Nu ik voor de eerste keer wat later ben met bevallen, vraag ik me ineens af of ik het zelf soms onbewust tegenhoud. De eerste twee keren waren de jongens 2 en 5 dagen "te vroeg". Na de tweede verschrikkelijke bevalling kijk ik niet echt uit naar deze derde keer.... En ik probeer er maar niet teveel aan te denken. Daarom ben ik heel veel bezig: lopen, poetsen, wassen, trap op trap af. Ook uit een soort verveling denk ik. Misschien moet ik meer rust nemen. Herkent iemand dit?
tjah ze zeggen dat t kan en dat ik dit ook doe, ik kreeg t advies voor voetreflex therapie om t ook los te kunnen laten . miss is t iets voor je . ik ben net geweest
Bij mijn dochter deed ik heel weinig op het eind van de zwangerschap, en toch is ze pas na 41 weken geboren. Proberen kan altijd, maar het is geen garantie .
nou aangezien de klachten mag t wel hier kan niet meer lopen en voor me dochter zorgen moet haar iedere dag dumpen . kan ook niks anders dan de hele dag janken ppfff tis zwaar maar wat doe je eraan he
Ik heb het nu ook helemaal gehad, ben ultra gevoelig nu. Kan niks meer verdragen. Vandaag weer een CTG gehad en de overigens lieve verloskundige zei dat ik zo weinig mogelijk met elk krampje en pijntje bezig moet zijn. Laat het helemaal los zei ze en ga bijv. lekker rustig met een boekje op de bank liggen. Niet teveel meer doen. Anders maak je toch telkens een beetje adrenaline aan en kun je de bevalling tegen houden. Dus toch......
Dot, ik denk dat ik dat advies van jou vk ook maar ga aannemen. En de baby komt er hoe dan ook uit....... Tot die tijd moet je het even doen met je lotgenoten