Dus dat betekent dat als kinderen die hun 'mond voorbij kletsen' dit ligt aan de opvoeding? Wat een onzin! Kinderen zijn kinderen....al kan je ze 10x vertellen dat ze het niet mogen doorvertellen...die soort dingen gebeuren nou eenmaal bij kinderen onder elkaar.
Dan nog even hoe ik er zelf over denk; Ik weet niet meer precies hoe, maar het thema Sinterklaas kwam ter sprake in de adoptiecursus die we in mei/juni/juli hebben gevolgd. Daar kwam naar voren dat het voor kinderen (en zeker voor adoptiekinderen) soms erg moeilijk kan zijn om te ontdekken dat Sinterklaas niet bestaat en dat papa en mama al die tijd 'gelogen' hebben. We hebben het hier samen over gehad en ik denk dat ik het zelf ook anders wil aanpakken. Maar ik zie het niet zo zwart-wit als velen in dit topic het wel zien. Als je besluit om je kind te vertellen hoe het zit, dan is het toch nog niet zo dat je geen Sinterklaas meer viert? Ik vind het echt ONZIN dat er vanuit gegaan wordt dat je je kind mee MOET nemen in het hele verhaal om het te kunnen vieren en om er van te kunnen genieten. Voor mij is het niet de vraag of sinterklaas wel/niet bestaat. Sinterklaas bestaat; het is de heilige Sint Nicolaas van Myra. Over zijn bestaan valt niet te twisten. Het is alleen de vraag hoe je dit naar je kinderen brengt. Ik denk dat ik mijn kinderen later zal vertellen over Sint Nicolaas, wat hij deed en dat hij zo belangrijk was dat we dit elk jaar willen vieren. Ik zou het brengen als een soort van Sinterklaasspel. Dat betekent dus dat je daar als ouder je kind ook helemaal in kan meenemen. Een spel is leuk, een spel wordt voor een kind van 4 helemaal echt. Hoogstwaarschijnlijk gaat het kind in de Sint die hij/zij ziet geloven, want kinderen gaan nou eenmaal mee in een fantasiewereld die je creeert. Dat lijkt me ook heerlijk. Ik vind het als volwassene ook nog heerlijk om in dat spel mee te kunnen doen (ik mis Bram vd Vlught nu al....hij was toch echt de Sint) en kijk ernaar uit om mijn kinderen daar in mee te kunnen nemen. Maar ik zou ze toch ook wel willen laten weten dat het een spel is..... Het lijkt me nog wel moeilijk hoe je dit precies verwoordt en aanpakt en ben daar dus nog wel naar op zoek. Jammer dat er dan soms zo over geoordeeld wordt. Want voor sommigen is het serieus een issue dat je je kind het op een andere manier wil overbrengen dan de traditionele manier van "Sinterklaas is EEN man die alle kindjes cadeau's geeft en die alles ziet van je". Ik vind dat echt een dilemma. *Edit* Nog even een aanvulling: Er werd ook gezegd in dit topic dat als je je kind niet in Sinterklaas wil laten geloven je al het fantasievolle (kabouters, maanmannetje, tandenfee, mega mindy) ook aan de kant moet schuiven, maar volgens mij zit er werkelijk een verschil tussen deze algemene zaken en Sinterklaas. Want er ontstaan topics over "hoe vertel ik mijn kind dat Sinterklaas niet bestaat?" (heel logisch, want hoe doe je dat ook goed...) Maar ik heb nog nooit een topic gezien met "Hoe vertel ik mijn kind dat kabouters niet bestaan?" Wat ik hiermee wil zeggen is dat Sinterklaas toch meer als een echt bestaand persoon wordt neergezet en dat het dus wel degelijk een verschil is.
Natuurlijk is het een leugen. Je laat je kind immers geloven in iemand die niet bestaat. MAAR.... who the hell cares. Als je die snoetjes ziet, die oogjes vol verwachting. HEt plezier wat ze er aan beleven. Dan mag zo'n leugen vind ik. Volledig gerechtvaardigd wat mij betreft. Zelfde geldt voor tandenfee, kaboutertjes etc. Sprookjes en noem maar op. Het hoort erbij. Traditie. Dit doet me enorm aan het topic denken waarin mensen beweerden noooooooooooooooooit te liegen . Ben benieuwd waar dit weer op uitloopt. Mag ik nu iets uit de automaat?
Maar wat ik al zei; we gaan ons kind toch ook niet ineens vertellen dat de kabouters niet bestaan? Ik vind dat geen goede vergelijking. Sinterklaas is voor kinderen voor mijn gevoel veel meer 'echt'.
Als je t snoetje van mijn dochter had gezien zaterdag, geen verschil met jouw kind die wel voorgehouden word dat sint en piet echt zijn. Ze vond het machtig mooi en gaf zelfs een piet de high five. Maar ze beseft heel goed dat het smink is en verkleedpakken.
Hier had Amerigo weer flink geknoeid met zn water en de appel lekker half opgevreten Van de week nog even met een hoefijzer een modderspoor maken door de hele kamer en schoentjes op gekke plekken neerzettenHet moge duidelijk zijn, hier word glashard gelogen
Niet het hele topic gelezen, werd me iets te en ik en mijn hormonen zijn niet in voor discussie vandaag maar dit vond ik echt superleuk!! Zo creatief als mensen kunnen zijn. dat maakt t toch leuk?!
haha thanks Ik vind het ook heerlijk en dan die reacties toen ze uit bed kwamen! Mamaaaaaaaaa alles is nat! en het paardje heeft van de appel gegeten! papaaaaaaaaa mamaaaaaaa kom nou kijken! ze waren daar zo van onder de indruk dat ze hun kadootjes bijna vergaten
Aaaaahhh Leuk joh! Kan t me helemaal voorstellen.. als er raadsels of mysteries op school waren rond de sint was dat ook altijd superspannend! Ik ga van je leren en ook origineel doen zodra ie t een beetje begrijpt!
Nou eh ik ben zelf een adoptie kind en ik heb er niks aan over gehouden hoor Vindt het altijd zo knap dat die mensen op die cursussen altijd alles zo goed weten, terwijl ze het beter kunnen vragen aan mensen die zélf geadopteerd zijn. Dát zijn namelijk de échte experts. Wees dus gerust, je kan gewoon Sinterklaas vieren met je kindje later Weten jullie al hoe oud jullie kindje zal zijn met de adoptie?
Hahaha, ga jij de stand bijhouden? Mijn mening: Als de kinderen er vreugde uithalen, vind ik het prima. Ja, natuurlijk is het liegen als je zegt dat Sinterklaas bestaat. Maar op welke manier schaadt je je kind daarmee? Laat dat kind lekker geloven en genieten. Genieten van de versieringen, genieten van de intocht, genieten van de schoen zetten, genieten van de spanning op pakjesavond. Héérlijk! Ik krijg ineens een idee voor een poll, ter ondersteuning van dit topic Ik denk ook dat het goed is voor kinderen om zelf na te gaan denken op een gegeven moment. Om kritisch te worden en geen genoegen te nemen met makkelijke antwoorden. Dus dat ze op een gegeven moment er ook zélf achter komen dat Sinterklaas niet echt bestaat. En als het zover is, dan kun je het échte verhaal vertellen. Dat Sinterklaas wel ooit bestaan heeft. Dat hij een goedheiligman was, die veel goeds deed. Alleen heette hij eigenlijk Nicolaas van Myra...
Ik zeg ook niet dat ik het niet wil vieren hoor; juist wel! Lijkt me juist hartstikke leuk. En ik denk ook dat een kind hier helemaal in meegaat. Ik zal mijn kind dit dus zeker ook niet 'ontnemen'. Maar goed, dan ga ik herhalen wat ik al eerder zei. En op zo'n cursus wordt helemaal niet gezegd hoe het moet, maar er wordt wel overal over gesproken zonder belerend te zijn; dat vond ik juist heel prettig! En elk kind is anders..... We gaan voor een kindje tot 3 jaar.
Tja niet om lullig te doen hoor, maar ik krijg altijd vreselijk de kriebels van dat soort dingen. Altijd van die types die het allemaal wel denken te weten nee dank je En idd elk kind is anders! Wel spannend hoor, succes in ieder geval!!!
Tja, dat is dan jouw mening. Waar krijg je nou precies kriebels van? Ik ben alleen maar blij dat niet elke jan-boeren-pummel zomaar een kindje mag adopteren maar je eerst goed wordt voorbereid. Het is namelijk niet niks......Zo kan je het ook zien; toch? En het ligt ook aan hoe ze het brengen denk ik; wij hadden echt heel leuke cursusleidsters. Maar goed; nu dwalen we wel af. Bovendien; ik merk gewoon dat ik er zelf een beetje moeite mee heb. Ik had ooit een stagebegeleider die vertelde dat zij haar kinderen altijd had verteld hoe het zat met Sinterklaas maar dat ze gewoon helemaal met alles meegingen. Ik vond dat toen al wel bijzonder, vandaar dat ik erover denk om het zelf ook zo aan te pakken. In de cursus kwam het toevallig ter sprake en werd gezegd dat sommige ouders ervoor kozen om het van tevoren te vertellen. Dus er werd helemaal niet gezegd hoe het moest!