Ik zou het ook niet willen weten, maar mijn man wilde dat altijd wel. Ik wilde het geheim houden voor de rest van de familie, en dat kan ik niet als ik het zelf wel weet. Dus had ik er al min of meer mee ingestemd dat we het wel zouden weten, maar de familie dan ook. Tot we het er gisteren over hadden en hij opeens zei "Ik wil niet weten wat het word" Dus bij ons word het een verrassing als het raak is
ik zou het liever niet weten maar het is gewoon te handig om het wel te weten. kleur van het kamertje kan je beter bepalen. je weet wat voor kleertjes je kan kopen. ga zo nog maar even door
man wou het wel weten maa rik niet, uiteindelijk maakte het hem niets uit hij zei dat ik dat maar moest beslissen dus we gingen voor de verassing! WAS HEEEEL LEUK!
Ik wil het heel graag weten, ben echt te nieuwsgierig Mijn vriend maakt het niet zoveel uit, hij laat het helemaal aan mij. Voor de gene die het nog niet weten, wat denken jullie dat jullie krijgen? Ik denk dat wij een jongetje krijgen Ben benieuwd of mijn voorgevoel goed is
bij ons eerste kindje wilde we het wel weten en als ik hopelijk nog eens zwanger mag worden, dan weet ik het niet of ik het wil weten, opzich lijkt et me ook reuze spannend als je et niet weet.. maar ik denk dat ik te nieuwsgierig ben en het niet vol hou en het uiteindelijk toch wil weten haha mijn mannetje wil het zoiezo graag weten, maar als ik besluit en niet te willen weten dan vind ie dat ook goed en hoeft hij het ook niet te weten
Persoonlijk zou ik veel te nieuwsgierig zijn om het niet te weten. 9 maanden wachten op je kindje is al zo lang, als je dan ook nog zolang moet wachten om het geslacht te weten.... Nee, dat duurt mij dan weer té lang . En ik vind het zelf ook fijn dat ik de kleding en kamer op het geslacht kan aanpassen. Dus bij een (hopelijk) 2e zwangerschap, willen wij het zeker weer weten! Houden dat ook niet geheim, vind het juist leuk als iedereen het weet en je familie/vrienden alvast dingentjes kopen voor de baby op basis van geslacht .
Als het echt zo is als je het hier schrijft is het voor hem belangrijker dan voor jou. Mss handig omdat voor jezelf na te gaan. Dat je hem niet begrijpt.. Ik vond het ook allemaal best wel abstract. Rationeel begrijp je natuurlijk wel dat er een kindje in je buik zit en dat dat er een keer uit gaat komen maar toch. Toen we wisten dat het een meisje was en we haar een naam konden geven voelde het allemaal 'echter', mss dat het voor hem ook zoiets is. (maar je hoeft iemands gevoelens niet perse te begrijpen om er rekening mee te houden)
wij zitten nu dus in zo'n dilemma Mijn man wilt héél graag weten wat het is maar ik juist weer niet. Nu hebben we (ok ik ) het idee om het met mijn verjaardag teweten te komen. Krijg eind januari de 20weken echo, begin april jarig en begin juni uitgerekend. Hij wilt het in januari al weten en ik bij geboorte in juni, april zit er mooi in het midden. Wil dan bij de echo het geslacht op een papiertje laten schrijven door echo-vrouw en die in envelop doen. en dan de bakker bij mn verjaardag die envelop geven en hem de vulling roze of blauw van de taart laten maken, zodat we de vulling zien als we de taart open snijden. En zo weet ook de familie het meteen (voor de gene die t willen weten)
bij daniel wisten we het niet, bij lydia wel. (pas besloten bij 20weken echo toen ze de gel al van mn buik wilde halen! teon was het: ik wil het toch wel heel graag weten!) maar bij een evt 3de zou ik het niet meer willen weten, vond de verrassing toch leuker! Overigens wist voor de rest niemand het van ons, behalve zusje die hier laatste weken was. Al zei wel iedereen dat het een meisje was... Maar hoe dat je het kan oplossen...tja, weet ik ook niet goed.
Wij willen het ook niet weten. Bij de vorige 2 wisten we het ook niet. Ik heb dit keer wel getwijfeld, maar ik denk dat ik spijt zou krijgen als ik het wel had geweten. We vonden het beide zo speciaal om pas na de geboorte erachter te komen of ik nou een jongen of meisje in mijn buik had. Bij Sarah vroegen ze pas na een paar minuten: "weet je nou al of het een jongen of meisje is?" En wij: " oh nee!". Een meisje dus Met Kevin was het gelijk kijken na de geboorte, en het gevoel wat het gaf toen we zagen dat het een jongen was. Wauw.. Dat gevoel is onbeschrijflijk, zo mooi.. ik kan niet wachten om het weer mee te maken. Ik ben nu wel nieuwsgieriger dan eerst, vind het moeilijker om namen te bedenken en kleertjes te zoeken (ik wil dit keer geen neutrale kleertjes). Maar ik zou niet anders willen! Ow en ik heb echt geen flauw idee of het nu een jongen of meisje is! Ene keer denk ik jongen, en op dit moment denk ik een meisje
Gezien het feit dat je man er een echt goede reden voor heeft, zou ik hem zijn zin geven en het dan maar wel weten. Ik kan me best voorstellen dat het voor hem echter wordt door het geslacht te weten. Enne... misschien hoopt hij stiekem wel op een jongen en wil hij alvast aan het idee kunnen wennen als het een meisje zou blijken te zijn (of andersom natuurlijk), zodat hij bij de bevalling gewoon 100% blij kan zijn...? Kan ik me eigenlijk ook nog wel iets bij voorstellen.
Hier niet aan de orde maar bij vrienden van mij wel. Zij wist het wel bij de tweede en derde en hij niet. Bij de 2e geen probleem met haar mond houden en bij de derde versprak ze zich. Toen mocht de hele wereld het weten. Wij willen het alle twee weten. Vind het neutraal houden niet leuk en wil niet een dag na mijn bevalling moeten shoppen.
Het zal voor mij ws. een groot verschil geweest zijn dat het mij niet uitmaakt of een baby nu roze of blauw aan heeft...ik wilde mijn kinderen liever niet meteen in een hokje proppen, dus ook al waren het meiden, ze hebben vaak genoeg neutrale kleding aan gehad (en blauw...). Ik was meer van de accessoires, dus een roze mutsje, of sokjes of sloffen. Ik denk dat daarin een groot verschil ligt in mensen qua voorbereiding. En daarnaast, onze ouders wisten het natuurlijk ook nooit en ik hoorde alleen maar dat dat juist zo spannend was en daarom juist wilde ik dat ervaren, mijn man wilde het ook absoluut nooit weten, en met en evt. 3e ook niet! Bekend is gewoon dat vele mensen waarde hechten aan juist dat kleurverschil, shoppen etc. en dat begrijp ik ook best ene beetje hoor
Wij wisten het niet en als er een volgende mag komen willen wij het weer niet weten! Was echt super iedereen (op 2 mensen na) zeiden dat wij een jongen zouden krijgen zelf hadden we geen flauw idee... Nina was geboren en het eerste wat mijn man zei het is een meisje! (hadden stiekem tegen elkaar gezegd hopelijk is het een meisje want niemand verwacht dat ) Veel mensen die wij belden dachten dat we een grapje maakten toen we zeiden dat we een meisje hadden
ik wil het geslacht echt niet weten. mijn vriend wou het wel weten. heb gezegd dat ik het niet fijn zou vinden als hij het weet en zich dan verspreekt. hij wil het zelf nu ook niet weten. heb gezegd als hij het echt wil weten dan mag. maar gelukkig hoeft dat niet meer
Ik ben gewoon veel te nieuwsgierig en daarnaast wou ik geen neutrale kleren shoppen. Mira heeft ook blauwe kleren, maar dan wel meisjesachtig! We wouden het gelukkig allebei weten en ik vond het erg bijzonder om te horen dat het een meisje werd.. Ook dat is leuk hoor! Bij een volgende willen we het ook absoluut weer weten.
Oja, nog een leuke tip! Mijn vriendinnetje had het geslacht van de baby op laten schrijven door de gyn en het briefje in een envelop gedaan. Ze hebben gewacht op een speciaal moment (weekendje Praag kan ik mijn herinneren) en daar op hun dochtertje geproost. Misschien dat wij het een volgende keer ook wel zo doen
De vorige keer wilden we het heel graag weten en hebben we het ook meteen aan iedereen laten weten. Deze keer zal het precies hetzelfde gaan, ik kan me niet anders voorstellen dat dat ik het weet. En gelukkig denkt mn man er hetzelfde over. Voor mij maakt dat de zwangerschap "echter" en daarbij vind ik dat er erg weinig leuke neutrale kleertjes te koop zijn! Maar in jullie geval; je hoort wel vaker dat één partner het geslacht wel weet en de ander niet. Als die dan respect heeft voor degene die het niet wil weten en zn mond niet voorbij praat, is het ook opgelost toch?