Een echo daar zal geen tijd voor zijn, misschien had de zwangere een zwangerschapskaart bij waarop de gegevens stonden, of was er een kennis bij haar toen het gebeurde? Ik weet de details eigenlijk niet meer, het is al een paar maanden terug gebeurd.
Altijd proberen het kindje te redden als de moeder het sowieso niet redt. Volgens mij is het protocol wel zo, dat als de moeder een kans op overleven heeft, ze voor de moeder gaan. Maar al zou ik overlijden, dan zou ik willen dat ze er alles aan doen om die kleine te redden.
Ik hoop, als het mij gebeurt, dat ze altijd proberen het kindje te redden. Liefst door mij in coma te houden tot de uitgerekende datum, anders door het kindje te halen (mits het levensvatbaar zou kunnen zijn). Ik hoop dat er dan voor zilverman ondersteuning komt bij de opvoeding of dat het kindje desnoods naar een pleeggezin gaat als hij het niet trekt. Wat een rotsituatie!
Een beetje goed arts kan zelf wel voelen hoeveel weken oud de baby in de buik is. Volgens mij is het verplicht om een kindje vanaf een bepaald aantal weken in leven te houden.
Je loopt met deze vraag al heel snel een "als" kwestie te worden, want misschien brengt het over een paar jaar toch een hoop vreugde bij de papa en wil de papa het kindje toch niet hebben missen. Is iets wat je over 25 jaar pas zou kunnen bekijken. Ook kan er altijd wel iets gebeuren, kindje dat eerst niets lijkt over gehouden aan zijn/haar vroeggeboorte dat toch ineens wel iets blijkt over gehouden te hebben. En papa draait daardoor door. Heel moeilijk dit, want het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat het kindje wat 24 weken leek toch iets ouder bleek te zijn of gewoon heel sterk en dat het goed gaat en het kindje er niets aan over houdt en papa een doel in zijn leven geeft.
Tsja als je als arts daar staat , en je kan het leven van de vrouw neit redden, dan zullen ze het kind alsnog gaan proberen te redden. Een arts is bij de wet verplicht volgens mij. Ze kunnen niet wachtten totdat ze iemand gevonden hebben die mag beslissen. Ik hoop dat het kindje het gered heeft iig. Wel vreselijk sneu Ze hebben toch ook wel eens iemand kunstmatig in leven gehouden totdat de babys groot genoeg waren om te "halen "dmv een keizersnede.? Heeft destijds in de krant gestaan.
Enkele jaren geleden is er in Nederland in een ambulance een keizersnede verricht omdat de moeder op het punt stond te sterven en het kind 38 weken oud was. Moeder overleed tijdens de ingreep en het kind is blakend ter wereld gekomen... Het is echt een ethisch dilemma om dit protocollair vast te leggen. Want waarom een kind met 38 weken wel en bijvoorbeeld met 28 weken niet? Ik neem aan dat hier ook geen protocollen voor zijn en dat het aan de arts is om op dat moment te beslissen.
Is het niet zo dat bij overlijden van de moeder de werking van de placenta gelijk stopt en er grote kans is dat zo'n kindje met bv zuurstoftekort te wereld komt?
Ik zeg, doen! Dat is iets wat ik zou willen als ik zelf zwanger was en kwam te overlijden. Heb het er ook serieus met mijn man over gehad, als ik niet meer te redden ben probeer de baby dan te redden. Maar heftig hoor, pfoeh.
Ik zeg redden, in ieder geval als de baby al levensvatbaar is. Wanneer de moeder dat nog niet is, dan is het aan de nabestaanden om te beslissen of de moeder voor de baby kunstmatig in leven wordt gehouden of niet.
Ik ben ook zeker voor redden. Als het mij zou overkomen zou ik graag willen dat ze er alles aan doen om m'n kindje te redden.
Ondanks dat ik het nog steeds moeilijk vind om er antwoord op te geven ( Dit omdat het dan om mij gaat en bijv niet mijn man die overlijd ) Zeg ik nu toch ja mijn kindje gaat voor.
Ik zeg ook redden. Het is inderdaad al erg genoeg als er 1 iemand overlijdt, en het zou nog veel triester zijn als dat er 2 worden, en dan gaat het ook nog eens over een baby! Als het om mijn kindje zou gaan zou ik absoluut willen dat er alles aan gedaan wordt om het kindje te redden. Ik weet ook zeker dat mijn ouders de zorg over mijn kindje zouden overnemen en hij/zij dan in een warm en liefdevol nest zou opgroeien. Al kan ik me wel voorstellen dat het voor een ander een onwijs moeilijke beslissing is...