Ja we zijn bezig voor ons eerste kindje en allebei de zwangerschappen zijn nu uitgelopen in een MK. Gisteren bij de Gyn geweest en vanaf nu kom ik ook in de MMM die vrouw wilde ook niet wachten zeker niet omdat het 2x achter elkaar gebeurt is. Ik raak snel zwanger maar ik kan niet zwanger blijven... Nu volgende week de afspraak voor controle dus of ons kindje heeft losgelaten, of we moeten het kindje helpen. En daarna met 6 weken krijg ik allemaal onderzoeken. Pfff echt als ze dachten dat zwanger worden moeilijk was, zwanger blijven is ook een kunst
btw sorrry als dingen er nu heel apart uitkomen maar ik probeer met galgenhumor te overleven op het moment...
Djonna, het enige fijne in jouw situatie is dat je volgens mij een gyn heb getroffen die wel van aanpakken weet. Je zou de lijst van Suus eens erbij kunnen pakken om te kijken wat je allemaal kan laten onderzoeken in relatie tot herhaalde miskramen. Ik zelf heb prius onderzoeken gehad (zie mijn album) maar dat is minder uitgebreid
inderdaad dat is ook wat ik tegen mensen zeg als ze zegen van ach je kan toch zwanger worden dan zeg ik dat klopt maar zwanger blijven is ook nog een kunst
Het enge en ook het meest pijnlijke is dat ik de zwangerschapsklachten nog wel heb werd vanmorgen wakker door pijn aan mijn (.) (.) en dat ik denk dat kan niet ik heb een dood kindje in mijn buik :'( En dat vind ik een naar idee dat ons kleine wonder nu dood in mijn buik zit en schijnbaar al een hele week!!
inderdaad dat is echt super vervelend, helaas zou ook eerst het hcg moeten af nemen voor dat jij van je zwangerschapssympomen af komt.... hopelijk doet de natuur gauw ze werken en hoef je niet gecuriteerd te worden
Heb nooit eerder meegelezen op dit forum, maar kwam hier nu omdat ik vandaag door de gyn gebeld ben dat ik 12 dec een hysteroscopie krijg omdat mijn baarmoederslijmvlies te dun is en niet mooi is opgebouwd (het was maar 4 mm in het 2e deel van mijn cyclus). Ze denkt dat ik verklevingen heb door de curretages (nov 10 en mei 11). Ben blij dat ze iets gaan doen. Maar ben bang dat het nu toch wel weer maanden kan gaan duren voordat me er maar aan kunnen denken zwanger te zijn/worden. Ik ben nu heel benieuwd of je daarna gewoon weer (snel) ongesteld wordt of dat dit net zo lang duurt als na een curretage (bij mij 57 dagen). Wat zijn jouw ervaringen? Ik weet niet of de ingreep net zo heftig is als een curretage. Wil jij me misschien jouw ervaringen vertellen? Dank je wel.
Weet je Djonna, de situatie is anders, maar misschien heb je wel nog iets aan mijn woorden. Toen ik moest gaan bevallen van ons eerste dochtertje met 23 weken werd ik ook bijna gek. Mijn dochtertje was volop aan het trappen in mijn buik. Ik wilde haar eruit hebben, ze zou het niet overleven, ondraaglijk vond ik het feit dat ze nog zo aanwezig was. Totdat een verloskundige tegen me zei: ze is nu nog bij je. Geniet nog van de momenten die je samen met haar hebt, dadelijk is ze er niet meer. Toen is er bij mij een knop omgegaan. Ik weet jouw situatie is anders, maar jouw kindje is nog heel dicht bij je. Misschien kun je het op een of andere manier opbrengen om de tijd die je samen nog hebt op een of andere manier te koesteren..
Ploon, ik kan je helaas niet verder helpen. Maar er zijn hier vast meiden die antwoord kunnen geven op jouw vragen! Sterkte! het wachten is inderdaad killing..
wauw Lobi dat klinkt inderdaad ook heel erg mooi!!! Ik durfde vannacht ook niet meer over mijn buik te wrijven zoals ik elke avond had gedaan sinds ik wist dat ik zwanger was.. iedere avond vroeg ik of ons kindje bij ons wilde blijven (heb ook aangevoeld vanaf het begin dat het mis was) Heb net op vlinders tot 6 weken een heel stuk geschreven over ons kleintje...en dat deed me wel goed moet ik zeggen, het is ook echt ons kleintje..het hartje heeft geklopt het was ons kindje
Dank je. Zo voelde het ook echt. Ik heb de laatste dagen samen met mijn meisje nog enorm van haar kunnen genieten. Bitter-sweet dat wel..
Djonna misschien dat je nu wel weer over je buik wil aaien. Het is en was inderdaad jullie kindje! En inderdaad erover praten of van je af schrijven lucht inderdaad erg op! Zo ook contact met lotgenoten, dus hopelijk mag je veel hebben aan dit topic!
Lobi het was heel vreemd ik kon niet genieten van mijn zwangerschap nu heb ik al psychische klachten dus iedereen gooide het daarop.. Nu blijkt mijn gevoel juist te zijn geweest (geloof me ik had liever geen gelijk gehad!!!!) Vorige week is ons kindje overleden en vorige week zei ik out of the blue tegen mijn vriend: Als dit kindje word geboren word het zwaar gehandicapt.. Gister een echo geeist omdat ik dus echt er heilig van overtuigd was dat ons kindje was gestorven en ja... ik kreeg gelijk