De eerste weekjes mocht bijna niemand mijn dochter vasthouden. Dat is nu wel iets minder maar ik ben nu erg jaloers als iemand anders mijn dochter vast heeft. Ze is van MIJ! Ik heb haar gemaakt, ik heb een nare bevalling en een supervervelend herstel gehad. Oftewel, ze is gewoon alleen van mij Als ze bij de oppas is, ga ik zo snel mogelijk naar huis. Want stel dat de oppas bezoek krijgt en dat bezoek knuffelt met haar.. dat kan gewoon niet hé
Het zegt denk ik iets over je echte gevoelens voor je schoonfamilie. IK heb precies dezelfde gevoelens namelijk. 'Blijf uit de buurt van mij en mijn dochter' is wat ik constant non-verbaal zeg. Maar hoe je je ook voelt ten opzichte van hen, je kunt wel als regel invoeren dat de baby niet van hand tot hand gaat en niet doorgegeven wordt en dat mensen eerst hun handen wassen voordat ze hem aanraken. Zo raar is dat toch niet? Handen zijn vies als ze niet net gewassen zijn! Mijn dochter gaat op 1/2/2012 naar de kinderopvang en tot die tijd zijn mijn man en ik de enigen die haar aanraken. Vette pech wat mijn schoonmoeder hier van vindt. Ik heb maar 1 prioriteit in mijn leven en dat is mijn gezin.... mijn schoonfamilie hoort daar niet bij
Haha Maartje, heeeel herkenbaar! Iedereen moet met z'n 'gore poten' van m'n kind afblijven. Vriendinnen trouwens ook (bacterie-angst). En weet je wat het leuke is, mijn man is nog veul erger! Die heeft het liefst dat zijn eigen moeder er ook van afblijft . Suus
Ow ja zo herkenbaar, ik kan er ook absoluut niet tegen.... Zelfs als de kleine Man ligt te slapen, wilen sommigen zonder enige overleg hem uit zijn slaap halen en optillen:x Met als resultaat een Manneke dat niet meer wil slapen en de gehele middag loopt te huilen grrrr.... Of dat mensen ( zonder dat ze zelf kinderen hebben) het altijd beter weten...Dat moet je niet zo doen, maar zo of geef hem maar dan word ie wel rustig. Ach krijg je geen aandacht van papa en mama ga maar met ons mee hoor...HALLLO ZEG!!!!! Kan mij er zo over opwinden brrggrrrr:x
WAT???? Een slapende baby uit zijn slaap halen??? :x :x :x Dat is toch wel de limit! Ik zou het zelf niet eens doen als het niet strikt noodzakelijk was. Voor (kraam)bezoek heb ik haar nooit wakker gemaakt, ze mochten even naar een slapende baby kijken als ze niet toevallig wakker was.
Ja idd...Ik ben niet gauw iemand die er zo snel wat van zegt, maar vond dit dus wel echt te ver gaan. En heb dit bij een volgende bezoek van hun ook daadwerkelijk gezegt, dat WIJ mijn man en ik beslissen wat er gaat gebeuren, en niet andersom.
Ik herken het ook. Hand op hand heb ik al die tijd vervelend gevonden. Oma presteerde het in mijn kraambed onze dochter van mij over te pakken om haar vervolgens 'uit te delen'. Ik ben dat gevoel ook nog steeds niet kwijt, ik ben nog steeds boos hierover. Ik vind het ook niet zo fijn als de oma's los gaan op onze dochter. Ze doen zo hyper en altijd 'lach eens' en één oma die neigt ernaar te zeggen 'zo moet jij het hoogste woord voeren' als onze dochter uit moeheid en enthousiasme het uit roept. Ze heeft gewoon niet in de gaten waar de grenzen van onze dochter liggen en dat vind ik heel erg vervelend. Mijn voorkeur gaat uit naar rustige bedachtzame mensen. Daar heb ik minder moeite mee.
Ik beken, dit voel ik ook. En ik voel me er echt slecht door dat ik dit zo heb. Ik heb dat ook 'ze is van mij en geef hier'....
Ik heb hier nooit zo'n last van gehad. Kraamvisite hebben we rustig aan gedaan. Toen ik na 5 dagen uit het ziekenhuis kwam met zoonlief (ivm keizersnee) hebben we de eerste week geen kraamvisite gedaan. In het ziekenhuis kwam alleen naaste familie en allerbeste vrienden langs. Deze mensen hebben zich gelukkig nooit opgedrongen. In de kraamperiode thuis kwamen er steeds maar een paar mensen tegelijk langs (max. 3 of 4). Dan was het dus best rustig en kon iedereen hem bewonderen en eventueel vasthouden, maar bijvoorbeeld mijn mannelijke collega's hoefden hem niet vast te houden, dat vonden ze zelf niet zo'n goed idee . En als zoonlief sliep, dan zag het kraambezoek hem niet, want ik maak hem niet wakker zodat iemand anders hem kan zien (doe ik nu na ruim een jaar nog steeds niet). Ik heb gelukkig nog nooit meegemaakt dat wildvreemden hem wilden aanraken. Heb ik tijdens mijn zwangerschap met mijn dikke buik ook nooit meegemaakt. Voor bacteriën ben ik nooit bang geweest, ik ben zelf ook niet zo poetserig....
Aaaah, precies mijn verhaal. Ik erger me vreselijk aan m'n schoonmoeder die m'n dochter zowat uit m'n handen grist als ze huilt. ECHT NIET! Ik ben haar mama, niet jij. AFBLIJVEN MET JE TENGELS.
Ach, ze is nog klein, en je gevoel is begrijpelijk. Als ze wat groter is, of misschien binnenkort al, ga je misschien wel eens zien dat het voor haar ook leuk kan zijnom bij iemand (anders) te zitten. Omdat die iets grappigs doet, of omdat ze het onbekende gezicht fascinerend vindt, of omdat iemand haar gewoon heel erg lief of schattig vindt...etc. En dan wordt het voor jou ook wat leuker om aan te zien!
Ik heb ook niet alles gelezen, maar ik wil één ding zeggen: (of meerdere,.. ) Voor een baby is het NIET leuk en ENG om steeds opgepakt en verzet te worden door verschillende mensen. Als jij je baby daar tegen wil beschermen heb je dat volste recht!! Ik had net dezelfde gevoelens als jou, nu nog steeds!! (in minder mate) Hier vind ik het best oké als hij zelf z'n handjes uitsteekt naar iemand, dan is het uit vrije wil. Mijn superoplossing was; baby in de draagdoek, lekker bij mama, meestal slapen ze dan, dus ook écht geen reden om ze wakker te maken etc. Heerlijk Overigens, met een baby van 8 maanden gaat dat natuurlijk niet zo goed meer. Ik vind gewoon dat jij het recht hebt om te zeggen dat je dat niet fijn vindt. Punt.
Haha grappig om te lezen dat ik niet de enige ben... Het is echt zo'n gevoel van: pas op dat je niet te dicht bij mn welp komt want anders verscheur ik je!! Zo te lezen hoort het er gewoon echt bij haha. Maar aan jullie tips heb ik wel wat. Zowel de tips om er wat losser mee om te gaan als de tips om gewoon lekker zo te blijven 'leeuwen over dochter' en haar lekker in de draagdoek te doen als er anderen bij zijn haha. De tip om meer te kijken of mijn dochter er van geniet of juist niet is wel een hele simpele, toch ook goede tip. Het klinkt simpel, maar op het moment zelf dat zoiets gebeurt voel ik zoveel frustratie en boosheid in mn buikje dat ik eigenlijk alleen nog maar bezig ben met IK wil dit niet hihi... Op het moment zelf lijkt dochter het alleen erg gezellig te vinden, maar na de laatste verjaardag (waar dit topic dus hoofdzakelijk over ging) lijkt ze aardig van slag. Nu zou dat ook te wijten kunnen zijn aan dat ze afgelopen week de prikjes weer heeft gehad... Maar ik weet dus niet welk deel van het van slag zijn door het feestje en de drukte komt en welk deel van de prikjes afkomstig is. Hoe dan ook: afgelopen week is het geen makkelijke week met ons meisje geweest. De laatste 2 dagen is het veel huilen huilen en nog eens huilen. Ook 's nachts... Wat ik eigenlijk niet wil gebeurt deze week wel... Meisje slaapt bij ons in bed omdat ik ook een beetje wil slapen... Manlief is wat makkelijker in het van hand tot hand gaan, maar we hebben 2 dingen afgesproken: 1. Ik ga proberen wat lieflijker te zijn voor s-familie in hun wens om met mn meisje te knuffelen 2. Maar we gaan dochterlief per bezoekje nog bij max 1 familielid of goede vriend/vriendin op schoot te laten. Krijgt oma dochter in de handen, dan is dat helaas pindakaas voor tante of oom. Vrienden van familie of nog vagere kennisen (jazeker, die proberen ook onze dochter regelmatig te claimen ) hebben sowieso pech en die krijgen onze dochter niet op schoot. Ik ben benieuwd of dit in de praktijk ook goed gaat werken. Zondag hebben we weer een familiebijeenkomst... Ik ben en blijf benieuwd hoe anderen hier mee om gaan. Misschien grappig om in dit topic te blijven schrijven over je ''leeuwin-momentjes'' of je ''loslaatmomentjes''
Ik heb er zelf geen last van, maar ook ik wil niet hebben dat ze van schoot naar schoot gaat hoor Wat ons hielp in het begin in heel duidelijk zijn. Zo moest iedereen in de eerste weken zijn/haar handen wassen voor ze Savira in handen kregen. Soms krijg je daar rare gezichten door, soms zelfs commentaar maar ze is onze dochter en niet die van hen! Doordat wij vanaf het begin heel duidelijk zijn geweest is iedereen er nu ook redelijk makkelijk in. Nee is nee, en als ze slaapt laat je dr met rust. En we bepalen zelf of ze wel of niet naar een volgende schoot mag of niet.
Jullie zijn wel bezitterig, zeg. Ik heb er eerlijk gezegd nooit moeite mee gehad en vind het wel leuk als mensen lief zijn tegen mijn dochtertje. Ze bedoelen 't toch niet verkeerd? Zelf vind ik 't namelijk ook wel eens leuk een ander kindje op te tillen en ik heb daar geen slechte bedoelingen mee.
Dat doen ze hier dus ook en vooral mijn schoonouders denken dat het soms een circusdier is ofzo. Ze moet constant van alles, lachen, knijpen in opa's vinger, brabbelen, rollen. Doe eens dit, doe eens dat. Laat haar gewoon eens met rust, mag het kind misschien ook gewoon even lekker chill liggen en met haar knuffeltje spelen? Ze zijn zo extreem enthousiast. Leuk hoor, dat ze zo gek met onze dochter zijn, maar ze vergeten daarbij wel dat ze er eigenlijk helemaal niet zo goed tegen kan. Dochter vindt het veel prettiger om even de kat uit de boom te kijken en dat hebben we ook al tig keer gezegd. En toch, elke keer als we daar zijn of zij hier komen, dan stuiven ze er op af en dan is het oetjiekoetjiewoetjie, doe eens lachen, kun jij wel lachen, ja je kan wel mooi lachen, of vindt je het niet leuk, ben je een beetje eenkennig, of ben je een beetje moe? Het laten vasthouden heb ik inmiddels wat los gelaten. Ze kan tegenwoordig zelf goed aangeven of ze het leuk vindt of niet en daar speel ik op in. Het helpt ook wel dat het steeds maar voor eventjes is (nog wel..) want dan is het of tijd voor de fles, een hapje, of ze moet een schone luier of naar bed... Ik trek het dus nog niet om haar de hele dag bij opa en oma te brengen, ik heb het gevoel dat ik haar daar tegen moet beschermen. Opa en oma zagen het ook wel zitten om haar een nachtje te hebben, ik flip al helemaal de pan uit bij het idee!
Ons meisje is echt een heel sociaal wezentje geworden. De laatste verjaardag hier (de hare ) ging ze echt "crowdsurfend" over de schoten, op HAAR initiatief! Soms bleef ze bij iemand even gezellig zitten, maar dan weer wierp ze zich naar de volgende schoot of wilde er alleen maar overheen vliegen, haha, ik keek mijn ogen uit. Maar dat slaat verder niet op jullie hoor, vond het alleen even leuk om te vertellen hoe het kan worden, als ze weer wat groter zijn
Hier ook wel leeuwinnen gedrag, maar had van mezelf ook niet anders verwacht. Ons ventje is eigenlijk niet bij andere mensen op schoot geweest tot hij zelf kon aangeven bij wie het wel en niet wilde. Alle "Mag ik ook eens vasthouden?" en "Geef maar even hier." heb ik erg vriendelijk, doch vastberaden afgewezen. Met een week of 6 kon hij het voorts zelf prima aangeven en kon het gebeuren dat hij bij een wildvreemde perse op schoot wilde en bij zijn oma absoluut niet. Maar dat werd wel gerespecteerd. Veel mensen hebben tegen mij (of beter gezegd ons, want mijn man is van dezelfde mening) gezegd dat hij zo erg asociaal en bang van anderen zou worden, maar niets is minder waar. Wij hebben echt een erg lief en sociaal kereltje, al heeft hij nog steeds erge voorkeuren die hij goed laat blijken. Het leeuwinnige is er overigens nog niet af hoor, iedereen die mijn pukje iets zou aandoen, kan maar beter levensmoe zijn.
Jemig, hebben we stiekum dezelfde opa en oma? Hier precies hetzelfde! Ook opa en oma hier wilde haar een nachtje daar hebben, dat wil ik dus ook écht niet! Geen denken aan! Als het in het belang van onze dochter is, dan is het wat anders, maar in alle andere gevallen is haar bedje hier, bij ons. En doet in de mond leggen wat ze heeft als ze niet lacht en reageert wat zij verwachten....echt exact hetzelfde... Misschien is het dan toch gewoon een opa en oma dingetje...?