Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff nou moe!!! Ik heb er geen zin meer in hoor. Vanmorgen wéér ongesteld geworden. Wéér niet gelukt. Wéér voor niks geklust. Wéér gewoon super niet zwanger. IK ben er echt ZO klaar mee!!!!!!!!!!!! Gewoon echt geen zin meer. Ik heb geen zin meer om dagen te tellen. Of te temperaturen, of ovulatietesten te gebruiken. Of om op commando te klussen. (En laatst las ik dat iemand hier op het forum zei, tis geen klussen, maar gewoon seksen, of vrijen, nou, ik moet bekennen dat het hier af en toe gewoon echt een hele klus is hoor.) Ik heb geen zin meer om zin te maken. Ik heb geen zin meer om honderd keer per dag op de wc te checken of ik al ongesteld ben geworden. Of om eventuele symptomen te analyseren. Ik heb geen zin meer in die enorme teleurstelling elke maand weer. En de huilbui die erbij hoort. En ja, ik weet dat de gyneacoloog een logische volgende stap is. Maar ik wil het gewoon niet! Ik wil niet dat het zo ingewikkeld is. En ik weet ook dat nog veel meer dames hier het misschien nog wel veel moeilijker hebben dan ik. En dat ze mijn maandelijkse verdriet precies herkennen. Maar dat maakt het nu niet minder erg. Ik ben gewoon superverdrietig. Ik heb buikpijn en ik wil alleen maar huilen (en koekjes eten). Weet je, toen we net begonnen vond ik het allemaal superleuk en spannend. Maar nu ben ik echt toe aan de volgende stap. Het voelt alsof mijn leven een beetje blijft hangen. Ik voel me namelijk al gewoon een moeder. Ik heb alleen geen kindje. En ik mis het zo. Zo. Klaag. Dank voor het luisteren.
aah ik snap je helemaal meid, althans, jij bent al 10 rondes verder, dan zou ik ook geen zin meer hebben..!! je bent dus nog niet eerder naar de ha geweest? een hele dikke knuffel voor jou! enne gewoon even lekker koekjes eten hoor!!!
Oh meis heel veel sterkte ik snap het zo goed. Dit lucht echt op he. Voel je je eisprong ook? Anders misschien eens alle testen de deur uit en kijken hoe het gaat? Soms helpt het! ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan..
He balen meid, dat je je zo voelt. Kan het me wel heel goed voorstellen. Maar misschien is het inderdaad wel een idee om eens twee maanden geen ovutesten te gebruiken en het op z'n beloop te laten. Aan de andere kant denk ik dat je na zo'n tijd misschien toch eens er naar moet laten kijken.
Nou ik begrijp je helemaal. Ik ben zaterdag weeeer ongesteld geworden! En natuurlijk huilen en ik heb geschreeuwd en boos op alles. Zelfs tegen mn vriend gezegd dat ik weer ga beginnen met de pil gewoon omdat ik niet meer elke dag met het zwanger worden, wat niet lukt bezig wil zijn. Misschien dat ik dan rust heb omdat ik weet dat het dan niet kan, maar dat ga ik natuurlijk niet doen. want ja de wens is weer te groot. Ik weet niet hoelang jij al bezig bent om zwanger te worden. Maar wij meer dan een jaar.. Hebben wel besloten om nu in december een afspraak te maken bij de huisarts. wil nu wel eens weten of we wel vructhbaar zijn. Maar ik wordt er oook dood en dood moe van om zo met zwanger worden bezig te zijn... helaas kan ik de knop niet uitzetten. en ik vind het verschrikkelijk dat ik als een boer met kiespijn lag naar iedereen in mijn familie en vriendenkring die dolblij aankomen met het nieuws dat ze zwanger zijn. er zijn nu al 5 baby's in de familie erbij terwijl wij de eerste waren die probeerde om zwanger te worden... nou vind het ook niet meer leuk! Maar ik weet ook niet hoe ik het uit mijn hoofd moet zetten.
O meid, wat kan ik me je gevoel goed voorstellen! Steeds weer die teleurstelling, gevoel dat alles voor niks is geweest enz enz. En je mag best "klagen" hoor, het is toch iets wat je zoooo graag wil. Van je afzetten is makkelijk gezegd, maar ik weet uit ervaring dat het kan helpen... Sterkte!
Lief bosuiltje, graag gedaan.. hopelijk heeft het geholpen, het even van je afschrijven. En natuurlijk is het logisch.. potverdikke 17 rondes verder en nog steeds met lege handen en buik Ik snap dat je het niet wil, ik denk dat niemand het wil, het liefst raken we allemaal binnen 3 maanden zwanger, of vooruit binnen 6 maanden.. maar lieve meid, misschien is het wel niet zo ingewikkeld, misschien zijn ze er wel heel snel achter waar het probleem ligt.. en kan er relatief simpel iets aan gedaan worden! Heel veel sterkte!! En ik duim voor je je dat je zwanger raakt in de maand wachttijd die er vast gaat zijn bij de gyn!
Vervelend meid dat t zo lang duurt ! Ik hoop dat je gauw zwanger mag raken en dat je geduld beloond word. Toch zou ik wel proberen plezier in jullie sex leven te houden. Het is toch een belangrijk onderdeel in de relatie. Heb je geen zin, dan heb je gewoon geen zin. Alhoewel ik t wel snap zolang bezig dan wil je natuurlijk geen kans meer missen.. Heel veel sterkte en succes
Thanks dames Doet me goed om jullie reacties te lezen Ik wil nog wel wat uitgebreider reageren, maar moet eerst even nog een hard potje janken geloof ik.
Doe dat vooral En ga niet naar de gyn als je niet wilt, die stap moet je nemen als je er aan toe bent. Ik heb het nooit gedaan en geen spijt gehad maar dat is ieder voor zich. Bij mn MK was ik zwanger van 1x in de maand.. Het zegt dus niet alles zo vaak klussen en precies wanneer.
Lief bosuiltje en fleurtje, Ik wens jullie heeeel veel sterkte. Wat moet het moeilijk zijn om al zo lang bezig te zijn. Ik ben nog maar kort bezig (vanaf juli), en moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken om nog zoooo lang te wachten. Wanneer je een kindje wil, wil je dat gewoon ook meteen. En eigenlijk is elke maand wachten een maand te lang, zeker als je al zo lang als jullie bezig bent!!! En voor klagen en zeuren is dit forum er gelukkig!!! Advies heb ik niet, want je weet nooit van tevoren wat de beste weg is (juist wel de eisprong in de gaten houden, even rust nemen, naar de ha gaan, ovutesten.......). En er niet mee bezig zijn is volgens mij geen optie. Ik nam mezelf namelijk ook voor om ontspannen te proberen zwanger te raken, maar ik ben er nu ook al veel mee bezig. Dus dat advies zou ik al nooit kunnen geven, want dat is voor mijn gevoel haast onmogelijk. hoop dat jullie allebei snel een baby in je buik mogen krijgen Ik ga voor jullie duimen!!!!!
Snap dat je gewoon even heel erg er doorheen zit en dat je er geen zin meer in hebt...steeds weer die teleurstelling, dat verdriet en om je heen allemaal zwangere vrouwen...en het lijkt maar of het aan komt waaien bij sommigen en dan hup een tweede! ik heb er helaas veel ervaring mee...wij hebben ruim 5 jaar moeten wachten op een zwangerschap. heb geen miskramen gehad of BBZ maar gewoon niet zwanger raken dat was heftig...ik wilde niet met dokters enzo, maar uiteindelijk ben ik van gyn veranderd en hebben we mijn man weer laten controleren. zijn sperma was niet optimaal maar wel goed genoeg om natuurlijk zwanger te raken en ik was 100% in orde! dat nam zoveel onzekerheid en stress weg! (ik had al alles geprobeerd inmiddels hoor, alle 'technieken') en een maand later raakte ik zwanger...ik geloofde de succesverhalen niet maar bij ons was het uiteindelijk een succesverhaal! en ik was ook 'al 37 jaar...dat bezoek was zoooo'n opluchting dat het spontaan kwam...ik geloof heel erg in het psychische aspect... wens je heel veel sterkte, misschien is het niets dat jullie in de weg staat en is het volgende maand of komende tijd jullie beurt! of misschien is er wel iets wat een zwangerschap tegenhoudt maar heel makkelijk opgelost kan worden...
Jeetje mukkie, wat een mooi positief verhaal! Dat je n 5 jaar toch een kindje mocht krijgen! Maar het zullen ook zware jaren geweest zijn voor jullie!
ja was pittig maar zo mooi toen het toch gelukt was en gewoon natuurlijk! we waren aan het bespreken met de arts om in het nieuwe jaar aan inseminatie te beginnen...dat was net het zetje misschien...heel zwaar al die jaren die voorbij gingen en we de een na de ander zwanger zagen raken en ook 'gevallen' waarbij het per ongeluk was...maar ik heb altijd het sterke gevoel gehad dat het ons zou lukken en zonder 'dokteren' (had het met alle liefde gedaan hoor!)
Jullie hebben ook alle onderzoeken gehad (hsg enzo)? Het is vervelend dat je, naast veel zwangeren, je ook vaak vragen krijgt van je omgeving. Nadat ik net ongesteld was geworden gaf schoonmoeder aan dat ik niet te lang moest wachten met baby's. Zij weet niet dat we ons best doen. Best vervelend als je al baalt dat je ongi bent geworden. Jullie hadden in die 5 jaar al zeker wel de familie ingelicht? Wat knap dat jullie zo positief zijn gebleven!
hey bosuiltje, ikzelf deed voor mijn zoon maar liefst 6j en ook koppig niet bij een gyn geweest, de laatste maanden voor ik zw werd ging ik dan toch een keer, en nog eens en nog eens en nog eens... Kwam hij tot het besluit dat ik geen spontane ei-sprongen had-heb... Dus zonder medicatie kon ik nooit zw worden... Heb toen 2maanden clomid genomen de 2de maand ietsje zwaardere (weet wel niet meer welke) en de 2de maand bleef ook mijn ongi uit! Ik dol gelukkig effe gewacht en getest En wat dacht je? negatief... Toen is mijn wereld ingestort Ik wilde niks meer, wilde die dokter niet meer zien en heb toen veel ruzie gehad met mijn vriend Hij heeft zoveel van mij moeten slikken Heb toen beginnen surfen voor adoptie, maar daarvoor kwamen wij hier in België niet in aanmerking, wij wchillen een aantal jaren en het kwam erop neer dat ik toen nog te jong was en hij (bijna) te oud + men moet zoveel jaar getrouwd zijn, wat we ook niet waren :'( Ik wist ook niet meer wat en hoe en zei toen tegen hem na de zoveelste ruzie het hoeft voor mij niet meer... Ik wil geen kindjes meer. Wat je hart echt breekt!! We hebben toen veel aan mekaar gehad! Hij heeft me veel getroost en mss dat het daaraan lag of niet ook regelmatig intens sex gehad... En voila 8 weekjes erna was ik maar liefst 6 weken zwanger!!!! Ik kon het niet geloven! Heb de eerste weken alleen maar gehuild en liep op mijn tenen bang om het babytje kwijt te raken... Maar op 16/06/2008 werd mijn zoon geboren! De mooiste dag van mijn en ons leventje! Heb toen 3maanden ofzo de pil genomen maar omdat ik toch een 2 de wilde dacht ik ik stop er maar mee en het heeft weer zo een 2.5-3j geduurd voor ons 2de wondertje... Het is nu nog soms niet te geloven dat ik in mijn ogen zo snel zwanger was! Maar voor anderen is 2-3 j dan weer lang... Ik wil je enkel laten weten geef de moed niet op, hou je bezig met andere dingen (ik weet is makkelijk zeggen) maar het helpt echt wel. Er zijn er zeker nog die het moeilijker hebben en nooit een kindje van zichzelf kunnen hebben... Maar mss kun je toch eens bij de gyn gaan en ze kunnen maar eens kijken he?! Dan weet je misschien al meer? Dikke knuffel meid en stop met klussen, begin terug met de liefde... stapje per stapje
Hè meid, schrijf het maar lekker van je af hier. Daar is het forum voor. Tuurlijk mag je erom huilen, het is ook heel verdrietig en zwaar. Dikke knuffel voor jou, ik hoop dat het snel raak mag zijn voor jullie. xxx