zulke bitchie wijven heb je ook en geen goed woord daarover want in zo'n geval is de man onterecht de dupe. Maar die man had ook kunnen kiezen zich om te draaien en de deur dicht te doen, politie bellen als zijn vriendin zou blijven bonken,schreeuwen of wat dan ook. Ik heb makkelijk praten denk ik omdat ik het niet ken.
Ik was vroeger geslagen door m'n ex. Hij heeft me een aluminium rol precies tegen m'n oog gegooid uit kwaadheid en ik zag een week zwart op m'n rechte oog. Hij heeft me een keer gewurgd en me opgesloten in een kast. Hij heeft me geduwd in de badkamer. Hij heeft me een keer in mijn lever geslagen. En af en toe een paar meppen gegeven met zijn vlakke hand. Ik vertel het aan jullie, omdat ik weet dat er mensen zijn die niet durven te uiten. Ik heb dit voor een lange tijd gedaan en toen explodeerde ik dat ik alles in 1 keer had verteld tegen de psychologe (daarna ging ik naar de psychiater). Weet je, mensen maken fouten. Ik ben een goed mens, ik heb hem vergeven en hij weet het niet meer maar vergeten zal ik niet kunnen (helaas). Ik kan het aan anderen vertellen dat het leven ook anders kan zijn. Zoals mijn gelukkige leven nu. Ik ben toch blij dat het een keer was gebeurd, want anders had ik kinderen met mijn ex en een heel ongelukkige leven. Het is jammer dat ik 7 jaren bij hem was, maar ik heb van het verleden geleerd en ik weet nu dat het anders kan. Ik heb een enorme lieve man ontmoet en hij zou het nooit doen.
Hier wordt gewoon niet geslagen. We hebben heus wel eens ruzie hoor, maar ik zou toch wel heel verbaasd zijn als ik opeens een tik van hem zou krijgen.
Mijn vriend zou me noooooit slaan! Dat weet ik zeker. Ik heb ook in een geweldadige relatie gezeten ooit. Long time ago. Ik was 15 en zat in een niet al te rooskleurige gezinssituatie helaas. Ik werd heel erg verliefd op hem en trok bij hem in. Ik heb het geweten hoor, pffff, die vent was echt gestoord. Ik ben van de trap gegooid, gekeeld (ben ook echt out gegaan) bewusteloos geslagen, neus gebroken door een kopstoot, heb eetkamerstoelen op mijn rug gehad en weet ik veel wat allemaal niet meer. Het enge was dat hij heel erg slim was en de politie ook constant om de tuin wist te leiden. Toen moest ik maar weg van de politie (op mijn 15e). Ik ben toen 3 jaar anoniem ondergebracht in Amsterdam waar ik, na ook geestelijke mishandeling (lees: zwaar gehersenspoeld) weer een leven op moest bouwen zonder geld, zonder iets. Ik zat in een studentenhuis en iedereen had een tv en een koelkast en ik had helemaal niets. En zo moest ik helemaal alleen weer zien op te krabbelen. Als ik nu naar meisjes van 15 kijk dan denk ik Damnz! Wat heb ik sterk moeten zijn op die leeftijd en wat werd ik door iedereen aan mijn lot overgelaten Flikker dr maar in een ander deel van nederland en ze zoekt het maar uit. Weg van mijn familie, vrienden, alles wat me vertrouwd was. Raar toch? Geen nazorg niets. Maar nu he? Ik ben er zo weerbaar door geworden. Ik heb zo moeten knokken dat ik me door niets en niemand de kaas van het brood laat eten. En ik heb me daarna ook niet meer laten slaan, no way! Haha heel verhaal geworden, maar soms is het lekker om het van me af te eeeeh ... tikken
Respect monkeylove! En inderdaad ook vrouwen die zich 'laten slaan' zijn ook vaak gewoon niet van die zelfverzekerde vrouwen. Zoals monkeylove ook met een moeilijke gezinssituatie, gebroken gezinnen en dan vaak nog vallen op foute mannen. We kunnen hier nu wel roepen van 'Ik stap direct op of mep hem terug' maar als je de achtergrond niet hebt en het idee hebt al weinig waard te zijn begin je weinig.
Oh meid, ben zo blij dat het goed gaat en dat je een lieve vriend heb. Ik heb dat ook nu. Ik ben ook echt een bikkel geworden. Ben helemaal niet meer bang meer"!
@ Umm Ik had juist wel een liefdevol huis. ( oke mn ouders zijn gescheiden ) Maar heb een onwijs lieve moeder die er altijd is. Ook toen maar toch gebeurde het. En ik wist voor ik hem leerde kennen echt wel dat ik waarde had. Maar zoals ik al in mijn post zei je gaat op een ogenblik echt de dingen geloven die hij je verteld. En dat had dus niks te maken met mijn gezinssituatie. Ik wist ook zeker wel beter.
Mannen die slaan zijn niet zelden kunstenaars in het manipuleren en het omdraaien van de schuldvraag. Veroordeel vrouwen die mishandeld worden dus nooit, steun ze! En help ze eruit te komen want het zijn ellendige situaties!
nee nog nooit geslagen (oke op mijn kont hihi) maar hij weet dat hij het ook niet hoeft te doen, ik sla dan terug en trap hem het huis uit (ook al is het zijn huis) mijn man slaat principeel geen vrouwen, maar er zijn uitzonderingen zegt hij. hij vroeg ook hoeveel vrouwen slaan hun man,
Mijn huidige vriend/ verloofde zou dat nooit doen, helaas wel ervaring mee.. mijn ex was briljant, eerst beloofde hij me gouden bergen en was echt superlief, langzaam vervreemde hij me van mijn vrienden en na een half jaar leerde ik een totaal andere kant kennen.. ik ben geschopt, geslagen heb me met hand en tand moeten verdedigen.. ben op mijn eindexamenfeest aan mijn haren door hem naar buiten gesleept omdat ik met een klasgenoot danste.. Het ergste vond ik nog de mensen die het zagen, wisten en deden alsof het mijn schuld was.. alsof ik maar beter voor mezelf op moest komen. zeg nooit dat het jou nooit overkomt, het kan heel geleidelijk gaan..
Ik bedoel het niet zo hard als dat het er waarschijnlijk komt te staan, maar ik begrijp niet hoe iemand het zover kan laten komen.. Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen en het ligt misschien ook wel aan de situatie, maar ik kan me echt niet voorstellen dat iemand zich zo in elkaar laat slaan.. Dat het één keer gebeurd en je blijft, snap ik.. Heb ik ook gedaan.. Maar na een tweede keer? Nogmaals, het is niet verkeerd bedoeld en als iemand het uit kan leggen, dan graag..
Lees mijn eerdere post. 1 woord angst. Meer is het niet echt pure angst. Het gevoel dat je er alleen voor staat schaamte enzv enzv. En wat ik al eerder zei als je echt mishandeld word sluipt het er in. Het gaat van een duwtje naar een por en van een por naar een knal. Dan komen er de woorden sorry en kado's. Daarna is het ja maar jij bent ook te ver gegaan heb t gedaan omdat jij maar door bleef gaan kreeg ik een waas voor mn ogen sorry sorry sorry. Ondertussen word je vervreemd voor alles en iedereen. Dan gebeurd het en ga je weg. Dan weet hij je te vinden met alle gevolgen van dien. Ik werd letterlijk bij mijn vriendin uit huis gesleurd aan mn arm zo over de grond heen. In de auto werden de peuken op mn arm uit gedrukt en als ik zou schreeuwen nou dan zou hij nog vele ergere dingen doen. Dan ga je nog 1x weg en weer het zelfde akkefietje. Daarna durf je niks meer en laat je het gebeuren. Aangifte in die tijd durfde ik niet ik was bang bang voor mijn leven die jongen zou mij echt vermoord hebben. Tot ik het licht zag. Ik kan 2 dingen doen of blijven en vermoord worden of vluchten met de kans dat hij me vind en alsnog vermoord worden. Met de laatste optie als enige kans om toch ook te blijven leven. ( Mijn ex sliep nooit eerder als mij en sliep ook aan de kant van de deur er hing zelfs een bel aan de deur die geluid maakte als ik weg ging wc of iets dan lag hij te wachten tot ik terug kwam ) Tot die ene x hij was in slaap gevallen op de bank. Heb alleen mijn pinpas en mobiel mee genomen en ben met tram en trein naar mn moeder gegaan. Die heeft me bij een vriendin van haar onder gebracht. En dezelfde avond ja wel stond hij bij mn moeder aan de deur en heeft de hele boel incl. mn moeder kort en klein geslagen. Toen hebben we samen aangifte gedaan en heeft hij een taakstraf gehad wegens vernieling aangezien de mishandeling van mij niet meer bewezen kon worden en die van mn moeder ook niet.
idd angst en het gaat zooo geleidelijk aan!(zie mijn eerdere posts!!) zo'n man kan je geestelijk zo afhankelijk maken en zelfs om hulp vrragen om hem te helpen niet meer zo te zijn! als hij maar gelofwaardig genoeg overkomt ben je om!
Ja, oke dat snap ik.. maar dan ben je in eerste instantie weggegaan toch? Misschien moet ik het duidelijker uitleggen.. Mijn buurvrouw van verderop word/werd mishandeld door haar man.. Al tig keer hebben we de politie gebeld en tig keer hebben die bij de deur gestaan.. Maar zolang zij daar blijft gebeurd er niks.. Ondertussen verteld ze wel aan de buurt hoe moeilijk ze het heeft.. Ze word wel echt mishandeld, is te zien en vooral te horen.. Dus het is niet zo dat ze het verzint.. Ik snap alleen niet dat als ze het zo moeilijk heeft, niet bij hem weggaat.. Sinds een paar maanden hebben ze een kleine en eerlijk is eerlijk, we horen niks geen geschreeuw of geruzie meer.. Daar is alleen wel ruim 2 jaar mishandeling aan vooraf gegaan..
Hopen op betere tijden? Vasthouden aan de momenten dat het wel leuk is.. wellicht geen onderkomen, familie of vrienden hebben?
Dat is het niet eens zozeer Betere tijden ik wist dat die niet zouden komen. Familie had ik maar uit bescherming voor hun kwam ik niet bij hun ( zie post hier boven ) Vrienden werden vervreemd daar zorgde hij wel voor. @ Roeltje idd ik ben weggegaan na 5 jaar 5 jaar heeft t geduurd voor ik het licht zag en tuurlijk zullen er echt wel mensen zijn die door bepaalde dingen kunnen veranderen dat weet ik niet nogmaals ik praat hier uit mezelf en elke gewelddadige relatie is en gaat anders. Dat kun je allemaal niet vergelijken met elkaar. Ook gaat elke man anders te werk. Maar wat ik al zei angst is echt de hoofdsoorzaak dat je bij zo'n persoon blijft de eerste tijd is het nog houden van daarna echt niet meer.
Ik heb nee gestemd, ben nooit geslagen door mijn man. Ik heb er respect voor, want ik ben weleens zo ontzettend hard tegen hem geweest dat ik mij een pets had verkocht als ik hem was geweest.