Ik geloof ook in de hemel waar het een mooie vredige plaats moet zijn. Ik geloof ook dat als je dood gaat je een keuze hebt om terug te keren als je nog iets moet leren wat je dit leven niet hebt/ of genoeg hebt kunnen leren. Ik vind de dood een heel eng iets. En ik ben er ook bang voor. Soms bekruipt me een intense angst. Bang om dood te gaan. Mijn man en kinderen achter te laten. Verschrikkelijk. @jel ik geloof er ook in dat er een hemel is. Ik hoop dat je kindje op een hele mooie plek gekomen id. @moontje dank je voor de tip. Ik ga daar eens naar kijken. @sweetlakecity heb je weleens een gevoel van dit ken ik? die persoon ken ik? (zonder dat dat eigenlijk zou kunnen?) ergens waar je bang voor bent? (vliegtuig, water, auto's enz)?
Ik ben niet zozeer bang voor de dood, of wat daarna komt maar wel voor de dood zelf als het gaat om wanneer je dood gaat.. Heb nu al zovaak gezien en gehoord dat mensen ineens overlijden of ineens ziek worden en daardoor snel overlijden dat ik wel bang ben dat dat in mijn naaste omgeving gebeurd. Niet dat ik daar de hele dag mee bezig ben hoor, maar kan er wel eens over nadenken.
ellen> ja dat wel. Personen. Het gekke is denk dat me dochter ook ergens vandaan komt...of dat ze op een of andere manier op mij past. Mij is al verteld dat ze nog oudere ziel is dan ik. Maarree...tja..waarom weet ik dan geen details meer?
ik heb dat net zoals die gene op pagina 2 onderaan dat ik niets wil missen van mijn dochter. Van haar leven en de opvoeding maar uiteindelijk zal ik haar of mijzelf moeten laten gaan. Dat staat me zo tegen :-s
ik ben juist bang dat ze iets moeten missen van MIJ, als ik kijk naar hoe ik mijn moeder nodig had tijdens eigenlijk alles.... mijn ongesteldheid, mijn vriendjes, altijd overal over praten, ze was echt mijn steun, in alles... ( mij vader net zo trouwens !!) ik zou het zo ongelovelijk kut vinden als hun dat gevoel moeten missen wat ik voor mijn ouders had, ( tuurlijk zou ik het enorm kut vinden als ik van hun vanalles moet missen, maar ik denk dat als je dood bent het "toch " niet meer meekrijgt, maar de nabestaanden nog wel !)
als je bedoelt dat je kindje eerder komt te overlijden dan jou, dat is mijn grootste nachtmerrie, en ja daar ben ik bang voor, ik hoop zo dat mijn kinderen ons als ouder zijnde overleven, dat ze ver ver ver na ons komen te overlijden
Nee niet bang voor de dood, deze spreuk is voor mij dan ook echt van toepassing. Angst voor de dood weerhoud je van het leven, niet van het sterven. Als je tijd gekomen is ga je toch!
Nee ik geloof ook zeker niet dat ik dat dan nog mee zal krijgen, maar het is vooral het idee. Het idee dat dit mijn laatste dag met mijn dochter zal zijn. Ik word er naar van als ik eraan denk en gelukkig denk ik daar ook niet zoveel aan. Ik ben trouwens net zoals jij ook 'bang' dat ze moeten leven met het verlies van mij. Het verdriet waar mijn man en dochter dan doorheen zouden moeten, wil ik ze niet 'aandoen'. Helaas heb je daar weinig over te zeggen en dat is wel iets wat ik kan accepteren. De dood is onvermijdelijk en hoort wel bij het leven. Alleen liever nu nog even niet
ik ben niet bang voor de dood. geloof dat er meer is hierna en het enige wat me erg lijk tis dat ik me kinderen en partner hier zou moeten achterlaten. het verdriet voor hun lijkt me moeilijk om te zien. hoewel ik denk hun wel te kunnen zien en bij hun kan zijn zullen ze mijn niet kunnen zien maar hopelijk wel voelen. ik ben bang om oud te worden of dat ik dood ga aan kanker. zie er elk jaar weer een paar die sterven aan kanker. Dit gaat altijd met zoveel pijn gespaard dat gun ik de grootste vijand nog niet. leeftijd van 30 tot aan 78 die er aan leiden of dood zijn aan deze ellendige ziekte. geef mijn maar een hartaanval. pijnlijk maar kort en snel aan me eind en he liefst tijdens het slapen
Ik was niet bang voor de dood, maar nu met kindjes wel. Ik wil ze natuurlijk op zien groeien en niets van ze missen en gun ze ook om zo lang mogelijk hun mammaatje te hebben. Kan ook echt niet kijken naar een film als 'Komt een vrouw bij de dokter'. Ben ook best wel erg: bij iedere moedervlek maak ik me tegenwoordig zorgen en dat was vroeger echt niet zo. De dood zelf jaagt me niet zo veel angst aan, maar ik denk wel dat je er anders over denkt als je er dichter bij staat. Als je bv oud of ziek bent. Ik zie toch wel veel ouderen in mijn omgeving die wel heel bang zijn om te sterven. Komt misschien ook omdat ik in een gelovige omgeving ben opgegroeid. Vaak zijn mensen toch bang gemaakt. In ons gezin was het niet zo religieus, maar op school wel. En misschien dat ik straks ook wel bang ben om 'verkeerd terecht te komen' (zoals ze hier zeggen ).
Ik ben niet bang voor de dood an sich. Wat ik wel een angstig idee vind is dat je lang niet allemaal als oud vrouwtje in je slaap zal overlijden. Ik hoop dat ik nog lang en in goede gezondheid van het leven mag genieten en dat ik mijn kinderen zie opgroeien. Ik heb één keer in mijn leven echte doodsangst ervaren tijdens mijn werk en ik kon op dat moment alleen maar aan mijn zoontje (dochter was er toen nog niet) denken. Ik MOEST voor hem weer veilig naar huis, die drang was zo ontzettend sterk. Conclusie: Ik ben niet bang voor de dood maar de komende 60 jaar mag hij wat mij betreft een aardig eind uit de buurt blijven
Nee ik ben niet bang voor de dood. Wat er gebeurd naar mijn dood, ik weet niet wat ik wel en niet geloof en denk er zo min mogelijk over na. Ik zie vanzelf wat er gebeurd als het mijn tijd is .
We moeten van geluk spreken, dat we in europa wonen. Er zijn mensen in de wereld, die er elke dag hun best doen om te kunnen leven. Mensen die bang zijn hebben angst. Angst kun je creeeren door trauma's, erge gebeurtenissen maar ook van verliezen. Ik denk er niet over na. Waarom niet? Ik vind m'n leven mooi. Ik creeer het hoe ik het wil. Een huisdier opvoeden, kamerplantjes water geven, een baby proberen te maken met mijn vriend, gewoon de kleine dagelijks simpelste dingen, word ik blij. Leven is het mooiste wat er is, zolang je angst niet je leven beinvloed, hoeft je geen zorgen te maken. Geniet van de mooie dingen die er zijn. Schrijf een brief naar een vriend, organiseer een feestje voor je kids, kook lekkere eten voor lieve mensen. Kortom. Het leven is voor mij mooi. Ik heb deze discussie vaak uitgevoerd met m'n manager. Hij ziet mensen doodgaan, hij is 58 jaar. Ik ben nog niet in de fase dat mensen doodgaan. Maar wat ik graag wil, is het leven nog levendig maken. Vorige week heb ik de oma van m'n vriend ontmoet. Oma is 92 jaar. Zo'n lieve vrouw en weet nog heel veel. Ik was in de verpleeghuis en we hebben gelachen en soep gegeten. Ik zag alle oudjes, met elkaar praten en soep eten. Ik denk bij mezelf...ik wil ook oud worden en kleinkinderen om me heen hebben. da's m'n doel.
Ik ben bang dat ik jong komt te sterven en mijn kinderen het zonder mij moeten doen. Voor de dood zelf, weet ik eigenlijk niet maar ik ben wel bang om nu te sterven. Ik kan echt huilen bij het idee dat als ik nu kom te overlijden dat mijn kinderen mij moeten missen
Hier ben ik ook zeker van overtuigd! Ik zie de dood als een soort deur naar het eeuwige leven en daar zullen we pas écht thuis zijn. Jel, ik vind het verschrikkelijk wat jullie is overkomen, maar ik ben ervan overtuigd dat jullie meisje thuis is en zich geen mooiere plaats zou kunnen wensen! Fijn om te lezen dat je er vertrouwen in hebt dat ze het nu goed heeft.
Nee. Nadat ik bevestiging heb gekregen (3x, Peter van der Hurk) dat 'we' na dit leven weer samen mogen zijn met de mensen die we in ons leven zijn kwijtgeraakt ben ik totaal niet meer bang voor de dood. En ik hoop uiteraard ook dat ik nog lang mag leven en van mijn gezin en familie mag genieten, en zonder ziekte sterf in mijn slaap als oud vrouwtje later.