Ik ben niet bang voor de dood, maar wel bang dat ik te vroeg dood ga... Ik wil nu echt nog niet dood gaan. Waar moet mijn zoon dan naar toe? De vader ziet er niet naar om, ik heb een testament en mijn ouders zijn voogd en mijn broers, maar de rechtspraak in NL heb ik niet hoog zij kunnen altijd nog anders beslissen dan dat ik wil dus mijn zoon moet echt eerst 18 jaar zijn voordat ik gerust dood zou kunnen gaan haha. Maar verder ben ik er niet bang voor, geloof ook in iets na de dood nl. Ik hoor ook vaak dat ik en mijn zoon oude zielen zijn nl. Ik zelf merk bij mijn zoon dat hij heel wijs is en met vragen komt waar van ik denk waar haaldt hij het vandaan vooral over de dood momenteel, maar verder gewoon een heerlijk kind is met alle streken die bij de peuterpubertijd horen haha Ooh ja en als ik dood moet gaan geef mij dan maar zo'n dood als mijn oma 3 jaar geleden, zij is dood gevonden in huis, naar de doodsoorzaak is niet gezocht mijn moeder had zoiets van ze is al dood krijg haar er niet mee terug (waarsch. een longemboley). maar geen pijn gehad en ze was ook niet ziek en was vitaal en altijd nog aan het sporten e.d. Zij heeft er niks van gemerkt dus voor haar een mooie dood! Maar wel heel hard voor ons als nabestaanden, zo plotseling en niet verwacht.
Ik ben niet bang voor de dood, maar wel heel erg bang dat er misschien ooit iets gebeurd waardoor mijn kinderen eerder gaan dan mij. Dat is mijn grootste nachtmerrie. Natuurlijk hoop ik voor mezelf niet op een pijnlijke dood door ernstige ziekte. Ik heb gezien hoe mijn oma is heengegaan en zo als zij heenging zo zou ik dat ook wel willen. Omringd door de hele familie in je eigen huis, gewoon rustig inslapen. Het was natuurlijk heel erg om haar zo weg te zien gaan, omdat je haar niet wil missen, maar het was zo mooi. Ze is 82 geworden. Zoals mijn oom is overleden laatst is wel verschrikkelijk, niet zo zeer voor hem, omdat hij het niet heeft meegekregen, maar wel voor ons als nabestaanden. Hij werd geopereerd aan tumor in de darm, is allemaal goed gegaan. Daarna werkte de maag niet meer en hebben ze hem in slaap gebracht zodat hij met 4 dagen weer wakker zou worden gemaakt, helaas kon dit niet meer en is hij op die dag overleden.
Moeilijk. Ik was niet zozeer bang om dood te gaan. Wel dat mijn kindjes doodgaan, daar kan ik af en toe obsessief bang voor zijn. Maar voor mezelf was ik dat eigenlijk niet. En of er hierna wat is? Geen idee. Ik geloof niet in een god maar sluit niet uit dat er hierna iets is. Dat zie ik dan wel. Ergens hoop ik het ook weer niet omdat het me vreselijk lijkt om te moeten zien hoe mijn dochters en man dan worstelen met hun verdriet om mij. En aan de andere kant ook wel omdat ik dan weet dat we uiteindelijk weer samen komen. Maar sinds mijn man wel bijna dood ging ben ik er toch wel anders naar gaan kijken. Ik zie nu nog elke dag de strijd die hij voert met zijn eigen angst om dood te gaan. Hij is er zo dichtbij geweest en volgens de artsen had hij eigenlijk dood moeten zijn, hij is een wondertje geweest. Tsja, dat doet wel wat met me. Maar ik weet ook dat dit niet altijd zo zal zijn. Ik hoop dat hij snel weer vertrouwen krijgt in zijn eigen lichaam, zodat hij nog lang en vooral GELUKKIG en niet zo onzeker kan leven.
Dit. Heel soms dwalen mijn gedachten wel eens af, maar niet over wat er na de dood is, maar dat ik het erg zou vinden om nu dood te gaan. Dat ik dan mijn vriend en vooral mijn dochter achter zou laten. Maar idd als het mijn tijd is, is het mijn tijd.
denk er liever niet aan ik ben er wel bang voor maar ja komt ook dat ik er totaal nu niet bij stil sta
Ik ben niet zozeer bang voor mijn eigen dood als wel de dood van mijn dierbaren. Het idee mijn geliefden te moeten verliezen lijkt me vreselijk. Mijn schoonvader is in 2004 overleden en op de gekste momenten komt dat verlies weer naar boven. Maar als ik heel eerlijk ben, geloof ik dat het verlies van mijn eigen ouders nog veel erger zal zijn (daar ben ik zo bang voor). Om over mijn man en zoon nog maar niet te spreken! Toen Nick nog geen vier weken was, hebben we hem bijna verloren en dat hakt er wel in... Diep respect voor diegenen die hun kind moeten missen en doorgaan.
Ben er wel een beetje bang voor. Kan me gewoonweg niet voorstellen dat het geen pijn kan doen. Ik bedoel je hart stopt ermee en krijgt geen zuurstof meer dus dan stik je... moet toch pijn doen???? Maar goed zwart wit kijken helpt ook niet verder. Ik ben gewoon bang om mijn kinderen niet te zien opgroeien en hoop van harte dat ik van bovenaf af en toe mag gluren als het zover is. Maar hoooooop dat ik nog heeeeel lang mag blijven leven. Leven na de dood: ja en nee. Hoop van wel, reunie zou fijn zijn. Denk van niet... als ik slaap ben ik ook opeens "weg"..... En idd de vraag die gesteld werd: "als het er zo mooi is, waarom komen ze dan terug?"
nee ben niet bang voor de dood, ben al een keer bijna dood geweest, maar ik zit er niet op te wachten, liever pas als ik heel oud ben, niet nu
Ik ben in zekere zin wel bang voor de dood ja. Ik geloof wel dat er iets is na de dood, maar ik weet niet wat. En het niet weten is heel beangstigend. Ook ben ik erg bang om jong dood te gaan.
nee ben niet bang voor de dood maar wel om mijn kinderen te moeten missen dus ik wil nog heel lang leven. De dood zelf lijkt me wel vredig eigenlijk...
Het heelal groeit vrolijk door, wie daar meer over wil lezen : een kleine geschiedenis van bijna alles-bill bryson geweldig boek.. god wat ben ik toch een boekenwurm
Ik ben er absoluut niet bang voor, als het komt, komt het toch wel of het nu vroeg of laat is.... Ik weet dat mijn kinderen het bij hun papa(mijn man) het zowiezo goed zullen hebben, mocht ik weg vallen en dat is voor mij het belangrijkste.
dacht er nooit over na (uit angst???) maar na de geboorte van ons mannetje, kwam ineens het besef heel sterk dat ik er op een dag ook niet meer ben hij waarschijnlijk (mag ik hopen!!!) nog een tijdje leeft...daar kan ik echt van schrikken!!! dat gevoel ging langzaamaan weg maar af en toe heb ik het nog. ik ben echt doodsbang!!!
Ik denk en geloof dat je niks verder meer weet behalve kleine dingen en gevoelens omdat je anders misschien teveel gestuurd word door het oude gevoel dat je er bij had in je oude leven. Dat kan remmen denk ik. Voor sommigen klinkt dit misschien als onzin maar ik geloof daar in. Ik geloof ook dat kinderen hun ouders kiezen, dus ook jouw dochter. Dat het een reden is dat ze bij jou is en niet bij een andere moeder.
controlefreaks (ik) zijn vaak bang voor de dood. want tja, hoe krijg je daar de controle over.. Gelukkig ben ik gelovig en geloof ik dat het alleen maar heel mooi wordt.