Hier ook een ervaringsdeskundige op hyperventilatie/paniekgebied incl. de angst om dood neer te vallen Heb het nu wel redelijk onder controle hoor, er sluimert altijd wel wat maar echte paniek blijft uit. M'n derde psych was degene die een opening heeft gevonden, het moet klikken. Heb ook diverse onstspanningstherapiëen gehad maar heb het meeste baat bij bsr: Body Stress Release Nederland | BSR Hoop dat je een therapie vindt wat bij jou past en ondertussen rustig blijven in- en uitademen
Nou morgenochtend ga ik naar de HA, heb net een afspraak gemaakt. Ik had supergoeie therapie gevonden in een speciaal audioprogramma. Alleen heb ik nog andere klachten erbij en dan is het jammer dat je niet met iemand kunt praten. Hopelijk vind ik snel een goeie en is er niet een al te lange wachttijd?
waarschijnlijk maak je je zo druk dat je spieren rond je luchtwegen en hart zich aanspannen en niet kunnen ontspannen... krijg je bij diep inademen enorme steken rond je hartstreek? ik heb het ook eens gehad in een zeer stressvolle periode... dacht zelf ook dat ik iets aan mn hart had. naar de dokter gegaan en het was hyperventilatie zoals ik net al beschreef aan klachten... als je ongerust bent zou ik langs je huisarts gaan want het kan natuurlijk ook heel wat anders zijn.... sterkte!
Nee ik kan wel gewoon normaal ademen en diep ademen doet geen pijn. Voel wel een spanning op mijn borstbeen. Nou ja, morgen naar de HA.
Ze hoeven niet vaag te zijn hoor, beetje zoeken wie je bevalt Ik heb goede ervaringen met psyq (vrij grote instelling die in meerdere plaatsen zit). Maar je zou ook een counsellor/coach kunnen zoeken of een psychotherapeut. Een behandeling gebasseerd op mindfulness zou (omdat jij het hebt over onstanningstherapie) een goede zijn, daar leer je om je te onspannen en rust te krijgen in je gedachtes. Mijn vriend heeft zoiets gedaan voor ongeveer dezelfde klachten en dat hielp erg goed. Ik zou wel naar een persoon gaan, die kan echt inspelen op jouw situatie en dat kan een audiocursus niet. Daarnaast kun je met een audiocursus de moeilijke dingen overslaan of ontlopen en dat lukt bij een persoon minder goed. Is wel zwaarder, maar je hebt er uiteindelijk meer aan.
Ik heb zelf ook syndroom v Tietze, maar ik heb geen moment gehad dat ik dacht dat het aan mijn hart lag. Ik had gewoon zoveel pijn aan mijn borstbeen dat ik niet normaal kon ademen en dus benauwd werd. Ik denk dat het toch hyperventilatie is. Maar ben geen arts natuurlijk. Ik gaf altijd als tip aan mijn moeder ( die wel hyperventilatie heeft ) dat ze hardop moest gaan zingen. Dan wordt je ademhaling weer regelmatig en ontspannen je spieren. Je kunt het wellicht proberen
Ik ben nu aan het kijken wat voor therapie het beste voor me zal zijn. Haptonomie/coaching/ gedragstherapie?
Haptonomie vind ik gewoon extreem wazig en alternatief. Sorry, misschien schop ik hier wel een heleboel mensen mee voor de schenen. Maar ook elke idioot op elke straathoek mag zich haptonoom noemen. Cognitieve gedragstherapie wordt gegeven door 1e lijns psychologen, die hebben er voor geleerd. Kort gezegd komt het er op neer dat je een gebeurtenis neemt waar je last van hebt en die samen met je therapeut gaat onderzoeken op welke gedachten an die gebeurtenis ten grondslag liggen en die gedachte onderzoeken op rationaliteit, en ze eventueel leren vervangen door andere gedachten die ervoor zorgen dat je niet in die angstmodus schiet. Cognitieve gedragstherapie - Wikipedia Kort gezegd: je kijkt naar welke gedachten je hebt als je bang bent, en gaat rustig analyseren of die gedachten realistisch zijn en of je ze kunt vervangen door andere gedachten die je rustiger maken en die realistischer zijn.
En nog een heldere uitleg: Cognitieve Gedragstherapie Behandeling | GGZ Groep - Diagnostiek en Behandeling
Ik kan er niet zoveel vinden in mijn woonplaats. En 1 ervan ben ik jaren terug al geweest, maar vond dat niks die man!!
Denk dat je je moet afvragen wat je prettig vindt in een therapie en wat je er mee wilt bereiken. Als je aanraking niet prettig vindt bijvoorbeeld, dan zou ik al geen haptonomie doen. Coaching kan heel activerend werken en in combinatie met counselling kan het erg effectief zijn. Gedragstherapie leert jou nieuwe manieren aan om om te gaan met wat je voelt en doet. Misschien helpt het om gewoon eens wat sites te bekijken van therapeuten bij jou in de buurt, dan zie je wat hun benadering is en of zij je aanspreken.
Ik heb er nu 1 gevonden, maar daar staat bij dat ze geen contracten heeft afgesloten. Betekent dat dat niet alles vergoed wordt door de verzekering?
Niet perse. Ligt aan de aanvullende verzekering die je hebt afgesloten en de voorwaarden. Meestal moet ze dan ook lid zijn van bepaalde beroepsverenigingen. Wat voor therapeut is het?
Je moet er zoiezo rekening mee houden dat welke hulp j eo ok kiest dat er niet veel meer vergoed zal worden in 2012 , dus dat je heel goed moet kijken naar wat bij je past. Dus niet kiezen omdat het moet, maar iets dat je aanspreekt.
Voor zover ik op haar site kan zien krijg je wel gewoon een vergoeding hoor. Is wel afhankelijk van de behandeling die je krijgt. Ze doet zowel eerstelijns psychologie als tweedelijns.
Nee, het betekent dat als zij geen contract heeft met jouw zorgverzekeraar, ze de rekening dus niet rechtstreeks bij hen kan indienen en ze die dus naar jou stuurt, je moet hem dan voorschieten en krijgt dat bedrag gewoon terug van je zorgverzekeraar.
Hier ook hyperventilatie en paniekaanvallen. Liep er eigenlijk al een hele tijd mee te klooien. Was duizelig, had hartkloppingen en was bang dat ik van me stokkie zou gaan. Het is toen weer een tijd weg geweest. Dokter dacht eerst aan de ziekte van meniére, maar achteraf bleek heel die diagnose verkeerd te zijn. Sinds vorigjaar september weet ik dathet gaat om hyperventilatie en paniekaanvallen. Ik zat net aan een cursus voor me werk, had het de hele dag al een soort benauwd en die avond daarvoor had ik dus een paniek/hyperventilatie aanval gehad. Toen wist ik dat dus niet, en ben ik op bed gaan liggen waarnaar het wel afzakte. Zag sterretjes, voelde overal tintelingen, me hart klopte als een malle en voelde mezelf echt alles behalve lekker. Ik ben toen naar de HAP geweest, en daar zei de arts na het meten van me pols: Jij hebt hyperventilatie en paniekaanvallen! Ik heb daar zitten janken als een klein kind. Een dag later stortte ik volledig in. Die instorting was vrij ernstig hoor, zag mezelf zo over het balkon naar beneden springen. Juist omdat ik al zo bang was voor de dood, begreep ik niet waarom ik mezelf dat zag doen. Ik zou het nooit doen hoor, maar die gedachte heeft me zo bang gemaakt dat ik echt van de kaart was. Er zat geen zwangerschap in de planning, maar een maand later bleek ik totaal onverwachts zwanger te zijn terwijl ik zelf in een diepe diepe put zat. Ik heb ondertussen wel wat dingen gedaan. Ben begonnen met maatschappelijk werk, voelde me hierdoor zeker wel beter, maar ik had toch het gevoel dat het niet genoeg was. Ik ben toen via ma. werk bij het GGZ terecht gekomen voor cognitieve gedragstherapie. Deze therapie heet leren omgaan met paniek. Achteraf gezien helemaal niet de juiste keuze om daar toen mee te starten, je moet juist de paniek/angst uitlokken, voor mij was juist rust van belang omdat artsen al hadden verwacht dat als ik zo door zou gaan Fabiënne veel te vroeg geboren zou worden. Mijn 2e instorting had ik in februari dit jaar. Binnen 1 dag ben ik via de VK en HA bij de crisidienst van het GGZ terecht gekomen. Nog eens een week later moest ik beginnen aan de anti depressiva. Normaal zijn ze daar niet happig op om tijdens een zwangerschap aan de AD te gaan, maar ik kon kiezen of delen: Medicijnen slikken, een voldragen zwangerschap en mezelf lekker voelen OF niet aan de medicijnen, de kans op een vroeggeboorte hebben en er niet kunnen zijn voor Dinand. Uiteindelijk ben ik heel erg blij dat ik aan de AD ben gegaan. Ik heb de lichtste dosering, voel me niet op en top (AD is nu goed ingewerkt) maar ook niet baggerslecht. Voel me eigenlijk gewoon normaal whaha. Ik heb netals iedereen wel eens slechte dagen. Op slechte dagen voel ik me rot, heb ik nergens zin in en zit ik gewoon niet lekker in me vel. Ik ga dan zitten piekeren en ga van alles voelen. De angst die jij hebt om een hartaanval te krijgen heb ik ook (gehad). Ik vond die hartkloppingen dood en doodeng. Daarvoor heb ik een paar weken geleden een holter bij de HA mee gekregen voor 2 weken. Als ik een hartklopping kreeg, moest ik op een knop drukken en registreerde het apparaatje een halve minuut voor de hartklopping en een minuut na de hartklopping. Heb hem in die 2 weken helaas maar 1 keer hoeven te gebruiken. Nu op dit moment heb ik last van een duf gevoel in me hoofd. Ben verkouden, last van me keel en bijholte/voorhoofdsholte ontsteking. Vrij normaal, maar ik denk meteen: stel je voor dat je een tumor hebt oid! Moet er niet aan denken. Vanaf komende maandag begin ik met psychotherapie bij het GGZ. Hopelijk om voor eens en altijd af te rekenen met deze klachten. Of ik een reden zou kunnen verzinnen voor deze problemen? Ben opmijn 15de mijn moeder en zusje bijna kwijt geweest (placenta loslating, veel bloed verloren, zusje dood geboren/gereanimeerd en nu lichamelijk gehandicapt). Dit alles heeft natuurlijk veel impact op het gezin gehad! Maar sindsdien was ik een moeder voor de rest van mijn broertje/zusjes omdat mijn ouders altijd bezig zijn geweest met hun jongste kind. Eigenlijk heb ik mezelf in die tijd al weg gecijferd. Dinand (mijn zoontje) is via een KS gehaald. Ging allemaal prima, tot 9 dagen later. Hij zag grauw/lijkbleek en wilde niet drinken. HA gebeld en de ass. wilde het nog afdoen als een probleem van een pasgeborene. Gelukkig heb ik door gehamerd dat ik wilde dat hij gezien moest worden, want het bleek dat Dinand een hartprobleem had. Een fikse vernauwing in zijn aorta! Met 14 dagen heeft hij een hartoperatie gehad. We hadden geen 10 minuten later moeten zijn, want dan had het allemaal heel anders afgelopen! Dit verklaard bij mij de angst voor de dood en dat ik misschien ook wel iets mankeer aan mijn hart.