Mijn zoontje kon toen hij kleiner was altijd goed alleen zich vermaken, zo een half uur met een boekje bezig zijn, of met de auto's spelen. Behalve tijdens de sprongen dan...dan was t heel de dag jammeren/ huilen en aan mij hangen. Alleen nu lijkt hij er in te blijven hangen...misschien heb ik hem te veel aandacht gegeven? De 15 mnd sprong is volgens mij al voorbij? Het begint zodra we zijn opgestaan, na de boterham gaat hij 1 minuut achter de babywalker ( hij loopt nog niet los al kan hij t wel...lijkt niet goed te durven) dan is t....jammeren en naar mij toe kruipen met uitgestrekte armpjes...."mama til me op" Als ik t negeer dan gaat hij steeds harder huilen..... Samen even spelen is goed...dat vind hij leuk maar ik kan niet heel de dag samen met hem spelen?! Bovendien vind ik ook dat hij alleen moet kunnen spelen. Ik help hem vaak even op weg en zeg dan dat hij even alleen moet spelen omdat mama weer iets moet doen. Ik heb me nog maar omgedraaid en hij komt alweer huilend naar mij toe. Probeer hem vooral positieve aandacht te geven, als hij dan even zelf speelt bv ( gevolg is dan wel dat hij juist naar mij toe komt haha) Zit ik ff achter de laptop ( zoals nu ) dan moet hij schoot...maar dan wil hij natuurlijk ook op de laptop slaan...of gaat mij knijpen voor aandacht....werkt dus niet. Ook op de bank kan ik geen seconde zitten want hij komt erbij en gebruikt mij als klimrek, knijppaal etc.... Eten koken, opruimen niets lukt omdat er een huilend mannetje aan mijn been hangt.. Heel de tijd op pad is t enige dat helpt...dan is hij tevreden. Maar dat gaat ook niet altijd...en ik kom tot niets meer toe in huis. Daarnaast vind ik t verschrikkelijk vermoeiend!!...heel de dag een dreumes aan me hebben te hangen.....Ligt het aan mij? En slapen overdag doet hij natuurlijk ook maar amper 1 1/2 uur en soms zelfs niet ( laatste week) Is t toch een sprong/ fase of wat kan ik hier aan doen? Ik word er niet de meest gezellige moeder van. overig op t KDV speelt hij alleen maar, ook alleen maar ook "samen" met andere kinderen. Is het herkenbaar en zoja...tips??
Bij mij is dit vooral herkenbaar nu ik een 2e heb. De oudste wil constant nonstop aandacht. Ik kan niets alleen voor de baby doen of alleen voor mijzelf. Overal wil ze bij helpen, koken, verschonen, schoonmaken, huishouden. Heel vermoeiend. Ook op schoot willen als ik achter de pc zit komt me enorm bekend voor. Wat hier goed helpt is dingen beloven. "Als jij netjes op je kamer gaat spelen, mag je zo mee helpen eten koken oke? Dan roep ik je!" En als ze dan gaat mopperen en niet luisterd zeg ik "Jammer hoor, dan ga ik wel alleen koken!" En dan krijg ik een "NEEE!!" en rent ze snel naar haar kamer om te spelen. Ze houd het niet zolang meer vol als vroeger want zodra ik ga praten tegen de baby staat ze alweer achter me maar het werkt wel eventjes zo. Nu is de mijne al wat ouder natuurlijk maar ik denk dat je dit "truucje" best toe kan passen op jou kleine. bijv: "Als je nu even zelf gaat spelen dan komt mamma je zo helpen met het bouwen van een HEEELE hoge toren met de blokken!" Wie weet helpt het? sterkte dr mee in iedergeval, ik weet hoe vermoeiend het kan zijn.
Mijn dochtertje van 19 maanden doet precies hetzelfde, de hele dag wil ze opgetild worden, aan mijn been hangen enz. Ze is hier mee begonnen sinds ik weer part time werk. Ik til haar meestal op en probeer dan haar aandacht af te leiden zodat ze toch weer wat voor zichzelf gaat doen. Ook wil het nog wel eens werken om haar in iets te betrekken, de vaatwasser samen uitruimen bv of samen schoonmaken. Lastig is dat jouw zoontje nog niet zelfstandig loopt want dan moet je hem ook wel steeds optillen en kan je hem ook nog niet zo goed zelfstandig dingetjes laten doen. Maar hoe dan ook je bent hier wel de hele dag zoet mee...hoop maar dat dit gauw weer overdrijft.
Heel herkenbaar. Onze kleine meid van 15 maanden wil ook alleen maar bij me zijn. Idd erg vermoeiend en ik kom ook totaal nergens anders aan toe. Onze kleine meid kan nog helemaal niet lopen dus moet haar ook nog de hele tijd dragen.. SUCCES
Voel me een enorm slechte moeder....mannetje wil ook al een paar dagen overdag NIET slapen....en is wel moe en dus huiliger.... Gaat negatieve aandacht vragen in vorm van mij knijpen enzo... Zit er ff door heen...ben blijkbaar erg zwak en niet geschikt als moeder......net ff een flinke jankbui ( ook al paar nachten slecht geslapen door zoonlief) en zoontje ligt helemaal dubbel omdat ik huil. Ik weet t hij snapt t allemaal nog niet. Maar heb echt ff t gevoel dat ik de enige zwakkeling ben... en ik kon altijd zo goed met kinderen omgaan...nooit problemen maar mijn eigen kind.....
@Zon79, dat je erdoorheen zit als je kindje helemaal niet meer slaapt en het eigenlijk wel nodig heeft, maakt je niet ongeschikt als moeder, het maakt je menselijk! Ik ben heel dankbaar dat Nick nog wel slaapt, het lijkt me heel zwaar als dat wegvalt! En huilen doe ik ook als ik slaaptekort heb, dat werkt nu eenmaal zo ben ik bang. Maar kop op meid, het ligt niet aan jou hoor! Het zijn echt kleine energievretertjes! En Nick werd ineens een stuk zelfstandiger toen hij goed zelf kon lopen. Dan hebben ze je ook een stuk minder nodig. Wellicht heb je daar wat houvast aan?
Zon balen zeg, kan me voorstellen dat je er onzeker van wordt. Helot het om na de boterham eerst een uurtje met hem te spelen? Het klinkt namelijk als een vraag om aandacht, misschien als je de dag ermee begint hij daarna tevreden is en dan wel zelf wil spelen? Want hij kan het wel zo te horen. Veel suuces en hopelijk gaat het snel weer goed.
hier ook een dreumesje van 16 maanden maar hij loopt al twee maanden behoorlijk goed dus dat scheelt enorm! het is een leuke maar ook best lastige leeftijd. volgens mij willen z van alles maar kunnen ze het nog niet en dan is het jammeren. ons ventje loopt de woonkamer rond, naar de andere kamers (wij hebben een gelijkvloers huisje) en sleept met kussens en andere dingen en dat kan rustig nu de hele dag! hahaha! dan komt hij met boekjes aan en andere dingen om even aandacht te vragen maar verder gaat het goed met spelen...ook heeft hij z'n momentjes dat hij perse overal aan wil zitten (het niet krijgt en dan gaat krijsen en dan laat ik hem gerust even op de grond uitrazen hoor! is het ook zo weer over!) of dat hij opgetild wil worden en op schoot wil. het was heel erg maar wordt nu steeds minder... denk dat je kindje dus nog even deze fase doormoet. dat is mijn ervaring. ineens kan hij veel meer en dan is het erg interessant en ben jij gewoon in de buurt voor de veiligheid maar wil hij niet de hele tijd maar aandacht...ik geef dus wel toe aan bij me willen zijn...dat is wel belangrijk vind ik en dan maar even vaak niets anders kunnen doen maar zo is het wel met een kleine dreumes...
Hier eventjes gehad volgens mij. Toen ze kon lopen, scheelde dat al een een stuk. Volgens mij toen een paar hele makkelijke maandjes gehad. Zo rond 1,5 kwam haar eigen willetje en het woordje 'nee' en wat frustraties. Maar dat gaat nu ook prima. Hier zit ik even achter de laptop als zij tv kijkt. Dan wil ze wel eens op schoot, dat is prima. Maar 's middags als ze slaapt en 's avonds, kan ik lekker rustig wat voor mezelf doen. Hier slaapt ze s nachts niet door maar overdag wel lekker 3 uur aan 1 stuk. Hier moet ik haar soms even op gang helpen met spelen maar ze pakt ook regelmatig zelf wat. Ze is toe aan wat nieuw speelgoed dus gisteren wat 'nieuws' (via marktplaats) gekregen, dat is een groot succes. 's Morgens zit ze hier even in de box als ik wil douchen, dan ruim ik gelijk boven op en zet ik een wasmachine aan. Ophangen doe ik ergens tussendoor. 's Avonds doen we hier beneden altijd. En als ik boven aan de schoonmaak wil, zet ik haar in de box met wat lekkers en een filmpje aan. Verder gaan we regelmatig even weg, boodschappen doen, op visite, wat leuks zoals ballorig, wandelen etc. Bij mooi weer speelt ze zelf ook wel even buiten.
mn zontje hefet vlagen van zulke dingen... wat hier altijd helpt, is weer even wat nieuws bedenken voor hemm bijv nu heb ik allemaal leuke magneten gekocht en mag hij op de koelkast ermee spelen...en is dat het helemaal.. even wat heel nieuws qua speelgoed aanbieden...even een uitdaging bedneken... Moet wel zeggen als ik kook....zeg ik ook altijd mama moet even koken, kan niet met jou spelen, en dna "begrijpt ie " dat...dus wat dat betreft valt het hier wel mee... maar zodra ik op de bank of laptop zit is het ook aandahct vragen... laptop gat dan gewoon uit...en op de bank spele ik gewoon met hem.... wat ook helpt als hij zich lijtk te vervelen is op ons bed een half uur spelen...laten vallen en kietel spelltjes....vaak is dan een btj moe ervan..en gaat dan were rustig zelf spelen..
Ach!!! Kom op hoor, je bent helemaal geen slechte moeder! Dit zijn allemaal fasen waar we doorheen moeten en soms breekt het je gewoon op door moeheid en moedeloosheid. Kan je niet proberen in de middag even lekker met hem te gaan zitten en proberen of hij in slaap valt op je schoot of in je armen en dan samen even lekker een tukkie gaan doen, knap je echt van op hoor en je kind ook. Of eens lekker een keer vroeg naar bed. Echt het gaat echt weer over hoor.
Ons ventje kan gelukkig heel goed alleen spelen, maar heeft natuurlijk ook zo zijn momenten dat hij aandacht wil terwijl ik net met iets bezig ben. Ik probeer hem zoveel mogelijk te betrekken. Dus met stofzuigen haal ik af en toe de stang eraf en laat ik hem (nadat ik wattage naar beneden heb gedraaid) hem voelen wat er gebeurd of ik zuig een boekje vast o.i.d en dat vindt hij erg leuk. Tussendoor zuig ik dan wat echt moet gebeuren. Zelfde met stoffen, ik geef hem een oud spuugdoekje om ook mee te helpen. Alles duurt dan wel drie keer zo lang maar dan gebeurt er tenminste iets terwijl het ook gezellig is.
Wij hebben dit ook met onze zoon. Als ik wat doe, moet hij dat ook doen. Zit ik even achter de laptop, wil hij op schoot en kan ik het wel vergeten. Ben ik aan het stofzuigen, wil hij ook stofzuigen, boodschappen lijstje maken, Tycho wil ook een pen (het liefst die van mij) en ook "schrijven" Ik doe dus nu indd ook veel dingen met hem: stofzuigen doe ik terwijl hij op de stofzuiger zit, hij helpt de vaatwasser uitruimen, stoffen doe ik terwijl hij me achterna loopt, als ik wat moet opruimen in de schuur, moet hij ook mee. Foldertjes lezen? Tycho pakt alles af wat ik in mn handen heb, nouja dan lees ik wel als hij op bed ligt. Pfff soms zo vermoeiend! En ik kan 100x zeggen en wijzen naar zijn speelgoed. Het helpt alleen als ik echt naast hem ga zitten en met hem mee speel, maarja daar is ook niet altijd tijd voor, dus dan maar met zn 2tjes. Indd de sfeer blijft gezellig en er komt heus een tijd dat hij wel alleen kan spelen. En dat slapen? Ik slaap nog heel vaak mee als Tycho 's middags slaapt. Ook al slaapt hij 's nachts goed. Het kost me gewoon heel veel energie om een best drukke dreumes op te voeden, 28uur per week te werken en een huishouden te doen en dan ook nog sociale contacten te onderhouden. En ook ik merk het als ik een nachtje slecht geslapen heb, dan ben ik geirriteerder en kan ik minder hebben. Ik heb altijd al heel veel slaap nodig gehad en nu dus nog steeds. Sterkte!