En dan in figuurlijk opzicht. Ik zit hier in het revalidatiecentrum en 1 van de eerste dingen die me hier gezegd werd, is dat ik hier aan niemand anders mocht denken dan mijzelf. Mezelf dus niet aan de kant zetten, dingen die ik merk aangeven bij de therapeuten enz enz. Heel moeilijk voor mij, maar het gaat me steeds beter af en eerlijk gezegd vind ik het heel moeilijk om mezelf zo tegen te komen. Nu is er dus een vermoeden dat ik ADD heb. ADHD, maar dan zonder de hyperactiviteit. Ik moet dit bij de psycholoog voor gaan leggen en tot die tijd moet ik alles wat me niet lekker zit opschrijven. Dit lijstje word inmiddels aardig lang.. Maar ik blijf ergens mee worstelen.. mijn moeder. Mijn zus heeft een vriend (P.), die heeft een lichte vorm van autisme en asperger. Hij heeft een gebruiksaanwijzing, maar is voor de rest een hele lieve jongen. Ze gaan volgend jaar trouwen en willen samen een kindje. Dat laatste zit mij dus dwars. Mijn moeder is er dus heel erg op tegen dat mijn zus een kindje met P. wil omdat zijn "aandoening" erfelijk is en mijn zus net als ik FM heeft en ze de zorg voor een gehandicapt $) kind niet aan kan. P. spoort niet, ze kan niet met hem omgaan en zo gaan we nog even door... Kort door de bocht, zo is mijn moeder. "Dat is niet goed dus dat moet ik niet" dit doet mij heel erg zeer. Niet alleen dat ze zo over mijn zus haar vriend praat, maar ook omdat ieder kindje heeft een kans om niet gezond te zijn, wat dan? Is dat dan opeens haar kleinkind niet meer? Of zal ze eventuele gezonde kinderen dan voor laten gaan? Nu komt dus mijn deel weer terug - Door dit hele voorval is er bij mij een blokkade gekomen om überhaupt voor te leggen aan de psycholoog dat ik een onderzoek naar ADD wil.. Bang dat mijn moeder hetzelfde over mij gaat zeggen.. En dus weeg ik alles af, moet ik dit wel opschrijven, moet ik dit wel zeggen, krijg ik dan geen label opgeplakt wat mijn moeder ook zo over mij laat denken? Ik besprak het net mijn ergotherapeut, die het ook al een beetje door heeft. Volgens haar zou een eventuele diagnose voor ADD meer rust bij mij brengen, omdat mijn zelfvertrouwen nu veel te laag is en dat ik moet proberen mijn moeders woorden los te laten, maar ik ben psychisch zo vatbaar voor alles Zijn er hier meiden - op wat voor manier dan ook - bang waren voor een diagnose die de omgeving al veroordeeld voor ze het überhaupt zelf doorhebben dat jij het ook zou kunnen hebben? Hoe gaan/gingen jullie daarmee om? Want ik weet het even niet meer.
Zo, het is ook niet niks wat je allemaal verteld. Eigenlijk weet ik ook niet zo goed watvoor advies ik je moet geven. Want ik kan wel zeggen dat je het 'los' moet laten, maar is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Maar je moet goed in je hoofd houden dat je daar natuurlijk zit voor jezelf, en ervoor moet zorgen dat je zelf weer lekker in je vel zit. Dit kan denk ik alleen door echt alles met je psychologen te bespreken. Bespreek ook je angst over de vooroordelen die je moeder heeft jegens p. En dat je bang bent dat ze dat ook bij jou zal hebben. Misschien weten de psychologen je te helpen er mee om te gaan. Mijn vriend heeft PDD-nos, dat ook een autistisch verwant aandoening is. Alleen is het bij PDD-nos nog niet duidelijk of het wel of niet erfelijk is.. Ook ik krijg hier welleens opmerkingen door of dat mensen een lijstje over PDD-nos hebben gelezen en er meteen van uit gaan dat alles dat op het lijstje staat mijn vriend ook echt heeft. Heel vervelend, maar zo zullen bepaalde mensen altijd wel zijn dat houd je niet tegen. Als blijkt dat je wel ADD hebt, laat je dan niet door anderen minder voelen. Je bent en blijft nog altijd dezelfde persoon die je was, alleen vallen bepaalde dingen misschien beter op hun plek. Heel veel succes met je revalidatie, en sorry dat ik niet echt advies voor je heb. Maar wou toch even reageren
Het helpt wel PDD-NOS ben ik ook bekend mee, mijn stiefbroer heeft het. En inderdaad, niemand heeft de volledige lijst met symptomen! Ik ook niet, zowel voor de eventuele ADD als de FM niet. Woensdag moet ik weer naar mijn psycholoog en dan ga ik ook dit voorleggen.
Jeetje wat lastig allemaal! Allereerst een dikke knuffel voor jou, heel goed van je dat je dit traject in gang hebt gezet, dat vraagt al heel wat moed! Je zit betreft je moeder echt in een lastige situatie. Maar het lijkt mij heel erg belangrijk om nu echt voor jezelf te kiezen en het te laten onderzoeken. Je hoeft er niet voor te kiezen om het haar te vertellen als je dat vervelend vind. Maar het is zoiezo fijn om te weten, zelf, dan vallen(zoals dreamcatcher zegt) veel dingen op hun plek, kan je begeleiding krijgen en bepaalde dingen misschien anders doen waardoor alles een beetje makkelijker wordt. Het is niet zo dat ze ADD op je voorhoofd tattoëren Jij bepaald wie dat weet en wie niet, het is iets van en voor jou en daar ben jij de baas over! Dikke knuffel!! Enneuh, ik vind je een kanjer dat je dit open en bloot op het forum durft te posten, dat je hulp durft te vragen en dat je aan het leren bent om voor jezelf op te komen!
Kan me heel goed voorstellen dat je er mee worsteld meid. Maar wat naar dat je moeder zo denkt zeg! Ik snap dus wel dat je bang bent voor een diagnose omdat je moeder zo fel is tegen psychische aandoeningen. Maar je moet maar zo denken: ook zonder Diagnose zou je ADD hebben als je het hebt, een diagnose geeft alleen de naam, maar jij blijft jij en daar verandert niks aan, je blijft dezelfde persoon. Ik heb ADHD en asperger en bij mij luchtte de diagnoses erg op. Eindelijk wist ik waarom ik me anders voelde dan andere en dat was erg fijn dat ik nu snap waarom. Maar mijn familie keek me na de diagnose ook aan alsof ik 'besmettelijk' was en wilde niks meer van me weten, terwijl ik gewoon nog steeds dezelfde ik ben, maar hun zien dat anders. Gelukkig heb ik deze mensen totaal niet nodig in mijn leven, sterker nog: als hun zo over mij denken zijn ze mijn vriendschap niet waard en ben ik ze liever kwijt dan rijk Je kunt geen autisme én asperger hebben asperger is 1 van de autistische stoornissen die er bestaan ( je hebt oa klassiek autisme, asperger, PDD-NOS, HFA,etc)
als er wel wordt geconstateerd dat jij ADD zou hebben, dan hoef je dat toch niet tegen je moeder te vertellen? ik zou wel willen weten als er vermoedens zouden zijn of ik dat ook echt zou hebben, ik denk dat je dit alleen maar gaat helpen in de toekomst.
Heb je gelijk in, maar het is ook weer niet iets kleins wat je makkelijk verzwijgt voor je eigen moeder natuurlijk, ondanks alles.
dat is ook zo maar kan je wel zelf kijken wanneer je je sterk genoeg voelt om het te vertellen. als je weer wat beter in je vel zit kun je ook veel meer hebben.