Er was alleen helemaal geen klap... de auto rolde heel langzaam het water in. De achterklep stond open en moeder klampte zich aan achterkant vast, wilde de auto tegenhouden, en kwam zo ook in het water terecht. Wat me ook bezig blijft houden is: hoe komt het dat ze de kindjes niet via de achterkant hebben kunnen redden? Ging het zinken dan zo snel? Er waren 7 mensen in het water gesprongen om te proberen die kindjes eruit te krijgen, maar lukte niet..... En waarom had niemand anders een hamertje uit andere auto om ramen mee open te maken. Ik blijf dit niet snappen.... wrsch ging het allemaal erg snel en had niemand wat bij de hand op dat moment.... maar zooo moeilijk lijkt het me ook, hoe kom je deze dagen door. En hoe trekt je relatie dit..... ik zag ook dat ze net voor het ongeluk hun huis te koop hadden gezet.... staat nu nog te koop. Wel heftig om die kamertjes te zien
tja, ze hadden geloof ik een kwartier voordat de brandweer kwam.. b est lang zou je inderdaad denken.. snap het ook niet waarom ze niet te redden waren dan? vreselij, vreselijk...
Autoruiten krijg je niet stuk zonder goed gereedschap. Ik kan me indenken dat men het water ingesprongen is zonder eerst spullen te halen.... Via de kofferbak kom je in veel gevallen bij de achterbank terecht. Als het geen station of hatchback (?) is kun je er niet overheen klimmen om bij de achterbank te komen maar raak je de achterleuning en soms zelfs niets, als het een losse kofferbak is. Ik raak dit bericht ook maar niet kwijt. Het is een verschrikkelijke samenloop van omstandigheden geweest.....
Ook ik ben na gaan denken over de veiligheid van m'n kindjes en of onze auto wel voldoet. Ik heb een driedeurs en na 2 november zitten ze niet meer naast elkaar achterin. Eén voorin, één achterin, zodat als we met z'n vieren op pad gaan er iemand naast zit die ze los kan maken. Ook hebben we nu een veiligheidshamer in het midden van de auto. En we zijn ons aan het oriënteren op een auto met voor- en achterin twee deuren. Ik heb vandaag nogmaals een gedicht geplaatst op een condoleancesite In de harten van zo velen Die in tranen willen delen Een beetje troost, iets van betekenis willen zijn Delen enkel in een fractie van het heden Niet in toekomst en verleden Goedbedoeld en welgemeend 1000 armen om je heen Maar na alle schouders en lieve woorden Sta je weer moederziel alleen Gevangen fotos achter glas Maken uitvergrootte beelden Van wat er komt en wat er was Van het leven dat jullie deelden Nooit meer kleine blote voetjes Plofjes op het laminaat Nooit meer 10 sokken onder tafel Memory en appeltaart Draken en piraten 1000 soldaatjes staan op wacht Tussen oud papier en krantenkoppen Onderaan de trap Veilig uit zicht Je ogen stijf dicht Nooit meer je kleine blonde boefjes Hun wilde streken, kattenkwaad Nooit meer gegiechel in de kamer Of tikkertje op straat De ruimte zo kil Zo oorverdovend stil Maar wat zal blijven is de liefde Er is dat plekje in je hart Waar ze eeuwig bij je blijven Tot het weerzien op zekere dag Vandaag staan alle moeders op als één om jouw verdriet te dragen en jouw jongetjes te eren Tot in de lengte der dagen Pfff.. moest het even kwijt. Het raakt me allemaal zo intens diep.
Wat een prachtig mooi gedicht. Ik hoop dat de lieve moeder en vader dit zullen lezen en er iets aan mogen hebben..
Wow wat ontzettend mooi zeg! Hoop dat ze het ooit lezen en dat alle steun de pijn een mini beetje verzacht...
hoe stijl was die afgrond dan dat de auto er zo in kon rollen terwijl moeder hem probeerde tegen te houden? arme moeder, dat (onterechte) schuldgevoel moet echt meer dan verschrikkelijk zijn... door de achterbak kwam er natuurlijk heel snel water in de auto waardoor de kindjes hopelijk snel bewusteloos zijn geraakt, dat hoop ikdadn maar echt dat ze niet minutenlang hebben hoeven lijden.. arme lieve knulletjes.
Nicoleh, wat een hartverscheurend mooi gedicht elk woord beschrijft de enorme pijn, verlangen en wensen. Ook wij gaan de zitplaatsen in de auto anders indelen. We hebben al een lifehammer in de auto maar kopen er voor de zekerheid een bij zodat je zowel op de achterbank als bestuurdersstoel er een hebt. Ik heb ook even op Funda gekeken naar hun huis......pff heftig.
Wij hadden de lifehammer al een tijdje, maar deze lag nog steeds ergens in de gangkast tot 3 en een halve week geleden. Komt van de week wel even, dacht ik dan als ik er langs liep..En ik weet dat als er iets gebeurt je echt snel die auto uit moet zijn. Maar hoe naïef ook, heb ik tegelijkertijd altijd gedacht dat er een grote kans van overleven zou zijn als je in het water terecht zou komen, als er maar snel genoeg hulp aanwezig is. Ik denk nu een stuk bewuster na over de kwetsbaarheid van ons bestaan, het noodlot kan zomaar ineens toeslaan. Het had iedereen kunnen overkomen. twee weken voor het ongeluk rolde ik achteruit op een parkeerplaats bij de supermarkt omdat de handrem zelfs helemaal aangetrokken niet goed werkte. Ik woon in een havenstadje, dus ik had er ook achter kunnen komen bij een parkeerplek langs het water. ik was alleen, maar had zomaar m'n kindjes bij me kunnen hebben. En ik krijg het koud bij de gedachte er te laat achter te zijn gekomen.
Ga dit alsjeblieft niet op internet zetten zeg! Het laatste waar deze arme lieverds op dit moment behoefte aan hebben is ongewenste pottenkijkers....al dan niet virtueel. Het beste wat iedereen kan doen is hen hun privacy gunnen.
Helemaal mee eens ook Nikki!! En Nicoleh, als er dan iets positiefs uit voort kan komen uit dit drama, is het toch wel dat we zelf nu veel bewuster van dit gevaar zijn, en dat er wellicht in de toekomst daardoor nog zo'n drama voorkomen kan worden........ Nikki, weet je hoe het nu met ze gaat? Ik hoop ergens zo dat het naar omstandigheden op een of andere manier toch volhouden en dat ze veel steun krijgen!
Gaat niet om potterkijkers of iets. Hier ontkom je toch niet aan helaas welkom in nederland. Maar zelf 18 jaar in utrecht gewoond en was gewoon even benieuwd waar die mensen woonde. Na goeie zoektocht ben ik er zelf al achter gekomen.
Beetje jammer.... krijg een beetje ramptoerist gevoel hier bij. Alsof het iets toevoegt te weten waar ze wonen? Maargoed. Wat iemand anders al zei, we moeten hier van leren met zijn allen, dat is het enige kleine positieve stukje wat we hieruit kunnen halen. Nogmaals heel veel sterkte (kan het wel blijven zeggen).
En dan.....wat ga je er nu mee doen? Ik neem aan dat het jouw leven enorm verrijkt heeft nu je dit weet! Anders zou je hier geen goede zoektocht aan wagen. Maar kom op.....hoe zou je het zelf vinden als je het hele gebeuren zou omdraaien? Dat je hier dan ook nog ff komt posten dat je er na een Goede zoektocht zelf al achter gekomen bent zegt een hoop over jou!
Naar aanleiding van de opmerking van Loeka 12 ben ik ook gaan kijken (en ik zal niet de enige zijn ). Vanzelfsprekend was ik zeker niet van plan om het adres op verzoek op deze site te plaatsen. Mijn opmerking wilde alleen aangeven dat het zien van deze beelden en die van de familieblog (nu niet meer zichtbaar) het intense verdriet weerspiegelt. Ik ben het zeker met iedereen eens dat de familie nu alle rust en ruimte verdient. Ik zet vanaf nu mijn auto, als ik deze parkeer, op de handrem en in de versnelling. Dit moet hoop ik voldoende zijn. Maar ik ben het met Nicole eens dat een ongeluk in een klein hoekje zit. Sinds ik moeder ben ben ik toch een stuk gehaaster geworden. Hierdoor zaken over het hoofd zien is dan ook zo gebeurt. Hoe stom het ook klinkt, toch ben ik sinds dit ongeluk me hier nog meer bewuster van geworden.