen hoe het gaat (ja net zoals 12 uur geleden).. Ze loopt de hele tijd te zeggen dat ze overal zo graag bij wil zijn.. pfff kijk er nu al tegenop. Ze gaat straks 1x per week oppassen en dit staat ons nu al tegen eigenlijk. We moeten binnenkort maar even duidelijke afspraken gaan maken daarover. Wij zagen mijn schoonouders misschien 1x per 2 maanden en zo is het altijd goed geweest. Mijn vriend heefft helemaal geen hechte band met zijn ouders maar sinds ik zwanger ben, ben ik een soort attractie. Maar er is alleen maar aandacht voor mijn buik. En sommige opmerkingen, daar krijg is gewoon kippenvel van. Van de week zei ze; ja ik ga je straks natuurlijk helpen met opvoeden dus dan komt het wel goed.. pfff nou op die manier heb ik er helemaal geen zin in.. Zoals het er nu naar uitziet wordt het denk ik een keizersnede en ik moet er eigenlijk niet aan denken dat ik na de operatie daar met verdoofde benen en een katheter lig en dat zij al naast me staat.. mijn vriend denkt hier wel hetzelfde over maar ik wil dit heel duidelijk maken tegenover hem maar wil hem niet voor het blok zetten.. Zoals ik er nu over denk wil ik zelfs liever dat ze gewoon de dag erna komen, zodat ik me ook weer een beetje mens voel.. Ben ik nou zo overdreven moeilijk of snappen jullie me enigzins wel.. Gisteren aan de telefoon (ja alweer) zei ze dat het maar goed was dat de kleine binnenkort kwam want dan konden we wat rustiger gaan leven!! Nou dat slaat echt nergens op.. net alsof wij nooit meer bij vrienden op bezoek kunnen omdat we een kleintje hebben.. Nee, vanaf de geboorte gaan we altijd thuis zitten en hopen dat me schoonouders ons verblijden met een bezoekje.. (nog 1 van mijn angsten, dat ze straks elke dag voor de deur staat.) Zij en mijn schoonzus willen ook een tijdje vrij nemen als de kleine er is.. heel lief maar ik heb een moeder, een stiefmoeder en een hele lief zusje en kraamhulp.. ik heb toch liever mijn eigen moeder dus ik snap niet zo goed waarom hun zoveel vrij moeten nemen.. Sorry voor het zeikverhaal maar het zit me ondertussen zo hoog dat ik het ff kwijt moet.. ik weet dat ze het lief bedoeld maar nu dat er een kindje komt denkt ze dat er een hele andere familieband gaat komen. Ze heeft ook al aangegeven dat ze ineens binnenkort naar een fotograaf wil want nu moet er een hele shoot gedaan worden van de familie.. Af en toe heb ik het gevoel dat ze vergeet dat mijn ouders ook opa en oma worden en dat deze zwangerschap om mij en mijn vriend draait en dat we geen kindje wilden voor haar.. Nou het is een heel verhaal geworden.. maar ben blij dat het er even uit is.. sorry
Ik denk dat je het beste je gevoelens hierover gewoon moet uitspreken tegenover je schoonouders/zus. Want jij loopt nu te stressen omdat je je zorgen maakt over wat zij gaan doen als de kleine er is, maar je hoort je te verheugen op de kleine die dadelijk in je armen ligt. Ik herken het en waarschijnlijk bedoelen ze het helemaal niet slecht, maar zolang jij niet aangeeft wat jullie grenzen zijn, gaan hun gewoon door!
Ehy meis, ik voel met je mee! ow wat erg schoonmoeders!!!! de mijne was ook niet altijd even makkelijk *en nog niet* maar ze was ook niet altijd positief richting mij, volgens haar was ik te 'mager' van mezelf kon ik nooit bevallen door die smalle heupen... niet druk om maken hoor, op de één of andere reden deed ik dat wel en mijn bloeddruk rees als de zee.. dus moest ingeleid worden in het ziekenhuis super heftige bevalling gehad, eerste wat ik zei was: vertel niks aan mijn schoonouders hoor! *achterlijk eigenlijk* en andere dag wilde ik geen visite.. belde ze dat ze in de kantine was van het ziekenhuis waar ze heen moest!? ik zei eerst mijn eigen moeder wil ik zien! zucht, en nu nog.. ze weet elke weer weer beter hoe en wat ik moet doen met mijn zoon.. gelukkig wonen ze niet naast de deur.. dus 1x in de 2 weken vind ik wel goed genoeg nu ben ik weer zwanger en belt ze om de dag hoe het gaat.. mijn man zegt geen nieuws goed nieuws! niet zo zeuren hihi maar sterkte en sterk in je schoenen blijven staan en anders je mannetje voor je laten opkomen liefs
Het is alsof ik dit geschreven zou kunnen hebben!! Mijn schoonouders zijn ook mega erg! Ze wonen gelukkig zo´n 75 km verder maar zijn ook super irri! We hebben lange tijd geen contact meer gehad vanwege persoonlijke redenen, maar sinds ons trouwen 4 jaar geleden hebben we weer wat contact. Eens in de zoveel tijd. Nu ik zwanger ben, gaat het alleen nog maar om hun kleinzoon. Iedere keer als ze me zien, zeggen ze: zorg je wel goed voor ONZE kleinzoon. Ja hallo, ben ik zelf niet belangrijk dan? Het is verdorie mijn kind. Ze zijn ineens ook gepikeerd dat wij ons kindje mijn achternaam gaan geven en niet die van mijn man, ze weten dit al super lang. Mijn man heeft ook mijn achternaam aangenomen nadat wij getrouwd zijn. Nu zijn ze ineens jaloers op mijn ouders, omdat we daar een hele goede band mee hebben en die vaak zien.... Maar goed, sinds kort hebben ze hun auto weggedaan en zijn ze afhankelijk van een taxi tegen gereduceerd tarief (met zo'n speciaal pasje). Nu belde ze van de week en zei ze: ja jullie bellen wel als de bevalling begonnen is he, dan komen we naar het ziekenhuis. Nou dat dacht ik niet! Mijn man en moeder zijn bij de bevalling en verder wil ik niemand zien de uren daarna! Maar het allerergste moet nog komen: omdat ze nu met de taxi komen en dit voor hun best wat kost (ik denk 25 euro op en neer, dus dat is echt wel goedkoop!) zeiden ze er meteen bij dat ze dan de hele dag blijven, want anders had het geen zin....oh ja en ze nemen hun hondje ook mee want die kan niet de hele dag alleen thuis zijn (die behandelen ze echt als een baby) Zie je het voor je: ik ben NET bevallen, staan ze in het ziekenhuis op de stoep, gaan ze mee naar mijn huis en blijven ze de HELE dag met een hond erbij! Dat is toch niet normaal???? Ik kan me hier ook heel druk over maken. Mijn man wil dit ook niet dus die zei al dat hij pas belt als ons manneke ter wereld is gekomen. Ik heb eigenlijk liever dat hij pas belt als we weer thuis zijn.....en als zijn ouders echt een hele dag willen komen, dan pas na een week of zo. Ik wil echt niet de eerste dagen mensen de hele dag over de vloer. Ik snap ook niet dat zij dat zelf niet begrijpen.... ook wij zijn bang dat ze nu ineens te pas en te onpas op de stoep zullen staan. Tja zegt mijn man: het zijn wel mijn ouders en het is wel hun kleinkind, ik kan ze moeilijk wegsturen... Ik huiver dus ook voor de komende maanden!! Natuurlijk mag je opa en oma niet weghouden bij hun kleinkind, alleen de reden dat wij geen contact meer hadden was niet mals en dat heeft ons ook doen besluiten dat zij nooit mogen gaan oppassen.
ach meid, ik voel met je mee en wil je graag heel veel sterkte wensen. Ondanks je schoonmoeder hoop ik dat je enorm geniet
jeetje wat een bekend verhaal zeg. Je moet echt duidelijk zijn hoor!!! Mijn vriend is met hen gaan praten... Hun antwoord was dat ze dachten dat ze niet meer welkom waren en dat ze het heel spannend vinden omdat er weer een kleinkind komt. dit word hun 3de klein kind en ons eerste kindje... ik moet er nu mee leven dat ze elke dag komen als de kleine geboren is... dat heb ik voor mij zelf maar geaccepteerd nee ik ben er niet blij mee maar ja wat kan je er aan doen... niet echt veel het zijn immers niet mijn ouders en alles wat ik zeg komt verkeerd over haha..... net als dat wij pas een kinderwagen krijgen als het kindje geboren is want het kan wel dood worden geboren.. .... Maar ik wens jou heel veel sterkte toe.... Liefs, Det
Lastig... wat is dat toch met sommige schoonmoeders?! Er is maar één manier: en dat is duidelijk zijn! Heel duidelijk zijn. Dat zal echt niet in dank worden afgenomen, maar het is wel nodig om jullie een beetje meer rust te geven. Zowel nu als voor na de bevalling. Het is heel begrijpelijk dat ze zich nu al verheugd op de komst van jullie baby en al de nodige plannen heeft gemaakt. Trotse oma's draven vaak een beetje te snel door. Maar het is jullie zwangerschap, jullie bevalling, jullie moment, jullie kindje en jullie leven! Jullie bepalen hoe de dingen zullen gaan en anderen, ja ook een schoonmoeder, hebben dit maar gewoon te respecteren. Het meest veilige is om dit samen aan te geven. Of, als je daar erg tegenop ziet, dit door jouw vriend laten doen. Gewoon duidelijk zijn. Vraag hoe zij het zich allemaal voorstelt en kom dan met jullie verhaal en wensen/grenzen. Stel deze zo duidelijk mogelijk. Heeft ze hier moeite mee, dan kan ze dat meteen aangeven. Maar hoe dan ook, jullie zijn de baas. Je zegt dat je je nu al zorgen maakt over dat ze straks al naast jouw bed staat vlak na de keizersnede. Misschien dan gewoon de datum voor jullie zelf houden? En mocht ze het toch weten, dan duidelijk zijn naar haar toe dat je de eerste uren/dag nog geen bezoek wilt ontvangen. Het ziekenhuispersoneel kun je hier best wel van op de hoogte stellen van tevoren. Ik moet er ook niet aan denken dat er meteen iemand naast staat terwijl ik nog bij lig te komen. Je hebt niet voor niets een kraamweek. Rust is erg belangrijk voor het herstellen. Hier kan je geen drukte of stress bij gebruiken. Zo snel mogelijk proberen te regelen hoor! Je hebt er niks aan als je je de hele tijd op zit te vreten. Dan weten jullie allemaal waar jullie straks aan toe zijn.
misschien ben ik daarin een beetje raar maar ik vind dat als jij niet wilt dat zij zich met de baby en de opvoeding bemoeit je haar ook niet moet laten oppassen. laat haar dan ook echt een oma zijn voor de leuke dingen en hou haar er verder buiten.
Wat fijn dat dit door meerdere mensen herkend wordt! Helaas wonen mij schoonouders letterlijk 5 minuten bij ons en het ziekenhuis vandaan dus vandaar de zorgen dat ze elke dag op de stoep staat. Ik snap je reactie over het oppassen maar het probleem is dat zij dit zelf wilde, wij hebben dit niet aan haar gevraagd en als ik dit van haar afpak kwets is haar heel erg en dat wil ik ook niet doen natuurlijk. Wat mij betreft had die kleine een dag extra naar de creche gegaan maar ze had al tegen haar baas gezegd dat ze een dag minder ging werken om op ons kindje te passen, heel lief natuurlijk maar wel een beetje moeilijk aangezien ik me nu al zo druk maak. Ik denk dat we binnenkort maar eens op de koffie gaan en dan een gesprek aangaan over hoe wij en zij er tegen aan kijken.. in ieder geval bedankt voor jullie adviezen.. en ik ben kennelijk niet de enige hihi..
Ja net of ik het zelf schrijf. En idd praat er over. Ik heb dat niet gedaan en geloof me als de baby er eenmaal is wordt het nog veeeeel erger. Dus wees zo duidelijk mogelijk. Ik begrijp wel dat het moeilijk is want je wilt haar waarschijnlijk ook niet kwetsen. Succes.
Hou op over schoonmoeders... Ik heb ook zo'n portret en ze woont helaas in dezelfde stad! Het enige wat je kunt doen is je grenzen aangeven en aan verwachtingenmanagement doen. Begin daar ook zo vroeg mogelijk mee zodat ze aan het idee kan wennen. Zo heb ik gezegd dat we de eerste 2 weken met z'n drieen willen zijn. Ze mogen op dag 2 (dus NIET de dag van de bevalling) langskomen precies om de reden die je aangeeft nl dat je graag eerst even mens wilt worden voordat het bezoek komt. Verder willen we niemand zien die 2 weken. Ik heb alleen een broer die op 2,5 uur afstand woont en ook net een kleintje heeft dus die komt niet zomaar langs. Grenzen aangeven als ze het over opvoeding heeft. 'Het is lief dat je wilt helpen bij de opvoeding maar dat is niet nodig. We willen dat zelf doen want het is ons kind.' Daarbij hoef je niet onaardig te doen maar wel heel duidelijk zijn!! Mijn vriend heeft altijd zijn schouders opgehaald als zijn moeder weer aan het preken was en precies zijn eigen plan getrokken. Daar hebben we nu last van want mijn schoonmoeder walst daardoor continue over alle grenzen heen. Ik val haar denk ik nogal tegen als schoondochter maar dat kan me niet zoveel schelen. Het is mijn leven en het zijn mijn eerste weken met mijn kind. Misschien is dat wel egoistisch maar dat is dan vette pech voor haar. Heel veel sterkte er mee want het is afschuwelijk moeilijk om de eerste keer je poot stijf te houden....
gelukkig heeft mijn schoonmoeder geen rijbewijs dus ze kan niet te pas en on te pas hier staan, voor de rest ook alleen last gehad van goed bedoelde raad. ik zou er samen met je schoonmoeder overpraten.
Ik moet echt stoppen met zulke topics mee te lezen. Telkens weer zit ik tenenkrommend verhalen te lezen over duivelse schoonmoeders en besef ik weer dat ik het ook niet getroffen heb . Zo herkenbaar allemaal, word er pissig van haha!
sluit me helemaal aan bij alle anderen, geef idd heel duidelijk je grenzen aan. maar doe dat niet alleen zelf, je man moet het ook heel duidelijk gaan, anders ben jij straks de boevrouw!! ik zou eerst samen goed voorbespreken wat jullie graag willen afspreken, wees wel reeel daarin want het wordt idd wel hun kleinkind! zeker als jullie er ook voor kiezen om hen straks 1 dag in de wk te laten oppassen. tis toch ook vaak wat schipperen met je schoonouders!
ZO herkenbaar, hoewel wij niet zwanger zijn en een kindje hebben maak ik me daar ook druk over, want ze bemoeit zich nu al overal mee.. ze denk écht dat ze álles beter weet, écht álles! want alles wat zij zegt is zo! herkenbaar? ''ach je moet helemaal niet stoppen met roken, dat heb ik bij 2 zwangerschappen ook niet gedaan en de kinderen zijn toch gezond?! ze zijn minder vaak ziek dan de andere 2''(waarbij ze gestopt was). ''ach ik ken mensen die nooit hebben gedronken en gerookt en dood zijn gegaan aan kanker, en mensen die altijd hebben gedronken en gerookt en die zijn hartstikke oud geworden, pff onzin'' AAAAAA WAT EEN DOMME DOMME DOMME UITSPRAKEN ZIJN DAT?! en dan kun je nagaan hoe ze haar kinderen heeft 'opgevoed'. zou haar ook nooit zomaar op laten passen, en zeker niet als ze nog baby zijn gewoonweg omdat het daar écht smerig is! Plus dat ik vind dat ze haar kinderen een beetje aan hun lot over gelaten hebben. Hoewel ze echt veel mee hebben gemaakt en een hele rot tijd hebben gehad en ik denk dat het vanaf daar mis is gegaan.. voed je je kinderen gewoon op! Dat is je plicht als moeder, toch?! Ook leunen ze al jaren ontzettend veel op mijn vriend. En hij is nu pas 21!!! Laat je kind buiten je zorgen, toch?! Leun niet op je kind! Dat hebben ze vanaf kinds af aan al bij hem gedaan. Zorg gvd voor jezelf!!! (klinkt bot, maar dat kunnen ze echt wel hoor) schoonmoeders:x... Het ergste vind ik nog dat ze al jaren lang op mijn vriend leunen, en mijn vriend dat 'nog' niet in ziet. En zich nog steeds niet los heeft gemaakt van zijn moeder.. en dat irriteert mij nu al mateloos. Sorry, halverwege een beetje off-topic maar ik kan haar soms echt de nek omdraaien! Pfff, ontzettend dom en egoïstisch mens:x:x:x... (ben ook blij dat mijn schoonouders geen auto hebben! Alleen jammer dat mijn vriend het niet erg vind ze elke keer op te halen of weg te brengen).
Mijn schoonmoeder is best wel lief, ze past af en toe op als het echt niet anders kan. Liever heb ik het zelf niet. Als er dan een week is dat ze ze niet gezien heeft, belt ze op dat ze ze zo lang niet gezien heeft en dat ze dat niet leuk vindt. Ik denk dan enkel zeik niet zo, zijn mijn kids komt snel wel, want ze woont helemaal niet ver weg. Van de week had ze de opmerking dat ik echt van ze moet genieten en blij moet zijn met twee van die wondertjes. alsof ik geen wens mag hebben voor een derde......grrr Ze bedoelt het goed maar af en toe......denk ik echt bemoei je er niet mee. Ze bemoeit zich ook met de opvoeding. Ik mag niet boods op ze worden als ze niet luisteren. Niet zeggen dat ze niet lief zijn als ze niet luisteren. Kom op Ik zeg dat ze wat ze doen niet lief is.... Ze maakt daar een heisa om. Vervolgens komt ze met de opmerking ik neem er wl eentje mee. Nou dan ontplof ik. Hallo vraag ik daarom, zijn mijn kids. Ze merkte dat die opmerking niet goed was, en zei dat ze het echt enkel doet omdat ze het leuk vindt niets te maken met het feit dt ik net boos was. Ik zou soms willen dat ik wat verder weg woonde. Gewoon dat ze niet ineens op de stoep staat, omdat ze de kleinkinderen mist of te lang niet gezien heeft..... Ze zich niet teveel bemoeit. Oftewel ik snap je maar al te goed. Probeer van te voren alles aam te geven. Ik doe dat ook wel maar dan is ze meteen verdrietig en daar kan ik dan niet tegen.
Dit snap ik niet zo. Mijn ouders en schoonouders roepen of zeggen vaak tussen neus en lippen door dat ze wel heel graag willen oppassen. Krijg vaak hints van mijn schoonmoeder van "mijn vriendin doet dat ook 1 keer in de week en dat is zo leuk". Gelukkig denken ik en mijn vriend er beiden hetzelfde over en vinden dat opa en oma moeten opa en oma zijn en geen oppas/opvoeder. Hebben ook duidelijk aangegeven dat ze straks best hun kleinkind mogen zien en verwennen maar niet als oppas. Bij opa en oma moeten ze verwend worden,leuke dingen doen en dat kan niet als ze vast op gaan passen. Vind dat als er opgepast gaat worden dat er dan duidelijke regels moeten zijn die aansluiten op die van ons. Dat hoeft niet zo als zij gewoon opa en oma zijn. Gelukkig snappen ze onze beweegredenen om het niet te doen (hoe jammer zij het ook vinden) en laten ons vrij in wat wij willen. Ze mogen komen wanneer zij er zin in hebben en wij ook kunnen en wij komen zeker ook bij hun maar we hebben ook andere dingen te doen zoals afspreken met onze eigen vrienden dus het zal gewoon verdelen worden. Wat ook wel meespeelt is dat wij weten dat wij alleen dit kindje zullen krijgen en dat wij er optimaal zelf van willen genieten. Gelukkig accepteren zij dit. Hoe het straks in werkelijkheid zal gaan is altijd afwachten natuurlijk en wat betreft de bevalling word het een keizersnede en weet ik wel zeker dat zij straks gewoon op bezoek zullen komen en gelukkig niet hele dagen blijven hangen. Kan in dat ziekenhuis gelukkig ook niet (alleen de papa's mogen de hele dag blijven). Ik zou toch proberen hier duidelijk in te zijn. Het is en blijft jullie kindje!!
Dit is dus inderdaad wat ik bedoel. Ze was nog niet zo met ons bezig voordat ik zwanger was dus toen ze voorstelde om 1 dag in de week op te passen vond ik dat hartstikke lief en leuk. Gedurende zwangerschap werd het ineens niet zo leuk meer en om dan te zeggen je mag niet meer oppassen is ook weer zo wat. Heb vanavond ook met mijn vriend afgesproken dat we er binnenkort even op de koffie gaan. Juist om te bespreken dat wij wel willen dat de kleine dezelfde regels en ritme als thuis heeft als hij bij opa en oma is, want wat dat betreft denk ik er precies hetzelfde over. Dan ga ik gelijk maar even aankaarten dat ik het misschien wel prettig als ze inderdaad de 2e dag komen zodat wij eerst even met zijn 3-en kunnen wennen aan elkaar. Gelukkig was vriend het hier helemaal mee eens en vind ook dat we gewoon even duidelijk moeten zeggen wat wij denken en voelen..
Nou dit is dus inderdaad precies mijn schoonmoeder.. Als we haar een week niet gezien hebben doet ze alsof we op wereldreis zijn geweest terwijl we voor de zwangerschap elkaar eens in de paar maanden zagen.. zo vermoeiend.. Ik ben inderdaad ook bang om haar verdrietig te maken want dat wil ik ook niet maar hier word ik ook zo nerveus van..
daar is dit forum tog voor. om even je gevoel te kunnen uiten. ik snap heel goed dat je je zo voelt. ik heb ook nog nooit een sterke band gehat met me schoonmoeder, nu wil ze ineens overal bij betrokken zijn. ze zij dat ze het zelfs mooi zou vinden om bij de geboorte te zijn. noujha daar komt echt niks van in hoor. en dat heb ik ook laten weten, dat ik alleen mijn moeder en me vriend erbij wil hebben. ze doet net als of zij een kind krijgt. en weet alles beter. voor haar is het 22 jaar geleden. er is veel veranderd. als ze een domme opmerking maak zeg ik gewoon dat ik echt wel weet hoe het moet. dat zit in de vrouw. op begevenmoment gaat het allemaal vanzelf. ik wil je een advies geven, ga met je vriend met haar praten. over wat je niet en wil wilt. ze zijn nou eenmaal gek met hun klein kinderen dat kan niemand ontkennen. sommige opa's en oma's kunnen nogal doordraven. wees duidelijk en eerlijk. wens je heel veel suc6 xxxx