los van of jou manier van opvoeden te streng is, denk ik dat opa en oma zowieso teveel tolereren! en ja, of je daar iets mee kan? als ik zelf in de buurt ben dan zou ik haar op haar gedrag aanspreken zoals je thuis doet. bemoeien opa en oma zich er dan op dat moment mee dan zou ik hen hier direct op aanspreken. wat er verder gebeurt op oppas dagen...tsja daar ben je niet bij dus dat kan je toch niet veranderen!
] als haar antwoord nee is is dat prima, ze zegt vaak genoeg nee als ik iets vraag. Als ik vraag of ze haar jas wilt ophangen en ze zegt nee dan zeg ik: "Jammer, dan kun je nog niet spelen. Als je je jas opgehangen hebt mag je lekker spelen van me" Als ik vraag of ze wilt opruimen en ze zegt nee zeg ik dat als mamma het op moet ruimen, het in de stoute zak komt. Dus ze heeft opties maar daar zitten consequenties aan. En helpen met opruimen doe ik zat hoor! Als ze moet opruimen van me en ze vraagt of ik haar wil helpen doe ik dat natuurlijk. En helpen koken hoef ik niet te vragen. Ze is gek op het huishouden en helpt me met alles mee zonder dat ik maar iets hoef te vragen ik probeer het zelfs soms te doen als ze op het KDV zit want dan gaat het een stuk sneller We doen heel veel samen! Als we boodschappen gaan doen en ik ben een lijstje aan het maken komt ze bij me zitten met een papiertje en een pen en gaat ze ook even opschrijven wat we nodig hebben. Nee hoor ik heb totaal niet de indruk dat we te streng zijn voor haar. of dat ze eronder lijd. En diegene die zeggen dat ze alles hebben gedaan wat god verboden heeft omdat ze zo streng opgevoed zijn die mochten heel veel dingen niet. Onze dochter mag heel veel dingen en dat zal blijven. We zijn hele vrije ouders wat dat betreft alleen ze blijft leren dat aan alle beslissingen consequenties zitten. nu doen we dit nog op een kinderlijke manier en dat zal met haar mee groeien. Maar wat ik vreemd vind is dat ik vraag om jullie mening over wat we moeten doen, niet hoe wij onze kinderen op moeten voeden. Ik hoop dat jullie me ongeacht jullie mening over mijn opvoeding, toch nog een antwoord kunnen geven waar ik iets aan heb. Moet ik haar laten gaan of moet ik haar blijven corrigeren. Ik heb namelijk het gevoel dat ze hier de dupe van word. Van oma mag iets en wij corrigeren haar hierop, Oma zegt ja en wij zeggen nee of andersom. Als wij nee hebben gezegd zegt oma stiekem ja en worden wij boos omdat we dit niet weten. Ik kan met ze praten maar dat levert niets op dus ik vind dat we dit moet laten gaan en hun laten beslissen als ze in de buurt zijn. Zo voorkomen we dat ze hier de dupe van word. Mijn man vind dat we haar moeten blijven corrigeren omdat hij zvind dat ze haar opa en oma moet leren respecteren, maar als we dit doen dan moeten we een manier vinden waarop zij hier niet de dupe van wordt.
Om je opvoedvraag te beantwoorden, maar ik denk meer vanuit mijn gevoel, mijn zoon is nog een stuk jonger: Als jullie er bij zijn moet je dochter naar jullie luisteren. Voor mijn gevoel zijn jullie als ouders altijd haar referentiekader. Nu staat oma natuurlijk heel dicht bij haar, maar de volgende keer is het de buurvrouw, bij wijze van spreken. Als jullie er niet bij zijn, zou ik de grootouders lekker hun gang laten gaan. Natuurlijk zolang ze de veiligheid en gezondheid van je dochter in acht nemen, maar zover ik het begrijp is dat geen probleem. Je dochter begrijpt dat 'bij oma' anders is dan thuis.
Maar hoe kunnen we haar blijven corrigeren zonder dat ze de dupe word van 2 opvoedingen. Als oma ja zegt tegen haar dan doet ze dat, ze is 3. Ze denkt "joepieee" En als ik dan nee zeg dan snapt ze daar niets meer van! Andersom ook, als ik zeg nee dan denkt ze "ik vraag het lekker aan Oma" En als die dan ja zegt doet ze het alsnog waarop ik dan natuurlijk boos word omdat ik nee had gezegd en me niet bewust ben van het feit dat Oma stiekem ja heeft gezegd daarna. Ik vind niet dat ze de dupe moet worden van onze geschillen snap je? Hoe kunnen we dit voorkomen dan?
Ik ben het volledig eens met jouw manier van opvoeden. Zeker een peuterpuber heeft duidelijke regels nodig en ouders die die consequent hanteren. Ik denk niet dat gehoorzaamheid uit angst voorkomt in jullie situatie, aangezien je zelf zegt dat er nauwlijks geschreeuwd wordt en er eigenlijk altijd leuke momenten zijn waar je dochter alle ruimte krijgt om zich uit te leven. Alleen luisteren is luisteren. Lijkt mij niet meer dan redelijk. Ik ben het wel eens met een paar meiden dat alleen de kamer laten opruimen en na een halfuur alles wat er ligt voor een week af te pakken, te ver gaat. Een driejarige wordt continu afgeleid door al het speelgoed dat door die handjes gaat als ze opruimen, ik vind niet dat je van ze kan verwachten dat ze dat alleen kunnen. Laat staan in een halfuur. En een week lang speelgoed afpakken vind ik ook te ver gaan, want zo ver vooruit kunnen ze nog niet denken. Een dag speelgoed afpakken, of een dag geen tv lijkt mij redelijker.
Om even antwoord te geven op je vraag.. Wij liepen hier ook wel eens tegen aan, maar ach, geef die oma's eens ongelijk. Het hoort bij opa's en oma's ook een feestje te zijn. Dus hebben we nu de regel: bij oma & opa thuis zijn hun de baas en volgen de kids hun "regeltjes", zodra wij er zelf bij zijn, zijn wij de "baas" .. En dit werkt nu prima. In het begin vond ik dit wel lastig, vanwege meningsverschillen. Maar nu vind ik het eigenlijk wel fijn.
Ik snap wat je bedoeld maar we pakken het expres een week af, ze heeft zoveel speelgoed namelijk dat ze het speelgoed wat we afpakken, de dag daarna weer vergeten is dat het afgepakt is. Als we het na een week weer terug geven is het "nieuw en interessant" en als we het na een dag weer terug geven verdwijnt het tussen de rest. Het afpakken is de straf, hoelang we het afpakken is geen straf want daar is ze zich op haar leeftijd nog niet bewust van. Vandaag was ze ook nog niet klaar met opruimen en ik kwam toen het eten klaar was haar kamer in en zag dat ze wel goed bezig was met opruimen. Ze zei "ben bijna klaar hoor mamma! Wil je mij EEEEEVENTJES helpeeh?" (ze kan dit zo leuk zeggen haha) En toen ben ik haar ook gaan helpen zodat we snel kunnen eten. Het afpakken is puur omdat ze de nare gewoonte heeft ontwikkeld om te gaan treuzelen voor het eten. (met alles, niet alleen met opruimen) Waarom weet ik niet maar dit helpt gelukkig.
Dat snap ik, we hadden eerst de regel "bij oma bepalen hun wat er wel en niet mag, en bij ons bepalen wij het" Maar ik merk dat dit niet werkt want als we bijv. weg moeten krijgen we geen contact met haar want ze luistert puur alleen naar oma omdat ze van haar alles mag. En Opa en Oma kunnen niet tegen huilende kinderen, ze doen ALLES om dat te voorkomen. Als ze niet mee wil krijgt ze een snoepje om mee te gaan etc. etc. Als de baby huilt en hij wil zn speen niet dopen ze hem in de limonade siroop of noem maar op. niet omdat ze lief zijn maar omdat ze in paniek raken bij gehuil. Onze jongste is daar dan ook nog nooit alleen geweest, ze gaan hier a.s. woensdag voor het eerst oppassen. (hij is dan 2,5 maand) Dit is ook omdat het echt niet anders kan en ze zeggen nu al "ooh hoop niet dat hij gaat huilen hoor want dan bel ik je!" Verder zijn het hartstikke lieve mensen hoor! Echt supergeweldigtegeklief hahaha En ik ben het helemaal eens met dat als onze oudste een dagje bij hun is, ze haar lekker moeten verwennen!! Daar zijn opa en oma namelijk voor maar dit is gewoon niet leuk meer. En ik krijg het er daar niet in want ze raakt in paniek als ze gaat huilen en onze slimme peuter is zich daar heeeeel erg goed bewust van!
haha ja dat klopt, na een dagje oma en opa roept ze bij het mingste of geringste huilend om Oma, ze moet echt even ont-oma'en haha maar ik ben inderdaad blij dat ze zo'n goede band heeft en dat ze uberhaupt zo'n geweldig lieve opa en oma heeft. Mijn ouders zijn niet meer in de picture dus ze heeft alleen hun 2 en ik vind ze echt geweldig in dat opzicht. Ze durven alleen niet streng te zijn en dat komt in de knoop als we allebei in de zelfde ruimte zitten. Het is ook niet zo zeer dat ze het niet eens is met onze opvoeding (wat ze zeker niet is haha) maar het feit dat ze ook geen nee KAN zeggen tegen haar. Ze vind het "zielig" en ze krijgt het niet over haar hart dus praten met haar heeft geen enkele zin vrees ik.
Tsja lastig, ik denk echt dat je een gesprek aan moet gaan met opa en oma.. Want nu is het indd wel heel onduidelijk voor jullie dochter. Ik vind dat ze jullie opvoeding moeten respecteren. Mijn Smoeder heeft ooit eens bij mn zoon (toen nog een kleine baby van 4 mnd) de speen in HONING gedoopt, omdat hij zo verdrietig was en de speen niet wilde pakken.. :x:x Ben heeeeeeel boos geworden. Maar verder is ze wel lief hoor
In dat geval zie ik ook geen problemen met een week speelgoed afpakken Hoewel ik het nog steeds veelgevraagd vindt om helemaal zelf op te laten ruimen, maar als je vaak helpt is dat bezwaar ook weg... Kortom, ik ben het 100% eens met jullie opvoeding Ik ben helemaal vergeten om mijn mening te geven over het probleem waar het topic om draait! Ik zou nogmaals met je schoonouders om tafel gaan, en rustig en duidelijk aangeven waarom jullie opvoeden zoals jullie doen. Ook aangeven dat je het erg moeilijk vindt als jullie dochter zo praat tegen je schoonmoeder, omdat je wilt dat ze haar respecteert. Verder denk ik dat je van je dochter kan verwachten dat ze naar jullie luistert als jullie er bij zijn. En wat je schoonouders, en daarmee jullie dochter, dan doen als jullie er niet bij zijn... Tsja, dat is dan hun eigen probleem.
Ik lees dat echt praten met opa en oma lastig is, maar wellicht kun je ze er wel van overtuigen dat je dochter in elk geval in haar gedrag wel respectvol naar hun moet zijn. 'Oma raap op!' is natuurlijk een absolute no-go en ik neem aan dat je schoonouders het daar mee eens zijn. En even met je meedenkend heb ik ook nog gedacht, misschien moet je het op zijn beloop laten en is de maat bij oma vanzelf ook een keer vol, maar ja, misschien volgt er dan wel zo'n uitbarsting dat je dochter ook niet meer weet wat ze moet, en dat is ook wel wat sneu... Ik zou het toch proberen te gooien op eigenbelang voor je schoonouders wanneer ze wat strenger voor je dochter worden. Dan zijn ze aan het eind van de dag ook niet helemaal kapot.
Ja okee, idd vat iedereen het hier nu op haar eigen manier op wat ze te lezen krijgt, dus ja dan had je ook zulke tegenreacties kunnen verwachten toch? Zover ik er iets van vind; ik vind het knap dat je thuis wel goed consequent blijft, maar zoals het voorbeeld van het eten bij opa en oma zou ik er zelf niet voor kiezen om mijn kind met een bord patat voor de tv te zetten,maar gewoon (net als thuis?) aan tafel met iedereen te eten. Misschien dat dit het treuzelen vermindert omdat ze ziet dat iedereen sneller klaar is met eten en dan pas van tafel weg mag? Wat betreft kamer opruimen; ja heel goed als ze dat zelf al kan, maar waarom moet dat precies een half uur voor het eten gebeuren? Je kunt er bijna wel van uitgaan dat ze dat meestal niet op tijd klaar heeft en er dus regelmatig een stoute speelgoedzak (goed)gevuld is. Met deze 2 voorbeelden heb ik het idee dat je het jezelf alleen maar heel moeilijk maakt. En die brutale opmerkingen tegen je schoonmoeder; Tuurlijk is het niet netjes, maar dat ze geen respect voor oma zou hebben is onzin, een kind van 3 weet niet eens wat dat inhoudt. Ze is gewoon nu duidelijk haar grenzen aan het ontdekken en helemaal nu er een klein broertje bij is. Gewoon duidelijk uitleggen dat dat helemaal niet lief is dat ze zo tegen oma doet want oma is wel lief tegen haar. Vergeet niet dat je schoonouders niet de opvoeders van jullie kinderen zijn he? Dus als ze gewoon lief tegen de kinderen zijn, moet dat kunnen. Daar zijn ze opa en oma voor, maar als je het zo dwars zit praat met ze en doe allebei water bij de wijn. zij iets meer jullie regels aanscherpen en jullie wat meer de touwtjes loslaten.
okee, lees nu pas hoe "ernstig" het is misschien eens een idee om oma en/of opa een dagje te laten "stagelopen" bij jullie thuis? (dan ook dochterlief uitleggen dat het een gewone dag thuis is en de regels van thuis gelden) kunnen ze zien hoe het er bij jullie aan toe gaat en het op jullie manier wordt opgelost als er een "huilalarm" afgaat? ik noem maar een dwarsstraat?
Sorry, maar ik heb nu beide topics in ieder geval voor een deel gelezen, maar ik sta af en toe met mij mond open. heb je enig idee hoe lang een half uur voor een kind van 3 duurt? En zelfs een kwartier? Voor haar gevoel kom je ineens de kamer binnen en haal je al het speelgoed weg! En dat je gaat KOKEN omdat je kind je een keertje aan het uitdagen is??? Tja, weg roze wolk met je perfect luisterende dochter en welkom in de peuter-puberteit. Met een beetje doorzettingsvermogen kun je wellicht zelfs deze fase de kop indrukken. Echt, ik begrijp dat je dit uit liefde doet, maar straf geven is toch makkelijker dan iets 100x uitleggen, of even de tijd nemen om haar te laten opruimen terwijl jij wacht (dan heb ik het nog maar niet over samen opruimen). Gelukkig heb je hiervoor al wat lieve, ondetsteunende berichten gehad, wat dat verdien je ook, maar ik zie het echt even niet. Ik zie een probleem bij jou en ik hoop dat je daar iets mee gaat doe. Hè, wat vervelend zeg. Ik heb nog nooit zo naar hoeven/willen reageren op hey forum. Ik wens je wel heel veel sterkte, wijsheid en vooral geduld.
Denk dat je minder verwachtingen móet hebben wanneer jullie bij opa en oma zijn. Gaat dochter tekeer tegen opa of oma dan is het aan hun hoe dit op te lossen. Tenzij ze zich laten schoppen slaan grote mond, dan zou ikzelf ingrijpen. Maar je zit er bovenop terwijl dit voor.dochter verwarrend is. Er gelden andere regels en als die geboycot worden door moeder zou ik ook dwars worden. Op de bank patat eten met tv aan mag best eens, spreek voordien af dat ze.wel iets móet eten anders gaat de tv eventjes.uit. al heeft ze maar 2 patatjes op,prijs haar daar dan voor en eis niet van jezelf dat je verwacht dat ze net zoveel eet als thuis. Je.zult.merken dat wanneer je minder verwacht en het loslaat je dochter ook beter luisterd. Ze voelt je.spanning hierin ook he Sorry voor veel ... Ben mobiel
ik vind wel dat je wat te ver doorslaat. Ik vind het heel goed zoals jullie je grenzen aangeven naar je kind en het weet precies wat het wel en niet mag bij jullie. Maar in de interactie met haar opa en oma vind ik dat opa en oma zichzelf moeten redden. Laat het wat meer gebeuren in plaats van het perfecte plaatje te willen neerzetten met je kind. Want zo komt het toch een beetje op me over. Blijf gewoon lekker bij jezelf, maar probeer je wil niet altijd door te drukken bij je kind, laat het ook een keer gaan met opa en oma erbij. Ik denk dat je kind nu simpelweg gebruik maakt van de verschillende denkwijzen die jullie en je schoonmoeder hebben. Laat jullie denkwijze die van jullie en die van je schoonmoeder die van haar zonder al te veel concessies te doen. Probeer gewoon lekker bij jezelf te blijven en je man dus ook. Dan waait het denk ik wel over. Anders snapt je kind er niks van.