Onze dochter (3) is ontzettend bang voor Sinterklaas en Zwarte Piet. We hebben het nooit over het meegaan in de zak of geen cadeautjes krijgen als je stout bent en zeggen nooit dat Sinterklaas of Zwarte Piet bij de schoorsteen staat te luisteren als ze iets stouts doet... we weten gewoon niet waar het vandaan komt! We benoemen echt altijd alleen maar de leuke kanten (cadeautjes krijgen etc.) Het is ook heel dubbel, Sinterklaas/Piet poppen in etalages etc. en Sinterklaas op TV vindt ze geweldig, ze praat ook steeds heel enthousiast over Sinterklaas (mee naar het Sinterklaasfeest op papa's werk bijvoorbeeld had ze het al dagen over) maar als het er dan op aan komt en ze is in de buurt van Sint/Piet dan slaat ze helemaal dicht, gaat huilen, kruipt weg... zo zielig! Schoenzetten vond ze ook maar eng maar 's ochtends was ze wel enthousiast om te gaan kijken. De laatste week gaat het zelfs gepaard met veel buikpijn en huilmomentjes. Ze kan dan niet helemaal duidelijk maken wat er aan de hand is maar na wat doorvragen lijkt het alleen maar spanning te zijn. Ik vind het zo zielig voor d'r, omdat het zo'n leuk feest moet zijn! Had nooit verwacht dat ik dit zou denken, maar als ze weer zo'n huil/buikpijnmoment heeft, dan komt het idee bij me op om maar gewoon te vertellen hoe het écht zit... Herkent iemand dit, of heeft iemand tips om haar angst wat minder te maken of zitten we hier de komende jaren gewoon nog aan vast? Alvast bedankt!
Wat zielig voor je meisje! Ik zou haar eerst dan niet meer meenemen naar Sinterklaas. Laat haar het gewoon gedoseerd kijken op tv. En eventueel samen haar schoen zetten, dat hielp hier goed. Onze dochter vind het ook allemaal erg spannend! Dat komt omdat ze jarig is en een paar dagen later Sinterklaas. Zij vind het ook geweldig op tv, en in het echt vond ze het ook super, ze gaf zelfs de Sint zelf een handje. Maar nadat ze ze in het echt had gezien durfde ze die avond haar schoen niet te zetten. Toen heeft mijn man zijn schoen gezet en toen wilde zij ook wel. En verder vergeet niet ze zijn nog erg klein....het is gewoon allemaal erg spannend voor ze.
Ik weet wel van een vriendin die pakte haar kinderen altijd op bij het minste geringste als ze iets eng vonden (en daarmee bevestig je juist dat het eng is) als ze hier een beetje voorzichtig zijn en aan mn benen gaan hangen dan haal ik ze ervan af en zegt dat het niets is en negeer hun gedrag verder, vaak is het dan binnen paar minuten over, bij die vriendin van mij ging het dus ook verkeerd op PSZ want ja ze bleef hem oppakken, ik heb haar gezegd wat ik doe en binnen 1 week ging hij normaal naar PSZ! Angsten is niet iets wat je zomaar krijgt als kind maar vaak door (ONBEWUSTE!) acties van ons of door het bevestigen dat iets eng is door te zeggen "ach het is goed" en optillen en knuffelen, ik ben hier altijd heel makkelijk in geweest maar het werkte dus ook voor die vriendin van mij, ze past het nu in alle dingen toe en het is een heel makkelijk kindje nu terwijl die eerst OVERAL bang van was..
Mijn jochie was rond die leeftijd ook angstiger. Ik zou haar stimuleren waar kan, maar niet maar moeten, omdat het sint is. Volgend jaar kan het een stuk beter zijn. Hier is het vanaf 3,5 ook een heel stuk beter. Isademi, het negeren vindt ik ook niet altijd een optie. Mijn jochie was in zoveel situaties bang tussen de 2 en 3 jaar. En negeren leverde alleen maar een angstiger jochie op. Door juist zijn gevoelens te accepteren (want die zijn echt), maar ook te laten zien dat er niks aan de hand is (want sint doet niks engs), zijn we eruit gekomen. Dus bij sint, dan aan het handje erheenlopen ipv zelf. Uitdrukkelijk laten zien dat sint niet eng is, maar niet zelf. Want dan zitten ze in een negatieve bui en als de sint dan komt dan hoort de sint bij dat enge..
Hier nog 1, me meisje vind ze beide ook eng. Op tv vind ze het geweldig en op een grote afstand ook maar zodra ze in de buurt komen dan is het mis!
Hier ook.. Hij staat te dansen en te springen als het Sinterklaasjournaal begint, hij is dólgelukkig als ik een snoepje de kamer ingooi en is er van overtúígd dat Zwarte Piet dat doet (en die moet dan dus toch in de buurt zijn in zijn ogen, anders kan dat niet), is ook hélemaal enthousiast als ik 'm vertel dat we naar Sinterklaas toe gaan, maar als we er dan zijn.. Nou nou Gister kwam Sinterklaas hier in de AH, Damiën helemaal hyper en blij, moesten een tijd wachten, hij heeft 100 keer gevraagd waar Sinterklaas nou bleef, liep te rennen en te springen, maar toen Sinterklaas er was kwam er geen wóórd meer uit. Sinterklaas kreeg géén handje, Damiën wilde géén snoepjes, en een liedje zingen? Echt niet! Hij kreeg een cadeautje, wat normaal gesproken echt feest is, maar die durfde ie pas open te maken toen we vér bij Sinterklaas uit de buurt waren Ach, het zal wel bij de leeftijd horen.. Eerlijk is eerlijk; Als je niet weet dat het een verklede man is, is Sinterklaas best iets vreemds, toch?
Niet vertellen!! Wij weten dit jaar niet wat we meemaken. Mirthe moest nooit niets van Sinterklaas hebben en dit jaar Ze gaat naar hem toe, verteld van alles tegen hem, geeft hem een handje, pakt snoepjes aan. Nou dat hadden wij vorig jaar dus echt nooit kunnen bedenken.
dit is niet altijd het geval hoor. Mijn kindjes zijn bijna aoveral bang voor, en wij zijn echt geen overdreven troetel ouders. KDV en school totaal geen angst en moeite, vanaf begin niet. Maar alles wat anders is, nee dat is wennen en heel eng! Het is niet vreemd dat kinderen bang zijn voor sint en piet. Het is "anders" "onbekend", en dus voor kleine kindjes moeilijk te snappen. Ik zou trouwens ook bang zijn als er 1 of andere gekke vent in een gek pak en met hele dikke rode lippen tegenover mij zou gaan staan, een handje wil, en gaat staan huppelen..... Mijn oudste is nu 4 en sinds dit jaar niet meer bang, gaat zelfs uitgebreid op schoot zitten. Hij was trouwens voor van alles bang en nu voor bijna niks meer. Wij hebben hem gewoon laten gaan in zijn gevoel, niet op aandringen, niet in mee gegaan, maar wel serieus genomen. Hem nooit gedwongen, wil je niet, dan niet. En hoppa gaat vanzelf over! Mijn dochter, bijna 2 heeft precies hetzelfde, komt ook bij haar vast wel goed!
Emma die vind de sint ook wel spannend. Een handje krijgt hij wel maar ze is wel verlegen terwijl ze thuis ook heel enthousiast is. Gister waren we in de V&D en sinterklaas was daar ook. Dan geeft ze een handje maar durft geen antwoord te geven op zijn vragen (trouwens dank je wel zegt ze wel netjes). Toen we wegliepen ratelde ze maar door over sinterklaas haha! Dan wel! Wat ik vaak las en zelf ook wel toepas is dat je de angst benoemt en serieus neemt. voor een kind kan iets eng of spannend zijn wat wij misschien niet altijd begrijpen. Dus dan zeggen we iets in de trant van: Vind je het spannend? Dat mag hoor, maar dat hoeft niet want (in dit geval) sinterklaas doet niks. Zoiets. Zou anders haar idd even niet meenemen naar de sint zelf maar op tv laten kkjken. Voogens jaar gaat het misschien wel weer heel anders.
Toevallig hadden een collega en ik het erover: onze kindjes vinden figuren als Sinterklaas, de Piet, Kabouter Plop, etc. heel erg leuk om te zien op tv. Maar zodra ze hen in het echt zien dan vinden ze er niets meer aan: blijven op een afstandje staan, durven nog niet eens te zwaaien. En de kleine van mijn collega begint dan ook te huilen, zelfs te krijsen van angst als zo'n figuur te dichtbij komt. Misschien is het toch wel intimiderend voor ze: op tv en in de etalages zien die figuren er meestal kleiner uit. En ja, in het echt ... dan zijn ze plots toch wel erg groot, soms ook met zo'n groot masker op hun hoofd. En het wordt nog spannender wanneer zo'n figuur dan ook nog eens tegen je begint te praten. Ik kan me goed voorstellen dat zo'n kleintje dan ook denkt: EEEKS!! Ik zou zeggen: gewoon lekker de sint en piet op tv volgen. Volgend jaar is het misschien niet meer zo
Ik denk inderdaad ook dat het komt omdat het in het echt toch ineens allemaal een stuk groter in indrukwekkender is dan op tv! Staat er ineens een grote, vreemde man voor je met een mijter op z'n hoofd en een jurk en cape die em nog groter en vreemder maken... En Zwarte Piet is natuurlijk al helemaal een vreemde gewaarwording! Ik zou het nog niet vertellen, maar inderdaad samen je schoen zetten ed
We hebben inderdaad besloten de ontmoetingen met Sinterklaas en Zwarte Piet voor dit jaar maar niet meer op te zoeken. Ik heb ook al verteld dat als we naar opa en oma gaan, dat Sinterklaas dan geen tijd heeft om zelf te komen, maar dat 'ie waarschijnlijk alleen maar cadeautjes brengt. Dat vond ze wel een goed plan. Wat betreft het negeren of erkennen van de angst, dat vind ik lastig. Wij zijn nogal 'niet zeuren, niet piepen' ouders, en pakken 'r echt niet bij het minste of geringste op om 'r te knuffelen maar nu ze dus echt last heeft van d'r angst denk ik dat we het wel serieus moeten nemen en er wat mee moeten doen. Ik kan wel zeggen dat het niet eng is, maar zij ervaart dat blijkbaar anders en ik vind dat we dat wel serieus moeten nemen. Blij te lezen dat er meer kinderen zijn en dat het vaak ook over gaat. Dat dacht ik wel hoor, maar heb in m'n omgeving alleen kinderen die het helemaal fantastisch vinden dus dit te lezen is ook wel fijn. Bedankt!
Onze dochter is ook angstig voor sinterklaas, zwarte piet en andere figuren. 't Is ook wel wat voor zo'n kleintje. Ze hóeft van ons dan ook niet sint of piet een hand te geven, komt misschien volgend jaar of het jaar erop wel. Toen we in Landal waren zijn we naar Bollo de beer geweest met haar. Van te voren helemaal enthousiast, maar toen ze oog-in-oog stond met Bollo was echt bang, wat wil je ook een levens echte en grote beer, ze is zelf nog geen meter lang, niet zo gek toch dat ze dan wat angstig zijn. Ik vind dat je je wel enigzins moet kunnen inleven in de belevingswereld van je kind. 'Niet zeuren, niet miepen' vind ik in dit soort gevallen niet aan de orde. Neem je kind serieus, want die angsten zijn voor kinderen weldegelijk reële angsten.
toch wel apart dat mijn kinderen dan nergens bang voor zijn, zelfs bloedprikken of doktersbezoeken en ziekehuisopname vinden ze geen bal aan (want ja als ik er geen heisa van maak en het normaal behandel dan is het ook geen heisa voor je kindje) Bloedprikken of prikjes zijn geen enge dingen dus ga ik ook niet vertellen dat het goed is dat e bang zijn, nee het stelt niets voor dus waarom druk maken en dan zijn ze automatisch ook niet bang. Nu ben ik zelf wel redelijk wat gewend en heel nuchter, ik vind het wel apart mijn man gaat meer met hun mee en bij hun kunnen ze wel eens miepen terwijl ze dat bij mij niet doen, hij tilt ze ook vaker op als ze iets eng vinden terwijl ik ze motiveer om gewoon lekker te gaan kijken want het is juist leuk. Blijkbaar werkt dat voor mijn kinderen wel heel erg goed en alle andere kinderen die ik ken gelukkig ook. Ik vind dat benoemen en erover praten echt zo new age gedoe , iets wat niet eng is is gewoon niet eng en dat gevoel nemen ze vanzelf over als je zelf ook relax erover ben.
precies en dat gedrag neemt je kindje dus over het neem alle gevoelens van jouw die bewust of onbewust zijn gewoon over, zo laat ik niets doen bij de tandarts waar ik bang voor ben, ik heb een afspraak met onze tandarts dat ze alleen controle doet (want dan ben ik niet bang) zodat de kinderen kunnen zien hoe het hoort en ik ga al met ze vanaf 1 jaar oud, mijn moeder heeft mij bang gemaakt ervoor en dat laat ik niet gebeuren met mijn kinderen.
Mijn 3-jarig is nu allerlei angsten aan het ontwikkelen honden, bepaalde geluiden, wc's anders dan thuis/creche/school, krokodillen en gisteren kroop ze op de creche weg in de hoek toen zwarte piet er was... De leidsters waren ook helemaal verbaasd want ze is normaal de stoerste... Voor bloedpikken was ze dan weer helemaal niet bang... Wij zijn ook helemaal niet betuttelend daarin maar toch is ze ineens voor vanalles bang, past ook bij de leeftijd.
Ja maar Isademi, jij kunt niet bepalen voor iemand anders wat wel of niet eng is (ik snap bijvoorbeeld jouw angst voor de tandarts totaal niet maar dat maakt jouw angst niet minder). Zo kan ik dat ook niet voor mijn kind. Zij vindt het eng en daar moeten we wat aan doen. Wij hebben haar niet verteld dat Sinterklaas eng is, confronteren haar altijd met Sinterklaas, dokter, tandarts weet ik veel wat, maar toch is ze bang voor Sinterklaas. Wat jij noemt, is het voorkomen van angst door nergens angst voor te laten blijken maar hier hebben we dat ook zo gedaan, maar toch is ze ze bang. Wij zijn echt het tegenovergestelde van New Age (wij zijn echt ontzettend nuchter) en dacht voordat mijn dochter zo reageerde ook meer zoals jij maar nu blijkt dat het toch niet zo zwart wit is.
Onze dochter is ontzettend gevoelig, onzeker, wil alles weten en kijkt een hele kattenfamilie uit de boom voordat ze wat doet. We zijn in alles heel eerlijk en vertellen wat ze wil weten. We zoeken geen sint en piet op, maar als we er een tegenkomen dan kijken we hoe ze reageert. Het is gewoon aftasten bij je kind, zo pushen we dat sintgebeuren niet, maar andere dingen weer wel. Soms moet ze gewoon even over de drempel geholpen worden( bv een zetje van de glijbaan af ofzo)..
Ik behandel mijn kids normaal en maak nergens een heisa van... En toch zijn mijn kids beide overal bang voor, en dit respecteer ik. Sorry maar vind je posting een beetje vreemd en veroordelend. Wij zijn beide nuchter, maar hebben 2 kids die vanaf dat ze geboren zijn hyper gevoelig zijn voor harde geluiden en het onbekende. Nummer 1 is nu 4, en die is er sinds een half jaartje overheen. Die is nergens meer bang voor, heeft 3,5 jaar geduurt, en niet omdat wij er een heisa van maken.....en even voor de voorbeelden: prikjes bij 3 maanden was al drama, vuurwerk bij 8 maanden was een hel, zwarte piet bij 20 maanden is een trillend, paniekerig kind....Dan kan je hoog of laag spingen, blijven zeggen dat het niks is en het allemaal goed komt, helpt niks hoor. Enne..new age gedoe??? Ik noem het je kind zijn gevoelens respecteren, heeft niks met new age te maken.