Hier noem ik ze (schoonouders) bij de voornaam, of ma en pa. Hebben een goede band met ze, zijn lieve mensen. Vroeger (toen ik onder de 20 was) wist ik ook niet wat ik moest zeggen en wachtte dan net zo lang tot ze naar mij keken.
Ik heb helaas geen schoonmoeder meer, maar die zou ik gewoon bij haar voornaam noemen, mijn man noemt mijn moeder ook gewoon bij aar voornaam, meestal nog afgekort ook
ik noem der gewoon bij der voornaam en namens de kinderen gewoon oma pap en mam zeg ik alleen tegen me eigen ouders
Mijn schoonouders zijn voor mij 'pa' en 'ma'. Niet omdat ik dat zo graag wil, ik heb inderdaad maar één papa en één mama (mijn ouders zijn dan ook pap/papa en mam/mama). Het is in mijn schoonfamilie heel gebruikelijk en alle aangetrouwde kinderen noemen ze zo. Ze zijn erg formeel tegenover elkaar, dus ik kon het ook niet maken ze bij de voornaam te noemen. In het begin wel moeite mee gehad, maar nu (7 jaar later), gaat het eigenlijk vanzelf. Mijn stiefouders noem ik trouwens gewoon bij de voornaam en mijn man noemt mijn ouders en stiefouders bij de voornaam.
Ligt natuurlijk wel aan de leeftijd ja! M'n ouders zijn 52 jr dus dan is het een ander verhaal.. M'n man zegt meestal moeders of haar voornaam U mogen we niet zeggen haha
In het begin omzeilde ik het probleem en als dat écht niet kon, noemde ik hen bij hun voornaam. Toen we een tijdje getrouwd waren ben in pa en ma gaan zeggen. Dat was een bewuste keuze, want het voelde niet meteen normaal. Maar ik had zoiets van: "de eerste keren dat je dat zegt zal het altíjd wel raar voelen, maar als je er nooit mee begint, blijft die drempel dus altijd bestaan en ga je ze nooit pa en ma noemen!" Ik vond voornamen ook niet passend voor schoonouders. En door hen pa en ma te gaan noemen ben ik me wel meer hun kind gaan voelen. (We zijn niet vreselijk close, maar staan wel op goede voet.) Ik weet ook dat zij het fijn vinden dat ik pa en ma zeg, al hebben ze het nooit van me gevraagd en hebben ze me duidelijk gemaakt dat ik ook hun voornamen mocht gebruiken. Mijn ouders blijven papa/pap en mama/mam. Maar eh... in je opening post geef je aan dat je voor haar niet eens een naam hebt. Ik kan me voorstellen dat dat voor haar pijnlijk is. Ik bedoel, een willekeurige vreemde noem je al 'meneer' of 'mevrouw'. Geen naam is nog minder dan dat. Terwijl je de partner van haar kind bent! Het lijkt me pijnlijk om zo'n band met de partner van mijn kind te hebben. Als je schoonmoeder dit zelf aangekaart heeft, zou ik gewoon eens tegen haar zeggen dat ze daar gelijk in heeft, dat je het zelf niet zo goed weet en vragen wat ze zelf eigenlijk wil.
Ik noem mijn schoonmoeder en stiefschoonmoeder gewoon bij de voornaam. Ook als Thijmen erbij is. Alleen als ik tegen Thijmen iets zeg als vraag het maar even aan oma a. dan doe ik het wel. Maar voor degene die oma zeggen als hun kind erbij is, doen jullie dat dan ook in gewone conversatie? Zo van ja, lekker oma nog een kopje koffie.. Dat zou ik namelijk wel een beetje weird vinden Ik snap het probleem met voornaam ook niet zo. Je zou ook mevrouw achternaam kunnen doen, maar denk dat de band daar nog slechter van wordt
Bij hun voornaam. Echt nog nooit in die 11 jaar ma(ma) of pa(pa) Het zijn aardige mensen hoor,maar niet mijn ouders! Ik zeg trouwens als ik tegen iemand anders praat over hen, ook nooit ''mijn schoonmoeder'' maar eigenlijk altijd ''de moeder van mijn man''
Bij dr voornaam is toch normaal?Ma is erg ouderwets en waarom zou je iets anders moeten verzinnen.Als mn dochter erbij is noem ik dr oma.
Hier ook bij hun voornaam. Al noem ik mijn schoonvader ook wel vaak Daddio (hij heet Danny), dat is meer een soort koosnaampje.
Ik heb altijd ma en pa gezegd.Ik had er echt een extra set ouders bij. Mijn moeder is mam en mijn vader is daddy.
Mijn 'schoonouders' (mijn partner en ik zijn niet getrouwd) noem ik bij hun voornaam, ook al ken ik ze ruim 16 jaar, het zijn geen 'pa en ma' voor mij. In het begin van mijn relatie probeerde ik het ook altijd te omzeilen, maar nu gebruik gewoon hun voornaam. Wel zeg ik nog altijd 'u'. In bijzijn van mijn kindjes noem ik ze opa/oma met voornaam als mijn kindjes in het gesprek betrokken zijn, net zoals wij in hun bijzijn het over papa en mama hebben als ze in het gesprek zijn betrokken. Anders noem ik iedereen bij de voornaam. Mijn oudste weet dat iedereen een naam heeft, maar weet ook dat opa/oma en papa/mama niet door hem bij alleen voornaam aangesproken mogen worden (doet hij soms wel hoor, om reactie te ontlokken .