Idd waarom zei wil en wij niet.. Zo herkenbaar al deze mooie/ verdrietige verhalen!! Ik hoop dat al deze meiden straks een mooie en. Gezonde baby mogen dragen!! En voor de gene die onder tussen een mooi wondertje in hun buik hebben groeien van harte gefeliciteerd en natuurlijk hoop ik voor jullie op een super mooie afloop!!!!!
@ Jel: ja die herkenning vind ik ook erg prettig. Hoe goed ik er ook met andere mensen in mijn omgeving over kan praten, begrijpen zullen ze het nooit helemaal. En dan soms van die goedbedoelde adviezen waar je helemaal niks mee kan. Allemaal heel goed bedoeld (dat probeer ik dan ook maar altijd in mijn achterhoofd te houden om niet heel boos te worden) want je kan er vaak niks mee...
poe, wat een verhalen. Ik kan mij jouw gevoel wel voorstellen. Dat lijkt mij ook ontzettend moeilijk. Ik heb niet zoiets vreselijks meegemaakt, maar het gevoel van inhalen herken ik een beetje. Wij besloten in oktober 2007 om met de pil te stoppen. Uiteindelijk was ik in januari 2008 zwanger, maar al die tijd kwamen vaak mensen melden dat ze zwanger waren, dat vond ik niet eens zo erg, maar met de mededeling, ja in 1 keer raak goed he??
Jonneke, nee idd kun je er vaak niks mee. Tulip, ik bedoel het niet lullig hoor, maar bedoel je dat je in 3 maanden zwanger was, of heb je je vergist in de jaartallen? 3 maanden vind ik namelijk vrij snel. Maar idd, het is wel moeilijk hoor als iedereen om je heen zwanger word en jijzelf een kind in het graf hebt liggen en je wilt zo graag.
Ook ik vind de verhalen zo herkenbaar vooral dat van vlinderevelien. Ik was 8 weken na mijn zus uitgerekend. het enige kwaaltje dat ze had was lage bloeddruk. Maar ze had het zo zwaar en mocht lekker thuisblijven. ik was misselijk vanaf dag 1 en braakte alles uit. Vanaf ! weken was dat niet meer houdbaar en moest ik ook stoppen met werken. Kreeg ik al van mijn zus te horen: "vanaf 20 weken is dat beter, ga dan toch maar terug wat werken." Ik beviel van Elize op 26 weken, zij was toen 34 weken ver. Klagen, zagen, zeuren: het is zo warm, mijn voeten zwellen op, ik kan niet slapen..; en toen ze overtijd ging was het hek helemaal van de dam: "ik hou het echt niet meer uit, ik ga smeken dat ze mij inleiden..." Ook op mijn werk zijn er nu 2 zwanger en alle gesprekken gaan daarover. Ik eet meestal alleen achter mijn bureau om de conversaties te vermijden. "Arme J, ze is zo misselijk, die ziet echt af van het zwanger zijn. Haar zwangerschap is echt geen zegen!" ja watte?! Ze krijgt verdorie een gezond kind, waarom is dat dan geen zegen? En daarbij, IK zag af van mijn zwangerschap, want ik wist op een bepaald moment al dat mijn kind met een afwijking geboren zou worden. Of: " wat hebben we toch een vruchtbare afdeling, er is nooit een periode dat er eens niemand zwanger is." die periode was er wel: de tijd tussen mijn bevalling van Elize* en de twee nieuwe zwangerschappen. Twee zwangerschappen die overigens " weer veel sneller kwamen dan gedacht". * zucht*
@Jel, hier inmiddels een gezonde zoon gekregen, maar je gevoel dat je ingehaald wordt herken ik nog heel goed. Hier heeft het best wel even geduurd voordat ik zwanger was van onze dochter en toen dacht ik al dat ik het zwaar had, maar toen zij door extreme vroeggeboorte overleden was, viel ik pas echt in een gat. Heel moeilijk om blij te zijn voor mensen die toen een gezond kind kregen (en natuurlijk allemaal een dochter). Nu dan een gezonde zoon en ik kan nu eindelijk gaan loslaten dat we 'ingehaald' zijn. Sorry, ik weet dat je helemaal niets hebt aan die opmerking. Ik hoop dat je heel snel zwanger wordt en dat die zwangerschap dan wel goed mag gaan. Je dochter krijg je er niet mee terug, maar het zonnetje is hier wel weer gaan schijnen.
@ Jel Die ene persoon die daar geen begrip voor op kon brengen, dat is gewoon een &%$&(* :x! Bah, die kan door de stront zakken. Oh wat erg dat jullie meisje is overleden door de slechte doorbloeding v/d placenta! Dat lijkt me zo verschrikkelijk, dat alles goed lijkt te gaan en door zoiets ineens fout gaat . Als ik het zo lees, denk ik dat je meisje het ondanks de placenta wel goed heeft gehad. Anders had ze nooit zo zwaar geworden, want da's echt wel een net gewicht voor die termijn. Ik was zelf ook bang dat mijn meisje geleden zouden hebben door het gebrek aan vruchtwater maar die had ook een mooi gewicht voor de termijn, dat zegt wel genoeg. Met mij gaat het wel hoor, ik mis Aimée* wel heel erg natuurlijk maar ik voel dat ze heel dicht bij me is en ik weet dat ze nooit een kans op een leven had. Ik ben dankbaar voor de momenten die ik met haar gehad heb. Lijkt me moeilijk om dat meisje te zien, al is het 9 maanden later. Je denkt toch aan hoe het zou zijn als jouw dochter die leeftijd had.. 2012 moet jullie jaar worden! Krijgen jullie nu weer IUI's? @ VlinderEvelien Jeetje, wat een botte vriendin die het niet begreep. Echt, ik kan me niet voorstellen dat iemand zich zo gedraagt. Beter kwijt dan rijk zo iemand. Wat een geluk dat je nu weer zwanger bent, hopelijk verloopt deze zwangerschap goed en krijgen jullie een gezond kindje Klagen is best, maar leg het er niet zo dik bovenop denk ik dan.. sommigen kunnen zo overdrijven! Ik loop ook tegen het onbegrip van mensen aan. Mijn leven voelt heel leeg, het verdriet is niet zo intens meer als de eerste weken en ik ben aan de 'nieuwe' toekomst gewend. Maar het neemt niet weg dat alles nu heel raar en anders is, en vooral ontzettend leeg! Ik mis haar heel erg. Volgens mij zien veel mensen het als een miskraam en niet als het verlies van een kind. Terwijl onze kindjes echte kleine mensjes waren, onze mooie lieve kindjes. Onvervangbaar. We kenden ze, hadden een band, hielden van ze.. nog steeds, en dat verandert niet. Die mensen begrijpen dat niet, denken 'je kunt hierna toch een nieuw kind krijgen'. Oh en die mensen die net doen alsof ze PRECIES weten hoe je je voelt, daar word ik schijtziek van :x pardon zeg, ga mijn gevoelens en gedachten niet invullen als je niet weet waar je het over hebt! @ Dafne Lijkt me ook zwaar van je zus, ik vind het zo respectloos overkomen. Die mensen kunnen toch ook indenken dat het zwaar voor je is om te horen? We hadden er alle klachten voor over om een gezond kind te krijgen. Op je werk is het ook al moeilijk voor je dus.. wat een stomme collega's. Een zwangerschap geen zegen? Ze kunnen wel wat beter op hun taalgebruik letten zeg. Meiden, ik wens voor ons allemaal een brusje voor onze lieve engeltjes..
Goedemiddag! Dafne, wat moeilijk zeg, dat je zus zo aan het klagen was. Ook tegen jou dan daarover? Pfff ik snap dat niet he? Wij zouden er (bijna) 'alles' voor over hebben om een kindje te mogen ontvangen en andere lopen te zeiken over elk pijntje of klachtje, daar kan ik ook niet tegen hoor. Maarja, zit misschien ook wel in mijn aard, ik klaag zelf ook niet snel over pijntjes. En op je werk, hebben je collega's dan niet in de gaten dat sommige dingen enorm pijnlijk zijn voor jou? Sommige mensen zijn echt egoïstisch, bah! En anders zou ik gewoon een keer zeggen dat je niet graag erbij zit als ze steeds over dat onderwerp praten. Dan kunnen ze er rekening mee houden. Berte, nog gefeliciteerd met je zoon! Hoe heb je die zwangerschap ervaren. (weet even niet meer zo goed jouw verhaal over je *dochter.) Heb je wel kunnen genieten tijdens de zwangerschap of zat je vaak in de stress over angst dat het mis zou kunnen gaan? Precies, ik denk ook dat het zonnetje echt wat meer gaat schijnen als er een broertje of zusje in ons midden komt voor onze *dochter. Desiree, je hebt gelijk. Dat mag ze echt. Ik snap ook niet goed dat ze toch zo groot en veel woog. Maar waarschijnlijk werkte mijn placenta op het laatste moment niet goed meer. En ik moest ook mijn suikers in de gaten houden dmv zo'n vingerprikje. Dus kan best zijn dat ze daardoor ook aardig groot was. Naar idee he als je kindje misschien geleden kan hebben. Maar idd, als ze een mooi gewicht had, dan zou dat verder wel meegevallen zijn. Alleen dat allerlaatste moment dat ze stierf hoop ik ook echt dat ze niet geleden heeft. Maar ik ben gelovig en ben er van overtuigd dat ze nu op een plek is waar het veel beter is dan hier, en waar er goed voor haar gezorgd word en dat geeft mij veel troost. Ik hoop ook dat we met zijn alleen snel gelukkig mogen worden en een kindje mogen ontvangen. Dat is de diepste wens van ons allemaal. En hopelijk word die wens echt snel vervuld.
Hier is mijn zwangerschap heel spannend geweest, ik had een cerclage en het was maar de vraag of dit zou werken. Eigenlijk ook heel simpel, een draadje en wat hormonen, net zoals jij straks 'alleen' maar wat aspirine nodig zult hebben. Ik denk dat je hele sterke zenuwen moet hebben om niet in de stress te zitten bij een volgende zwangerschap na wat jij hebt meegemaakt. Maar toch, op naar een brusje voor je dochter* in 2012!
Geeft niet, dacht het eigenlijk al, dit moet vast een vergissing zijn. Ja dan is het gelijk inderdaad een stuk langer. Het is niet leuk als mensen je dan voor zijn als je zo graag wil en al zo lang bezig bent. Zeker als mensen dan ook nog gaan vertellen dat het na 1 maand raak was. We zijn dus al sinds januari 2009 gestopt met de pil en ik ken mensen die in tussentijd al voor de tweede keer zwanger zijn of moeder zijn. Frustrerend hoor.
Gelukkig dat dan alles goed is gegaan met die cerclage. Dankjewel, hoop het ook. Nooit meer zo'n jaar als dit, want dan hoeft het voor mij ook niet meer.
dat snap ik, en ik besef echt dat onze situatie niks is vergeleken bij wat jullie meegemaakt hebben, maar wilde laten weten dat ik het gevoel van inhalen begrijp.
ook voor ons was 2011 een rampjaar. het begon zo mooi: bouwaanvraag goedgekeurd in januari, in februari opnieuw zwanger en dan... begon het - buren dienen opnieuw klacht tegen bouwaanvraag, bijgevolg niet mogen starten, lening moeten afblokken ... - Elize* verliezen, op 27 juli... het ergste dat ik ooit kon meemaken - dan denk je we gaan eens gezellig naar pukkelpop, ff de gedachten verzetten, kom je daar midden in een hel terecht. ( ik dank mijn engel in de hemel nog steeds dat wij er zonder een schrammetje zijn af gekomen). mijn man is ambulancier/ verpleger in het leger en is meteen gaan helpen bij de gewonden. Hij heeft daar vreselijke taferelen gezien... ik twijfel er zelfs sterk aan om "nieuw jaar " te gaan vieren. Wij hopen dat dit jaar met een stille trom voorbijgaat en durven zelfs nog niet meer te dromen van betere tijden in 2012. We durven zelfs niet meer verder te denken, hopen, dromen dan vandaag en morgen.
Ja vreselijk, dat er altijd mensen moeten bijzijn die komen opscheppen " van de eerste keer raak". Ja leuk voor hun, maar dat geeft geen garanties: 1.hun baby zal niet gezonder zijn dan die van een koppel dat bv na 6maand of 1jaar of 2 jaar zwanger is. andersom is vaak wel waar: kinderen die "pas" verwekt zijn minimaal 3 maanden na het stoppen met pil of spiraal zouden, grotere, gezondere baby's zijn. Heeft iets te maken met het herstellen van de "leefomgeving" in de baarmoeder na gebruik van anticonceptie. En dat zou pas optimaal zijn na een maand of 3 ... 2. dat wil al zeker niet zeggen dat ze supervruchtbaar zijn laat staan een superkoppel. Ik ken in mijn dichte omgeving 2 koppels die bij hun eerste meteen raak hadden, maar nummer 2 wilde maar niet lukken... dan zijn ze verder gegaan, bleek bij beide koppels dat de mannen zeer slecht zaad hadden en bij 1 van de twee koppels was er zelfs iets vastgesteld bij de vrouw waardoor het zelfs al een wonder bleek dat ze natuurlijk zwanger geworden was. Uiteindelijk hebben ze allebei een tweede kindje gekregen, maar pas na een stevig traject in de MMM.
Dafne, voor jullie dus ook al zo'n kutjaar. Leuke buren heb je dan, dat ze de boel afkappen. De band zal nu ook wel niet goed zijn zeker. En dat Pukkelpop, pfff heb het meegekregen in de media inderdaad. Wat erg dat juist jij/ jullie daar middenin moesten zitten. Denk je wat afleiding kunt hebben... En dan je kindje. Dat is ook het ergste wat ik in mijn hele leven heb meegemaakt. Ik heb ook nog nooit zo'n zwart jaar gehad als dit. Vorig jaar vierden we oud en nieuw. Ik met mijn dikke buik. We hadden veel zin in het jaar 2011. We zouden papa en mama worden, ons geluk kon niet meer op. 19 januari begon het begin van het heljaar 2011. Onze dochter overleed in mijn buik. Een week na 31 januari, dat we de begrafenis van onze dochter hebben gehad, voelde mijn moeder zich niet lekker. We dachten dat ze een longontsteking had. Maar toen kwam uit de onderzoeken dat ze gewoon longkanker heeft. Je bent nog maar amper bezig met de rouwverwerking, krijg je het volgende grote ding te verwerken. Ze woont 250 km bij me vandaan dus ik kon fysiek ook niet steeds naar haar toe. Maar we belden veel. De tijd van chemo's en bestralingen kwam er aan maar gelukkig hebben ze de boel nu aardig onder controle. Alsof dit allemaal niet genoeg was, stortte mijn man ook een paar keer in en was/ is veel in de ziektewet. Hij kan niet goed met het verdriet omgaan en kropt de boel op. Toen raakte ik weer zwanger. Zou dit een lichtpuntje zijn in het jaar 2011? Nee! Ook deze zwangerschap eindigde in een miskraam en ik werd gecurreteerd op 30 september. WAT EEN KUTKUTKUTKUTKUTKUTKUTKUTKUTKUTKUTKUTJAAR!!!!! :x Echt nooit meer een jaar als dit, nooit meer. Dafne, laten we toch hoop proberen te houden. Nog zo'n jaar als dit bestaat bijna niet. Tja ik snap ook echt niet dat mensen dat er altijd persee bij moeten zeggen. Ik zie de meerwaarde er niet van in en het komt op me over van: kijk eens hoe goed zwanger worden bij ons gaat. Al zullen ze het vast niet zo bedoelen...
dafne, is dat echt zo??? Ik zeg dat altijd wel tegen die wijnneuzen die de neiging hebben te blijven verkondigen, dat haar man wel in 1 keer raakschoot. (leuk voor mijn man ook om zoiets te zeggen) Dan zeg ik meestal: ach, die van ons is in alle rust gemaakt en ook goed afgewerkt. Maar ik dacht altijd dat dat onzin was dafne en jel, ik stuur alle positieve vibes jullie kant op, en aan de andere kant denk ik: erger kan het bij jullie toch ook niet worden, dus het moet wel beter worden. En dat bedoel ik goed he???
jeetje wat een verhalen hier zeg!! jullie hebben allemaal zoveel meegemaakt.. zoveel moeders die geen kindje hier bij zich hebben.. ik zou het me ergste vijand niet toewensen.. ik wens jullie allemaal veel sterkte en ik duim dat jullie allen een mooi en gezond kindje mogen krijgen liefs