hoi dames.. ik zit nu in het ziekenhuis met mijn zoontje van bijna 8 weken oud.. hij is gister opgenomen inverband met urineweginfectie/nierbekkenonsteking.Hij krijgt daar nu antibiotica voor. Door een fout van het ziekenhuis door de urine niet op kweek te zetten kunnen ze nu niet zien hoe ver de nieren zijn aangetast is mij net even verteld.:S hij krijg binnenkort wel een echo om de kijken of hij een afwijking aan de niertjes heeft omdat het eigenlijk bij jonge baby's bijna nooit voorkomt en helemaal niet bij jongentjes.. eigenlijk zit ik er op dit moment even doorheen dus ik dacht ik deel mijn verhaal even in de hoop dat andere moeders dit herkennen en hoe het toen met hun kindje is gegaan. Mijn zoontje heeft al 2 en een halve week toenemende klachten alles bij elkaar ben ik wel 10x bij de huisarts geweest dat er iets mis was en ben steeds weer weggestuurd ben. Toen snachts na de spoedeisende hulp gereden ivm 40 graden koorts en sufheid en alle flessen uitspugen met geweld zelfs toen ben ik nog naar huis gestuurd en nu is hij eindelijk opgenomen.. nu zit ik steeds te denken hoe ver zal het al wel niet zijn en hoe zwaar zijn zijn niertjes beschadigd de kans bestaat op blijvende schade eigenlijk ook deels door toedoen van mijn huisarts. Ik weet dat ik hem hier niet de schuld van mag geven ik heb zelf ruimtijd aan de bel getrokken maar ik neem het mezelf wel steeds kwalijk dat ik me weer weg heb laten sturen. Ik heb het gevoel dat ik er eerder bij had moeten zijn dan was het nu niet al bij zijn niertjes. Ik weet dat ik zo niet moet denken maar als moeder is dat heel moeilijk ik zit nu maar te piekeren en het is onderhand al een heel verhaal dus ik ga nu maar is stoppen ik hoop dat moeders dit herkennen en dat het goed is gekomen met hun kindje.
Onze zoon is 5 jaar geleden met spoed opgenomen vanwege hoge koorts, spugen en apatisch zijn. Ik was op vrijdag bij de huisarts geweest omdat het mij niet lekker zet. Koorts hebben die zelfs met een zetpil niet daalde. Maar mij werd mede gedeelt dat koorts een functie heeft en dat ik hem geen zetpillen meer mocht geven. Ben de hele nacht in de weer geweest want om de 10 minuten begon hij te huilen/krijzen (of hij nu bij me zat of in zijn bedje lag) Om 2 uur snachts heb ik hem tegen het advies in toch een zetpil gegeven en heeft hij 1.5 uur geslapen. De volgende dag begon hij te spugen en reageerde bijna niet meer op ons en heb ik de huisartsenpost gebeld. Die huisarts heeft ons meteen doorgestuurd naar de kinderarts omdat hij hersenvliesontsteking zou kunnen hebben. Gelukkig bleek na onderzoek dat dit het niet was maar moesten we wel blijven om uit te zoeken wat het dan wel was. Hij kreeg een infuus (in zijn hoofd) met rozephine (antibiotica) en na 2 dagen begon hij op te knappen, na 4 dagen (en een longfoto) mocht hij weer mee naar huis. Diagnose een urineweginfectie, zeldzaam bij baby's en al helemaal bij jongentjes. Na een paar weken hebben ze zijn urine weer gecontroleerd maar was alles goed, hij heeft daarna nooit weer last gehad, gelukkig ook niet van zijn nieren.
hoi jouw verhaal lijkt precies op het mijne. ze dachten bij mij zoon ook eerst dat het hersenvliesontsteking zou zijn als er niet uit de urine was gekomen had hij een ruggenprik gekregen en zouden ze kijken naar de hersenvocht ook het tog stijgen van de koorts ondanks een zetpil was bij mij zoon het geval.. hij heeft nu nog steeds koorts.. bedankt voor je reactie
Onze dochter is net na haar eerste verjaardag opgenomen, in eerste instantie omdat ze twee koortsstuipen kreeg kort na elkaar. Ze bleek nierbekkenontsteking te hebben. Kreeg AB en heeft vier dagen in het zh gelegen. Inmiddels zijn we twee maanden verder en heeft ze nog steeds urineweginfectie. De ab die ze heeft gehad was niet voldoende, heb ik een week na de opname al aangegeven maar werd weggestuurd met u bent overbezorgd en leer uw kind opnieuw vertrouwen. Bij de controle van de KA drie weken geleden, heb ik geeist dat haar urine werd getest, zo gezegd zo gedaan alleen werd de urine niet op kweek gezet en de sneltest kwam niets uit. Drie dagen vertrouwde ik het nog niet en heb kinderarts weer gebeld en ben echt kwaad geworden en uiteindelijk heeft hij de urine laten kweken. Uitslag duurde erg lang maar een week later belde hij en hij zei: U had gelijk! De bacterie die in de urine zit, is niet goed gevoelig voor de AB die ze heeft gehad. Dus de 3de kuur in 5 weken. Deze was gisteren afgelopen en nu moet ze 6 weken preventief ab-kuur om het lichaam tot rust te laten komen.. één ding heb ik geleerd, dat ik op mijn moedergevoel moet afgaan dan waren we drie weken geleden er al achter gekomen dat de ab dus niet aansloeg.
jeetje zeg wat rot voor je.. ja dat is ook 1 ding wat ik altijd zeg als je als moeder het idee hebt dat er iets niet goed zit is het ook zo onze verhalen bewijzen dat maar weer bedankt voor je verhaal ik zal in ieder geval extra alert erop zijn of hij wel echt weer de 'oude' is al is dat moeilijk te beoordelen die kleintjes zeggen niks he sterkte iig
Onze dochter is nu ruim 2,5 en toen ze 7 maanden was heeft ze ook blaasontsteking met nierbekkenontsteking gehad. Eigenlijk hetzelfde verhaal, al een aantal dagen hoge koorts, bij de huisarts geweest en die zei, zal wel een kinderziekte aankomen want was niks te vinden (oortjes, longetjes enz. bekeken en waren schoon). Na 5 dagen nog hoge koorts 40 graden plus en toen werden we doorgestuurd, plasje opgevangen en in ziekenhuis bleek meteen blaasontsteking en was al nierbekkenontsteking geworden. Toen 5 dagen in ziekenhuis gelegen waarvan de 2de dag een echo van haar niertjes is gemaakt. Na een half jaar moest er nog een echo worden gemaakt en alles was goed bij onze dochter. Het had geen schade aangericht. Ik voelde me ook heel schuldig en sinds die tijd heb ik nog 2 of 3 keer een plasje ingeleverd toen ze hoge koorts had omdat ik zeker wilde weten dat het niet weer een blaasontsteking zou zijn. Dit was het gelukkig al die keren niet!
He bah, wat vervelend! Hier eenzelfde verhaal, mijn zoontje is met 7 weken doodziek opgenomen. Ze vreesden een hersenvliesontsteking, maar het bleek een nierbekkeninfectie. Bij ons is het ook helemaal fout gegaan met de kweekjes, en wisten ze niet wat er nu precies aan de hand was qua nieren. Daardoor hebben ze ons te vroeg naar huis gestuurd (terwijl steeds zeiden: volgens ons is het nog niet over) en toen was het anderhalve week later terug, dus kreeg hij toen nog een zware ab kuur... (gelukkig waren we er toen vroeg genoeg bij en hoefde hij niet te worden opgenomen). Ze hebben toen de infectie over was een aantal onderzoeken gedaan, en het blijkt dat hij een afwijking heeft waardoor er urine terug stroomt van zijn blaas naar zijn nieren. Als dat zo is gaat een infectie snel in de nieren zitten. Dat ging bij ons niet per echo, maar moest met een speciale rontgenfoto waarbij ze contrastvloeistof in de blaas spuiten via een katheter. Mijn zoontje krijgt nu dagelijks een kleine onderhoudsdosis antibiotica, om verdere infecties te voorkomen, en hij heeft er tot nu toe gelukkig geen meer gehad. Als het goed is groeit hij over de afwijking vanzelf heen tegen de tijd dat hij een jaar of 2/3 is. En verder hebben ze 6 maanden na de infectie een speciale scan gemaakt van zijn nieren om te kijken of er door de infectie schade was ontstaan. Dat was gelukkig niet zo. Het gaat nu prima met mijn zoontje, dus bij ons is het echt goed gekomen! Hopelijk stelt dat je een beetje gerust. Maar: ik kan me goed voorstellen dat je er even goed doorheen zit, en dat je steeds denkt 'had ik maar'. Maar laat je niet gek maken hoor! Het klinkt alsof je het prima gedaan hebt! Heel veel sterkte!
Zie toch een rode draad door al deze verhalen. Artsen die in eerste instantie de urineweginfectie over het hoofd zien. Bij diverse mensen eerst de verdenking op hersenvliesontsteking En allemaal moeders die op hun intuïtie/instinct vertrouwen
wat vervelend zeg voor je zoontje!! Mijn zoontje was 6 weken toen hij doodziek werd, hij had al dagen verhoging en toen ineens kreeg hij hele hoge koorts! Een paar keer naar huis gestuurd door de HAP. Tot ik een hele lieve arts kreeg en die zag meteen dat het niet goed was, en zei tegen mij als jou gevoel zegt dat het niet goed is stuur ik je zowieso door naar het ziekenhuis! en mijn gevoel was heel sterk dat het niet goed was! In het ziekenhuis na allerlei onderzoeken bleek hij een urineweginfectie te hebben. Een week in het ziekenhuis gelegen met antibiotica via een infuus. Toen nog een week thuis antibiotica gehad. En hierna was hij helemaal beter. Het was heel heftig die weken, in het ziekenhuis was het ook een drama. Infuus in zijn hand schoot steeds los, 5 keer opnieuw moeten prikken en handjes en voetjes echt verschrikkelijk was dat. Ook reageerde mijn zoontje heel heftig op de antibiotica en gilde hij het uit van de buikpijn! Na een paar weken hebben ze een echo van zijn nieren gemaakt, en nu moet hij volgende week een scan van zijn nieren om te kijken of zijn nieren beschadigd zijn! sterkte met je zoontje! Hopenlijk is hij snel weer beter!
hoi dames bedankt voor jullie reacties mag ik vragen hoelang het duurde voordat jullie bij jullie kindjes verbetering zagen toen ze antibiotica kregen.. mijn zoontje ligt er nu ongeveer 28 uur aan maar ik zie nog niet egt verbetering.. vandaar mijn vraag en inderdaad hebben we allemaal een beetje hetzelfde verhaal en allemaal hetzelfde intuitiegevoel..
Hier hadden wij pas op dag 3 dat wij glimpen van onze "oude" zoon terug zagen en toen ging het ook heel hard de goede kant op.
oke.. kan wel even duren dus..mijn zoontje slaapt de hele tijd en word af en toe even huilend wakker en slaapt dan na 5 min weer in hij is heel lamlendig ook door de koorts natuurlijk denk ik.. en had jouw zoontje ook bijwerkingen van de antibiotica of dat verder niet?
Hoi Asmama, Voel jezelf alsjeblieft niet schuldig hierover. Jij hebt op tijd aan de bel getrokken, dat is het allerbelangrijkste. Jij hebt als moeder niet de ervaring en kennis die een huisarts of een arts in het ziekenhuis wel zou moeten hebben. Het is wel zo dat een urineweginfectie bij jongetjes niet zo heel vaak voor komt, maar het gebeurt wel vaker. Probeer het even op zijn beloop te laten, het klinkt namelijk ook veel erger dan het meestal is (mijn persoonlijke ervaring dan hé). Mijn zoon heeft een reflux aan zijn urinewegen gehad, dit is ontdekt met 32 weken zwangerschap. Vanaf dag 1 heeft hij antibiotica gekregen, totdat hij tweeenhalf was, regelmatige controles in het ziekenhuis (inclusief urinecontroles preventief), onderzoeken etc.. Ook moesten we meteen zijn urine inleveren op het moment dat hij koorts had (was bijna altijd gewoon verkoudhid/griep/inentingen o.i.d.) Toch heeft hij een aantal keer een nierbekkenontsteking gehad. Ik heb me daar heel lang druk over gemaakt, vooral in het begin. Met een aantal maanden besefte ik dat hij zich goed ontwikkelde, goed groeide en een leuke baby werd. Vanaf dat moment kon ik het een beetje naast me neer leggen. Vlak voor zijn eerste verjaardag is hij geopereerd. Ze dachten in eerste instantie dat de blaasklepjes niet sterk genoeg waren en ze wilden deze vervangen. Uiteindelijk hebben ze hem alleen besneden en hierdoor is de reflux overgegaan (ze hebben hem wel nog lang in de gaten gehouden, maar niet meer zo intensief). Hij heeft (als laatste) nog een onderzoek gehad om te zien in hoeverre zijn niertjes nog goed functioneerden (dit stukje is wel lastig om te begrijpen). Zijn ene niertje werkt voor 32% (is dus iets minder goed), de andere voor 68% (zijn betere niertje zeg maar). Dit is eigenlijk helemaal niet erg, mensen kunnen goed leven met maar één nier (denk maar aan mensen die een nier afstaan aan een naaste). Het sterkere niertje neemt werk over van het mindere niertje om zo aan de 100% te komen (normaal 50%/50%). Als er dus al schade is aan zijn niertjes, dan wil dat helemaal niet zeggen dat het ook meteen ernstig is. Nog even voor de duidelijkheid, ze kunnen alleen zien of de niertjes schade hebben door een specifiek onderzoek (tenzij de nieren helemaal niet goed meer werken, dus minder dan 100% totaal). Dit (vervelende, omdat het zo lang duurt) onderzoek kan alleen in gespecialiseerde ziekenhuizen worden gedaan. Door het onderzoeken van urine (aanwezigheid van bacterien), een echo (eventueel vergrootte nierbekkens), of een mixicystoram (terugvloeien van de urine) kan dit niet worden gezien. Van de antibiotica kunnen ze inderdaad ook lamlendig worden. Ikzelf ben bijvoorbeeld meestal beroerder van de antibiotica dan van de kwaal zelf. Geef dit nog even de tijd. Heel veel sterkte,
Mijn zoontje kreeg hele erge buikpijn van de antibiotica, toen we het thuis oraal moesten geven werd het nog erger. Hij heeft ook hele gevoelige darmen! mijn zoontje was na 3/4 dagen ook weer wat beter en had hij alleen nog verhoging. Hij kreeg ook 3xdaags paracetamol zetpillen.
hallo moeders, echt heel erg bedankt voor jullie verhalen het beurt me egt een beetje op al is het alleen maar om te lezen hoe het met andere kindjes is gegaan. Mijn zoon is vandaag al meer wakker maar wel heel onrustig! hij heeft nog iets verhoging.. ik hoop dat hij niks aan zijn niertjes heeft.. maargoed dat kost tijd,, en wilma bedankt voor jou verhaal ivm de niertjes, groetjes
Onze zoon was alleen giga aan de rees. Dus ik behandelde zijn billen al preventief met sudocreme en op de wondjes strooide ik maïzena. Fijn dat je mannetje al meer wakker is, toen die van ons over het ergste heen was werd het de verpleging ook heel duidelijk waarom wij hem apatisch vonden en hun het (op dat moment) nog wel mee vonden vallen. Regelmatig kwamen ze toen binnen omdat ze dachten dat er iets mis was om tot de ontdekking te komen dat meneertje alleen maar lag te kraaien van plezier. En op de laatste dag wist hij zijn infuus los te trekken door zich voor het eerst om te draaien
Hoi Asmama, Wat vervelend voor je zoontje... en voor jullie hoop dat hij zich snel beter gaat voelen... Helaas heb ik ook veel te doen met nieren en urologie, maar ik ben in het bezit van een "ernstig"geval van nierafwijking, dus veel over mijn verhaal zal ik niet vertellen om je niet ongerust te maken. En hoop dat het bij jouw zoontje bij een nierbekkenonsteking blijft en dit geen verdere schade heeft aangericht.... Wat ik aan jou wel wilde vragen is of je onder behandeling bent nu bij een kinderuroloog of een kinderarts? Is er al bloed afgenomen om zijn Kreatine waardes te testen? Bij mij is nl eerst door de KA een echo gemaakt en pas 2 weken later bloed geprikt . Nu heeft dat bij Mika niet veel uitgemaakt omdat Mika bij zijn geboorte al verkeerd aangelegde niertjes had, maar na bloedprikken werd duidelijk dat de nieren erger aangetast zouden zijn als verwacht en werd ik met spoed doorgestuurd naar het specialistisch kinder ziekenhuis. Bij mij waren er al vermoedens tijdens mijn zwangerschap dat er uro/nefrologisch iets niet goed zat maar dat werd afgedaan met het zal wel een vernauwing in het plasbuisje zijn... daarom zat ik nog in het traject, ik had te weinig vructhwater bij 36 weken... Zover ik weet kunnen ze met een echo wel iets zien maar lang niet alles... Mika heeft bij na een cystoscopie een werklijke uitslag gekregen. Ook met een vudo (onderzoek zoals hierboven al werd genoemd, via een katether wordt vloeistof ingespoten hiermee word via rontgen aparatuur gekeken wat de vloeistof gaat doen en of er reflux terug naar de nieren is.) is vastgesteld dat hij reflux heeft naar de nieren. Mika heeft ook onderhoudsantibiotica omdat een urinewegonsteking snel zijn nieren aantast en ik moet even afkloppen maar hij heeft weinig echt ontstekingen gehad meestal is het hier ook een buikgriepje tandje ect waardoor hij koorts krijgt... Misschien heb je wat aan mijn verhaal, als je vragen hebt kun je me altijd Pben... Sterkte de komende tijd!
hoi mik2sept bedankt voor je verhaal ja er zijn inderdaad ook iets ernstige gevallen en het is ook goed om die te horen, ook al is het niet altijd leuk om te horen. Maar ik ben heel blij dat je jouw verhaal ook mededeelt want zo kan het natuurlijk ook. We hopen er het beste van maar het is altijd goed om rekening te houden dat de niertje mischien toch wat zijn aangetast. Wij hebben inmiddels vandaag een echo gehad van zijn niertjes en dat zag er inzoverre goed uit hij kon geen afwijkingen aan de nieren zien. (Gelukkig) Maar ik heb begrepen dat ze niet alles kunnen zien met zon echo dus ik ben in die dingen heel voorzichtig en zeker nu geworden!!! ik heb bijna geen vertrouwen meer in de artsen ivm zo vaak weggestuurd terwijl er wel iets aan de hand is. Met mezelf ook meegemaakt ivm met hersentumor (Lang verhaal!) maar daarmee hebben artsen ook nooit stappen ondernomen! hadden jullie dit ook?? zo weinig vertrouwen in de artsen of ze alles wel goed doen etc etc en bang dat ze je te vroeg naar huis sturen? Of ligt dit nu aan mij
ooh en mijn zoontje is inderdaad ook aan de diarree van de antibiotica en heeft ook een andere kleur.. dus dat herken ik inderdaad ook wel. En mijn zoon is onder behandeling bij een KA nu.. en ze hebben wel bloedgeprikt maar waar ze precies op gaan testen ben niet zo thuis in die ziekenhuistermen