Als je hem al meermalen de keuze hebbt gegeven is het logisch dat hij er niks mee doet, jij blijft tot nog toe steeds bij hem. hij hoeft nu geen keuze te maken, hij gelooft toch niet dat je (nu wel) doorzet.
Dat denk ik ook, hij denkt dat ik het toch niet doe. Omdat ik het al vaker gezegd heb. Ik laat me altijd weer ompraten door hem en hoop dat het echt beter word, maar dat word het niet. En dat zal het ook niet worden denk ik....
Ik heb ook heel lang in zo'n soort relatie gezeten en in mijn geval werd het er idd niet beter op. Ik was op het gegeven moment op/kapot en toen heb ik de stap genomen. Achteraf had ik die keuze veel eerder moeten nemen, mijn kids weer gelukkig en stabiel en ik ben weer mijn oude ik. Omgang gaat goed en kunnen ondertussen weer met elkaar omgaan op een redelijke manier. Ik deed dat ook steeds, je hebt nu de keuze en puntje bij paaltje gebeurde er nog niks, want ik deed niks als hij niet koos.
Zoals jij het beschrijft, zo gaat hier precies! Ik weet dat het alleen maar beter is als wij uitelkaar gaan. Niet alleen voor mij of de kinderen maar ook voor hem. Al begrijpt ie dat niet. Hij denkt dat ik de enige op de wereld ben die voor hem bestemd is. Maar ik weet zeker dat er ergens een vrouw is die veel beter bij hem past, waar ie veel gelukkig er mee zal worden dan nu met mij. Ik ben ook kapot/op. Maar goed we zullen zien waar dit heen gaat, als hij er nou eens serieus over wilde praten dan kwamen we al heel ver......
Als hij zo denkt, zou je hem misschien duidelijk kunnen maken dat als hij echt van jou houdt, hij jou ook hoort te respecteren en na moeten gaan denken dat waar er 2 ruzie maken er 2 fout zijn en dus ook 2 nodig zijn om het beter te maken. Het klinkt mij erg bekend in de oren, ik krijg er kippevel van. Eerst nu jou gedachten op een rijtje zetten kijken wat je allemaal moet doen om de keuze waar te maken die jij wilt volgen en dan hem nog 1x de keuze geven. Dan heb jij de vrijheid om jou keuze te volgen als hij nog steeds niet wil.
Ik kan hem wel de keuze geven, en dat zal ik vanavond ook doen. Maar ik weet wel zeker dat het toch weer op hetzelfde gaat eindigen. Ik denk dat ik diep van binnen de keuze wel gemaakt heb, moet het alleen nog uitvoeren en niet meer alleen aan hem denken wat ik hem er mee aandoe, maar aan mezelf en de kinderen denken. We zullen zien wat er vanavond uit komt als ie wil praten tenminste....
Ik heb niet alles teruggelezen alleen maar pag 1, dus misschien zeg ik iets wat al genoemd is. Maar ik zou geen relatietherapie gaan doen, want hij is daar dus gewoon niet aan toe zo te lezen, dan werkt het ook niet. Ik zou als ik jou was maatschappelijk werk inschakelen en een psycholoog/psychotherapeut . Mogelijk kan hij jou dingen aanreiken waardoor je steviger in je schoenen kunt staan, of tips waar je mee verder kunt. Zo schiet het ook niet op, en dan heb je in ieder geval aan jezelf gewerkt en zelf er alles aan gedaan! Sterkte met deze moeilijke situatie!
Meid die keuze heb je allang gemaakt dus het geeft geen enkele zIn het te blijven proberen. We kunnen je nu allerlei adviezen geven maar daar sta je niet achter dus dat heeft geen enkele zin. Maar bedenk wel dat als je hem nu voor de keuze stelt, je ook door moet pakken. Sta niet stil bij wat je hem aan doet als je bij hem weg gaat want hij doet zijn best ook niet voor jou.
Ik denk dat ik dit ook zou doen. Heel jammer dat je man alleen denkt dat het aan jou ligt. daar ga je je niet beter door voelen natuurlijk. Vind dat ook heel onredelijk. Als ik dit zo lees van je dan ben je echt aan het einde van je latijn. Dat hij niet in therapie wil vind ik ook wel egoistisch. Hij zegt alles te willen doen maar blijkbaar niet. Meid ik hoop natuurlijk dat jullie eruit komen. Maar zo niet dan heb je er alles aan gedaan
Als hij het niet wil begrijpen, misschien even dit topic laten lezen. Ik zou hem ook voor het blok zetten, relatietherapie of hij kan alleen verder. Raar dat hij niet ziet dat het probleem ook bij hem ligt. Of ja, niet wil zien eigenlijk. Sterkte ermee!
Er viel niet echt met hem te praten. Hij vroeg alleen of ik hem haat. Ik zeg nee ik haat je niet, Ik zeg alleen dat het niet meer werkt tussen ons. Daarna is ie achter de computer gegaan en heb k hem de hele avond niet meer gehoord. Toen ik na boven ging moest ik er best wel om lachen dat ie me zo negeerd, ik voelde eigenlijk wel medelijden met hem. Als ik meedelijden krijg met iemand dan vind ik het weer zielig en ga ik aan mezelf weer twijfelen. Doe ik er wel goed aan, ben ik niet te gemeen. Pff ik ben echt zo softie geworden sinds de kinderen. Ik kan niet zo goed iemand pijn doen, negeren of wat ook maar grrr...Maar goed vanmorgen begon ie me te knuffelen en daar had ik niet zo zin in. Dat doet ie alleen waneer het hem uitkomt en de avond ervoor bestond deed ie net of ik er niet was dus dan ook geen geslijm hoor. Ik weet niet wat er nou in zijn hoofd om gaat er komt niet veel zinnig uit. Hij gaat gewoon op de oude voet verder en denkt dat ik dat ook doe....Als ik dan zie hoe hij met zijn kinderen is dan voel ik me zo rot. En vraag ik me af waar ik goed aan doe. Ik weet dat ik eens moet leren voor mezelf te kiezen omdat ik er zelf helemaal aan onderdoor ga maar ik voel me zo schuldig tegenover me kinderen dat ik ze niet een normaal gezin kan geven. Ik voel me schuldig tegenover me man dat ik hem alleen achter zal laten zonder de kinderen. Pfff ik weet het niet meer. Ik weet dat het beter is om te gaan, niet alleen voor mezelf maar voor ons allemaal! Maar het is zo moeilijk......Hoe raar het misschien ook klinkt.
Nou dat doe ik maar niet want dan word ie geheid kwaad. Hij vind dat onze problemen zowiezo een ander niks aan gaan. Dus dat doe ik maar niet... Dank je!
Je hebt helemaal gelijk hoor, maar ik vind het zo moeilijk om er niet aan te denken wat ik hem en de kinderen er mee aandoe. Ik denk altijd eerst aan anderen voor ik aan mezelf denk, dat is het probleem bij mij!
Het zal zeker weten moeilijk worden. Maar in deze situatie ben je absoluut niet gelukkig. Je kinderen merken dat ook. Ze voelen die spanning heel goed aan denk ik. Zo te lezen heb je al zo veel geprobeerd om je relatie te redden,maar als de ander niet mee wil werken houdt het een keertje op toch? Ik vind je heel dapper en wil je heel veel sterkte wensen! Knuffel!
Ik ben ook niet gelukkig en ik weet zeker dat me man dat ook niet is. De kinderen merken het zeker wel, vooral de oudste die is zooooo dwars op dit moment. Luisterd nergens meer na, ja behalve zijn vader dat is echt zijn held. Neem ik hem ook niet kwalijk hoor maar het doet wel eens pijn om te horen dat je een rotmama bent enz...... Ja ik heb al zoveel pogingen gedaan en het gaat 2 tellen goed en dan belanden we weer op hetzelfde punt. Dank je wel!
Ja dan wordt ie maar kwaad. Zo'n gesprek zal echt niet altijd leuk zijn. En ook zal ik hem eisen te praten. Dan had ik de stekker van de computer eruit gehaald en pas weer terug gegeven als ie gepraat had. Laat niet zo over je heen lopen. Zo kom je er nooit uit.