Hoi meiden! Ik weet niet waar ik dit onderwerp anders moest plaatsen dus dan maar hier. Ik vroeg mij af hoe jullie hierover denken.. Een paar vriendinnen vinden het hartstikke leuk dat ik zwanger ben en begonnen al snel over dat ze dus een neefje of nichtje krijgen. Zelfs een moeder van een vriendin zei dat ze zich een beetje oma voelde toen ze het hoorde. Eigenlijk zit me dit helemaal niet lekker, ik weet het is allemaal goed bedoeld maar ik hou liever mijn familie de familie en vrienden en kennissen gewoon zo tegenover me kleine. Als ik zoeits heb van ik duid een vriendin aan als tante die en die dan doe ik dat zelf wel. Maar dat hun het zelf al een neefje of nichtje noemen dat schiet me een beetje in het verkeerde keelgat. Ben benieuwd naar jullie meningen!
Ik snap je wel een beetje. IK lees het op een ander forum namelijk geregeld dat een vriendin zichzelf tante noemt terwijl het gewoon een vriendin is. Ergens vind ik dat ook raar want ze is toch geen tante en gaan ze zichzelf dan ook tante of oma noemen tegen het kind Voor mij is het ook mijn familie krijgt een neefje of nichtje en niet mijn vrienden of vriendinnen. IK begrijp je dus wel.
op zich snap ik je wel, maar het belangrijkste is wat jij erbij voelt. Ik krijg er ook kriebels van als kinderen vrienden van hun ouders oom en tante noemen. Ik vind dat echt zo vreselijk.
mijn beste vriendin word wel tantie genoemd maar dit heb ik zelf beslist met haar en men man ! een ander hoeeft dit niet te doen
ik maak dr geen probleem van een goede vriendin van ons is ook Tante M. maar als jij het niet wil gewoon aangeven
haha ik heb ook een vriendin die zichzelf tante noemt, mijn kinderen (de oudste dan want de jongste praat nog niet) noemt haar ook tante. Ze is ook meer een zus figuur voor mij dan een vriendin. Ik moet het ook niet wagen om haar in haar bijzijn ' een vriendin ' te noemen.
Zomaar vriendinnen vind ik raar, maar bij mijn beste vriendin zou ik het helemaal goed vinden.ze is als mijn zus, dus ja is ze ook de tante van mijn kindjes
Bij mijn man zijn cultuur is het normaal. Zijn vrienden zijn ooms voor onze kids. En de kinderen noemen hun dan ook oom(maar dan in arabisch) dinges.
Denk dat het ook wel een beetje streek/plaats gebonden is. Ik heb het vroeger ook wel meegekregen dan vrienden en kennissen van mijn ouders ooms en tante's waren. Onze vrienden noemen ze ook oom en tante. Ach, heb er geen moeite mee!
Dat is dus idd ook bij mijn man. Iedereen word amca ( oom) of teze ( tante) genoemd. IEDEREEN ! ik vind het zo raar ! maar dat heeft weer met respect te maken blijkbaar. Als ik dan bijv tegen me zoontje zeg ga maar naar Serkan dan is die jongen echt gefrustreerd dat ik hem geen amca ( oom ) noem maar bij zijn voornaam Zelfs vreemde worden zo genoemd
Ik vind dat onze beste vrienden zeker oom en tante mogen zijn van ons kindje maar "gewone" vrienden of kennisen nee maar moet ook zeggen dat familie niet persee een bloedband hoeven te zijn om oom en tante te mogen worden genoemd.Ik vind dat vrienden de familie zijn die je zelf kiest en dat is ook wel bijzonder. Heeft ons kindje tenminste een grote familie! hihi
Oh, mijn vriendinnen zijn allemaal met liefde 'tante die en die'. Daarmee duiden wij het generatieverschil aan, geen familieband. Heb er nooit bij stilgestaan. Maar misschien helpt het dat het vanzelf is gegaan en niet ter sprake was toen ik nog zwanger was?
Ik snap je gevoel wel hoor. Ik zelf heb er geen problemen mee. Een vriendin noemt zich soms ook Tante ... ik vind het best leuk.
Waarom vind je dit vreselijk dan? Hoe vind jij dan dat kinderen niet-gerelateerde volwassenen aan moeten spreken?
Weet dat de vraag niet aan mij gesteld is, maar vind het idd ook raar klinken.. Ze kunnen niet gerelateerde volwassenen die ze goed kennen toch gewoon met hun naam aanspreken?
Ik zou me er niet zo druk om maken denk ik. Hier spreken onze kinderen onze vrienden gewoon bij de voornaam aan, behalve mijn beste vriendin, die noemen mijn kinderen inderdaad tante. Zij en ik vinden dit alleen maar leuk, ik vind het geweldig dat mijn vriendin zich zo betrokken voelt bij mijn kinderen.
Ik vind oom en tante inderdaad een soort eretitel voor onze broers (en van beide broers de vriendin). Hoewel ik ook bij hen een beetje aan oom en tante moet wennen, omdat ik gewend ben al mijn ooms en tantes bij de voornaam aan te spreken. Misschien is het wel omdat ik er bij hun al zo aan moet wennen, dat ik er niks voor voel om ook vrienden met oom en tante te laten aanspreken. Ons zoontje kan nog niet echt praten, maar wat mij betreft gaat hij onze vrienden gewoon bij de voornaam aanspreken. Als onze vrienden dat vanwege het leeftijdsverschil niet willen (wa overigens hun goed recht is!) dan spreken ze die vrienden maar met meneer en mevrouw aan. Of eventueel met juf, aangezien al mijn vriendinnen in het onderwijs zitten. Maar om eerlijk te zijn verwacht ik niet dat onze vrienden het een punt zouden vinden om met de voornaam aangesproken te worden.